De Zevende Clanmoeder - Zij die alles Liefheeft (Clanmoeders Workshop 7)
 |
| Loves All Things (Barbara Wright) |
Leer me de vreugde van het leven achter het tranengordijn.
Laat me de tederheid voelen van de hand van een minnaar,
laat me de wijsheid zien van respect zonder dwang of band.
O, Gij die vergeving schenkt, leer me inzicht te krijgen in mijn beperkte oordeel.
Leer me menselijke waardigheid te steunen.
Leer mij uw Medicijn van moeder, minnaar, vriend,
laat mij voor anderen een voorbeeld van liefde zijn en gebroken harten helen.
Zij die alles Liefheeft is de Moeder van Onvoorwaardelijke Liefde en alle activiteiten van vreugde. De Bewaarster van Seksuele Wijsheid en Zelfrespect. De Sensuele Minnares, de Moeder-Verzorgster, de warmte van het Vrouwelijke. De Beschermster van de behoeften van het Gezin.
Zij leert ons:
- hoe we respect, vertrouwen en intimiteit in elke relatie kunnen gebruiken.
- hoe we alle aspecten van ons leven kunnen liefhebben: lessen, seksualiteit en het fysieke zijn.
- hoe we een liefhebbende vrouw, een verzorgende moeder, een sensuele minnares en een betrouwbare vriend kunnen zijn.
- hoe we onszelf en anderen kunnen vergeven door acceptatie te ontwikkelen en kritiek uitoefenen te vermijden.
- hoe we de Waarheid kunnen liefhebben.
De kern van de boodschap van de zevende clanmoeder is de oeroude wijsheid dat je jezelf moet liefhebben en met veel tederheid moet bejegenen.
Voordat je kan liefhebben en voor anderen kan zorgen, moet je zelf liefgehad en verzorgd worden. Heb jezelf lief.
Stap alleen in die wederzijdse relaties die getuigen van respect, intimiteit en vertrouwen. Relaties mogen niet gebaseerd zijn op macht. Als je voelt dat er iets scheelt met één of allemaal van die drie, dan heb je meestal gelijk. Dan moet je nadenken wat je daaraan kan doen. Dat is belangrijk, want op de duur begint de situatie te knagen aan je zelfrespect. Dan wordt het steeds moeilijker om jezelf graag te zien.
Jezelf graag zien gaat ook gepaard met acceptatie. We hebben allemaal al dingen gezegd, gedaan en gevoeld waar we niet trots op zijn. Toch moet je leren om dat te accepteren. Dat geldt niet alleen voor de dingen die je zelf hebt gedaan, maar ook voor de acties van anderen. Je moet elke daad als heilig zien. Elke daad komt uit geestkracht. Weet dat de actie on kwestie voor die persoon (of voor jezelf op het moment dat je ze deed) de best mogelijke daad is die die persoon op dat moment kon stellen. Op die manier verdwijnt het oordelen en komt acceptatie in de plaats.
Als je je ergert over dingen die zichzelf blijven herhalen door bepaald gedrag, zie die gedragingen dan als een klein onderdeeltje van een bevrijdingsstrijd o los te komen van bepaalde bindingen, dingen die we onszelf opleggen en waar we moeilijk van los komen. Als we dat zo kunnen zien, dan ergeren we onszelf ook niet meer over die gedragingen.
Zij die alles Liefheeft heeft onvoorwaardelijk lief, hoe lang we er ook over doen om een les te leren. Wij leggen onszelf vaak gedragspatronen op waar we erg lang over doen om ons ervan te bevrijden, omdat we die van uit onze opvoeding hebben meegekregen, omdat we ze al zo lang doen, enz. ... De Clanmoeder ziet zowel ons goede als onze slechte kanten en accepteert ons met allebei, als een goede vriendin.
Reis naar de Zevende Clanmoeder
We reizen naar onze heilige ruimte waar we de zevende Clanmoeder uitnodigen. We vragen haar om ons te doordringen van haar onvoorwaardelijke liefde en om onze kanalen te openen naar onvoorwaardelijke liefde voor onszelf en tederheid.
