Pasen: so above so below

Op Pasen vieren christenen overal ter wereld dat Jezus zichzelf voor ons opgeofferd heeft, voor ons gestorven is aan het kruis en terug opgestaan is uit de doden. Niet als zombie, maar als een levende god. Tegenwoordig zijn het alleen nog ultramontanen en andere bizarre strekkingen binnen het christendom die dat letterlijk nemen.

Omdat Dries in mei zijn eerste communie doet, gaan wij plichtbewust elke maand naar de familieviering. De eucharistieviering van Pasen is er daar eentje van. Priester Bernard is een jonge priester en kan wel om met het jonge volkje. Hij is niet voor niets de aalmoezenier van de plaatselijke scoutsgroep :-) Volgens hem is Pasen de dag bij uitstek die we in leven en in liefde moeten vieren. Zijn woorden frapperen me, want zijn woordkeuze komt helemaal overeen met de woordkeuze die wij bij Arcadia wel eens plegen te gebruiken bij het trekken van een cirkel. Het "leven" staat daarbij voor ons lichaam, onze wereld, de wereld van de elementen, midgaard, en de "liefde" voor het goddelijke, het hogere.

Dat is waar Pasen inderdaad om draait: de liefde die Jezus had voor de mensen, zoveel liefde dat hij er mens tussen de mensen voor wou worden en zijn leven voor ons wou geven. Veel menselijker dan dat kan je niet gaan ... Die liefde zit volledig gekristaliseerd in het "leven als mens tussen de mensen". Het impliceert dat in elk van ons een stukje van die liefde zit. Met andere woorden: so above, so below. Amen.


Zijn dood zuigt alle leven weg uit mij.

Ik zag hem graag.
Hij was mijn Heer.
Mijn hart is alleen maar leeg alsof de bewoner ervan halsoverkop vertrokken is.

Ik ben op weg naar de plek waar ze Hem hebben neergelegd.
Niemand houdt me tegen.
Ik wil Hem zien nog één keer.

Het is nog halfdonker.
Ik aarzel.
Ik kijk maar zien doe ik niet.

Een schok gaat door mij heen.
Zijn graf is leeg.
Eén kreet, één bede ben ik nog: wat hebben ze met mijn Heer gedaan?

Ik klamp hem aan.
Het is de tuinman denk ik.
Hij antwoordt met één woord: mijn naam komt over zijn lippen.
Alles in mij weet het.
Gij zijt het.
Mijn hart springt op.
Heer Jezus, gij leeft!

Laat me gaan nu, zegt gij.
Maar zoek mij, spreek met mij, geloof in mij.
Leef mij.
Vind mij.
Luister naar mij.

Herken mij in de kleinen en noem mij dan bij mijn naam zoals ik de uwe noemde.
Dan weet ieder dat ik als verrezene aanwezig ben, voor immer en altijd.

Erik Galle,
uit de paaskaart die we meekregen na de paaseucharistieviering