De tempel van Juno (Covenbijeenkomst)

Het is midden juni en Tara Rea neemt ons vandaag mee naar Juno, of Iuno, de Romeinse godin waar de maand naar is vernoemd.

Ze is de godin van het huwelijk, familie en de “thuis”. Ze is een godin van de vrouwen en dus ook de godin van vruchtbaarheid, zwangerschap, geboorte en het moederschap. Haar Griekse tegenhanger is Hera.

Jupiter, Juno en Minerva vormen samen de Capitolijnse Triade (genoemd naar de berg waarop hun tempel stond). Ze zijn de drie belangrijkste goden van Rome.

Juno is één van de kinderen van Saturnus en Rhea (net als Jupiter, Neptunus, Pluto, Vesta en Ceres). Ze is getrouwd met haar broer Jupiter en wordt beschouwd als de Koningin van de Goden. Ze staat symbool voor leiderschap en loyaliteit, maar de keerzijde daarvan is dat ze daardoor jaloers en wraakzuchtig kon zijn.

Juno en Jupiter hebben verschillende kinderen, waaronder Mars en Vulcanus (die met Venus was getrouwd). Volgens de mythologie is Mars echter niet echt de zoon van Jupiter. Toen Minerva werd geboren uit het hoofd van haar vader Jupiter, zou Juno jaloers geweest zijn. Ze kreeg van Flora, de godin van de bloemen, een magische lelie die ervoor zorgde dat zij ook een kind kreeg. Dat was Mars. Die jaloersheid heeft ze gemeen met de Griekse Hera, die de minaressen van haar promiscue echtgenoot meedogenloos achternazat.

Juno staat voor de vrouwelijke aspecten van het leven en heeft vele epithetons:

Juno Caprotina: vruchtbaarheidsgodin;
Juno Februata: spirituele reiniging; voorbereiding voor het nieuwe jaar. (Februari);
Juno Fluonia: menopauze;
Juno Lucina: geboorte en zwangere vrouwen, leidt de baby naar het licht;
Juno Matrona: wordt aanroepen voor een voorspoedig huwelijk;
Juno Moneta: waarschuwt voor aanvallen, geldzaken;
Juno Populonia: Godin van het volk;
Juno Pronuba: helpt vrouwen een goede man te vinden;
Juno Regina: Koningin van de Goden;
Juno Sospita: krijgster en beschermster van Rome.

Juno heeft veel gelijkenissen met de Etruskische Uni en wordt in Rome vooral vereerd van zodra het beeld van Uni na een gewonnen veldslag mee naar Rome wordt genomen. Ze wordt - in tegenstelling tot haar Griekse tegenhanger Hera - vaak afgebeeld als een krijgster met een geitenhuid, speer en schild (Juno Sospita), net als Minerva. Andere afbeeldingen waren meer majestueus: met een kroon, lelies, rozen, een scepter; op een gouden koets getrokken door pauwen (Juno Regina).

Elke eerste dag van de (maan)maand was gewijd aan Juno. Op 1 maart (het begin van het Romeinse jaar) werd Matronalia gevierd, een feest waaraan enkel de matrones (getrouwde vrouwen) mochten deelnemen. Tijdens dit feest werd Juno geëerd als de archetypische Moeder, die symbolisch het nieuwe jaar baarde. Mannen gaven een geschenk aan hun vrouw en samen brachten ze een offer aan Juno om hun huwelijk te zegenen.

Ook 7 juli (Nonae Caprotinae) was een aan Juno Lucina gewijde feestdag. Niet enkel matrones, maar ook ongehuwde meisjes en slavinnen namen hieraan deel. Mannen waren uitgesloten van dit feest. De godin werd door dit feest van ongekende vrijheid voor vrouwen Juno Caprotina genoemd.

En dan waren er nog speciale feesten voor haar in juni, september, oktober, en februari (Juno Sospita op 15 februari), de laatste maanmaand van het Romeinse jaar waarop de godin een vlotte overgang naar een volgende cyclus verzekerde.