We vragen haar om ons naar de regenboogbrug te brengen. Bij elke stap op de brug herinneren we ons een moment van schaamte, jaloezie, machtsmisbruik, schuldgevoel, ... waar wij de dader van waren. Dingen ndie in onze schaduw zitten en beginnen te knagen. We voelen die gevoelens van schaamte, jaloezie, enz. ... maar we gaan niet mee in het gevoel. We bekijken wat we toen hebben gedaan en accepteren wat we hebben gedaan. We zien dat het de best mogelijke handeling voor ons was op dat moment.
Zo gaan we stap voor stap naar de overkant, waar de Clanmoeder ons opwacht. Zij geeft ons de energie om onszelf graag te zien.
De kern van de reis is het accepteren van de dingen waar je jezelf niet goed bij voelt omwille van je gedrag.
Is het nu omdat ik moe ben na dagen vol eventproducties, ik weet het niet, maar de hele reis is nogal vaag. Zoals altijd starten we in ons hoofd. We maken alles daar leeg, en de laatste stofjes en brol bazaar wordt meegenomen door een wervelwind die alles kraaknet blaast. Als hij de deur uitwervelt, valt die met een luide bons vanzelf achter hem dicht. Het lijkt wel een aflevering van Haunted House :-)
De zon boven me is heldergeel maar soms lijkt het alsof er donkeroranje schichten doorheen schieten. Maar dat is heel vaag. Ik ben al helemaal weg en heb moeite om bewust te blijven. Toch heb ik niet het gevoel dat ik in slaap aan het vallen ben.
We roepen de krachten van de windrichtingen op, om die in te ademen en weer uit te blazen naar elke richting om zo een cirkel te vormen. Het zijn altijd sterke beelden. In het noorden zie ik een groene berg. Geen besneeuwde toppen deze keer, eerder een reuze rots begroeid met bomen. Tegen de heuvel zie ik fijn bewerkte pilaren, als de ingang naar een tempel in de berg. Er is geen spoor van leven te zien.
In het oosten heb ik de indruk dat ik een glimps van veren opvang, maar misschien probeer ik te hard te zien, want het kost me moeite om bij de les te blijven. Dan zie ik een uitgestoken hand met een mooi bewerkte gouden sleutel. Die is voor mij. Ik moet op zoek naar het slot, want daarachter zit alle wijsheid. Ik weet dat ik een opdracht meekrijg.
Het zuiden en het westen zijn volledig weggewist in mijn geheugen. Ik heb geen idee wat daar te zien was ...
Als ik de kracht uitblaas naar de vier richtingen, zie ik dat ik in een grasveld sta. Of een graanveld, want het gras staat heel hoog en wuift in de wind. Het is groen, helemaal geen herfst. Terwijl ik uitblaas, zie ik de cirkel in het gras verschijnen. Het is alsof de wereld vorm krijgt rondom mij naarmate dat ik de cirkel rond blaas.
Ik vraag me af waar ik ben, want normaal gezien zou ik nog in mijn hoofd moeten zijn.
"Zoek de deur naar je heilige ruimte," zegt de stam van Martine. Ik weet niet waar ik moet zoeken, want ik sta nog steeds in het gras. Ik probeer me mijn hoofd voor de geest te halen, met de stralende witte muren en de glanzende houten vloer. Dat lukt, en dan zie ik de deur. Ze staat gewoon in het midden van de kamer. Ik zou er kunnen rond lopen, naar de achterkant. Dat is bizar. Als ik met mijn ogen knipper, sta ik terug in het gras. En daar staat de deur nu ook. Gewoon een paar meter verder in het gras. Alleen een deur.
Of ik door de deur heen ben gestapt weet ik niet meer, maar het zal waarschijnlijk wel zo zijn want plots sta ik in een tent. Het is geen grote tent, eerder zo'n luifelachtig ding dat je wel eens in avonturenfilms ziet. Het is een witte tent en in de tent zit een man te schrijven achter een kleine houten tafel. Hij ziet mij niet. Ik kijk alleen maar. De tafel ligt vol papieren, stukken steen, en allerlei andere rommel. Links van mij, bij de ingang van de tent, staat een houten stoel waarop een heleboel kleine glazen flesjes staan, in allerlei maten, met daarin poeders in verschillende kleuren. Waar ben ik in 's hemels naam?
Ik sta nog steeds in de tentopening. Net buiten de tentopening zie ik een gat in de grond. Ik kan de bodem niet zien, maar het lonkt zwart naar beneden. Uit het gat steekt een primitieve houten ladder. Daar moet ik zijn.
