Webmaidens Grimoire

Het is Walpurgisnacht – of Beltane voor de meer Keltisch geïnspireerde heksen onder ons – en dat is traditioneel een feest dat in verband wordt gebracht met vruchtbaarheid. Walpurgisnacht is immers een feest ter ere van de Germaanse vruchtbaarheidsgodin Freya. Het is de tegenhanger van Samhain en net als dat jaarfeest een nacht waarop de sluiers tussen de werelden dunner zijn. De verhalen over knappe jongelingen die door elfen meegelokt worden naar hun elfenheuvel – een andere wereld, jawel – waar hij en de elfenkoningin hun “wicked way” met elkaar hebben, spelen zich af rond deze tijd. Het is de tijd van het Keltische jaarfeest Beltane, een feest ter ere van de zonnegod die moeder aarde bevrucht. Gelijk welke traditie je dus volgt, het is een wilde nacht waarbij seks, seks en nog eens seks centraal staan. :-) Is er dus een perfectere manier om de avond te starten dan met asperges? Niet alleen valt de start van het aspergeseizoen perfect voor Beltane, de witte en groene stengels word...

Op de vooravond van 1 mei vieren we Walpurgisnacht of Beltane, de tegenhanger van Samhain en één van de belangrijkste kelische jaarfeesten. Beltane draait helemaal om de zuivering en zegening van het vuur en de kracht van de god (de eikkoning) die zichzelf opoffert opdat de aarde vruchtbaar is en de oogst later op het jaar overvloedig. Het feest eindigde dus weleens in de bosjes, als je begrijpt wat ik bedoel :-) Die god die zich opoffert zien we in de zogenaamde “wicker man”, een oud Brits gebruik waarbij een grote pop van stro in brand werd gestoken die de zonnegod of eikkoning voorstelt en waarvan wordt verhaald door Julius Caesar. De idee hierachter is dat in de agrarische maatschappij van toen de zon (de god) verantwoordelijk werd geacht voor het succes van de oogst en dus ook voor het leven (aka “God giveth and God taketh away”). Als de oogst niet goed was, werden dieren – en zelfs mensen – geofferd om de goden gunstig te stemmen en een goede oogst af te smeken voor het volgend...

Looks Far Woman ( Barbara Wright ) Moeder, leer me het stralende licht van de sterren te zien. De gezichten van de Ouden, in deze en verre werelden. Toon me hoe ik ieder visioen dat aan mij verschijnt, moet verwelkomen. Help me de waarheid te zien in elk detail en zo mysteries te onthullen. Leid mij door de Droomtijd van veranderende tijd en plaats en laat mij deze visioenen delen met ieder geloof en ras. Poortwachtster van alle dimensies, Uw medicijnwegen zoek ik. Zij kunnen de visioenen aarden en mij helpen deze innerlijke waarheid vandaag nog te aanvaarden. Zij die Vooruitziet is de Ziener, het Orakel, de Dromer, de Profeet. Hoedster van de Gouden Deur en de Kier in het Universum. De Moeder van Visioenen, Dromen en Paranormale Indrukken. De Bewaakster van de Droomtijd en de Houder van het Innerlijk Potentieel. Zij leert ons: Onze visioenen, onze dromen, gevoelens en indrukken te begrijpen.  Hoe we de Droomtijd binnen kunnen gaan, andere rijken kunnen ...

Wij hanteren thuis de regel dat voor elke boterham met zoetigheid – choco, speculaaspasta, confifuur, muizenstrontjes – er een “zoute” boterham - met kaas, charcuterie of het een of andere slaatje – moet tegenover staan. Zelfs dan worden hier industriële hoeveelheden chocopasta verorberd. Reden te meer dus om daar eens zelf een poging toe te wagen, zeker in tijdens van chocoladeoverdaad zoals rond Pasen of Sinterklaas. Eén van de favoriete chocopasta’s van de Belgen, al zo lang als ik me kan herinneren, is Nutella. Het zit al in de naam: het is choco met hazelnoten. Volgens de reclame bestaat een ideaal ontbijt uit een groot glas melk, een glas fruitsap en twee boterhammen met Nutella. Het blijft natuurlijk een verkoopspraatje maar hazelnoten zijn inderdaad goed voor je hersenen en je bloedsomloop.  Ze zorgen ook voor een heleboel goede bouwstoffen voor je lichaam zoals vitamine E, vitamine B, foliumzuur, mineralen, eiwitten en vezels. Ze helpen bovendien om de slechte cholestero...

