Una, quae es omnia
Ken je dat gevoel, alsof je iets heel moeilijks moet gaan doen dat onoverkomelijk lijkt en waar je zo tegenop ziet dat je hartslag al begint te racen als je er nog maar aan denkt? Alsof er iets boven je hoofd gebeurt en je er niks aan kan veranderen? Dat gevoel hangt al de hele week als een steen op mijn maag. Ik heb moeite met slikken en sta al een week op het punt om te gaan hyperventileren.
Sinds de pathworking die we hebben gedaan in de les goden & godinnen van AmmaDevi, denk ik dat ik verwikkeld zit in een struggle for power tussen twee godinnen. Mijn maatje daar boven is Brigindhu, als ik het zo oneerbiedig mag zeggen.Bij haar voel ik me op mijn gemak. Ze zegt niet veel, is dikwijls een beetje bruusk, maar ze heeft het beste met me voor.
Tijdens de pathworking, werd een Romeins tinnen soldaatje omgegooid. Ik kan verkeerd zijn, maar volgens mij staat dat soldaatje voor Brigindhu en werd het door een andere godin omvergegooid. Niet zozeer voor mij, maar om Brigindhu te jennen, om haar te laten zien dat zij niet zo machtig is als ze wel zou willen zijn.
Brigindhu is een oude godin. Ze is een keltische godin, maar dan wel een continentale. Dat betekent dat zij er was lang voordat Bridget er was en pas op de achtergrond is geraakt naarmate Gallië onder de voet werd gelopen door de Romeinen, die haar vereenzelvigden met de Romeinse godin Minerva. In Ierland en Groot-Brittannië werd Brigindhu Bridget, een nieuwe versie van de godin die nog steeds veel aanhangers heeft en dus ook nog steeds heel machtig is. Brigindhu is dat niet. Misschien is het daarom dat ze van mij geen wereldschokkende dingen verwacht. Ik herinner me nog het antwoord dat ze aan Eirinn gaf toen die haar vroeg of het mij zou helpen als ik een altaar voor haar zou maken. Neen, zei ze, ik moet geen altaar hebben, ik zit in haar hart. Dat is uiteindelijk waar het om draait, al de rest is ego.
Nu is er hier een andere godin die Brigindhu uitdaagt. Ik denk dat het om een heel machtige godin moet gaan. Brigindhu voelde verslagen aan toen ik haar zag net na de pathworking. Dat is de laatste keer dat ik haar heb gezien ... Ik ben helemaal niet op mijn gemak. Het lijkt wel alsof twee grommende wolven rondom mij cirkelen, de ogen strak op elkaar gericht, en ik sta in het midden, de prooi ... Er staat iets te gebeuren, al weet ik niet wat. En al helemaal niet waarom.
Om te weten wie die tweede godin is, moet ik terug naar het begin van mijn zoektocht. Ik heb iets met Onze Lieve Vrouw. Voor mij is zij gewoon een avatar van de grote moeder, net zoals Brigindhu dat eigenlijk is. Naarmate dat de maatschappij veranderde, veranderden onze goden mee, zonder evenwel hun eigenschappen te verliezen. Ze kregen alleen een nieuwe naam en een nieuwe vorm. Toen ik op zoek was naar "mijn godin", ging iedereen er van uit dat ik het zou hebben over Maria. Het werd Brigindhu. Voor mij was ze de oerversie van de godin hier in onze contreien. Ik heb nog nooit een band gevoeld met een godin die niet van hier was. Het is leuk hen te ontmoeten beneden, ze zijn stuk voor stuk ontzagwekkend, maar ik ben zelden emotioneel betrokken. Deze godin had me echter van mijn sokken geblazen, net als Brigindhu. Ik ging er dus van uit dat ze ook van hier moest zijn.
Ze moest na Brigindhu gekomen zijn en ze was nog steeds machtig, dus dat betekende dat ze één van de groten moest zijn die veel aanhangers heeft. Brigindhu is een Gallische. Het zijn de Romeinen geweest die de Gallische religie uiteindelijk de das hebben omgedaan door de Gallische goden te verpersoonlijken met hun eigen goden zodat de oudere Gallische religie uiteindelijk op het continent verloren ging. Was het Minerva die ik had gezien? Minerva is één van de belangrijkste godinnen in het Romeinse panteon. Ze werd vereenzelvigd met de Griekse Pallas Athena, en kon dus zowel oorlogszuchtig als vredelievend zijn, al was het vooral de vredelievendheid die op de voorgrond trad. Minerva is de personificatie van de goddelijke macht van het verstand, van de vindingrijkheid van de menselijke geest. Op de ene of de andere manier scheen dat niet te kloppen met het beeld van de trotse godin dat ik had gezien...
