Ostara (Arcadia Weekend 2014)
Eirinn was zo enthousiast geweest over de dans en zangworkshop van Benjamin Muller dat ze zich voor het Ostara ritueel wilde inspireren op wat we met Benjamin hadden gedaan. Tijdens die workshop hadden we samen gedanst en gechant en gevibreerd, en dat was heel intens geweest.
Ostara is het lentefeest bij uitstek, en net zoals in de lente alles opnieuw begint te groeien, zou het Ostara ritueel het nieuwe begin van Arcadia in zich dragen. De hele namiddag waren we aan de slag geweest om onze intenties voor Arcadia om te zetten in sigils waarmee we onze gelegenheidstempel decoreerden. Ik speciaal nog een tweede luik aan de workshop gebreid, waarin we onze sigils samen in een krachtlied goten, dat we tijdens het ritueel vol energie en kracht konden steken.
Eirinn had ons gevraagd om ons een beetje oosters te kleden, buikdanseressenstijl, met belletjes aan onze voeten en om onze heupen, rinkelende armbanden en alles wat lawaai kon maken. Verelna, Una en ik hadden meteen onze LARP-outfit van het Saga-evenement in onze valies gestoken :-). Het was treffend hoe we allemaal ongeveer hetzelfde hadden meegebracht, ook de meisjes die absolut niks met Saga te maken hebben.
Nadat we ons allemaal hadden gezuiverd met Floridawater en palo santo, nodigde Eirinn de goden en godinnen uit door een klankschaal aan te slaan. Het voelde aan als een heel sacral moment, zoals die ene loepzuivere klank de stilte vulde. Toen braken wij los in een hels kabaal om hen te verwelkomen: belletjes, ratels, tamboerijnen, gongetjes, enz. .... Dat hele proces herhaalden we drie maal.
Eirinn nam ons mee in een visualisatie naar de grot van Gaia. Fjierra leidde de visualisatie, Eirinn reisde met ons mee naar beneden (of naar boven, het is maar hoe je het bekijkt).
Ik liep langs het riviertje, tot aan het houten bruggetje. Aan de andere kant van de rivier rijst een hoge berg op. Ik steek de rivier over en volg het pad dat naar links naast de rivier loopt. Het pad loopt omhoog de berg op. In de bergwand zit een gat. Daar is de grot van Gaia.
Brigandhu staat me op te wachten aan de ingang van de grot. Ze draagt een leren broek en een soort van bustier. Het is allemaal heel eenvoudig van snit. Ze heeft blote armen, een mes aan haar gordel, de zwarte lange haren in vlechten.
We zijn al in de grot van Gaia geweest. Je kan er enkel naartoe samen met een god of godin. Eirinn vertelde me achteraf dat ze een rune heeft gemaakt die ervoor zorgt dat de grot effectief afgesloten blijft als je niet begeleid bent door de god of godin waar je mee werkt. Ik herinner me nog hoe de grot eruit ziet en dat is niet veranderd. Binnen in de grot loopt een beekje. De grot licht rood op. Ik zie de andere meisjes staan. Eirinn staat aan de andere kant van het beekje. Naast haar staat Gaia, in haar menselijke vorm: bloedmooi, met zwart haar en een glinsterende zilveren schubbenjurk met een hoge opstaande kraag. De jurk weerkaatst het weinige licht overal in de grot als een soort van reuze discobal. Hij gaat onderaan over in een gigantische zilveren slangenstaart.
Brigandhu staat voor me. Ze houdt me tegen met haar hand. Fjierra’s stem zegt dat je onmiddellijk van Gaia houdt mar haar ook vreest. Die spanning zie ik in de schouders van Brigandhu. Ik heb de indruk dat ze op haar hoede is. Ze houdt de hele tijd haar hand op het mes in haar riem. Dan ontspant ze zich. Ze zet een pas achteruit en komt rechts naast mij staan. Ze geeft me het mes. Ik weet niet waarom, maar ik neem het mes van haar aan en snij in de palm van mijn hand. Dan maak ik van mijn bloedende hand een vuist en laat een druppe bloed op de grond van de grot vallen. Het is heel raar. Het zie de druppel vallen en opspetsen op de vloer, alsof het een vertraagde scène is in een film. Ik zie alle details van de vallende druppel.
We starten de dans. Onze ogen zijn nog altijd gesloten. We zijn nog steeds in de grot van Gaia. Eirinn komt naast me staan in de cirkel. Ik voel hoe Brigandhu geamuseerd naar ons blijft kijken. Na een tijdje voel ik hoe ze mijn hand pakt en naast me, tussen Eirinn en mijzelf komt staan om mee te dansen. Dat vind ik wel heel bijzonder. Ze amuseert zich duidelijk :-)
We dansen en zingen onze mantra’s. Gaia staat majestueus in het midden van de cirkel, als een zilveren glanzende baken. Ze draait zich koninklijk om en om en kijkt ons één voor één aan terwijl we dansen. Ik voel hoe één voor één de meisjes in de cirkel omvallen. Ik voel hoe Brigandhu mijn hand loslaat en haar hand op mijn rug legt. Ik wist dat ik niet zou kunnen omvallen door haar hand op mijn rug, ook als Gaia me zou omver duwen. “Gelijk wat er gebeurt, ge gaat niet vallen.” hoor ik Brigandhu sissen in mijn oor. Het klinkt dwingend en van een stellige zekerheid die ik zelf niet voel.
We zijn nog niet vertrokken uit de grot van Gaia als Eirinn de cirkel opent. Eirinn heeft de goden en godinnen bedankt voor hun aanwezigheid, maar Brigandhu heeft ook nog geen zin om te gaan. We zijn nog steeds in de grot van Gaia, ook al hebben we onze ogen wijd open en zijn we terug in onze wereld.
