11.000 vossen
Eén van de meest magische momenten die ik ooit meemaakte was toen we na een covenbijeenkomst van Amma Devi terug naar huis reden en op het veldweggeltje bij Verelna’s huis een mamavos (een “moer”, een mannetjevos heet een “rekel”) en haar twee kleintjes zagen dollen in het schijnsel van onze koplampen. Het was zo’n moment dat je blijft onthouden, zo prachtig was het. Het kleine berichtje in De Standaard dat er elk jaar meer dan 11.000 vossen worden geschoten deed mijn hart dan ook even krimpen.
De vos is ons grootste roofdier en komt in heel Vlaanderen voor. Vulpes Vulpes, zoals Reintje officieel heet, kan zich dan ook bijzonder goed aanpassen, ook aan zijn grootste vijand. Juist: de mens. Hij is een echte opportunist die bijna alles eet: kleine en middelgrote prooidieren (zoals grote kevers, muizen en andere knaagdieren, konijnen, hazen, vogels en eieren, regenwormen en zelfs egels) maar ook vruchten en bessen (vooral bramen), en aas. Hij is ook niet vies van een goeie vuilnisbak. Alleen kikkers en padden laat hij links liggen en mollen en spitsmuizen vindt hij blijkbaar niet te vreten :-)
Minister Joke Schauvliege maakte cijfers over de geschoten vossen bekend na een parlementaire vraag: 11.870 geschoten vossen in 2014, 11.018 in 2013, 12.484 in 2012 en de jaren daarvoor waren het er ook altijd meer dan 11.000.
Vossen zijn via de bijzondere jacht bejaagbaar tussen 15 mei en 14 oktober en via de gewone jacht van 14 oktober tot eind februari. Alleen tijdens de zoogtijd mogen ze niet worden geschoten. In 2012 versoepelde Minister Schauvliege de wet die toelaat om vossen te schieten omdat ze nu weer overal ingeburgerd zijn. Er was een tijd dat ze zo goed als niet meer voorkwamen omdat ze systematisch werden afgemaakt om hondsdolheid uit te roeien. Zelfs zwangere wijfjes en kleintjes die nog blind in hun hol zaten werden zonder pardon gedood. Maar de hondsdolheid ging niet weg. Het was pas toen in de jaren negentig een campagne werd georganiseerd waarbij de dieren werden gevaccineerd door middel van het klaarleggen van behandeld aas dat de hondsdolheid in Vlaanderen verdween (dat is in bepaalde delen van Wallonië overigens nog niet het geval). Hondsdolheid is dus alvast geen argument om vossen te schieten.
Ook de andere argumenten die meestal worden bovengehaald om de prachtige dieren te schieten houden geen steek. Vossen zijn territoriumdieren. Ze nemen een bepaald gebied in, dat groter wordt naarmate ze ouder worden. Als een volwassen vos wordt geschoten, wordt zijn territorium gewoon ingenomen door een paar jonge exmplaren. Jonge vossen zijn geen dominante dieren. Dat betekent dat ze veel makkelijker soortgenoten in hun territorium dulden. Dat betekent dus ook meerdere burchten per territorium, terwijl een dominante vos zorgt dat er maar één burcht per territorium is. Als de jonge vossen volwassen worden, proberen die natuurlijk ook hun gebied uit te breiden. Het resultaat is dus niet minder vossen, maar méér vossen en méér territoria.
Vossen hebben bovendien van de natuur de gave gekregen dat de soort zich vanzelf in stand probeert te houden. Worden ze fel bejaagd, dan worden hun nesten groter. Een normale worp heeft 4 tot 6 jongen, in gebieden waar ze stark worden geschoten kan dat oplopen tot 10 jongen per nest! Opnieuw niet minder vossen dus, maar net méér.
Hondsdolheid is dus ook geen reden om vossen te schieten. Een andere parasiet die wordt genoemd is de vossenlintworm. De besmetting in Vlaanderen is heel laag, maar net als hondsdolheid komt de parasiet wel meer voor in Wallonië. Door het schieten van vossen, komen er territoria vrij. Natuurbeschermers zijn bang dat Waalse vossen daardoor langzaamaan naar Vlaanderen afgezakt komen. Dat zijn vossen die mogelijk wél besmet zijn met hondsdolheid en vossenlintworm. Je hebt er dus alle belang bij om de gezonde exemplaren gewoon te laten zitten in plaats van die net af te schieten. Jagen op vossen lost dus helemaal niks op, integendeel.
Ondertussen worden er wel elk jaar meer dan 11.000 dieren geschoten, en dat is één derde van de hele vossenpopulatie. Ik vind dat best schokkende verhoudingen. Volgens het INBO (Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek) worden vossen in Vlaanderen dus meestal niet ouder dan één jaar, terwijl ze in principe 7 tot 10 jaar oud kunnen worden. De Vlaamse vossen zijn dus haast allemaal jonge dieren. In de praktijk betekent het dus inderdaad méér vossen op een kleiner gebied...
Volgens Jan Rodts van de Vogelbescherming luistert Joke Schauvliege niet naar de wetenschappelijke informatie van haar eigen instituut. De jacht op de vos is er alleen om jagers ter wille te zijn, zegt hij. Jagers zijn natuurlijk niet de beste vrienden van de vos. Sinds zijn heropleving wordt er in jagersmiddens met de tanden geknarst. Vossen zijn immers roofdieren en die eten graag vlees, vlees van hazen, konijnen, fazanten enz. ... waar de jagers zelf ook op jagen. Er worden dan ook nog altijd illegaal geschoten vossen gevonden, soms zelfs zonder staart omdat die staarten geld opbrengen. Nochthans is het niet door vossen te schieten dat ze gaan verdwijnen, tenzij we besluiten dat ze allemaal moeten worden uitgeroeid. Daar is gelukkig helemaal geen draagvlak voor.
