My most beautiful me
Gisteren werkte ik samen met een heleboel andere eventmanagers mee aan de openingsceremonie van de Special Olympics in Brussel. We werkten allemaal gratis, omdat collega’s het ons hadden gevraagd en omdat het doel een mooi doel is.
De Special Olympics Summer Games 2014 worden georganiseerd door een organisatie die wereldwijd actief is en die als enige van het Olympisch Comité de naam Olympisch mag gebruiken. De organisatie wil door middel van sport de participatie van mensen met een intellectuele beperking vergroten en op de agenda zetten.
In België alleen al zijn er ongeveer 165.000 mensen met een mentale beperking. Iedereen van ons heeft wel iemand in zijn naaste omgeving die met dergelijke handicap te kampen heeft. En toch blijft het een taboe. Het doorbreken van dat taboe is één van de dingen waar de Special Olympics aan willen bijdragen.
De campagne die voorafging aan de Special Olympics was in die zin een schot in de roos. Met “A Great Performance Deserves a Great Audience" hield het reclamebureau LDV ons een spiegel voor. Drie topatleten – tafeltennisser Jean-Michel Saive, voetballer Kevin De Bruyne en loopster Kim Gevaert – lieten zich fotoshoppen zodat ze de ogen kregen van iemand met het Down syndroom. “Zou je nog steeds fan zijn als we er zo uitzagen?” luidde de baseline. De reacties liepen uiteen, maar dat het stof deed opwaaien staat buiten kijf. Zouden ze nog altijd zoveel supporters hebben als ze een mentale beperking zouden hebben? Waarschijnlijk niet. Een pijnlijke waarheid als een koe.
Tijdens de openingsceremonie werd de focus gelegd op “geloven”: geloven in jezelf en jezelf niet vastpinnen op wat je niét kan maar op waar je wél goed in bent. Iedereen heeft potentieel. Je moet er alleen maar in geloven en er voor gaan. Of zoals de show director op zijn Facebook profiel postte:
Stukje uit de openingsshow:
What will be, will be.
At first you’re there,
Our Little one,
There where we can feel
But not yet see
And then, at last
We can hold you
Embrace you
What took so long
Suddenly moved so fast
Surprised, we are,
We look at you
Do you see the world
Like we do, too ?
Different you are,
But aren’t we all ?
Some like trees,
Some so small.
Some so strong
Some so weak
But after all
Each of us unique
We will caress you
Bless you
Every day
So that you can say
That you have many hearts
to warm you
many arms to hold you
to support you
so that, where-ever leads your way
you will always have the force
to say :
All I want to be
all that I can be
is my one and only
my most beautiful
ME.
Reacties