De heksenboom van Juniper
Junipers lievelingsboom is een grote paardenkastanje waar ze langsloopt elke keer als ze haar hond uitlaat. Elke keer als we een visualisatie doen waar een boom in zit, is het geheid deze boom die ze voor zich ziet. En nu is de boom ziek ...
Sinds enkele jaren zijn ook in onze streken de paardenkastanjes aangetast door de bloedingsziekte. Die wordt veroorzaakt door een bacterie en er is blijkbaar niets aan te doen. De wetenschap onderzoekt nog hoe het best met de ziekte kan worden omgegaan, maar momenteel luidt het verdict meestal “kappen”. De paardenkastanjes die aan de ziekte lijden krijgen scheuren in hun bast waar rood en zwart vocht uit sijpelt, vandaar de naam “bloedingsziekte”. Ze gaan langzaam maar zeker dood.
Paardenkastanjes zijn heel populaire bomen in onze streken. Nochthans heeft hij meer liever een warmer klimaat dan het onze. Oorspronkelijk komt hij dan ook uit de Balkan. Zijn Latijnse naam is Aesculus Hippocastanum, wat zoveel betekent als “paarden die kastanjes eten”. In Turkije werden paardenkastanjes aan drachtige merries gegeven, en aan paarden met ademhalingsproblemen. Voor mensen zijn de paardenkastanjes giftig, maar dieren kunnen ze zonder problemen eten. Herten en everzwijnen zetten ze dus graag op hun menu.
Paardenkastanjes zijn schitterende bomen. Ze kunnen tot dertig meter hoog worden en zien er fantastisch uit met hun grote brede boomkruin. In het voorjaar staan ze vol met witte of roze bloemen in trossen die wel iets weg hebben van kandelaars met kaarsen.
De mooie bomen stonden op haast elk boerenerf, aan de zuidkant van de boerderij. Ze werden speciaal aangeplant om heksen gunstig te stemmen. Volgens de overlevering zouden paardenkastanjes immers de favoriete behuizing zijn van heksen. Heksen die rondzwierven en die op zoek waren naar een toevluchtsoord, konden in de paardenkastanjes terecht. Daar konden ze uitrusten zodat ze de bewoners van de boerderij – mensen en dieren – met rust zouden laten.
Uilen verblijven ook graag in paardenkastanjes. Vroeger dacht men dan ook dat uilen eigenlijk heksen waren die zich hadden veranderd. Het oehoe-geroep van een uil joeg iedereen dan ook de daver op het lijf! :-)
Junipers paardenkastanje heeft al een kruis op zijn bast gekregen. Waarschijnlijk wordt hij binnen onafzienbare tijd omgekapt om verdere besmetting van de paardenkastanjes in de brede omgeving te voorkomen. Het doet pijn om te zien hoe zo’n vriendelijke reus geveld wordt door zoiets kleins als een bacterie ...
Sinds enkele jaren zijn ook in onze streken de paardenkastanjes aangetast door de bloedingsziekte. Die wordt veroorzaakt door een bacterie en er is blijkbaar niets aan te doen. De wetenschap onderzoekt nog hoe het best met de ziekte kan worden omgegaan, maar momenteel luidt het verdict meestal “kappen”. De paardenkastanjes die aan de ziekte lijden krijgen scheuren in hun bast waar rood en zwart vocht uit sijpelt, vandaar de naam “bloedingsziekte”. Ze gaan langzaam maar zeker dood.
Paardenkastanjes zijn heel populaire bomen in onze streken. Nochthans heeft hij meer liever een warmer klimaat dan het onze. Oorspronkelijk komt hij dan ook uit de Balkan. Zijn Latijnse naam is Aesculus Hippocastanum, wat zoveel betekent als “paarden die kastanjes eten”. In Turkije werden paardenkastanjes aan drachtige merries gegeven, en aan paarden met ademhalingsproblemen. Voor mensen zijn de paardenkastanjes giftig, maar dieren kunnen ze zonder problemen eten. Herten en everzwijnen zetten ze dus graag op hun menu.
Paardenkastanjes zijn schitterende bomen. Ze kunnen tot dertig meter hoog worden en zien er fantastisch uit met hun grote brede boomkruin. In het voorjaar staan ze vol met witte of roze bloemen in trossen die wel iets weg hebben van kandelaars met kaarsen.
De mooie bomen stonden op haast elk boerenerf, aan de zuidkant van de boerderij. Ze werden speciaal aangeplant om heksen gunstig te stemmen. Volgens de overlevering zouden paardenkastanjes immers de favoriete behuizing zijn van heksen. Heksen die rondzwierven en die op zoek waren naar een toevluchtsoord, konden in de paardenkastanjes terecht. Daar konden ze uitrusten zodat ze de bewoners van de boerderij – mensen en dieren – met rust zouden laten.
Uilen verblijven ook graag in paardenkastanjes. Vroeger dacht men dan ook dat uilen eigenlijk heksen waren die zich hadden veranderd. Het oehoe-geroep van een uil joeg iedereen dan ook de daver op het lijf! :-)
Junipers paardenkastanje heeft al een kruis op zijn bast gekregen. Waarschijnlijk wordt hij binnen onafzienbare tijd omgekapt om verdere besmetting van de paardenkastanjes in de brede omgeving te voorkomen. Het doet pijn om te zien hoe zo’n vriendelijke reus geveld wordt door zoiets kleins als een bacterie ...
Reacties