Hoe meer heksen, hoe meer vreugd (covenbijeenkomst)
Vol verwachting keek ik uit naar de avond want de covenbijeenkomst van deze maand zou niet alleen bij ons thuis plaats vinden, we mochten meteen ook twee nieuwe meisjes verwelkomen. Ik ben eigenlijk zelf nog niet zo lang bij de coven en weet nog goed hoe het was om voor de eerste keer naar zo'n bijeenkomst te komen. Ik was best nerveus, ook al kende ik iedereen al langer. Ik besloot gewoon te doen alsof Mireille en Luktas er altijd al bij waren, zo zouden ze zich waarschijnlijk ook het meest op hun gemak voelen.
Ik had de chaos van een huis met kinderen een beetje weggewerkt, een kleedje op de salontafel gelegd en een muziekje opgezet. Om al in de stemming te komen, had ik ook al een staafje Nag Champa gebrand. Die geur brengt mij meteen in de juiste sfeer. Op het altaar had ik een beeldje gezet dat ik uit China had meegebracht: de Chinese moedergodin Quan Yin, die vrouwen beschermt en geluk brengt. Naast haar legde ik een brok bergkristal (voor puurheid en vernieuwing) en rozekwarts (voor vriendschap en vertrouwen). Ik dacht dat dat wel passend was voor onze coven :-)
Uiteraard mocht ook het mannelijke niet ontbreken en dus zette ik er het piepkleine Ganesh-beeldje dat ik voor de kleintjes had meegebracht uit Radadhesh bij. En om het plaatje compleet te maken, zette ik een nog piepkleiner beeldje van Onze Lieve Vrouw Van Vlaanderen naast hem. Het mag raar klinken, maar zo waren toch ook mijn eigen roots en Brigindu vertegenwoordigd.
Nadat we de cirkel hadden getrokken - van hand tot hand en van hart tot hart - en iedereen hadden uitgenodigd die we erbij wilden hebben (de aardemoeder, de hemelvader en de vertegenwoordigers van de vier elementen) leidde Elinor de twee nieuwe meisjes onze cirkel binnen, waar ze officieel werden voorgesteld.
Daarna werden de banden aangehaald via een meditatie. Elinor leidde ons doorheen een bos naar een open plek waar een groot vuur brandde. Ik had moeite om haar te volgen, moest mijn best doen om me te concentreren. Meestal ga ik automatisch naar de anderwereld en op de ene of de andere manier plakken alle bossen, duinen, zeeën enzovoort steeds mooi aan de rest vast. Al die plekken hebben hun plaats op de kaart van de anderwereld. Nu had ik moeite om de weg te vinden, de weg liep niet langs de gebruikelijke paden en dat vond ik best verwarrend. Het is pas toen ik het vuur in de verte zag dat ik me zekerder voelde. Het vuur trok aan me en zorgde ervoor dat ik op de juiste plek was. Tenminste, dat hoop ik, want ook al vertelde Elinor dat we er allemaal waren, ik zag niemand, of beter gezegd: niemand herkenbaar, alleen zeer vage vormen. Ik keek bewust uit naar Anthea, want zij schijnt om de ene of de andere reden altijd duidelijker aanwezig te zijn dan de rest, maar dat mocht niet baten. Ik concentreerde me heel hard en dacht dat ik Moira naast me voelde staan aan het vuur. Het vuur was het enige dat haarscherp en helder was, alsof dat het enige was dat belangrijk was.
Het was de bedoeling om ook hier onze cirkel te trekken en dan een soort van web te weven van energie tussen ons allemaal, van persoon tot persoon. Dat scheen bij mij niet zo goed te lukken. De cirkel was er immers al, we stonden in de cirkel, een cirkel die duidelijk werd afgetekend door het schijnsel van de vlammen die tot boven onze hoofden likten. Ik stuurde mijn energie blind naar voor, naar het meisje dat recht tegenover me stond, maar die werd opgeslorpt door de vlammen. Ik zag links en rechts van me lijnen van witblauw licht in de vlammen verdwijnen. Die werden groter en maakten een hels kabaal. Ik realiseerde me dat dit vuur òns vuur was, en dat het onze taak was het brandende te houden en te voeden. Wij wàren het vuur en het vuur was tegelijk in ons ... Ik was verbaasd: was dat niet precies wat Brighindu had gezegd tijdens die trance prophecy op het covenweekend? In de notities die Eirinn had gemaakt tijdens die trance prophecy zou zij gezegd hebben dat het mij niet zou helpen als ik attributen zou aanschaffen en dat zo'n uiterlijke tralala ook niet nodig was want het vuur was in mij ... Maar het vuur is in ons allemaal!
Ik was er achteraf een beetje stil van en dat is niet echt mijn aard :-) Maar dat kwam goed uit want Elinor vergastte ons nog op een soort van miniritueeltje met een heel mooie symboliek. We kregen elk een kaars en gaven elkaar één voor één het vuur door tot alle kaarsen brandden en onze cirkel helemaal verlicht was. Als je een vlammetje deelt, krijg je niet minder vuur maar juist méér. Daarmee benadrukte ze het belang van elkeen van ons voor de coven. Ieder van ons heeft haar eigen specificiteit en kennis en draagt op haar eigen manier haar steentje bij. Dat is belangrijk want de coven is één geheel. Als er iemand ontbreekt, is dat geheel niet compleet en dat is niet hetzelfde ...
Na het overlopen van de afspraken rond de coven openden we de cirkel en vielen aan op de cake & wine. Ik had gezorgd voor verse "groene soep" en een hartige quiche, tonnen chocolade en coke zero bij de vleet. Fjiera had nog kilo's kaas & wijn over van haar verjaardagsfeestje en dus werd het een waar feestmaal.