Uiteraard werd ook de maand juni naar haar genoemd (je vindt ook Uni terug in de naam van deze maand).

Bronnen:

OP REIS NAAR DE TEMPEL VAN JUNO

Ik ben op een plek die me doet denken aan onze vakantie in Italië: het is er bloedheet en alles lijkt geel en dor. Voor me zie ik een groot meer met aan de oever een soort van bassin. Dat blijkt een warmwaterbron. Nu moet ik nog meer denken aan de laatste keer dat we met een groep vrienden (waaronder een heleboel heksen van Arcadia :-)) een kasteeltje hadden gehuurd in Lazio, op een uurtje rijden van Rome, vlakbij het meer van Bolsena, waar ook overal warmwaterbronnen ontspringen.

Aan de rand van de bron staan bomen. In tegenstelling tot het landschap zijn die wel groen. Eén boom is heel dik. In zijn stam zit een holte, als een doorgang. Als ik dichterbij kom en in de boom kijk, kijk ik dwars door de boom heen. Hij is een deur naar een groene wereld, een groen bos vol leven. Wat een contrast met de hete, droge zomerse wereld waar ik nog altijd in sta.

In de boom zit ook een trap naar beneden, vertelt Tara Rea. Ik neem de trap naar beneden en kom in een grot onder de warmwaterbron, zo lijkt het wel. De grot is redelijk licht: het licht schijnt door een soort van koepel in het plafond. Dat is het doorschijnende water van de warmwaterbron dat daar als een zuil staat. Dat is heel raar: het lijkt alsof onzichtbare wanden het water tegenhouden. Nochtans kan je er je hand in steken: de warmwaterbron is waarschijnlijk een doorgang naar deze grot en ook weer terug. Maar via de trap word je natuurlijk niet nat :-).

Verderop loopt de grot omhoog. Daar komt ze uit in het groene bos van daarnet: de boom en de warmwaterbron zijn allebei doorgangen.

Ik zie nu achter het bos het meer. Het is hetzelfde meer maar in plaats van zomers geel en verdord is alles nu groen. Alsof het hier altijd het hoogtepunt van de lente is.

Op een uitlopende punt land die het meer in loopt, een schiereiland, staat een grote tempel. Hij is echt indrukwekkend, met een driehoekig fronton en een diepe zuilengalerij langs beide zijden. Brede trappen leiden naar de ingang van de tempel onder het fronton.

Vooraan op de trappen staat een vrouw. Ze is niet groot, net als ik :-), met lichtbruin haar in een soort van knot en een haarband. Ze ziet er eigenlijk helemaal niet zo koninklijk uit, maar ik weet dat dat bedrieglijk kan zijn. Ze draagt een witte jurk, heel simpel, heel Romeins :-).

Ze neemt me mee de trappen op, doorheen de tempel. Tara Rea zegt dat het een binnenplaats met vijgenbomen is, maar de tempel waar we doorheen lopen is veel complexer dan dat.

Achter de ingang van de tempel ligt een gigantische esplanade met links en rechts een zuilengalerij met grote zuilen. Voor ons zie ik een gebouw, opnieuw met een fronton. Het is er donker binnen. De enige verlichting komt van de toortsen die branden aan de muren en die weerkaatsen in het gigantische gouden beeld dat achterin de ruimte staat. Ik herken meteen de kleine vrouw die haastig voor me loopt, alsof reuze gouden beelden van jezelf de gewoonste zaak van de wereld zijn. Dat is het voor haar ook, besef ik plots. Had ik al gezegd dat eerste indrukken bedrieglijk kunnen zijn?

Aan de achterzijde van de ruimte lopen we door een deur en komen we in de tuin met de vijgenbomen. De ruimte is even groot als de esplanade aan de voorkant van het gebouw en ook hier staan links en rechts grote zuilengalerijen. Waar de esplanade leeg en wit en groots was, is deze ruimte groen en vol leven. In het midden van de ruimte staat een grote fontein. Overal rondom staan vijgenbomen met bankjes ertussen. Ik herken de andere meisjes van Arcadia die her en der op een bankje lijken te rusten.

