Een koord van verbondenheid

Vandaag zat er een pakje voor mij in de bus. Ik weet niet hoe lang het er al in zat, want door corona sleept niet alleen mijn hoofd maar ook mijn goesting om elke dag de brievenbus leeg te maken. Maar omdat ik een paar andere meisjes van Arcadia vol prettige verrassing had horen praten over een cadeautje van Elenor dacht ik dat het misschien geen slecht plan was om toch nog eens de brievenbus leeg te maken deze maand … :-) En jawel, daar was de envelop.

Elenor had voor elk van ons met veel liefde een magisch koord gemaakt, een uniek en persoonlijk geschenk voor iedereen in de coven. Ik was vreemd ontroerd toen ik het koordje voorzichtig uit het pakje haalde en het bijhorende kaartje las.

“This little piece of cord is filled with the magic of love on a safe journey home. It takes you safely to wherever you want to be and helps you remember that home is where the heart is. May your judgement be crystal clear, wherever life may bring you.”

De connectie tussen de werelden en het reizen tussen die verschillende realms is iets dat mij altijd triggert. Dat is ook de reden waarom die koordgordel en de energie van het kruispunt tussen de werelden zo’n vast onderdeel is geworden van mijn magische praktijk (amai, wat klinkt dat serieus). Dit magisch koordje was het sluitstuk van een triade die een vaste plaats heeft op mijn altaar: de Toby toughtform die ik zelf heb gemaakt als beschermer op anderwereldjourneys, het schedeltje dat ik van Sandy en Steven kreeg voor mijn verjaardag met datzelfde doel en nu dit magisch koord…

Door dat koord blijven we ook met elkaar verbonden nu Elenor heeft beslist om uit Arcadia te stappen. Toen ze dat aankondigde en vertelde dat ze zich wilde focussen op wat er allemaal in haar leven aan het schuiven was – de scheiding, een huis kopen en verhuizen, een nieuwe job én dat allemaal combineren met haar roeping als priesteres van Freya – was ik eerst een heel klein beetje in paniek. Ook al had ze het druk met vanalles en nog wat, toch stond het voor mij als een paal boven water dat zij ook één van de vrouwen was die mee het hart van onze coven vormden en ervoor hadden gezorgd dat we er na twintig jaar nog altijd stonden. We hebben samen mooie dingen gedaan. Samen met de overblijvers van de oude Ursa Major-coven hadden we die weten om te vormen tot de succesvolle Hagazussa coven. De eerste keer dat we samen tranceten – zij als trancepriesteres, ik als batterij :-) – waren we allebei even onder de indruk geweest van hoe krachtig dat wel was. Haar solitaire elementenritueeltjes hadden me door het coronajaar geloodst. 

Ze mag dan soms een overijverige drilsergeant zijn, ik zal haar missen.