Zieginds komt de stoomboot
Sinterklaas is weer in het land en dat zullen we geweten hebben. Kaat is al weken bezig met het schrijven en herschrijven van haar brief. Nu ze eindelijk echt kan schrijven, moet hij immers perfect zijn. Haar schoen staat al twee weken voor de open haard. Je weet maar nooit of Zwarte Piet hem al zou komen halen, zoals ze gezien heeft op TV. En voor de zekerheid heeft ze meteen ook maar een schoen voor Dries gezet :-)
Sinterklaas vind ik nog steeds één van de leukste feesten van het jaar, en niet aleen maar voor de kleintjes! Ik herinner me nog hoe diep teleurgesteld ik was toen ik besefte dat de oude man slechts een mythe was. Ik heb dus niet veel aanporren nodig om volledig mee te gaan in het verhaal. Dat Sinterklaas ook een heidense achtergrond kan hebben - hij zou een verbasterde vorm zijn van Wodan met zijn witte paard Sleipnir en zijn zwarte dodenleger - nemen we er met plezier bij maar heeft voor de rest niet veel belang. Daarvoor smaken de niknaks en de chocoladen mannetjes net te lekker.
Groot was dus de opwinding toen we een uitnodiging kregen van de VRT voor de officiële aankomst van de Sint op het stadhuis van Antwerpen. Soms loont het toch de moeite om in de events sector te werken, niet waar :-) Het regende dat het goot en dus bleven we lekker warm voor de buis zitten kijken naar de boot die aanmeerde en de duizenden verkleumde kindjes die als verzopen katjes met natgeregende vlaggetjes stonden te zwaaien. Zoveel regen en wind, dat is toch echt wel niks voor mij, alle liefde voor de grote kindervriend ten spijt! Kaat en Dries vonden dat helemaal niet erg. Luiz en mama Eirinn kwamen binnenvallen en dus was het zowiezo één plezierige bende. Pas toen de Sint veilig en wel zijn speech had gedaan op het balkon van 't schoon verdiep, reden we allemaal gezellig samengepropt met drie kinderen en drie volwassenen in één auto naar "'t Stad". Gelukkig konden de politieagenten die de kaaien hadden afgezet daar mee lachen.
Op het stadhuis was het een vrolijk weerzien met Fjierra en Elenor en hun kroost. We moesten wachten tot het onze beurt was om de Sint en zijn Zwarte Pieten te gaan trotseren. De kleintjes lieten zich de pannenkoeken en de warme chocomelk ondertussen goed smaken (en de groten eigenlijk ook). Het fotomoment met Kaatje, Victor en Kamiel werd door onze kleinsten professioneel getorpedeerd: Kaat vond de coolfactor van Kaatje toch veel minder overtuigend dan vorig jaar en Dries bleek plots bang van de blonde schoonheid. Misschien moet zijn papa eens een mannen-onder-elkaar-gesprekje met hem hebben :-).
Om op de knie van de Sint te gaan zitten had Kaat anders geen aanporren nodig. Bij Dries vergde dat al wat meer duwtjes in de rug. Al die Zwarte Pieten vond hij eigenlijk toch best een beetje eng. Pas toen het cadeauzakje met fairtrade chocolade en speculaas tevoorschijn kwam, was het gedaan met de schrik. Kleine schavuit!
Sinterklaas vind ik nog steeds één van de leukste feesten van het jaar, en niet aleen maar voor de kleintjes! Ik herinner me nog hoe diep teleurgesteld ik was toen ik besefte dat de oude man slechts een mythe was. Ik heb dus niet veel aanporren nodig om volledig mee te gaan in het verhaal. Dat Sinterklaas ook een heidense achtergrond kan hebben - hij zou een verbasterde vorm zijn van Wodan met zijn witte paard Sleipnir en zijn zwarte dodenleger - nemen we er met plezier bij maar heeft voor de rest niet veel belang. Daarvoor smaken de niknaks en de chocoladen mannetjes net te lekker.
Groot was dus de opwinding toen we een uitnodiging kregen van de VRT voor de officiële aankomst van de Sint op het stadhuis van Antwerpen. Soms loont het toch de moeite om in de events sector te werken, niet waar :-) Het regende dat het goot en dus bleven we lekker warm voor de buis zitten kijken naar de boot die aanmeerde en de duizenden verkleumde kindjes die als verzopen katjes met natgeregende vlaggetjes stonden te zwaaien. Zoveel regen en wind, dat is toch echt wel niks voor mij, alle liefde voor de grote kindervriend ten spijt! Kaat en Dries vonden dat helemaal niet erg. Luiz en mama Eirinn kwamen binnenvallen en dus was het zowiezo één plezierige bende. Pas toen de Sint veilig en wel zijn speech had gedaan op het balkon van 't schoon verdiep, reden we allemaal gezellig samengepropt met drie kinderen en drie volwassenen in één auto naar "'t Stad". Gelukkig konden de politieagenten die de kaaien hadden afgezet daar mee lachen.
 |
| Zieginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan |
Om op de knie van de Sint te gaan zitten had Kaat anders geen aanporren nodig. Bij Dries vergde dat al wat meer duwtjes in de rug. Al die Zwarte Pieten vond hij eigenlijk toch best een beetje eng. Pas toen het cadeauzakje met fairtrade chocolade en speculaas tevoorschijn kwam, was het gedaan met de schrik. Kleine schavuit!
Reacties