De vos is ons grootste roofdier en komt in heel Vlaanderen voor. Vulpes Vulpes, zoals Reintje officieel heet, kan zich dan ook bijzonder goed aanpassen, ook aan zijn grootste vijand. Juist: de mens. Hij is een echte opportunist die bijna alles eet: kleine en middelgrote prooidieren (zoals grote kevers, muizen en andere knaagdieren, konijnen, hazen, vogels en eieren, regenwormen en zelfs egels) maar ook vruchten en bessen (vooral bramen), en aas. Hij is ook niet vies van een goeie vuilnisbak. Alleen kikkers en padden laat hij links liggen en mollen en spitsmuizen vindt hij blijkbaar niet te vreten :-)
Minister Joke Schauvliege maakte cijfers over de geschoten vossen bekend na een parlementaire vraag: 11.870 geschoten vossen in 2014, 11.018 in 2013, 12.484 in 2012 en de jaren daarvoor waren het er ook altijd meer dan 11.000.
Vossen zijn via de bijzondere jacht bejaagbaar tussen 15 mei en 14 oktober en via de gewone jacht van 14 oktober tot eind februari. Alleen tijdens de zoogtijd mogen ze niet worden geschoten. In 2012 versoepelde Minister Schauvliege de wet die toelaat om vossen te schieten omdat ze nu weer overal ingeburgerd zijn. Er was een tijd dat ze zo goed als niet meer voorkwamen omdat ze systematisch werden afgemaakt om hondsdolheid uit te roeien. Zelfs zwangere wijfjes en kleintjes die nog blind in hun hol zaten werden zonder pardon gedood. Maar de hondsdolheid ging niet weg. Het was pas toen in de jaren negentig een campagne werd georganiseerd waarbij de dieren werden gevaccineerd door middel van het klaarleggen van behandeld aas dat de hondsdolheid in Vlaanderen verdween (dat is in bepaalde delen van Wallonië overigens nog niet het geval). Hondsdolheid is dus alvast geen argument om vossen te schieten.
Ook de andere argumenten die meestal worden bovengehaald om de prachtige dieren te schieten houden geen steek. Vossen zijn territoriumdieren. Ze nemen een bepaald gebied in, dat groter wordt naarmate ze ouder worden. Als een volwassen vos wordt geschoten, wordt zijn territorium gewoon ingenomen door een paar jonge exmplaren. Jonge vossen zijn geen dominante dieren. Dat betekent dat ze veel makkelijker soortgenoten in hun territorium dulden. Dat betekent dus ook meerdere burchten per territorium, terwijl een dominante vos zorgt dat er maar één burcht per territorium is. Als de jonge vossen volwassen worden, proberen die natuurlijk ook hun gebied uit te breiden. Het resultaat is dus niet minder vossen, maar méér vossen en méér territoria.
Vossen hebben bovendien van de natuur de gave gekregen dat de soort zich vanzelf in stand probeert te houden. Worden ze fel bejaagd, dan worden hun nesten groter. Een normale worp heeft 4 tot 6 jongen, in gebieden waar ze stark worden geschoten kan dat oplopen tot 10 jongen per nest! Opnieuw niet minder vossen dus, maar net méér.
Hondsdolheid is dus ook geen reden om vossen te schieten. Een andere parasiet die wordt genoemd is de vossenlintworm. De besmetting in Vlaanderen is heel laag, maar net als hondsdolheid komt de parasiet wel meer voor in Wallonië. Door het schieten van vossen, komen er territoria vrij. Natuurbeschermers zijn bang dat Waalse vossen daardoor langzaamaan naar Vlaanderen afgezakt komen. Dat zijn vossen die mogelijk wél besmet zijn met hondsdolheid en vossenlintworm. Je hebt er dus alle belang bij om de gezonde exemplaren gewoon te laten zitten in plaats van die net af te schieten. Jagen op vossen lost dus helemaal niks op, integendeel.
Ondertussen worden er wel elk jaar meer dan 11.000 dieren geschoten, en dat is één derde van de hele vossenpopulatie. Ik vind dat best schokkende verhoudingen. Volgens het INBO (Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek) worden vossen in Vlaanderen dus meestal niet ouder dan één jaar, terwijl ze in principe 7 tot 10 jaar oud kunnen worden. De Vlaamse vossen zijn dus haast allemaal jonge dieren. In de praktijk betekent het dus inderdaad méér vossen op een kleiner gebied...
Volgens Jan Rodts van de Vogelbescherming luistert Joke Schauvliege niet naar de wetenschappelijke informatie van haar eigen instituut. De jacht op de vos is er alleen om jagers ter wille te zijn, zegt hij. Jagers zijn natuurlijk niet de beste vrienden van de vos. Sinds zijn heropleving wordt er in jagersmiddens met de tanden geknarst. Vossen zijn immers roofdieren en die eten graag vlees, vlees van hazen, konijnen, fazanten enz. ... waar de jagers zelf ook op jagen. Er worden dan ook nog altijd illegaal geschoten vossen gevonden, soms zelfs zonder staart omdat die staarten geld opbrengen. Nochthans is het niet door vossen te schieten dat ze gaan verdwijnen, tenzij we besluiten dat ze allemaal moeten worden uitgeroeid. Daar is gelukkig helemaal geen draagvlak voor.
Reacties