Het bootje
Ik probeer (maar veel te weinig) nog steeds te visualiseren in bed. Ik heb de juiste houding gevonden: plat op mijn rug, de benen lichtjes uit elkaar en mijn handen zachtjes rustend op mijn liezen.
Ik lag op mijn rug in een bootje dat traag langsheen oevers gleed. Ik zag de graszoden en koeien die kauwens over prikkeldraad keken. Op het moment dat ik me hiervan bewust werd, verloor ik de controle en begon het bootje steeds sneller te gaan tot het leek alsof de oevers witte strepen werden, zo ongelooflijk snel ging alles. Toen ging de zomerdag plots over in een donkerblauwe lucht, echt van dat koningsblauw. Het bootje ging nog steeds langs een oever. Er rezen enorme zwarte schaduwen op langs de donkerblauwe lucht; er was maar een klein contrast tussen het blauw van de lucht en het zwart van de schaduwen. Ik besefte dat het stenen waren, enorme blokken donkergrijze sreen die daar tegen het blauw afgetekend stonden. Toen vertraagde het bootje. Op dat moment kwam ik weer tot mezelf.
Ik lag op mijn rug in een bootje dat traag langsheen oevers gleed. Ik zag de graszoden en koeien die kauwens over prikkeldraad keken. Op het moment dat ik me hiervan bewust werd, verloor ik de controle en begon het bootje steeds sneller te gaan tot het leek alsof de oevers witte strepen werden, zo ongelooflijk snel ging alles. Toen ging de zomerdag plots over in een donkerblauwe lucht, echt van dat koningsblauw. Het bootje ging nog steeds langs een oever. Er rezen enorme zwarte schaduwen op langs de donkerblauwe lucht; er was maar een klein contrast tussen het blauw van de lucht en het zwart van de schaduwen. Ik besefte dat het stenen waren, enorme blokken donkergrijze sreen die daar tegen het blauw afgetekend stonden. Toen vertraagde het bootje. Op dat moment kwam ik weer tot mezelf.
Reacties