Nu de paashaas weeral tonnen chocolade heeft gebracht – en die van Sinterklaas was nog niet helemaal verteerd – is het weeral uitkijken naar dingen om die chocolade in te verwerken. Behalve de obligate chocolademousse en de chocoladecupcakes, is het trio vanaf dit jaar compleet met whoopies. De dingen zijn dan ook geweldig lekker en poepsimpel om te maken met de kinderen. Whoopies zijn een soort van sandwichcakejes, een mengeling tussen cakejes en macarons. Ze zijn zo’n beetje de opvolgers van de cupcakes in het hippe-mama-bakprinses-gamma. Net als cupcakes kan je ze naar hartelust combineren, zowel wat de samenstelling van het beslag als de vulling betreft. In Amerika horen chocoladewhoopies met marshmallowvulling en pompoenwhoopies met room & botervulling ondertussen al tot de keukenevergreens. Daar zouden de whoopies, of whoopie pies zoals ze eigenlijk heten, ook vandaan komen, al weet niemand het helemaal zeker. Ze zouden bedacht zijn door Amish-vrouwen, om mee te geven aan...

Dinsdag was het wereldwijd Earth Day. We hadden met onze coven afgesproken in Hof de Bist voor een wandeling door het park. Ook al was het niet echt in de vrije natuur, dat streepje groen deed toch echt deugd. En de loslopende fauna - lees: joggende jongelingen :-) - konden we ook best appreciëren. Het mocht dan Earth Day zijn, toch hadden we het meer over de bloedmaan van de afgelopen week. Het was belangrijk dat we nog eens met Amma Devi apart samenkwamen. De laatste maanden vielen de covenbijeenkomsten van Amma Devi en Hagazussa groteendeels samen. Dat was natuurlijk heel praktisch voor mij, maar voor de groepsenergie van beide covens toch niet ideaal. Zeker Amma Devi heeft nood aan een eigen parcours. Ik ben nog altijd niet zeker dat het vlammetje niet zou uitdoven als het niet extra wordt aangewakkerd van tijd tot tijd.  De wandeling was letterlijk en figuurlijk een verademing. We wandelden op ons dooie gemak, Juniper liet haar hond overal snuffelen en we sloten a...

Op Pasen vieren christenen overal ter wereld dat Jezus zichzelf voor ons opgeofferd heeft, voor ons gestorven is aan het kruis en terug opgestaan is uit de doden. Niet als zombie, maar als een levende god. Tegenwoordig zijn het alleen nog ultramontanen en andere bizarre strekkingen binnen het christendom die dat letterlijk nemen. Omdat Dries in mei zijn eerste communie doet, gaan wij plichtbewust elke maand naar de familieviering. De eucharistieviering van Pasen is er daar eentje van. Priester Bernard is een jonge priester en kan wel om met het jonge volkje. Hij is niet voor niets de aalmoezenier van de plaatselijke scoutsgroep :-) Volgens hem is Pasen de dag bij uitstek die we in leven en in liefde moeten vieren. Zijn woorden frapperen me, want zijn woordkeuze komt helemaal overeen met de woordkeuze die wij bij Arcadia wel eens plegen te gebruiken bij het trekken van een cirkel. Het "leven" staat daarbij voor ons lichaam, onze wereld, de wereld van de elementen, midgaar...

Tijdens de vuurmeditatie gisteren kreeg ik via de zon boven ons een massieve hoeveelheid energie binnen, die via het vuur in ons midden de hele coven – nu ja, we zijn maar met z’n vieren – in vuur en vlam zette tot we samen een rad van vuur vormden. Ik dacht dat dat een symbool voor vrouwelijkheid was, maar dat blijkt niet zo expliciet :-) Tegenwoordig wordt het in de astronomie gezien als het symbool voor de planeet Aarde. Je kan natuurlijk argumenteren dat het frappant is dat dit teken zo prominent naar voor komt bij een ritueel dat tot doel heeft om banden binnen een coven te smeden, met in het achterhoofd de idee dat de aarde vrouwelijk is, Gaia, de oermoeder. Nog veel frappanter vind ik echter dat dit symbool nog steeds een zonnekruis wordt genoemd. Zo’n kruis in een cirkel heeft haast een vaste stek in de symbolen van prehistorische culturen uit de periode van het einde van het Stenen Tijdperk, zo rond 10.000 voor Christus, tot in het Bronzen Tijdperk. Historici weten niet hel...

