Workshop Dans en Religie – Part II
Nadat we vorig jaar al aan een eerste workshop Dans en Religie hadden deelgenomen om Benjamin Muller te helpen bij zijn eindwerk, waren we meer dan enthousiast om ook aan het vervolg van zijn onderzoek “Ritual Dance Performance” mee te doen.
In dat onderzoek zoekt hij naar een overlapping tussen Neo-paganistische rituelen en een hedendaagse dansvoorstelling. In het proces werd wegens de paganistische invloed participatie erg belangrijk. Samen met een collega Laia werkte hij via verschillende testgroepen naar een dansvoorstelling die het publiek door verschillende vormen van paricipatie zal leiden. Eén van die testgroepen waren wij.
Na de eerste dansworkshop bleek al dat wij de groep waren die het verst was meegegaan in het zelf deelnemen aan wat hij “de voorstelling” noemt, maar dat komt misschien omdat wij dans inderdaad zien als een vorm van ritueel en er dus geen of minder moeite mee hebben om actief mee te doen in plaats van op onze stoel te blijven zitten.
Vanavond hadden we afgesproken bij Verelna thuis, waar we ook deel één van de workshop hadden gedaan. Ik was een beetje te laat maar dat was niet erg, ondertussen hadden Benjamin en zijn collega’s alles al klaargezet. We bleken maar met ons drieën te zijn! Eirinn en Yza hadden afgebeld omdat ze zich niet lekker voelden, Elenor had last van haar rug, Fjierra had niks meer laten weten en Luna en Juniper gingen zowiezo niet komen. Hamamelis, Verelna en ik, daar zou Benjamin het mee moeten doen. Maar hebben ze het in de hekserij niet over “the power of three”? :-)
In het midden van het dansveld stonden kaarsen en glazen water. Rond het dansveld stonden stoelen. We mochten gaan zitten, op de grond of op één van de stoelen. Ik koos een stoel, niet alleen omdat ik dat zeker kaarsrecht kon zitten – wat in mijn ervaring beter werkt voor het geleiden van energie – maar ook voor het comfort van die rechte rug. Benjamin en Laia zaten in het midden van de cirkel, rond de kaarsen en de glazen water. Hamamelis ging op de grond zitten, Verelna ook.
De muziek was van Gabrielle Roth. Ik opende mijn chakra’s en liet me meedrijven met de flow. De muziek deed me denken aan water. Dat zal wel door het gebruik van de rainsticks komen :-) Het was op ik dreef op de zee en de lucht boven me kon zien. Ik moest denken aan de begingeneriek van zo’n Scandinaafse politieserie, waarbij de overweldigende natuur meteen de sfeer zet.
Benjamin en Laia brachten het vuur en het water per twee naar de randen van de cirkel. Dan begonnen ze de cirkel rond te lopen. Het voelde of ze de cirkel trokken. Op een bepaald moment stond Benjamin stil in het midden, met Laia die snel rond hem heen cirkelde. Dat contrast tussen de stilte die rond Benjamin hing en het wervelen van Laia, trof me. Het was de expressie van dat stukje Arcadia speech “Ik ben in het midden van de cirkel”.
Hamamelis bleef niet lang zitten. Ze begon mee in de cirkel te lopen en te wervelen en algauw deed ook Verelna mee. Ik zat nog altijd vastgeplakt aan mijn stoel, niet alleen omdat mijn lijf te zwaar was - zoals ik wel vaker voorheb; dan kan ik mijn lijf gewoonweg niet bewegen tot ik weer voldoende gegrond ben – maar ook omdat ik de barrière voelde van de stoel onder mijn achterwerk. Na een tijdje begon ik te schuifelen; ik wist niet goed wanneer ik kon inspringen zonder dat het geforceerd aanvoelde. Want het voelde echt geforceerd aan. Achteraf vertelde Benjamin ons dat het nog niet de bedoeling was geweest dat we al begonnen meedoen maar dat dat natuurlijk wel altijd een optie was geweest :-)
Eens ik door die gène was heengebroken, begon ik ook mee rond te lopen in de cirkel. Ik had wat moeite om niet te denken aan de structuur van onze klassieke heksenrituelen waarbij je enkel deosil loopt bijvoorbeeld. Dat loslaten nam wel even tijd. Ik had aan de andere kant dan ook weer niet meteen zin om krek hetzelfde te gaan doen als de andere dansers in de cirkel. Het is ook nooit goed :-)
Benjamin en Laia deden een soort van handoplegging bij Hamamelis, dan bij mij en daarna bij Verelna. Voor Hamamelis voelde dat heel deugddoend, maar mij deed het eigenlijk helemaal niets. Ik voelde me zelfs een beetje defensief ...
