Double double toil and trouble (covenbijeenkomst)

Waarom Hamamelis zo nerveus was over de bijeenkomst van vanavond weet ik niet, want de avond die ze had voorbereid was helemaal top! Het begon al met het pad van lichtjes dat ons in het donker helemaal naar de bijenhal vanachter in de grote tuin leidde. Waar vroeger de bijenkasten stonden, was nu plaats gemaakt voor een gezellige zithoek. Het knetterende vuur in de grote vuurschaal, de flakkerende kaarsjes overal en de schitterende sterrenhemel deden de rest.

Als er één ding is waar je aan denkt bij het woord “heks”, dan is de kans groot dat dat een bezem of een ketel is. De heksen van MacBeth brouwden hun toverdrankjes in een grote zwarte ketel. Gwydion werd pas de wijze Merlijn nadat hij zijn vinger per ongeluk in de ketel van Cerridwen stak. Praktische huis-, tuin- en keukenheksen als we zijn - letterlijk! :-) - wilde Hamamelis daar dus iets mee doen. En dus kwamen we vanavond samen om bij de ketel op het vuur vooruit te kijken naar wat ons wacht in het nieuwe heksenjaar. 

Dat kijken zouden we doen in de anderwereld, waar we naartoe zouden reizen voor een boodschap. Die boodschap graveerden we in de houten lepel die we van Hamamelis kregen, zodat we elke keer als we in onze eigen potten roeren herinnerd worden aan de wijsheid en kennis die we in ons dragen om onze doelen te bereiken.

Stir and stir, from left to right. Bless this year with love and light.

DE VUURPUT

Ik loop op een pad dat zich door een donker dennenbos slingert. Het is te zeggen, ik dénk dat het een dennenbos is, maar dat kan eigenlijk niet want de herfstbladeren knarsen onder mijn voeten.

In de verste zie ik een lichtje. Als ik dichterbij kom zie ik dat het een groepje huizen is met in het midden een soort van barbecueput.

Het is als een kleine binnenplaats van een boerderijtje, ook al is het werkelijk mini mini. Het is er gezellig. Er groeit klimop tegen de bakstenen muren van de huisjes. Het ziet er ouderwets mooi uit. De huizen zien eruit zoals kinderen ze zouden tekenen, met een groen deurtje men een stene opstapje in het midden en twee venstertjes links en rechts, en rode dakpannetjes met een schouw erboven.

Er brandt licht binnen, maar op de binnenplaats zit volk. Rond de put staan simpele rustieke houten banken. Daar zitten drie mannen te grappen en te grollen met elkaar. 

De put ziet eruit als een waterput maar er ligt een rooster over en het is eigenlijk een vuurput. Boven het rooster hangt een ketel.

Uit het linkerhuisje komt een vrouw. Ze heeft blonde vlechten rond haar hoofd gebonden. Ze draagt een ouderwetse blauwe schort en platte schoenen. Ze doet me denken aan de ideale jaren dertig huisvrouw ...

Als één van de mannen het deksel van de pot boven het vuur wil opheffen, geeft ze hem met de pollepel in haar hand een fikse tik op zijn hand. De man gaat braaf terug zitten. De mannen zijn van die typische macho mannen, maar zij is hier duidelijk de baas.

De vrouw schept een soort van stoverij in borden en geeft ieder van de mannen een bord. Dan schept ze ook voor mij een bord vol en biedt me dat aan. De mannen eten smakelijk hun bord leeg met een lepel.

Ik zie Brigandhu tegen een hoek van het huisje geleund staan. Ze draagt een broek, zoals gewoonlijk, maar haar haar zit anders dan anders, met lang los haar op haar rug en een klein stukje samengebonden.

Tegenwoordig duikt ze zo wel vaker op, als een soort van wachter in de achtergrond, alsof ze een oogje in het zeil wil houden en er zeker van wil zijn dat er niks verkeerd gaat. Ik leid er uit af dat we hier niet zomaar op een willekeurige plek zijn, maar waarschijnlijk in het bijzijn van andere goden. Behoedzaam kijk ik naar het bord in mijn handen en naar de vrouw die me het bord heeft aangeboden. Er wordt gezegd dat je best niks eet als je reist in de anderwereld, maar ik ga ervan uit dat Brigandhu wel zal tussenkomen als het niet OK is. Ik ga zitten op één van de banken rond de put en eet mijn stoverij. 

Dan valt me op dat de put echt wel oud is. De vlammen schieten boven de rand van de put uit het rooster. De rand brokkelt een beetje af, maar je kan heel duidelijk de fries zien die erin gegraveerd is, met mannetjes en dieren. Hele jachtpartijen en oorlogen worden op die fries uitgevochten. Het zijn er zoveel dat ik niet weet waar eerst gekeken. Ze lijken wel te bewegen. Je kan het wapengekletter bijna horen! 

Als mijn bord leeg is, neemt de vrouw me mee naar binnen. Ik moet mijn bord zelf afwassen in de ouderwetse witte vierkante pombak. Jaren dertig, he :-) Als ik daarna terug naar buiten stap en wil vertrekken, draait de vrouw zich om naar het vuur. Verwonderd kijk ik naar haar rug. Haar achterkant is helemaal niet die van de oudere vrouw in de blauwe schort van daarnet! Ze draagt nu schouderstukken van wolvenbont op een lange grijsblauwe jurk. Op haar rug hangt een lange witblonde vlecht tot op haar achterwerk. Ze is nu ook duidelijk veel jonger.

Voor ik kan reageren staat Brigandhu naast me en grijpt me bij de pols. Het is tijd om te vertrekken.

--

Ik vraag me af wie deze vrouw is. Is het dezelfde vrouw als diegene die ik zag met Samhain? Die vrouw was weliswaar oud maar droeg ook diezelfde schouderstukken van wolvenbont. De raaf die ik toen bij haar zag was wel gelinkt aan de Morrigan, de godin waar Amara Fay mee werkt, die toen het jaarfeestritueel had georganiseerd.

De vrouw was blond. Is ze Noords? Misschien is dat omdat ik ndeze week net heb zitten lezen in de boeken van Raven Kaldera ... Hierop verder denkend: de drie mannen zouden Ve, Villi en Votan (Odin) kunnen zijn met hun moeder Bestla, de oermoeder van de Noordse goden.

--

Ik beslis om in mijn houten lepel het vuur te graveren dat ik in de vuurput heb gezien, met rondom rond allemaal kleine mannetjes. Gewoon stick figures, zoals de oermensen ze wel eens in de grotten op de muren kalkten, maar dan wel véél, als symbool voor de wereld en de maatschappij waarin wij als mensen onze plaats zoeken.

Ondertussen zet Hamamelis de ketel met warme chocomelk op het vuur. Het is koud buiten, we warmen ons aan het vuur en aan het warme drankje terwijl we geconcentreerd verder werken.

Als we daarmee klaar zijn - althans met het voorbereidend tekenwerk, het graveren zal voor een andere keer zijn want er is niet genoeg tijd meer als we nog op een redelijk uur in ons bed willen liggen! - laat Hamamelis ons nog snel de Sesamstraatvideo zien die mee de inspiratie vormde voor deze perfecte avond (Zeven heksen). Het zit soms toch in de kleine dingen :-) We gaan lachend de nacht in!