Dan sta ik in mijn heilige ruimte. Ik zie het waterbekken waar een krokodil in zit, al laat die zich vandaag niet zien. Ik zie een grote wolf - dat is nieuw - maar ook een eekhoorn, mijn totemdier. Die mochten we van Martine uitnodigen.
"Nodig de Clanmoeder uit in je heilige ruimte," zegt Martine. Aan de andere kant van het waterbekken staat ze, het kleinste vrouwtje dat ik ooit heb gezien. Ze lijkt op een kruising tussen een Russische babouschka en één van Rien Poortvliets kaboutervrouwtjes. Ze is kogelrond, moddervet :-) Ze heeft knalrode appelwangetjes en kraaienpootjes rond haar lachende zwarte ogen. Ze lijkt op een Laps oud vrouwtje met haar blauwe en rode kleren. Op haar hoofd draagt ze een blauw soort van kapje.
Vanaf nu wordt alles heel vaag. Ik heb geen idee meer hoe ze mijn kanalen geopend zou hebben, al denk ik dat het met een knuffel geweest is. Ook de regenboogbrug kan ik me niet duidelijk herinneren. Ik weet wel nog dat we er met een slede naartoe zijn gereden, al was er geen sneeuw en weet ik niet of er dieren voor de slee gespannen stonden. Het vrouwtje zat wel op de bok. Ik weet dat een wirwar van andere beelden door mijn hoofd dwarrelde en dat ik echt heel hard mijn best moest doen om überhaupt bewust te blijven. Het leek wel of ik aan het dromen was, maar elke keer als ik me ervan bewust werd dat ik aan het afdwalen was, waren de beelden meteen verdwenen, net als de herinnering eraan, jammer genoeg. Ik ben echt alles vergeten.
Ik herinner me ook niet dat ik de regenboogbrug opgestapt bent. Op een bepaald moment werd ik me bewust van de hand van de Clanmoeder in de mijne. In tegenstelling tot wat Martine had gezegd, stond de Clanmoeder me niet op te wachten aan de andere kant. Geduldig stond ze naast mij op de brug. Was ze mij komen halen omdat ik zo weg was dat ik zelf de weg over de brug niet meer wist? Ik voelde me een kleuter die liefdevol maar vastberaden werd meegetroond :-)
De beschamende momenten of gevoelens die ik me nog herinner zijn die momenten dat ik zo kwaad werd, dat ik mijn zelfbeheersing compleet verlies. Op zo'n moment - dat gelukkig zo goed als nooit voorkomt - wordt het letterlijk rood voor mijn ogen en word ik zo agressief dat ik dingen doe waar ik me achteraf dood voor schaam. Gelukkig herken ik dat gevoel en ga ik gewoon weg voordat er onherstelbare dingen gebeuren. Het is me ooit één keer overkomen terwijl ik stond te werken op een festival. Absoluut onprofessioneel gedrag. En ik had het excuus van zwanger te zijn :-)
De Clanmoeder geeft me een knuffel. Ze reikt maar tot mijn middel en ik moet onwillekeurig denken aan een hond die aan mijn been hangt. Mijn lippen krullen al naar omhoog, maar ik duw die beschamende gedachte vlug weg :-).
Dan wordt alles roze. Echt suikerspinroze. Het is het huizenhoge cliché van de liefde, zeemzoeterig, barbieroze en cupcakeroze. Het is absoluut niet mijn kleur. Volgens Martine heeft de Clanmoeder een even huizenhoog gevoel voor humor! :-) Ik open mijn handen en er vliegt een vlinder uit die wonderwel past bij al die cupcakezoeterigheid rondom me. Dat is mijn cadeau voor de Clanmoeder. We zouden van haar ook een cadeau gekregen moeten hebben, maar dat is mij volledig ontgaan, volledig verdwenen in de roze gloed rond mij. Tenzij de knuffel haar geschenk was?
Ook van de terugreis herinner ik mij absoluut niks meer.
---
Zij die de waarheid liefheeft : Clanmoeder van de zevende maancyclus
Moeder, toon mij hoe ik lief kan hebben voorbij menselijke angst en pijn.
Leer me de vreugde van het leven achter het tranengordijn.
Laat me de tederheid voelen van de hand van een minnaar
Laat me de wijsheid zien van respect zonder dwang of band.
O, Gij die vergeving schenkt,
Leer me inzicht te krijgen in mijn beperkte oordeel.