We bleven nog steeds in cirkels lopen, elk van ons in zijn eigen ritme, tot we als vanzelf elkaar een hand gaven en een slangetje werden waarmee we de cirkel rondzwierden. Uiteindelijk werden we een echte cirkel die sneller en sneller ronddraaide. Ik kon alleen maar naar onze voeten kijken op de witte vloer en werd helemaal ijl in mijn hoofd. Het schol niet veel of ik was helemaal weg!
Daarna vertraagden we en kwamen tot stilstand. We stonden heel dicht bij elkaar, als een bolletje. We hoorden elkaars ademhaling, het was heel intiem. Echt stil stonden we niet, want na een tijdje leek het of we aan het rollen waren. Ik viel naar achter maar de handen op mijn rug hielden me tegen, en zo waren we met ons stilstaande groepje aan het tollen. Ik moest denken aan de geboorte van het heelal: uit de chaos van de oerknal is een grote uitdeinende cirkel van materie ontstaan, waarbinnen de planeten in een steeds grotere baan om de zon draaien, telkens opnieuw ontsnappend naar het universum maar dan weer aangetrokken door elkaar. Die band met het hele universum was fantastisch!
We begonnen te zingen, allemaal verschillende tonen die op de ene of de andere manier bij elkaar pasten. Het was alsof het hele universum aan het zingen was – wat wel kan kloppen want de Kepler telescoop van de NASA heeft al aangetoond da elke ster zijn eigen “lied” uitstoot.
Na een tijdje begon Benjamin op de grond te stampen met zijn voeten. We kwamen terug naar beneden, naar onze eigen planeet en ons eigen aarde lichaam. We stampten allemaal mee, begonnen te springen en te lachen, en zo waren we weer helemaal in het hier en nu.
We gingen terug in de cirkel staan en brachten het vuur en het water terug naar het centrum van de cirkel. Ieder van ons ging een kaars en een glas water halen. Dat was prachtig want de reflectie van het vuur in het water zorgde ervoor dat het leek alsof een stralende zon in het centrum van de cirkel op de grond getekend was. Wat een mooie analogie met wat ik net had gevoeld over het universum! En meteen ook inspiratie voor een volgend ritueel met Brigandhu :-).
We zetten ons in de cirkel op de grond en maakten contact met het water en het vuur. Het was een afscheid, want één voor één bliezen we daarna de kaarsen uit. Ik blies de laatste uit. Het was gedaan.
Daarna gaven we feedback over wat we hadden gevoeld, hoe we het hadden ervaren, wat we fantastisch vonden en wat moeilijker lag. Aan de blikken te zien die Benjamin en Laia wisselden, was de feedback waardevol voor hun research. Het was alleszins een fantastische ervaring voor ons.
Bronnen:
In dat onderzoek zoekt hij naar een overlapping tussen Neo-paganistische rituelen en een hedendaagse dansvoorstelling. In het proces werd wegens de paganistische invloed participatie erg belangrijk. Samen met een collega Laia werkte hij via verschillende testgroepen naar een dansvoorstelling die het publiek door verschillende vormen van paricipatie zal leiden. Eén van die testgroepen waren wij.
Na de eerste dansworkshop bleek al dat wij de groep waren die het verst was meegegaan in het zelf deelnemen aan wat hij “de voorstelling” noemt, maar dat komt misschien omdat wij dans inderdaad zien als een vorm van ritueel en er dus geen of minder moeite mee hebben om actief mee te doen in plaats van op onze stoel te blijven zitten.
Vanavond hadden we afgesproken bij Verelna thuis, waar we ook deel één van de workshop hadden gedaan. Ik was een beetje te laat maar dat was niet erg, ondertussen hadden Benjamin en zijn collega’s alles al klaargezet. We bleken maar met ons drieën te zijn! Eirinn en Yza hadden afgebeld omdat ze zich niet lekker voelden, Elenor had last van haar rug, Fjierra had niks meer laten weten en Luna en Juniper gingen zowiezo niet komen. Hamamelis, Verelna en ik, daar zou Benjamin het mee moeten doen. Maar hebben ze het in de hekserij niet over “the power of three”? :-)
In het midden van het dansveld stonden kaarsen en glazen water. Rond het dansveld stonden stoelen. We mochten gaan zitten, op de grond of op één van de stoelen. Ik koos een stoel, niet alleen omdat ik dat zeker kaarsrecht kon zitten – wat in mijn ervaring beter werkt voor het geleiden van energie – maar ook voor het comfort van die rechte rug. Benjamin en Laia zaten in het midden van de cirkel, rond de kaarsen en de glazen water. Hamamelis ging op de grond zitten, Verelna ook.
De muziek was van Gabrielle Roth. Ik opende mijn chakra’s en liet me meedrijven met de flow. De muziek deed me denken aan water. Dat zal wel door het gebruik van de rainsticks komen :-) Het was op ik dreef op de zee en de lucht boven me kon zien. Ik moest denken aan de begingeneriek van zo’n Scandinaafse politieserie, waarbij de overweldigende natuur meteen de sfeer zet.