Maar Minerva kwam niet alleen. Net als vele andere godinnen, ging zij op in een nog machtigere godin die van 200 voor Christus tot 400 na Christus heel populair werd in Rome: Isis. Oorspronkelijk brachten de Romeinen haar mee vanuit Egypte en samen met de Romeinen kwam de godin ook naar onze streken. In Gallië werd Isis vooral vereerd aan de golf van Biskaje, in de Rhônedelta en langs de Atlantische kust, maar haar cultus was wijdverspreid. Zij hoorde eigenlijk net zozeer als de andere goden tot het pantheon van de Romeinen en had daardoor veel gezag in het rijk. Ook bij ons.
De Isiscultus is het typevoorbeeld van een henotheïstische religie: Isis was machtiger dan alle andere goden en godinnen en nam in de loop der tijd steeds meer van de eigenschappen van hen over. Die goden en godinnen bestonden wel, maar waren slechts verschijningsvormen van Isis. De Romeinen noemden haar "una, quae es omnia": één godin die tegelijkertijd alle andere godinnen in zich opnam. Alle andere godinnen waren dus slechts verschijningsvormen van Isis en werden met haar vereenzelvigd: Cybele, Astarte, Demeter, Afrodite/Venus, Artemis/Diana, Athena/Minerva, Juno, Hecate, Bellona, Selene, Kore enz. .... Alle namen waaronder Isis werd vereerd werd waren echter slechts plaatsvervangers voor haar ware naam. Vooral vanaf de tweede eeuw na Christus nam die concentratie van goddelijke macht toe, omdat de Romeinen toen nogal expansief bezig waren met de verovering van Europa. Veel veroverde gebieden verloren hun eigen identiteit en Isis bood zich aan als de perfecte verbindende godin en nam de eigenschappen van de in dat land vereerde goden over.
Er zijn wetenschappers die denken dat de Isiscultus in het Romeinse rijk een invloed heeft gehad op de ontwikkeling van de cultus van Onze Lieve Vrouw in de katholieke kerk. Grote aantallen gelovigen die de godin Isis aanhingen waren bereid zich te bekeren voor zover een op Isis gelijkende vrouwelijke figuur beschikbaar was waar zij hun vroeger geloof konden op focussen. De gelijkenissen tussen de zittende Isis die haar zoon Horus zoogt en de talloze Madonna's vallen alleszins op. Er is zelfs een parallel te trekken tussen de maagdelijkheid van Isis en die van Maria. Van Isis werd ook verteld dat de conceptie niet lichamelijk was en dat ze dus maagd was toen Horus werd geboren... En zo zijn we terug bij Onze Lieve Vrouw.
Ik denk dus dat de heerszuchtige vrouw die ik in de pathworking heb gezien best wel eens Isis zou kunnen zijn. Het zou alleszins kloppen qua uiterlijke kenmerken, zowel hoe zij er zelf uit zag als de menigte die zowel uit donkerharige als blonde mensen bestond. Het houdt echter ook steek met wat ik zag toen ze er niet meer was: van zodra ik wenste dat het gedaan was, was ze weg en ze had de zee en alle vruchtbaarheid van de plek meegenomen. In de pathworking was ze dus duidelijk gelinkt met het water van de zee en met de vruchtbaarheid van het water. Isis is een vruchtbaarheidsgodin, oorspronkelijk was ze de beschermvrouwe van de Nijldelta. Ze werd uiteindelijk ook de godin van de zee en met uitbreiding van de zeevaarders en de vissers. Bovendien is ook de timing correct: we zitten midden in de zogenaamde "hondsdagen". In die periode van ongeveer 20 juli tot 20 augustus komt de ster Sirius samen met de zon op. Dat betekent dat hij niet zichtbaar is 's nachts terwijl hij anders een heel heldere ster is. De periode van de hondsdagen is het hoogtepunt van de zomer, Brigindhu's seizoen bij uitstek. Maar het is ook de periode waarin vlees sneller bederft en waarin er veel meer vliegen en muggen zijn. Voor de Egyptenaren was het de periode waarop het water van de Nijl het laagst stond. Zij konden dus bijna niet wachten tot ze Sirius terug zagen opduiken aan de horizon, aangezien de jaarlijks terugkerende overstroming van de Nijl elk jaar zo'n vijftien dagen na de terugkeer van Sirius gebeurde. De hondsdagen en de ster Sirius zijn dus ook gelinkt aan Isis.