Om elkaar nog beter te leren kennen, speelden we nog een paar rondjes Chit Chat Girls, een spelletje met ondeugdende en minder ondeugende vragen voor meisjes van alle leeftijden :-), dat ik speciaal voor deze avond had gekocht. Niets helpt het ijs beter breken dan een potje giechelen over sex. Het gaat geheid mee op weekend :-)
Ik had de chaos van een huis met kinderen een beetje weggewerkt, een kleedje op de salontafel gelegd en een muziekje opgezet. Om al in de stemming te komen, had ik ook al een staafje Nag Champa gebrand. Die geur brengt mij meteen in de juiste sfeer. Op het altaar had ik een beeldje gezet dat ik uit China had meegebracht: de Chinese moedergodin Quan Yin, die vrouwen beschermt en geluk brengt. Naast haar legde ik een brok bergkristal (voor puurheid en vernieuwing) en rozekwarts (voor vriendschap en vertrouwen). Ik dacht dat dat wel passend was voor onze coven :-)
Uiteraard mocht ook het mannelijke niet ontbreken en dus zette ik er het piepkleine Ganesh-beeldje dat ik voor de kleintjes had meegebracht uit Radadhesh bij. En om het plaatje compleet te maken, zette ik een nog piepkleiner beeldje van Onze Lieve Vrouw Van Vlaanderen naast hem. Het mag raar klinken, maar zo waren toch ook mijn eigen roots en Brigindu vertegenwoordigd.
Nadat we de cirkel hadden getrokken - van hand tot hand en van hart tot hart - en iedereen hadden uitgenodigd die we erbij wilden hebben (de aardemoeder, de hemelvader en de vertegenwoordigers van de vier elementen) leidde Elinor de twee nieuwe meisjes onze cirkel binnen, waar ze officieel werden voorgesteld.
Daarna werden de banden aangehaald via een meditatie. Elinor leidde ons doorheen een bos naar een open plek waar een groot vuur brandde. Ik had moeite om haar te volgen, moest mijn best doen om me te concentreren. Meestal ga ik automatisch naar de anderwereld en op de ene of de andere manier plakken alle bossen, duinen, zeeën enzovoort steeds mooi aan de rest vast. Al die plekken hebben hun plaats op de kaart van de anderwereld. Nu had ik moeite om de weg te vinden, de weg liep niet langs de gebruikelijke paden en dat vond ik best verwarrend. Het is pas toen ik het vuur in de verte zag dat ik me zekerder voelde. Het vuur trok aan me en zorgde ervoor dat ik op de juiste plek was. Tenminste, dat hoop ik, want ook al vertelde Elinor dat we er allemaal waren, ik zag niemand, of beter gezegd: niemand herkenbaar, alleen zeer vage vormen. Ik keek bewust uit naar Anthea, want zij schijnt om de ene of de andere reden altijd duidelijker aanwezig te zijn dan de rest, maar dat mocht niet baten. Ik concentreerde me heel hard en dacht dat ik Moira naast me voelde staan aan het vuur. Het vuur was het enige dat haarscherp en helder was, alsof dat het enige was dat belangrijk was.
Het was de bedoeling om ook hier onze cirkel te trekken en dan een soort van web te weven van energie tussen ons allemaal, van persoon tot persoon. Dat scheen bij mij niet zo goed te lukken. De cirkel was er immers al, we stonden in de cirkel, een cirkel die duidelijk werd afgetekend door het schijnsel van de vlammen die tot boven onze hoofden likten. Ik stuurde mijn energie blind naar voor, naar het meisje dat recht tegenover me stond, maar die werd opgeslorpt door de vlammen. Ik zag links en rechts van me lijnen van witblauw licht in de vlammen verdwijnen. Die werden groter en maakten een hels kabaal. Ik realiseerde me dat dit vuur òns vuur was, en dat het onze taak was het brandende te houden en te voeden. Wij wàren het vuur en het vuur was tegelijk in ons ... Ik was verbaasd: was dat niet precies wat Brighindu had gezegd tijdens die trance prophecy op het covenweekend? In de notities die Eirinn had gemaakt tijdens die trance prophecy zou zij gezegd hebben dat het mij niet zou helpen als ik attributen zou aanschaffen en dat zo'n uiterlijke tralala ook niet nodig was want het vuur was in mij ... Maar het vuur is in ons allemaal!
Ik was er achteraf een beetje stil van en dat is niet echt mijn aard :-) Maar dat kwam goed uit want Elinor vergastte ons nog op een soort van miniritueeltje met een heel mooie symboliek. We kregen elk een kaars en gaven elkaar één voor één het vuur door tot alle kaarsen brandden en onze cirkel helemaal verlicht was. Als je een vlammetje deelt, krijg je niet minder vuur maar juist méér. Daarmee benadrukte ze het belang van elkeen van ons voor de coven. Ieder van ons heeft haar eigen specificiteit en kennis en draagt op haar eigen manier haar steentje bij. Dat is belangrijk want de coven is één geheel. Als er iemand ontbreekt, is dat geheel niet compleet en dat is niet hetzelfde ...
Na het overlopen van de afspraken rond de coven openden we de cirkel en vielen aan op de cake & wine. Ik had gezorgd voor verse "groene soep" en een hartige quiche, tonnen chocolade en coke zero bij de vleet. Fjiera had nog kilo's kaas & wijn over van haar verjaardagsfeestje en dus werd het een waar feestmaal.
Om elkaar nog beter te leren kennen, speelden we nog een paar rondjes Chit Chat Girls, een spelletje met ondeugdende en minder ondeugende vragen voor meisjes van alle leeftijden :-), dat ik speciaal voor deze avond had gekocht. Niets helpt het ijs beter breken dan een potje giechelen over sex. Het gaat geheid mee op weekend :-)
Reacties