Sinds we een paar maanden geleden met Hagazussa beslist hadden om een aantal van onze bijeenkomsten open te stellen voor de meisjes van Amma Devi, was Verelna elke keer gretig op dat aanbod ingegaan. Een tijdje geleden vroeg ze of ze kon toetreden tot de Hagazussa coven en vanavond was het dan eindelijk zo ver! En dus trokken we naar Verelna’s huis voor een tempelintrede. Nadat we een cirkel hadden getrokken, gaf Elenor ieder van ons een kaars. Ze stak haar eigen kaars aan, dat het enige lichtje in de kamer was. Daarna staken we, als een lopend vuurtje elkaars kaarsjes aan tot we allemaal een lichtje hadden. Ook al zijn we met niet zo veel, toch was het prachtig als moment en als symbool van onze verbondenheid. Imagine every light in this room is turned out, except for me. I'm holding a candle. You all have candles in your hands, but they're out. I've got the only light in the room. If I go around and light your candle and yours and yours, does my flame burn less ...

Het Sigillum Dei Aemeth is een van de meest merkwaardige en complexe symbolen in de occulte wetenschappen. Het is een soort van übersigil, tjokvol met symboliek en geometrie die verwijst naar de sferen van de Qabalah en naar God en zijn engelen. Het Sigillum Dei, het “magische zegel van God” dat door John Dee het Sigillum Dei Aemaeth genoemd werd, is een zegel dat de namen van God en zijn engelen bevat. Het werd gebruikt als een amulet dat de gebruiker ervan macht gaf over alle wezens behalve aartsengelen.  De magier die het gebruikte moest uiteraard weten waarover het ging en bovendien gezegend zijn met visioenen van God en zijn engelen. Het Sigillum Dei komt uit het 14de eeuwse boek Liber Iuratus, waar ook John Dee een exemplaar van bezat. John Dee kreeg een beschrijving van dit zegel door via Edward Kelley maar was meer geïnteresseerd in de historische achtergrond van het zegel dan in het praktische gebruik ervan. Hij tekende het zegel op wassen schijven en en gebruikte h...

Vanavond is het weer zo ver: bloedmaan! Zo wordt de maan genoemd als ze er bloedorod uit ziet. Ik moet meteen denken aan het nummer 'Bad Moon Rising' van Creedence Clearwater Revival dat ik grijs gedraaid heb in de tijd dat ik nog meespeelde in een sixties en seventies coverbandje: I see a bad moon arisin' I see trouble on the way I see earthquakes and lightnin' I see bad times today Don't go around tonight Well, it's bound to take your life There's a bad moon on the rise I hear hurricanes ablowin' I know the end is comin' soon I fear rivers overflowin' I hear the voice of rage and ruin Don't go around tonight Well, it's bound to take your life There's a bad moon on the rise Alright Hope you got your things together Hope you are quite prepared to die Looks like we're in for nasty weather One eye is taken for an eye Well, don't go around tonight Well, it's bound to take your life There's a bad moo...

Een bijzondere vorm van samengstelde symbolen zijn de zogenaamde “magische zegels”, die gebruikt worden als amuletten of als machtszegels om spirits te “binden”. Het gekendste voorbeeld hiervan is het zegel van Salomon uit de Goetia, een handleiding voor het oproepen van spirits die oorspronkelijk geschreven zou zijn door Koning Salomo zelf (maar dat is natuurlijk onzin). Goetia (Middeleeuws Latijn, komt van het Griekse γοητεία goēteia "tovenarij") verwijst naar het eerste deel van “The Goetia: The Lesser Key of Solomon the King (Clavicula Salomonis Regis)”, de vertaling die Samuel Liddell MacGregor Mathers in 1904 publiceerde van een anoniem 17de eeuwse grimoire. De Goetia (deel één van The Lesser Key of Solomon) is één van de populairste boeken over demonologie. De Goetia bevat gedetailleerde beschrijvingen van de 72 spirits waar Koning Salomo macht over had en de bezweringen die nodig zijn om hen op te roepen en te laten doen wat je wil. Het gaat om zowel goede als min...

Mijn liefste had me gevraagd om twee dagen in mijn agenda te blokkeren voor een verrassingsuitje zonder de kinderen. Waar we naartoe zouden gaan bleef een goed bewaard geheim, maar het was wel een fijne verrassing! Hij had een dinner cruise op de Seine geboekt, superromantisch, met een prachtig zicht op de pracht van de stad en een overnachting aan boord van één van de kajuiten van het schip. Parijs is altijd een beetje magisch en het was dan ook heerlijk genieten op het water. In goed gezelschap heeft het zelfs nog een tikje meer. We liepen gewillig in de toeristenval van de fotograaf en lieten ons Fred&Ginger-gewijs fotograferen met de Eiffeltoren op de achtergrond. Ook al heb ik Parijs al zeker tien keer bezocht – het helpt als de helft van de familie in Vaires-sur-Marne woont – toch was dit voor mij een première. Eentje die ik best nog wel eens zou willen herhalen! De dag nadien gingen we naar Versailles, dat een twintigtal kilometer ten zuiden van Parijs ligt. Versaill...