Juno gaat op een leeg bankje zitten en doet teken dat ik naast haar moet komen zitten. Dat doe ik en ik voel mijzelf ontspannen. Het is hier heel rustig. Je hoort enkel de wind die doorheen de bladeren van de vijgenbomen ruist en het geklater van het water in de fontein. We zitten hier allebei relax en stil, zo’n beetje zoals met Brigandhu :-).

Ik moet denken aan een van mijn allereerste reizen naar de anderwereld, één van de eerste keren ook dat ik Brigandhu tegenkwam (al vraag ik me tegenwoordig af of zij het wel was, want het Romeins aandoende militaire uniform dat ze droeg is niet consistent met hoe ik haar later altijd zag). Dat was in een gelijkaardige tuin. Soms staan er zilveren appelbomen in het midden, soms fonteinen, maar je komt er altijd interessant volk tegen :-).

Brigandhu is hier niet. Dat is opvallend, want meestal als ik een bezoek breng aan andere goden of godinnen, is ze er altijd. Soms subtiel op de achtergrond, soms heel erg zichtbaar en in your face, maar nu is ze er niet. Is dat omdat ze weet dat dat hier niet nodig is of omdat de godin die naast mij zit zo machtig is? Ik wil daar niet te lang bij stilstaan …

Dan is het tijd om terug te keren langs hetzelfde pad, zegt Tara Rea. Neem het bootje terug … Huh? Welk bootje? Voor ik het goed en wel besef, sta ik alweer boven aan de warmwaterbron. Het kost me erg veel moeite om helemaal terug te komen naar het hier en nu.

RITUEEL

Zuivering en wijding

Allen:

Zoals de Vuurvogel oprijst uit de as van het vuur, zo worden wij nu gezuiverd.

Grote Moeder, Godin van onze harten, zegen ons en zuiver ons.

Hemelvader, laat uw stralen ons wijden en maak ons klaar voor dit intens ritueel.

Open onze geest voor uw dimensies.

Laat onze lippen enkel nog de waarheid spreken.

Laat ons hart de weg van de Goden volgen, nu en altijd.

Schenk onze handen de gave van het magisch werk.

Laat onze voeten de heilige paden bewandelen, in uw gezelschap en in het gezelschap van gelijken.

Blessed be.

Tara Rea:

Zusters van Arcadia,

Luister naar de stem van je hart en van je ziel.

Laat liefde je openen voor wat je zoekt en hoopt te vinden.

Geef je over aan de kracht die binnenin je leeft, Want deze kracht leeft in jou sinds je eerste dag op deze planeet.

Laat de energie door je hart stromen en voel hoe jouw unieke kracht als vrouw onder vrouwen, als priesteres onder priesteressen, als zuster onder je zusters ons nu verbindt.

Heilige ruimte oprichten

Allen (om de beurt):

Van zuster tot zuster trek ik deze cirkel.

Tara Rea:

Van zuster tot zuster, van vrouw tot vrouw, van priesteres tot priesteres trekken wij vandaag onze cirkel.

Over de grenzen van tijd en ruimte heen, verbonden door onze innerlijke kracht.

In de liefdevolle aanwezigheid van de Grote Moeder, weerspiegeld in onszelf en in onze Godinnen.

Blessed be.

Verwelkoming van de elementen en spirits

Priesteres 1:

We groeten en verwelkomen de stuwende krachten van de Winden, de wachters van het Oosten, kracht van de dageraad en de Lente. Wees welkom.

Priesteres 2:

We groeten en verwelkomen de stuwende kracht van de Zon, de wachters van het Zuiden, kracht van de middag en de Zomer. Wees welkom.

Priesteres 3:

We groeten en verwelkomen de stuwende kracht van de Zee, de wachters van het Westen, kracht van de avond en de Herfst. Wees welkom.