Isis is almachtig, alle eigenschappen van alle andere goden en godinnen apart zijn in haar gebundeld. Ze had macht over alle elementen van het leven. Haar macht strekte zich zelfs uit tot de kosmos: ze kon de hemel bewegen en beheerste de zee, de winden en de elementen.Ze was een middelares tussen goed en kwaad, en begeleidde de menselijke zielen door de hemel. Isis was de leermeesteres van het volk, en had hen onder andere de landbouw, het gebruik van linnen en het schrift geleerd, en wetten gegeven. Ze bracht genezing en was een meesteres van de magie. Haar macht werd bezongen en geëerd, zoals hier in een tekst uit de eerste eeuw voor Christus. Het lijkt wel een alternatieve Charge of the Godess:
Ik ben Isis, de tiran van al het land.
Ik heb wetten ingesteld voor de mensen, die niemand kan veranderen.
Ik heb de landbouw voor de mensen uitgevonden.
Ik heb de hemel en aarde van elkaar gescheiden.
Ik heb de paden van de sterren aangewezen.
Ik heb de baan van de zon en maan ingesteld.
Ik heb het vissen en zeevaren uitgevonden.
Ik heb man en vrouw samengebracht.
Ik heb de mensen initiaties geleerd.
Ik heb hen geleerd de beelden van de goden te vereren.
Ik heb de regering van tirannen beëindigd.
Ik heb talen voor Grieken en barbaren bepaald.
Ik straf hen die onrechtvaardig handelen.
Ik ben meesteres van de rivieren, winden en zeeën.
Ik ben in de stralen van de zon.
Ik bevrijd hen die geketend zijn.
Ik heb het Lot overwonnen. Het Lot luistert naar mij.
Dat klinkt nogal trots en eigenzinnig, en dat komt meer overeen met het beeld dat ik heb gezien dan de vredelievende helende Isis waar Ellen mee werkt. Ik denk dus dat het Isis is die zich met Brigindhu aan het meten is. Waarom, dat begrijp ik niet. Ik weet wel dat ik de inzet ben, en ik weet niet of ik iets kan veranderen aan de uitkomst van de strijd.
Sinds de pathworking die we hebben gedaan in de les goden & godinnen van AmmaDevi, denk ik dat ik verwikkeld zit in een struggle for power tussen twee godinnen. Mijn maatje daar boven is Brigindhu, als ik het zo oneerbiedig mag zeggen.Bij haar voel ik me op mijn gemak. Ze zegt niet veel, is dikwijls een beetje bruusk, maar ze heeft het beste met me voor.
Tijdens de pathworking, werd een Romeins tinnen soldaatje omgegooid. Ik kan verkeerd zijn, maar volgens mij staat dat soldaatje voor Brigindhu en werd het door een andere godin omvergegooid. Niet zozeer voor mij, maar om Brigindhu te jennen, om haar te laten zien dat zij niet zo machtig is als ze wel zou willen zijn.
Brigindhu is een oude godin. Ze is een keltische godin, maar dan wel een continentale. Dat betekent dat zij er was lang voordat Bridget er was en pas op de achtergrond is geraakt naarmate Gallië onder de voet werd gelopen door de Romeinen, die haar vereenzelvigden met de Romeinse godin Minerva. In Ierland en Groot-Brittannië werd Brigindhu Bridget, een nieuwe versie van de godin die nog steeds veel aanhangers heeft en dus ook nog steeds heel machtig is. Brigindhu is dat niet. Misschien is het daarom dat ze van mij geen wereldschokkende dingen verwacht. Ik herinner me nog het antwoord dat ze aan Eirinn gaf toen die haar vroeg of het mij zou helpen als ik een altaar voor haar zou maken. Neen, zei ze, ik moet geen altaar hebben, ik zit in haar hart. Dat is uiteindelijk waar het om draait, al de rest is ego.