Leer me menselijke waardigheid te steunen.
Leer mij uw Medicijn van moeder, minnaar, vriend.
Laat mij voor anderen een voorbeeld van liefde zijn en gebroken harten helen.
Inleiding wie is deze clanmoeder die alles liefheeft
Zij leert ons de wijsheid van mededogen en hoe we liefhebbende en zorgzame moeders kunnen zijn.
Zij is de Hoedster van de Seksuele Wijsheid. Ze toont ons dat iedere handeling in het fysieke leven net zo heilig is als onze spirituele groei, omdat ze hetzelfde zijn. Als we iedere daad als heilig zien is er geen oordeel.
Zij leert ons om van ons lichaam te houden en het plezier te eren dat het menszijn ons schenkt.
Zij vraagt ons om alles met een blij hart te doen.
Zij die alles Liefheeft heeft ons onvoorwaardelijk lief, hoe lang onze inwijdingen ook duren. Zij ondersteunt ons met belangeloze liefde op het pad naar bevrijding van de patronen van zelf opgelegde slavernij.
Zij leert ons de vrijheid te vinden door het Zelf lief te hebben zonder voorwaarden. Alles liefhebben houdt in dat je houdt van iedere weerspiegeling van wie en wat je bent.
Zij leert ons dat de heilige verbinding tussen man en vrouw pas tot stand komt als wederzijds respect, vertrouwen en intimiteit de fundamenten van hun liefde vormen.
Zij leert hoe het mannelijke lichaam via de genitaliën geeft en via het hart ontvangt en hoe het vrouwelijke lichaam via de genitaliën ontvangt en via het hart geeft.
Zij die alles Liefheeft is de Moederlijke Verzorgster, de sensuele minnares, de Hoedster van alle Handelingen van Plezier en de Bewaakster van Seksuele Wijsheid. Zij belichaamt de kenmerken van een toegewijde vriendin die zowel de kracht als de zwakte van ons persoonlijk medicijn ziet en beide zonder oordeel accepteert.
Meditatie naar de clanmoeder
Om de overvloed waarmee uw leven eens was gezegend terug te winnen, moet je de kloof tussen de schaduwkant van uw natuur en uw liefhebbend hart overbruggen. Die hebt u zelf geschapen. De brug zal eruit zien als een regenboog, ze zal alle kleuren van het leven in zich dragen. De regenboog is gevormd uit vergiffenis en overbrugt de afgrond van menselijke angst, bitterheid, haat en jaloezie. U moet deze brug vrijwillig oversteken. Dit lukt alleen als u alle negatieve oordelen en schuldgevoelens die u ooit hebt ervaren, hebt losgelaten.
Uw gevoelens zullen altijd een deel van u zijn, zij zullen nooit verdwijnen. Het is niet verkeerd om zo nu en dan eens vanuit zachtheid contact met die gevoelens te maken. Als je de brug van vergiffenis overgestoken bent, moet je de weg terugvinden naar tederheid voor uzelf.
Meditatie:
- Reis naar Heilige Ruimte en ontvangen van de Clanmoeder
- Openen van jouw kanalen voor haar kracht, de kracht van onvoorwaardelijke liefde voor jezelf de anderen en het leven.
- Je vraagt haar jou te brengen naar de Regenboogbrug van vergiffenis en jou te helpen de brug over te steken.
- Je staat voor de brug en laat de herinneringen aan schuld, schaamte, spijt, boze intenties en zinloze pijn opnieuw de revue passeren.
- Vanuit een nieuwe intentie naar liefde en te leven vanuit liefde voel je iedere emotie opnieuw maar laat je je er niet in meeslepen. Je voelt deze emotie vanuit een allesomvattende en allesbegrijpende liefde.
- Wanneer je dit lukt zet je een stap verder op de regenboogbrug.
- Aan de overkant vul je jezelf op met het Warme Licht dat je ware zelf nu nodig heeft
- Je komt terug naar Heilige Ruimte en vraagt symbool
- Je opent je ogen vanuit de Heilige Ruimte
(Uit: SAMS, Jamie. De dertien Oorspronkelijke Clanmoeders : Spirituele levenslessen voor het ontdekken en ontwikkelen van je vrouwelijke talenten en kwaliteiten. Altamira-Becht, Haarlem, 288 pp)
Reacties