Priesteres 4:

We groeten en verwelkomen de stuwende kracht van de Aarde, de wachters van het Noorden, kracht van de nacht en de Winter. Wees welkom.

Tara Rea:

We groeten en verwelkomen de krachten van de zon boven ons en van de Aarde onder ons.

We groeten en verwelkomen de krachten van onze voorouders, van hen die voor ons zijn gekomen en van hen die na ons zullen komen.

We groeten en verwelkomen de krachten en de geesten van het land waarop wij vandaag (apart, maar toch samen) bij elkaar komen.

Wees welkom.

Blessed be.

Verwelkoming van de Godin

Tara Rea:

We groeten en verwelkomen Juno, Grote Moeder, Koningin van de Goden.

Leid en ondersteun ons.

Juno Sospita, Beschermster van het Rijk, behoed en bescherm ons.

Juno Lucina, Vrouwe van het Licht, sta ons bij en waak over ons.

Juno Matrona, Moeder van alle vrouwen en Godin van het huwelijk, zorg voor verbondenheid en connectie.

Wees welkom.

Intentie

In het vroege Romeinse geloof, werden “goden” eerder aanzien als krachten. Ze werden niet gepersonifieerd. Juno was de kracht die geëerd werd voor (en door) al het vrouwelijke binnen de gemeenschap (dus de getrouwde vrouw, maar ook de zwangere vrouw, de moeder, het vruchtbare) en elke vrouw had dus een “innerlijke Juno” waarop beroep gedaan kon worden.

Ik wil graag een geleide meditatie/visualisatie doen naar Juno. Jij kan deze dus zien als godin, maar evengoed ervaren als kracht, entiteit, spirit van wat vrouwelijk is. We reizen naar deze godin van het huwelijk, de familie en loyaliteit om bescherming en verbinding te vinden als zuster binnen onze “familie”, Arcadia.

Magisch werk 1: JUNO MEDITATIE

Muziek: 432 Hz Awakening The Goddess Within | Love Meditation Music | Heal Feminine Energy - Chakra Cleanse: https://www.youtube.com/watch?v=mSdjKw-9Aew

Ga gemakkelijk zitten, met je beide voeten stevig op de grond en sluit je ogen.

Adem een paar keer diep in door je neus en uit door je mond. Voel terwijl je inademt de lucht in je neus, je keel, je longen, je buik. Voel hoe je warme adem bij elke uitademing de stress en spanningen meevoert. Adem de frisse lucht in, adem spanningen uit. Ontspan je voeten, je benen, je rug, je buik, je armen en handen, je schouders, je nek, je gezicht, je hele lichaam. Adem frisse lucht in, adem stress uit. Ontspan.

Voel hoe vanuit je stuit of je voeten wortels diep de grond in groeien. Deze wortels groeien uit tot dikke ondergrondse takken die steeds dieper en dieper reiken, tot in de kern van de Aarde, vanwaar de energie naar jou toe stroomt.

Een straal wit licht komt van ver boven jou, door de hemel, door de wolken, door het dak van je huis en via je kruinchakra naar jou toe. Deze Kosmische energie vermengt zich met de aanwezige Aardse energie ter hoogte van je buikholte en vormt daar een bol wit licht. Dit licht pulseert en deint uit, tot het jou volledig omringt. Het wordt steeds lichter en lichter, tot je volledig gevuld en omringd bent door dit stralende licht. Je voelt je veilig in deze warme, witte cocon.

Je voelt hoe ook jij steeds lichter wordt, tot je zweeft in deze cocon van wit licht en je laat je zachtjes meevoeren. Je zweeft, steeds hoger, steeds verder weg. Je bent veilig; omringd door dit warme, witte licht. Na een tijdje voel je hoe de zwaartekracht je langzaam weer naar beneden trekt. Je voelt de zachte aarde weer onder je voeten en het licht dooft langzaam uit.

