De deva van Giverny
Omdat ik de kinderen had beloofd om tijdens deze krokusvakantie niet alleen maar te werken maar ook wat plezante dingen met hen te doen, had ik een bezoekje aan de Monet Experience in Brussel op de agenda gezet, met een Brusselse wafel om de dag goed af te sluiten. Die videomapping in de Horta Galerij – een ongebruikte zijgang van het Centraal Station in de Grasmarkt – stond al een tijdje op mijn bucket list.
De Franse schilder Claude Monet is vooral gekend om de serie schilderijen die hij maakte van de waterlelies en het iconische groene bruggetje in zijn schitterende tuin in Giverny, het huis in Normandië waar hij in 1883 met zijn vrouw en acht kinderen introk en waar hij zou wonen tot zijn dood in 1926. Dat huis is sinds 1980 open voor het publiek, nog iets dat op mijn lijstje staat. :-)
Omdat ik wist dat mijn moeder helemaal weg was van Monets waterlelies sinds ze die samen met mijn vader in het Musée de l’Orangerie in Parijs had gezien, gingen we haar eerst oppikken. Ik was benieuwd wat ze ervan zou vinden, want zo’n animatie is natuurlijk niet hetzelfde als de schilderijen zelf.
Monet ontving graag gasten in zijn atelier in Giverny. Hij zorgde ervoor dat een selectie van zijn schilderijen uit alle periodes van zijn carrière prominent in het oog hing. Die selectie hing als “echte” reproducties in een zijzaaltje met uitleg over de schilder, maar het gros van de bezoekers kwam natuurlijk voor de videoanimatie.
We lieten ons dus meenemen in de wereld van Monet, zijn periode in Londen, Noorwegen en Nederland, de zeegezichten met het water dat in vijftig tinten blauw en grijs schittert in de zon, en tot slot de adembenemende kleurenpracht van zijn tuin met het constant veranderende en spiegelende water, inclusief het gezoem van de insecten in de zomer en het gekwaak van kikkers.
Monet bezat die fantastische gave om door middel van het samenbrengen van grove snelle penseelstreken in verschillende kleuren een indruk en een gevoel mee te geven, “une impression”, en gaf daarmee meteen de stroming in de schilderkunst zijn naam. Hij gebruikte een explosie van kleuren maar haast nooit zwart. Op zijn begrafenis riep zijn vriend Georges Clemenceau, de Premier van Frankrijk, “Geen zwart voor Monet!” en liet de zwarte doek die op de kist lag vervangen door één met bloemenprint.
Monet was gefascineerd door de Japanse prentkunst met zijn focus op de ingehouden kracht van de natuur en dat is te zien. Wie de schilderijen van de tuin van Giverny bekijkt, kan niet anders dan vol bewondering stil staan bij de manier waarop de schilder de sfeer van de tuin met zijn veranderende lichtinval en kleuren in de verschillende seizoenen kan “pakken”. De deva van zijn tuin laat zich gewillig vangen op het canvas en koketteert onbeschaamd met de kijker. We houden als vanzelf onze adem in.
Meer info:
https://nl.france.fr/nl/normandie/article/fondation-monet-in-giverny-een-bezoek-aan-het-huis-van-de-schilder
http://www.intermonet.com/colors/
De Franse schilder Claude Monet is vooral gekend om de serie schilderijen die hij maakte van de waterlelies en het iconische groene bruggetje in zijn schitterende tuin in Giverny, het huis in Normandië waar hij in 1883 met zijn vrouw en acht kinderen introk en waar hij zou wonen tot zijn dood in 1926. Dat huis is sinds 1980 open voor het publiek, nog iets dat op mijn lijstje staat. :-)
Omdat ik wist dat mijn moeder helemaal weg was van Monets waterlelies sinds ze die samen met mijn vader in het Musée de l’Orangerie in Parijs had gezien, gingen we haar eerst oppikken. Ik was benieuwd wat ze ervan zou vinden, want zo’n animatie is natuurlijk niet hetzelfde als de schilderijen zelf.
Monet ontving graag gasten in zijn atelier in Giverny. Hij zorgde ervoor dat een selectie van zijn schilderijen uit alle periodes van zijn carrière prominent in het oog hing. Die selectie hing als “echte” reproducties in een zijzaaltje met uitleg over de schilder, maar het gros van de bezoekers kwam natuurlijk voor de videoanimatie.
We lieten ons dus meenemen in de wereld van Monet, zijn periode in Londen, Noorwegen en Nederland, de zeegezichten met het water dat in vijftig tinten blauw en grijs schittert in de zon, en tot slot de adembenemende kleurenpracht van zijn tuin met het constant veranderende en spiegelende water, inclusief het gezoem van de insecten in de zomer en het gekwaak van kikkers.
Monet bezat die fantastische gave om door middel van het samenbrengen van grove snelle penseelstreken in verschillende kleuren een indruk en een gevoel mee te geven, “une impression”, en gaf daarmee meteen de stroming in de schilderkunst zijn naam. Hij gebruikte een explosie van kleuren maar haast nooit zwart. Op zijn begrafenis riep zijn vriend Georges Clemenceau, de Premier van Frankrijk, “Geen zwart voor Monet!” en liet de zwarte doek die op de kist lag vervangen door één met bloemenprint.
Monet was gefascineerd door de Japanse prentkunst met zijn focus op de ingehouden kracht van de natuur en dat is te zien. Wie de schilderijen van de tuin van Giverny bekijkt, kan niet anders dan vol bewondering stil staan bij de manier waarop de schilder de sfeer van de tuin met zijn veranderende lichtinval en kleuren in de verschillende seizoenen kan “pakken”. De deva van zijn tuin laat zich gewillig vangen op het canvas en koketteert onbeschaamd met de kijker. We houden als vanzelf onze adem in.
Meer info:
https://nl.france.fr/nl/normandie/article/fondation-monet-in-giverny-een-bezoek-aan-het-huis-van-de-schilder
http://www.intermonet.com/colors/
Reacties