20+C+M+B+14 : Leve Koning Papa de Eerste!
We waren ze nog snel gaan halen in de Colruyt: de driekoningentaart met de obligate “boon” en de kartonnen gouden kroon die traditioneel op 6 januari wordt geserveerd. Koningskroon, zo heet het gebak blijkbaar officieel. Het is een soort van bladerdeeg gevuld met frangipane, waarin een voorwerpje zit verstopt. Het toeval bepaalt wie de boon – liefst zonder er zijn tanden op kapot te bijten :-) - in zijn stuk taart vindt. De gelukzak mag zich tooien met de gouden kroon die altijd bij de taart zit en mag zich de rest van de dag laten bedienen door de anderen die minder geluk hadden.
Ik hou wel van die oude tradities. Vroeger gingen de kinderen overal aan de deuren zingen met driekoningen (drie koningen, drie koningen, geef mij ne nieuwen hoed), in ruil voor snoep of een cent. Soms gebeurde dat al met kerstmis (de herdertjes lagen bij nachte) of nieuwjaar (nieuwjaarke zoete). In Amerika doen ze het ook, maar dan met Halloween, het oude Keltische nieuwjaarsfeest, al heeft dat natuurlijk ook een andere insteek. Ik ben zelf ook nog gaan driekoningenzingen, getooid met een oud gordijn, een papieren kroon en een indrukwekkende snor die mijn moeder met roet op mijn gezicht had gezet.
Ieder jaar, op 6 januari, vieren we die drie koningen die vanuit het oosten een bezoek brachten aan het kindje Jezus. Ze hebben het over koningen omdat ze goud, mirre en wierook meebrachten, cadeautjes die niet bepaald geschikt ware voor een eenvoudige timmermanszoon.
Soms gaat het ook om de drie wijzen of de drie magiers, en natuurlijk kwamen die uit het oosten, de windstreek die heksen traditioneel in verband brengen met wijsheid en kennis. Het feest van de drie koningen heet trouwens Epifania, van het Griekse “epi” en “phaino” dat respectievelijk “op” en “schijnen” betekent, met andere woorden: openbaring, het vrijgeven van kennis. En ook dat past mooi in het plaatje ...
Ik hou wel van die oude tradities. Vroeger gingen de kinderen overal aan de deuren zingen met driekoningen (drie koningen, drie koningen, geef mij ne nieuwen hoed), in ruil voor snoep of een cent. Soms gebeurde dat al met kerstmis (de herdertjes lagen bij nachte) of nieuwjaar (nieuwjaarke zoete). In Amerika doen ze het ook, maar dan met Halloween, het oude Keltische nieuwjaarsfeest, al heeft dat natuurlijk ook een andere insteek. Ik ben zelf ook nog gaan driekoningenzingen, getooid met een oud gordijn, een papieren kroon en een indrukwekkende snor die mijn moeder met roet op mijn gezicht had gezet.
Ieder jaar, op 6 januari, vieren we die drie koningen die vanuit het oosten een bezoek brachten aan het kindje Jezus. Ze hebben het over koningen omdat ze goud, mirre en wierook meebrachten, cadeautjes die niet bepaald geschikt ware voor een eenvoudige timmermanszoon.
Soms gaat het ook om de drie wijzen of de drie magiers, en natuurlijk kwamen die uit het oosten, de windstreek die heksen traditioneel in verband brengen met wijsheid en kennis. Het feest van de drie koningen heet trouwens Epifania, van het Griekse “epi” en “phaino” dat respectievelijk “op” en “schijnen” betekent, met andere woorden: openbaring, het vrijgeven van kennis. En ook dat past mooi in het plaatje ...
De drie wijzen of koningen heten Melchior, Balthasar en Caspar. In Duitsland kalken de kinderen die drie koningen komen zingen met kalk een zegen boven de deur: 20+C+M+B+14 (voor het jaar 2014), de beginletters van de naam van de drie koningen. Tenminste, zo zegt het de overlevering. Het krijt wordt niet weggeveegd want de zegening van de drie koningen brengt geluk. Maar met de drie koningen heeft het eigenlijk niks te maken. De echte betekenis is Christus Mansionem Benedicat, ofte Christus zegene dit huis. Het is dus een beschermende amulet. Hetzelfde maar anders :-)
De kinderen graven met hun vork in hun stuk taart: niks. De boon zit in de andere helft van het gebak. Een tweede portie brengt uitsluitsel: Koning Papa de Eerste zet zich met verve in de zetel en bestelt een portootje.
Reacties