De vijfde Clanmoeder - Luisterende Vrouw (Clanmoeders workshop 5)

Listening Woman
(Barbara Wright)

Op de wind van verandering komt tot ons de echo der Oudsten.
Stemmen van schepselen, zingende Geesten, roepen op een bries mijn naam.
Aanspoelende golven op het strand.
Kloppend hart van Moeder Aarde, leer me waar ik naar moet luisteren.
In de stilte voor het opkomen of ondergaan van de Zon worden mysterieuze boodschappen gefluisterd.
Zoals in he ritme dat klinkt wanneer mijn volk zingt.
Mijn oren horen die muziek en mijn hart begrijpt.
Clanmoeder van Tiyoweh, voor uw opdracht stel ik me open.
Zoekend naar de stille stem in mijn hart, ontwaar ik uw zacht gesproken woorden, de gidsen op mijn pad.







Luisterende Vrouw is de Moeder van Tiyoweh, de Stilte en het Innerlijke Weten. De Bewaarster van Inzicht en Bewaakster van Inkeer. Zij interpreteert de boodschappen uit de Geestenwereld. De Adviseur en Raadsvrouwe, de Hoedster van het Horen.

Zij leert ons:

• Hoe we de stilte binnen kunnen gaan en de kleine stille stem in ons binnenste kunnen horen.
• Hoe we het Innerlijke Weten dat we in onze Spirituele Essentie meedragen kunnen horen en begrijpen.
• Hoe we naar de meningen en standpunten van anderen kunnen luisteren en naar de stemmen van onze Voorouders.
• Hoe we lichaamstaal en onuitgesproken gedachten kunnen leren begrijpen en leren luisteren met het hart.
• Hoe we de Waarheid kunnen horen.

De vijfde Clanmoeder is de Clanmoeder van “Tiyoweh”, van de stilte. Die stilte is de grote innerlijke stilte waar je de wijsheid in jezelf vindt. Je moet alleen maar luisteren, zelf in stilte gaan en luisteren.

Het diepe luisteren:

1. Je hoort de woorden die mensen spreken maar het is de emotie, de intentie, de waarheid erachter die je moet horen. Wie de waarheid niet spreekt, doet dat omdat hij verwond is. Dat is ook een boodschap die je moet horen.
2. Je kan ook luisteren naar wat de natuur je vertelt: de stenen, de wind, de dieren ... De wind is heel belangrijk want hij is de stem van de voorouders.

Luisteren naar de innerlijke stem van ons ware zelf, van onze ziel, is het eindpunt van het trainen in luisteren:

1. Eerst moet je leren luisteren naar je lichaam.
2. Dan leer je luisteren naar de natuur.
3. En naar de wind, naar de stem van de voorouders.
4. Ten slotte moet je leren luisteren naar je eigen waarheid: luister naar je woorden en vergelijk ze met de waarheid in je hart.

Dit pad hebben we al een stuk doorlopen samen met de grootmoeders en de clanmoeders.

Hoe kan je leren luisteren naar wat je zelf vertelt?

• Laat jezelf voor een stuk samensmelten met je werkelijke zelf, met het goddelijke dat in jezelf leeft. Dat voelt alsof je één wordt met het grote Goddelijke. Niet verschieten als je uitdeint en in het grote zwarte niets terecht komt! Het goddelijke is onnoembaar, onmeetbaar en ondefinieerbaar.
• Wacht daar tot je een stem hoort. Dat is de stem van je kern. Het kan ook zijn dat je iets te zien krijgt waarop je kan focussen. Neem de tijd om de stem te begroeten. Je zal weten wat je moet vragen en doen. Als je toch niet goed weet wat vragen, vraag dan wat je nu moet weten, wat is belangrijk dat je nu op dit moment weet.

We reizen naar onze heilige ruimte (dus niet naar ons hart). Daar zitten we in stilte en nodigen we de Clanmoeder van Tiyoweh uit. We vragen haar dat ze in ons de kanalen opent zodat we in onszelf de weg vinden naar ons werkelijke zelf, dat we ermee kunnen versmelten, dat we mogen thuiskomen in onszelf en dat we de ste mogen horen van ons innerlijke zelf.

Reis naar de vijfde Clanmoeder
Zoals altijd beginnen we onze reis met het opnemen van de krachten van de windrichtingen. Ik loop over een pad. Ik loop voorzichtig want de ronde bruine kiezelstenen onder mijn blote voeten voelen  niet echt comfortabel. Het pad loopt dood op een weiland vol gele boterbloemen. Het gras voelt prettig aan mijn voeten. Achter het weiland gaat het pad verder. Er zijn geen stenen meer, het pad is stoffig en afgeboord met doornstruiken met gemene stekels. Dan gat het stof over in zand. Ik loop naar de zee en laat het water over mijn voeten spoelen. Het voelt heerlijk en ik voel me een beetje licht in mijn hoofd.

Ik sluit mijn ogen, steek mijn armen in de lucht en begin te draaien. Ik moet denken aan de soefi’s met hun tollende derwishen. Ik voel de zon boven mijn hoofd en de warmte van haar stralen op mijn blote armen.