Nu is er hier een andere godin die Brigindhu uitdaagt. Ik denk dat het om een heel machtige godin moet gaan. Brigindhu voelde verslagen aan toen ik haar zag net na de pathworking. Dat is de laatste keer dat ik haar heb gezien ... Ik ben helemaal niet op mijn gemak. Het lijkt wel alsof twee grommende wolven rondom mij cirkelen, de ogen strak op elkaar gericht, en ik sta in het midden, de prooi ... Er staat iets te gebeuren, al weet ik niet wat. En al helemaal niet waarom.
Om te weten wie die tweede godin is, moet ik terug naar het begin van mijn zoektocht. Ik heb iets met Onze Lieve Vrouw. Voor mij is zij gewoon een avatar van de grote moeder, net zoals Brigindhu dat eigenlijk is. Naarmate dat de maatschappij veranderde, veranderden onze goden mee, zonder evenwel hun eigenschappen te verliezen. Ze kregen alleen een nieuwe naam en een nieuwe vorm. Toen ik op zoek was naar "mijn godin", ging iedereen er van uit dat ik het zou hebben over Maria. Het werd Brigindhu. Voor mij was ze de oerversie van de godin hier in onze contreien. Ik heb nog nooit een band gevoeld met een godin die niet van hier was. Het is leuk hen te ontmoeten beneden, ze zijn stuk voor stuk ontzagwekkend, maar ik ben zelden emotioneel betrokken. Deze godin had me echter van mijn sokken geblazen, net als Brigindhu. Ik ging er dus van uit dat ze ook van hier moest zijn.
Ze moest na Brigindhu gekomen zijn en ze was nog steeds machtig, dus dat betekende dat ze één van de groten moest zijn die veel aanhangers heeft. Brigindhu is een Gallische. Het zijn de Romeinen geweest die de Gallische religie uiteindelijk de das hebben omgedaan door de Gallische goden te verpersoonlijken met hun eigen goden zodat de oudere Gallische religie uiteindelijk op het continent verloren ging. Was het Minerva die ik had gezien? Minerva is één van de belangrijkste godinnen in het Romeinse panteon. Ze werd vereenzelvigd met de Griekse Pallas Athena, en kon dus zowel oorlogszuchtig als vredelievend zijn, al was het vooral de vredelievendheid die op de voorgrond trad. Minerva is de personificatie van de goddelijke macht van het verstand, van de vindingrijkheid van de menselijke geest. Op de ene of de andere manier scheen dat niet te kloppen met het beeld van de trotse godin dat ik had gezien...
Maar Minerva kwam niet alleen. Net als vele andere godinnen, ging zij op in een nog machtigere godin die van 200 voor Christus tot 400 na Christus heel populair werd in Rome: Isis. Oorspronkelijk brachten de Romeinen haar mee vanuit Egypte en samen met de Romeinen kwam de godin ook naar onze streken. In Gallië werd Isis vooral vereerd aan de golf van Biskaje, in de Rhônedelta en langs de Atlantische kust, maar haar cultus was wijdverspreid. Zij hoorde eigenlijk net zozeer als de andere goden tot het pantheon van de Romeinen en had daardoor veel gezag in het rijk. Ook bij ons.
De Isiscultus is het typevoorbeeld van een henotheïstische religie: Isis was machtiger dan alle andere goden en godinnen en nam in de loop der tijd steeds meer van de eigenschappen van hen over. Die goden en godinnen bestonden wel, maar waren slechts verschijningsvormen van Isis. De Romeinen noemden haar "una, quae es omnia": één godin die tegelijkertijd alle andere godinnen in zich opnam. Alle andere godinnen waren dus slechts verschijningsvormen van Isis en werden met haar vereenzelvigd: Cybele, Astarte, Demeter, Afrodite/Venus, Artemis/Diana, Athena/Minerva, Juno, Hecate, Bellona, Selene, Kore enz. .... Alle namen waaronder Isis werd vereerd werd waren echter slechts plaatsvervangers voor haar ware naam. Vooral vanaf de tweede eeuw na Christus nam die concentratie van goddelijke macht toe, omdat de Romeinen toen nogal expansief bezig waren met de verovering van Europa. Veel veroverde gebieden verloren hun eigen identiteit en Isis bood zich aan als de perfecte verbindende godin en nam de eigenschappen van de in dat land vereerde goden over.