Benjamin en Laia brachten het vuur en het water per twee naar de randen van de cirkel. Dan begonnen ze de cirkel rond te lopen. Het voelde of ze de cirkel trokken. Op een bepaald moment stond Benjamin stil in het midden, met Laia die snel rond hem heen cirkelde. Dat contrast tussen de stilte die rond Benjamin hing en het wervelen van Laia, trof me. Het was de expressie van dat stukje Arcadia speech “Ik ben in het midden van de cirkel”.
Hamamelis bleef niet lang zitten. Ze begon mee in de cirkel te lopen en te wervelen en algauw deed ook Verelna mee. Ik zat nog altijd vastgeplakt aan mijn stoel, niet alleen omdat mijn lijf te zwaar was - zoals ik wel vaker voorheb; dan kan ik mijn lijf gewoonweg niet bewegen tot ik weer voldoende gegrond ben – maar ook omdat ik de barrière voelde van de stoel onder mijn achterwerk. Na een tijdje begon ik te schuifelen; ik wist niet goed wanneer ik kon inspringen zonder dat het geforceerd aanvoelde. Want het voelde echt geforceerd aan. Achteraf vertelde Benjamin ons dat het nog niet de bedoeling was geweest dat we al begonnen meedoen maar dat dat natuurlijk wel altijd een optie was geweest :-)
Eens ik door die gène was heengebroken, begon ik ook mee rond te lopen in de cirkel. Ik had wat moeite om niet te denken aan de structuur van onze klassieke heksenrituelen waarbij je enkel deosil loopt bijvoorbeeld. Dat loslaten nam wel even tijd. Ik had aan de andere kant dan ook weer niet meteen zin om krek hetzelfde te gaan doen als de andere dansers in de cirkel. Het is ook nooit goed :-)
Benjamin en Laia deden een soort van handoplegging bij Hamamelis, dan bij mij en daarna bij Verelna. Voor Hamamelis voelde dat heel deugddoend, maar mij deed het eigenlijk helemaal niets. Ik voelde me zelfs een beetje defensief ...
We bleven nog steeds in cirkels lopen, elk van ons in zijn eigen ritme, tot we als vanzelf elkaar een hand gaven en een slangetje werden waarmee we de cirkel rondzwierden. Uiteindelijk werden we een echte cirkel die sneller en sneller ronddraaide. Ik kon alleen maar naar onze voeten kijken op de witte vloer en werd helemaal ijl in mijn hoofd. Het schol niet veel of ik was helemaal weg!
Daarna vertraagden we en kwamen tot stilstand. We stonden heel dicht bij elkaar, als een bolletje. We hoorden elkaars ademhaling, het was heel intiem. Echt stil stonden we niet, want na een tijdje leek het of we aan het rollen waren. Ik viel naar achter maar de handen op mijn rug hielden me tegen, en zo waren we met ons stilstaande groepje aan het tollen. Ik moest denken aan de geboorte van het heelal: uit de chaos van de oerknal is een grote uitdeinende cirkel van materie ontstaan, waarbinnen de planeten in een steeds grotere baan om de zon draaien, telkens opnieuw ontsnappend naar het universum maar dan weer aangetrokken door elkaar. Die band met het hele universum was fantastisch!
Na een tijdje begon Benjamin op de grond te stampen met zijn voeten. We kwamen terug naar beneden, naar onze eigen planeet en ons eigen aarde lichaam. We stampten allemaal mee, begonnen te springen en te lachen, en zo waren we weer helemaal in het hier en nu.
We gingen terug in de cirkel staan en brachten het vuur en het water terug naar het centrum van de cirkel. Ieder van ons ging een kaars en een glas water halen. Dat was prachtig want de reflectie van het vuur in het water zorgde ervoor dat het leek alsof een stralende zon in het centrum van de cirkel op de grond getekend was. Wat een mooie analogie met wat ik net had gevoeld over het universum! En meteen ook inspiratie voor een volgend ritueel met Brigandhu :-).
We zetten ons in de cirkel op de grond en maakten contact met het water en het vuur. Het was een afscheid, want één voor één bliezen we daarna de kaarsen uit. Ik blies de laatste uit. Het was gedaan.
Daarna gaven we feedback over wat we hadden gevoeld, hoe we het hadden ervaren, wat we fantastisch vonden en wat moeilijker lag. Aan de blikken te zien die Benjamin en Laia wisselden, was de feedback waardevol voor hun research. Het was alleszins een fantastische ervaring voor ons.
Bronnen:
- De muziek van Gabrielle Roth: http://www.5rhythms.com/gabrielle-roths-5rhythms/ en http://youtu.be/8cYYzcTzm6Y
- Workshop Dans en Religie – Part I : http://webmaidensgrimoire.blogspot.be/2014/02/workshop-dans-religie-met-benjamin.html
Reacties