Dan ben ik in mijn hoofd. Ik maak mijn hoofd helemaal leeg, veeg alles buiten door de deur in het midden van mijn voorhoofd. Een wervelwind neemt de laatste papieren mee en dan is alles helemaal wit en leeg en helder.

Ik ga in kleermakerszit in de grote, witte ruimte met de houten vloer zitten. De zon boven mijn hoofd is ook helemaal helder en geel. De zon voedt me. Ik zie een laagje zon rond me, alsof ik een soort van gouden harnaslaagje aan heb.

Voor me zie ik een houten luik in de vloer. Ik ben hier al dikwijls geweest maar dat luik heb ik daar nog nooit gezien. Onder het luik zit een trap naar beneden, die me doet denken aan de wenteltrap die me meestal naar de onder- of de bovenwereld leidt.  De trap komt uit in de ruimte met de tulpvormige nis en het roerloze waterbassin, mijn heilige ruimte. De ruimte licht vaag blauw op, alsof er ergens irriserende stenen zijn. Het water in het bassin is spiegelglad, maar dan begint het heel snel en wild te klotsen en op te spatten.

De Clanmoeder is er. Ik heb moeite om haar te zien. Ik zie verschillende gezichten die in elkaar overgaan: een Indisch gezicht, een Chinees gezicht, een zwarte kat, enz. ... Is zij dit wel?

Dan houdt het afwisselen van de beelden af en zie ik het achterhoofd van een zwarte vrouw. Een straal wit licht valt uit het nergens op haar neer zodat je niet anders kan dan haar zien. Ze schudt haar witte jurk van haar schouders. Ik kan haar naakte, zwarte schouders zien maar dat is alles. In een flits zie ik haar gezicht: ze heeft pikzwarte ogen.

“Laat haar je kanalen openen,” zegt de stem van Martine. De Clanmoeder staat voor me. Uit haar ogen schieten stralen licht in mijn ogen. Haar ogen zijn nu niet meer pikzwart maar helemaal wit.

“Ze neemt je mee om je innerljke zelf te ontmoeten en je stapt in die kracht,” gaat Martine verder. Ik sta nog steeds in mijn heilige plek. Naast mij kolkt het water in het bassin nog altijd. Ik zie schubben in het wild bewegende water. Het lijkt alsof er een reuzenkrokodil in zit die nauwelijks in het bassin past. Ik moet in de kracht stappen maar weet niet goed hoe. Moet ik in het water stappen?

“Je wordt groter ...”. Ik vlieg boven de wereld. Onder mij zie ik steden. Alles is bruin maar ik weet dat het een andere tijd is. Het lijken wel geometrische bruine patronen, helemaal niet zoals nu.

“Je hoort een stem ...”. Ik hoor helemaal niets. Ik zie weer een krokodil, slangen, véél slangen, overal schubben die traag door elkaar bewegen. De Clanmoeder staat er ook nog steeds. Ik ben in mijn heilige ruimte. Ik krijg een flits van krokodillenleren handtassen, maar ik ben zeker dat dat mijn eigen bizarre gedachtensprongen zijn :-). Gezichten komen bovendrijven en deemsteren weer weg, sommige kijken me aan en verdwijnen dan weer.

“Laat de Clanmoeder een verbinding leggen met je innerlijke zelf zodat je altijd naar die kracht kan teruggrijpen.” Ik zie hoe lenige vingers een koordje om mijn pols binden. Simpel.

“Sluit je handen, open ze weer en kijk wat er in je handen ligt, als geschenk voor de Clanmoeder.” In mijn hand ligt een glazen knikker, met een gele kronkel in zijn kern. Huh? Whatever ... ik steek mijn hand uit met de knikker op mijn handpalm. De Clanmoeder neemt de knikker uit mijn hand. Een rilling van afschuw gaat door me heen als ze haar vingers naar haar witte rechteroog brengt en dat uit de oogkas plukt. Dan steekt ze de knikker er in het gat. Ze kijkt me aan met één geel oog. Het ziet er uit als een kattenoog. Ik denk aan gele krokodillenogen ...

 Dan legt ze haar eigen witte oog in mijn handpalm. Het ziet er uit als een glanzende witte bol. Ik steek hem zonder nadenken in mijn oogkas. Mijn eigen oog blijft achter de witte bol zitten.  Met één oog zie ik de Clanmoeder voor me, met mijn andere oog zie ik ergens anders. Dat voelt heel bizar. Ik haal het witte oog er uit en ik zie weer gewoon. Dan probeer ik het opnieuw met het witte oog en ik zie weer op twee plaatsen tegelijk ...

Dan vertrekken we weer naar het hier en nu, waar we een grootmoederskaartje trekken en onze reizen samen bespreken. Elenor vertelt me later dat ze bij mijn relaas aan Odin moest denken, die zijn ene oog opgaf om wijsheid en kennis te verwerven ...