Ostara is het lentefeest bij uitstek, en net zoals in de lente alles opnieuw begint te groeien, zou het Ostara ritueel het nieuwe begin van Arcadia in zich dragen. De hele namiddag waren we aan de slag geweest om onze intenties voor Arcadia om te zetten in sigils waarmee we onze gelegenheidstempel decoreerden. Ik speciaal nog een tweede luik aan de workshop gebreid, waarin we onze sigils samen in een krachtlied goten, dat we tijdens het ritueel vol energie en kracht konden steken.
Eirinn had ons gevraagd om ons een beetje oosters te kleden, buikdanseressenstijl, met belletjes aan onze voeten en om onze heupen, rinkelende armbanden en alles wat lawaai kon maken. Verelna, Una en ik hadden meteen onze LARP-outfit van het Saga-evenement in onze valies gestoken :-). Het was treffend hoe we allemaal ongeveer hetzelfde hadden meegebracht, ook de meisjes die absolut niks met Saga te maken hebben.
Nadat we ons allemaal hadden gezuiverd met Floridawater en palo santo, nodigde Eirinn de goden en godinnen uit door een klankschaal aan te slaan. Het voelde aan als een heel sacral moment, zoals die ene loepzuivere klank de stilte vulde. Toen braken wij los in een hels kabaal om hen te verwelkomen: belletjes, ratels, tamboerijnen, gongetjes, enz. .... Dat hele proces herhaalden we drie maal.
Eirinn nam ons mee in een visualisatie naar de grot van Gaia. Fjierra leidde de visualisatie, Eirinn reisde met ons mee naar beneden (of naar boven, het is maar hoe je het bekijkt).
Ik liep langs het riviertje, tot aan het houten bruggetje. Aan de andere kant van de rivier rijst een hoge berg op. Ik steek de rivier over en volg het pad dat naar links naast de rivier loopt. Het pad loopt omhoog de berg op. In de bergwand zit een gat. Daar is de grot van Gaia.
Brigandhu staat me op te wachten aan de ingang van de grot. Ze draagt een leren broek en een soort van bustier. Het is allemaal heel eenvoudig van snit. Ze heeft blote armen, een mes aan haar gordel, de zwarte lange haren in vlechten.
We zijn al in de grot van Gaia geweest. Je kan er enkel naartoe samen met een god of godin. Eirinn vertelde me achteraf dat ze een rune heeft gemaakt die ervoor zorgt dat de grot effectief afgesloten blijft als je niet begeleid bent door de god of godin waar je mee werkt. Ik herinner me nog hoe de grot eruit ziet en dat is niet veranderd. Binnen in de grot loopt een beekje. De grot licht rood op. Ik zie de andere meisjes staan. Eirinn staat aan de andere kant van het beekje. Naast haar staat Gaia, in haar menselijke vorm: bloedmooi, met zwart haar en een glinsterende zilveren schubbenjurk met een hoge opstaande kraag. De jurk weerkaatst het weinige licht overal in de grot als een soort van reuze discobal. Hij gaat onderaan over in een gigantische zilveren slangenstaart.
Brigandhu staat voor me. Ze houdt me tegen met haar hand. Fjierra’s stem zegt dat je onmiddellijk van Gaia houdt mar haar ook vreest. Die spanning zie ik in de schouders van Brigandhu. Ik heb de indruk dat ze op haar hoede is. Ze houdt de hele tijd haar hand op het mes in haar riem. Dan ontspant ze zich. Ze zet een pas achteruit en komt rechts naast mij staan. Ze geeft me het mes. Ik weet niet waarom, maar ik neem het mes van haar aan en snij in de palm van mijn hand. Dan maak ik van mijn bloedende hand een vuist en laat een druppe bloed op de grond van de grot vallen. Het is heel raar. Het zie de druppel vallen en opspetsen op de vloer, alsof het een vertraagde scène is in een film. Ik zie alle details van de vallende druppel.
We starten de dans. Onze ogen zijn nog altijd gesloten. We zijn nog steeds in de grot van Gaia. Eirinn komt naast me staan in de cirkel. Ik voel hoe Brigandhu geamuseerd naar ons blijft kijken. Na een tijdje voel ik hoe ze mijn hand pakt en naast me, tussen Eirinn en mijzelf komt staan om mee te dansen. Dat vind ik wel heel bijzonder. Ze amuseert zich duidelijk :-)
We dansen en zingen onze mantra’s. Gaia staat majestueus in het midden van de cirkel, als een zilveren glanzende baken. Ze draait zich koninklijk om en om en kijkt ons één voor één aan terwijl we dansen. Ik voel hoe één voor één de meisjes in de cirkel omvallen. Ik voel hoe Brigandhu mijn hand loslaat en haar hand op mijn rug legt. Ik wist dat ik niet zou kunnen omvallen door haar hand op mijn rug, ook als Gaia me zou omver duwen. “Gelijk wat er gebeurt, ge gaat niet vallen.” hoor ik Brigandhu sissen in mijn oor. Het klinkt dwingend en van een stellige zekerheid die ik zelf niet voel.
We zijn nog niet vertrokken uit de grot van Gaia als Eirinn de cirkel opent. Eirinn heeft de goden en godinnen bedankt voor hun aanwezigheid, maar Brigandhu heeft ook nog geen zin om te gaan. We zijn nog steeds in de grot van Gaia, ook al hebben we onze ogen wijd open en zijn we terug in onze wereld.
Reacties