Je staat in een groot, oud bos. Je voelt de warme zonnestralen die door het gebladerte op je gezicht vallen. Je voelt die vochtige warmte, het zachte gras onder je voeten. Je ruikt die mossige boslucht. Je hoort in de verte een beekje klateren. Je wandelt door dit oeroude bos en neemt de omgeving in je op. Hier is geen pad, zijn geen hekken en geen wegen. Deze bomen stonden hier al lang voordat wij er waren, en zullen er zijn lang nadat wij weer verdwenen zijn. Je stopt voor een reusachtige boom die bijna even breed is als jij groot bent. Zijn takken reiken tot ver boven de bladeren van de andere bomen. Je wandelt langzaam rond de boom en ontdekt een opening in de stam, groot genoeg om door te wandelen.

Wanneer je dit doet, merk je dat de boom binnenin hol en ruim is. Er valt voldoende licht naar binnen om rond te kunnen kijken. Tegenover de opening langs waar je net binnengekomen bent, zie je een trap die spiraalsgewijs naar beneden leidt. Je weet dat deze boom de toegang is naar een andere wereld. Je neemt een eerste stap, en nog een, en nog een. Langzaam daal je deze spiraal af naar beneden. Er hangen toortsen aan de muur die ontstoken zijn, alsof iemand jou al verwacht had. Het buitenlicht neemt geleidelijk af, maar toch blijft het voldoende licht en kan je nog steeds zien waar je loopt. Je daalt steeds verder en verder deze trap af, dieper de aarde in, tot je beneden opnieuw in een holle ruimte terecht komt. Je staat in een lange, brede grot.

Het is er donker, maar je voelt je niet ongemakkelijk. De stilte omarmt je en je voelt je veilig. Je vervolgt je weg door de grot. In de verte zie je een lichtpuntje. Je wandelt er naartoe. Het licht wordt steeds groter en feller naarmate je dichterbij komt en je beseft dat dit de uitgang van de grot moet zijn. Wanneer je daar aankomt, adem je nog eens diep die aardse lucht van de grot in voor je naar buiten stapt.

De zon straalt en je voelt de verfrissende wind op je gezicht. Wanneer je ogen aan het licht gewend zijn, zie je dat je in een groot, open weiland staat. In de verte voor je zie je heuvels die zich eindeloos lijken uit te strekken. Je hoort een stroom van water en als je naar links kijkt, zie je een klaterend beekje dat uitmondt in een groot, helder meer. Insecten zoemen door het hoge riet, je ziet enkele ganzen in het midden van het meer dobberen en misschien zwemt er wel een vis hier of daar in het heldere water. Kijk om je heen terwijl je naar het meer toeloopt en neem de omgeving in je op: wat zie je? Wat hoor je? Wat ruik je?

Aan de overkant van het meer zie je een grote tempel. Je ontdekt een bootje aan de oever en besluit naar de tempel toe te varen. Je geniet van de rust om je heen terwijl je langzaam naar de overkant vaart. De ganzen kijken even op wanneer je voorbij komt, maar besluiten algauw dat je geen bedreiging vormt en soezen verder in het warme zonlicht. Wanneer je aankomt, kan je de tempel veel beter bekijken: hij is nog groter dan je van ver kon zien! Welke kleur heeft hij? Welke vormen of figuren herken je? Aan de grote poort staat een figuur je op te wachten. Ze is statig, maar niet pompeus. Ze is beeldschoon en straalt macht uit. Je voelt je beschermd en welkom. Voor jou zie je Juno, Koningin van de Goden. Ze nodigt je uit haar tempel te betreden.

Je stelt jezelf voor. “Ik weet wie je bent en ik verwachtte je al,” zegt Ze, terwijl Ze jou door de grote hal leidt. Links en rechts zie je verscheidene nissen met standbeelden, vazen en planten. Af en toe zie je een deur die naar een volgende kamer leidt. Juno neemt je mee naar het einde van de hal, die uitmondt op een groot binnenplein. In het midden van het plein staat een grote fontein. Rondom staan vijgenbomen in volle bloei met hier en daar een bankje tussen. Juno zet zich neer en doet teken om bij Haar te komen zitten. Wanneer je het binnenplein rondkijkt en in je opneemt, zie je dat op de andere banken rond de fontein jouw zusters van Arcadia zitten.