Er zijn wetenschappers die denken dat de Isiscultus in het Romeinse rijk een invloed heeft gehad op de ontwikkeling van de cultus van Onze Lieve Vrouw in de katholieke kerk. Grote aantallen gelovigen die de godin Isis aanhingen waren bereid zich te bekeren voor zover een op Isis gelijkende vrouwelijke figuur beschikbaar was waar zij hun vroeger geloof konden op focussen. De gelijkenissen tussen de zittende Isis die haar zoon Horus zoogt en de talloze Madonna's vallen alleszins op. Er is zelfs een parallel te trekken tussen de maagdelijkheid van Isis en die van Maria. Van Isis werd ook verteld dat de conceptie niet lichamelijk was en dat ze dus maagd was toen Horus werd geboren... En zo zijn we terug bij Onze Lieve Vrouw.
Ik denk dus dat de heerszuchtige vrouw die ik in de pathworking heb gezien best wel eens Isis zou kunnen zijn. Het zou alleszins kloppen qua uiterlijke kenmerken, zowel hoe zij er zelf uit zag als de menigte die zowel uit donkerharige als blonde mensen bestond. Het houdt echter ook steek met wat ik zag toen ze er niet meer was: van zodra ik wenste dat het gedaan was, was ze weg en ze had de zee en alle vruchtbaarheid van de plek meegenomen. In de pathworking was ze dus duidelijk gelinkt met het water van de zee en met de vruchtbaarheid van het water. Isis is een vruchtbaarheidsgodin, oorspronkelijk was ze de beschermvrouwe van de Nijldelta. Ze werd uiteindelijk ook de godin van de zee en met uitbreiding van de zeevaarders en de vissers. Bovendien is ook de timing correct: we zitten midden in de zogenaamde "hondsdagen". In die periode van ongeveer 20 juli tot 20 augustus komt de ster Sirius samen met de zon op. Dat betekent dat hij niet zichtbaar is 's nachts terwijl hij anders een heel heldere ster is. De periode van de hondsdagen is het hoogtepunt van de zomer, Brigindhu's seizoen bij uitstek. Maar het is ook de periode waarin vlees sneller bederft en waarin er veel meer vliegen en muggen zijn. Voor de Egyptenaren was het de periode waarop het water van de Nijl het laagst stond. Zij konden dus bijna niet wachten tot ze Sirius terug zagen opduiken aan de horizon, aangezien de jaarlijks terugkerende overstroming van de Nijl elk jaar zo'n vijftien dagen na de terugkeer van Sirius gebeurde. De hondsdagen en de ster Sirius zijn dus ook gelinkt aan Isis.
Isis is almachtig, alle eigenschappen van alle andere goden en godinnen apart zijn in haar gebundeld. Ze had macht over alle elementen van het leven. Haar macht strekte zich zelfs uit tot de kosmos: ze kon de hemel bewegen en beheerste de zee, de winden en de elementen.Ze was een middelares tussen goed en kwaad, en begeleidde de menselijke zielen door de hemel. Isis was de leermeesteres van het volk, en had hen onder andere de landbouw, het gebruik van linnen en het schrift geleerd, en wetten gegeven. Ze bracht genezing en was een meesteres van de magie. Haar macht werd bezongen en geëerd, zoals hier in een tekst uit de eerste eeuw voor Christus. Het lijkt wel een alternatieve Charge of the Godess:
Ik ben Isis, de tiran van al het land.
Ik heb wetten ingesteld voor de mensen, die niemand kan veranderen.
Ik heb de landbouw voor de mensen uitgevonden.
Ik heb de hemel en aarde van elkaar gescheiden.
Ik heb de paden van de sterren aangewezen.
Ik heb de baan van de zon en maan ingesteld.
Ik heb het vissen en zeevaren uitgevonden.
Ik heb man en vrouw samengebracht.
Ik heb de mensen initiaties geleerd.
Ik heb hen geleerd de beelden van de goden te vereren.
Ik heb de regering van tirannen beëindigd.
Ik heb talen voor Grieken en barbaren bepaald.
Ik straf hen die onrechtvaardig handelen.
Ik ben meesteres van de rivieren, winden en zeeën.
Ik ben in de stralen van de zon.
Ik bevrijd hen die geketend zijn.
Ik heb het Lot overwonnen. Het Lot luistert naar mij.
Dat klinkt nogal trots en eigenzinnig, en dat komt meer overeen met het beeld dat ik heb gezien dan de vredelievende helende Isis waar Ellen mee werkt. Ik denk dus dat het Isis is die zich met Brigindhu aan het meten is. Waarom, dat begrijp ik niet. Ik weet wel dat ik de inzet ben, en ik weet niet of ik iets kan veranderen aan de uitkomst van de strijd.
Reacties