Grootmoederskaartje
“Ceremonie heeft te maken met het erkennen van de heiligheid van het leven op ieder moment. Ceremonie brengt plezier in het leven, het bevestigt het moment, het bekrachtigt het delicate en het belang van iedere handeling.”
De Grootmoeders

---
Vijfde Clanmoeder : Luisterende vrouw

Op de wind der verandering komt tot ons de echo der Oudsten.
Stemmen van schepselen, zingende Geesten, roepen op een bries mijn naam.
Aanspoelende golven op het strand.
Kloppend hart van Moeder Aarde, leer me waar ik naar moet luisteren.
In de stilte voor het opkomen of ondergaan van de Zon
worden mysterieuze boodschappen gefluisterd.
Zoals in het ritme dat klinkt wanneer mijn volk zingt.
Mijn oren horen die muziek en mijn hart begrijpt.
Clanmoeder van Tyoweh, voor U opdracht stel ik mij open.
Zoekend naar de stille stem in mijn hart, ontwaar ik uw zacht gesproken woorden, de gidsen op mijn pad.

Inleiding: Wie is deze Luisterende Vrouw
De Moeder van Tyoweh, de Stilte en het Innerlijke Weten. De Bewaarster van Inzicht en Bewaakster van Inkeer. Zij interpreteert de boodschappen uit de Geestenwereld. De Adviseur en Raadsvrouw / de Hoedster van het Horen.

Zij leert ons:

• Dat voortdurend praten ons op een dwaalspoor brengt. Als we praten luisteren we niet. Als we anderen negeren of onderbreken omdat ze iets vertellen dat we niet willen horen, roepen we wellicht onze groei een halt toe.
• Hoe we de stilte binnen kunnen gaan en de kleine stille stem in ons binnenste kunnen horen. Hoe we het Innerlijke Weten dat we in onze Spirituele Essentie meedragen kunnen horen en begrijpen.
• Hoe we naar de meningen en standpunten van anderen kunnen luisteren en naar de stemmen van onze Voorouders. Hoe we lichaamstaal en onuitgesproken gedachten kunnen leren begrijpen/leren luisteren met het hart.
• Dat mededogen tonen voor hen die menen te moeten liegen een teken is van spirituele volwassenheid. De persoon die liegt is immers gewond.
• HOE WE DE WAARHEID KUNNEN HOREN

Vier stappen op het individuele pad om stille stem te horen

1. Met respect luisteren naar uw lichaam en naar elkaar
2. Luisteren naar de natuur
3. In de wind de woordeloze boodschappen van de natuurlijke wereld en de Voorouders horen en interpreteren.
4. Luisteren naar de eigen woorden en deze te vergelijken met de waarheid in uw hart, verwoord door de stem van uw Orenda, Ziel.

Rituele opening met het medicijnwiel van de clanmoeders: leven, eenheid en gelijkheid voor eeuwig

Leven is het Oosten van het wiel.
Het leven in het oosten leert ons dat iedere Zon een nieuw begin aankondigt, dat het leven overvloedig is en van ons vraagt dat we al onze mogelijkheden inzetten om eraan deel te nemen.

Vereniging is in het Zuiden.
Hier ontstaan vertrouwen, nederigheid en onschuld. Daar bezien we de wereld door de ogen van een kind. In het Zuiden leert vereniging ons dat niemand wint tenzij iedereen wint.

Gelijkheid is in het Westen van het wiel.
Hier worden al onze dromen geboren en liggen alle beloften van de toekomst. Gelijkheid leert ons dat onze dromen alleen maar werkelijkheid worden als we alles wat leeft in gelijke mate eren.

Eeuwigheid huist in het Noorden.
Ze leert ons dat alle cycli van verandering en alle lessen over waarheid eeuwig duren. Iedere les die ons innerlijk doet groeien, brengt ons dichter bij de heelheid en leert ons dat onze geesten voor eeuwig deel zijn van het grote Mysterie.

Lied:
Ancient Mother I hear you calling

Meditatie naar luisterende vrouw

• Gronden, hoofd leeg maken, verbinden met de zon, vormen van de 8.
• Naar Heilige ruimte reizen en uitnodigen van luisterende vrouw. Vragen of zij de verbindingen die jou toelaten te luisteren naar jou Innerlijke Stem wil openen Je vraagt haar jou te brengen naar jouw eeuwige vlam van liefde.
• Hiermee versmelt je en je voelt je groeien buiten je eigen grenzen; je komt in de stille duisternis, de zwarte Leegte van het Onbekende en hier luister je naar je stille stem.( denk aan de samensmelting met de Grote Moeder bij de containermeditatie)
• Je neemt de steen en in jouw diepe stilte vraag je contact en advies aan de steen.
• Je reist met de Clanmoeder terug naar je Heilige Ruimte en vraagt aan de Clanmoeder een symbool of voorwerp ter herinnering

(Uit: SAMS, Jamie. De dertien Oorspronkelijke Clanmoeders : Spirituele levenslessen voor het ontdekken en ontwikkelen van je vrouwelijke talenten en kwaliteiten. Altamira-Becht, Haarlem, 288 pp)