Juno richt zich tot jou en zegt: “Jij maakt deel uit van deze familie. Je bent daartoe niet gedwongen door geboorte, maar hebt hier zelf voor gekozen. Deze bewuste keuze is niet iedereen gegund. Voel dankbaarheid voor de verbinding die je met jouw zusters deelt, zoals ook zij deze op hun manier voelen. Maar kijk niet alleen naar buiten. Spiegel je niet aan hun kennis en inzichten, maar durf ook naar binnen te keren: wat zijn mijn bronnen, hoe kan ik me hierin verdiepen en daarmee onze familie verrijken? Sta niet alleen stil bij wat anderen nodig hebben of verwachten, maar geef jezelf de ruimte om jouw verwachtingen duidelijk te maken en een plek te geven binnen deze familie.” Je neemt even de tijd om hierover te reflecteren.

(3 min)

Als je nog een vraag hebt, mag je deze nu stellen.

(2 min)

Het is tijd om terug te keren. Je bedankt de Godin voor haar inzichten en verlaat de tempel weer. Je stapt in het bootje en vaart opnieuw naar de overkant. Je volgt dezelfde weg terug door het weiland, wandelt door de grot en gaat de trap weer op naar de holle boom. Je staat opnieuw in dat grote statige bos. Je zet je met je rug tegen de dikke boomstam en overloopt nog even wat je vandaag allemaal gehoord, gezien en ervaren hebt.

Wanneer je er klaar voor bent, beweeg je even met je vingers. Je voelt de stoel onder je, je rug tegen de leuning. Open je ogen en rek je eens goed uit. Welkom terug.

*Tijd om te noteren en bespreken van ervaringen*

Bedanken van de godin

Tara Rea:

We danken Juno, Grote Moeder, Koningin van de Goden, voor Haar aanwezigheid, voor Haar bescherming en verbinding, voor Haar inzichten en wijsheden die we mogen ontvangen hebben.

Bedankt en vaarwel.

Bedanken van de spirits en elementen

Tara Rea:

We danken de krachten en de geesten van het land waarop wij vandaag te gast waren.

We danken de krachten van onze voorouders, van hen die voor ons zijn gekomen en van hen die na ons zullen komen.

We danken de krachten van de zon boven ons en van de Aarde onder ons.

Bedankt en vaarwel.

Priesteres 4:

We danken de stuwende kracht van de Aarde, de wachters van het Noorden, kracht van de nacht en de Winter. Bedankt en vaarwel.

Priesteres 3:

We danken de stuwende kracht van de Zee, de wachters van het Westen, kracht van de avond en de Herfst. Bedankt en vaarwel.

Priesteres 2:

We danken de stuwende kracht van de Zon, de wachters van het Zuiden, kracht van de middag en de Zomer. Bedankt en vaarwel.

Priesteres 1:

We danken de stuwende krachten van de Winden, de wachters van het Oosten, kracht van de dageraad en de Lente. Bedankt en vaarwel.

Blessed be.

Openen van de cirkel

Allen (om de beurt):

Van zuster tot zuster open ik deze cirkel.

Tara Rea:

Van vrouw tot vrouw, van priesteres tot priesteres, van zuster tot zuster, openen wij onze cirkel. Elk van ons, krachtig en sterk, gaan we straks terug onze eigen weg, maar door onze innerlijke kracht zijn we blijvend verbonden.

Moge de Godin, tot we elkaar weerzien, je zachtjes vasthouden in het holle van haar hand en je in liefde omhullen.

Blessed be.

Bronnen:

Lankester, Joke en Ko. Geïllustreerde Encyclopedie van Westerse Goden en Godinnen
https://greekgodsandgoddesses.net/goddesses/juno/
http://www.thaliatook.com/OGOD/juno.php

Zoeken in deze blog

Webmaidens Grimoire