Seizoensgebonden gastronomie
Toen ik gisteren van Brussel naar huis reed, was het al Gault Millau dat de klok sloeg. In de loop van de namiddag werd de editie 2011 van de culinaire gids aan het publiek voorgesteld, iets waar foodies allerhande reikhalzend en speculerend naar hadden uitgekeken.
De journalist van Radio 1 had het uiteraard over testosteronbaasjes Sergio Herman (20/20) en Peter Goossens (19,5/20 maar wél 5 koksmutsen), maar volgens hem was het toch een zekere Kwinten De Paepe van het Leuvense restaurant Trente die we in het oog moesten houden. De Leuvense chef werd verrassend bekroond tot Jonge Topchef van het Jaar en dat met een restaurant van een voorschoot groot waar je enkel maar het menu van de dag kan eten.
Blijkbaar ligt de focus van de Leuvense chef op seizoensgebonden gastronomie van bij ons. Hij werkt het liefst met lokale bio-ingrediënten, in het seizoen waarop die het best worden gegeten. Die trend naar zuivere en eerlijke ingerdiënten werd al ingezet toen het Deense restaurant Noma eerder dit jaar de titel van beste restaurant ter wereld overnam van El Bulli. Zij werken ook met seizoensgebonden lokale ingredienten en blijken toch geen geitenwollensokkenimago te hebben, niet waar? Na de triomf van de techniek is het weer tijd voor een keuken waarbij de producten centraal staan.
Hoeveel tralalala er nu ook wordt gemaakt over de laatste trends in de gastronomie, elke mens met gezond verstand weet bijvoorbeeld dat watertomaten minder smaakvol zijn dan ouderwetse grondtomaten, dat je het beste aardbeien eet in augustus, of dat de prei best een nachtje vorst trekt. Die oude kennis van het land is zo goed als weggevaagd dankzij het constante aanbod in de supermarkt, al zijn er meer en meer mensen die opnieuw aansluiten bij die natuurlijke cyclus van de seizoenen door over te schakelen op bio.
De marketingjongens hebben er ondertussen al een etiketje op geplakt: de eco-bio trend. Ik moet echt lachen met dat woord :-)
De journalist van Radio 1 had het uiteraard over testosteronbaasjes Sergio Herman (20/20) en Peter Goossens (19,5/20 maar wél 5 koksmutsen), maar volgens hem was het toch een zekere Kwinten De Paepe van het Leuvense restaurant Trente die we in het oog moesten houden. De Leuvense chef werd verrassend bekroond tot Jonge Topchef van het Jaar en dat met een restaurant van een voorschoot groot waar je enkel maar het menu van de dag kan eten.
Blijkbaar ligt de focus van de Leuvense chef op seizoensgebonden gastronomie van bij ons. Hij werkt het liefst met lokale bio-ingrediënten, in het seizoen waarop die het best worden gegeten. Die trend naar zuivere en eerlijke ingerdiënten werd al ingezet toen het Deense restaurant Noma eerder dit jaar de titel van beste restaurant ter wereld overnam van El Bulli. Zij werken ook met seizoensgebonden lokale ingredienten en blijken toch geen geitenwollensokkenimago te hebben, niet waar? Na de triomf van de techniek is het weer tijd voor een keuken waarbij de producten centraal staan.
Hoeveel tralalala er nu ook wordt gemaakt over de laatste trends in de gastronomie, elke mens met gezond verstand weet bijvoorbeeld dat watertomaten minder smaakvol zijn dan ouderwetse grondtomaten, dat je het beste aardbeien eet in augustus, of dat de prei best een nachtje vorst trekt. Die oude kennis van het land is zo goed als weggevaagd dankzij het constante aanbod in de supermarkt, al zijn er meer en meer mensen die opnieuw aansluiten bij die natuurlijke cyclus van de seizoenen door over te schakelen op bio.
De marketingjongens hebben er ondertussen al een etiketje op geplakt: de eco-bio trend. Ik moet echt lachen met dat woord :-)
Reacties