Strawberry blond (covenbijeenkomst)
Gastvrouw van vanavond was Elenor. Vrijdagavond gaat haar echtgenoot altijd roleplayen en we zaten dan ook prettig rustig voor dit avondje rond Freya. Elenor werkt met deze godin en zou ons met haar laten kennismaken.
Ik was zeer benieuwd. Ik herinner me Freya nog uit het derde studiejaar, toen we leerden over de dagen van de week en waar hun namen vandaan kwamen. Uiteraard ben ik sinds die vroege jaren wat meer bijgelezen :-) maar het is toch nog wel net iets anders om een priesteres van Freya te horen vertellen over haar godin ...
Eerst trok Elenor een cirkel met haar zwaard. Het was al een hele tijd geleden dat ik dat nog formeel had zien doen. Bij de coven trekken we de cirkel meestal van hand tot hand, van heks tot heks, van priesteres tot priesteres en ikzelf zou ook eerder mijn handen gebruiken (ook al worstel ik zelf met een godin die niet ziet op een zwaard of mes meer of minder :-)).
Nadat de elementen waren uitgenodigd en de kaarsen aangestoken, gingen we er allemaal gemakkelijk bij zitten en vertelde Elenor over Freya, hoe zij een godin is van de liefde maar ook van de dood, en dus van de eeuwigdurende cirkel van het leven.
Op de ene of de andere manier was het een beetje bizar voor mij om Elenor formeel te horen praten over Freya. Ik ben ooit met haar mee naar beneden geweest, naar de grot van Freya, toen ze zich aan het voorbereiden was op het trance prophecy ritueel op PaGE2008. Ik werd toen bijna letterlijk omver geblazen door de energiebal die toen vrijkwam en ik was daar heel erg van onder de indruk. Nochthans was Freya toen helemaal niet beangstigend, eerder moederlijk en warm. Het gaf me een klein schokje om Elenor zakelijk te horen praten over die warme vrouw die ik toen in de grot zag en voor wie ze onmiskenbaar genegenheid voelde (en dat was duidelijk wederzijds), maar steenbokken onder elkaar verbaasde het me ook niet. Al leek het klassieke beeld van de oude godin dat ze ons voorschotelde mij niet helemaal te kloppen met wat ik toen zag en voelde.
Eens het formele luik achter de rug, werd het tijd voor de godin die ze me had laten zien bij PaGE2008. Elenor leidde ons naar beneden, door een boom, naar de grot van Freya. Ik hoopte dezelfde Freya te zien als toen, al voelde de energie heel anders en veel minder sterk.
De grot was zoals ik me herinnerde, met een nis links van me waarin een bed stond met daarop een aantal dierenvellen. Rechts van me was het grote kookvuur dat ik toen ook had gezien. Er hing een ketel boven het vuur te pruttelen. De grot scheen mij wat groter toe dan de eerste keer dat ik hem had gezien. Het viel me op dat ik hem in spiegelbeeld zag: als Elenor zei dat het bed rechts stond, stond het voor mij links, enz. ... Recht voor me stond een soort rek, links daarvan zag ik een deur, die op een kier stond. Buiten zag ik sneeuwvlokken. De deur ging open en een vrouw kwam binnen, met extra houtblokken voor het vuur. Het was Freya. Ze droeg een lang kleed met een lederen gordel met een chique gouden gesp die meteen mijn aandacht trok. De gesp was waarlijk vakwerk, zeer kunstig juweelsmeedwerk met fijn goudfiligraan. Ze ging naar het vuur toe, gooide het hout in de vlammen en roerde in de pot. Ze stond met haar rug naar me toe.
Toen draaide ze zich om, nam een houten lepel en schepte soep uit de kookpot in soepkommen die ze van het rek haalde. Ze zette die op de tafel, die links in de grot stond, met mooie stoelen met kunstig houtsnijwerk errond. De soep was haar geschenk voor mij, de boodschap die ze voor me had. Toen was ik weg ...
Was ik in slaap gevallen? Ik weet het niet, maar het eerste waar ik me weer bewust van was, was het beeld dat ik voor me zag van een ruwe houten tafel, ergens anders, waaroond een hele hoop mannen zaten te eten en te drinken. Ik dacht dat het Scandinaven waren - vikingen? - met hun roodblonde haar. Ze aten vlees met een mes, zonder manieren, hieven hun bekers en ik zag ze lachen en grote gebaren maken ... Het leek een feestje, het ging er wild maar goedgeluimd aan toe. Ik hoorde echter geen geluid, behalve het geluid uit de grot van Freya, dus ik moest me nog steeds daar bevinden.
Plots zoemde het beeld in op één van de mannen, een mooie sterke man die lachte. Vooral de kleur van zijn haar viel me op. Dat was wat ze in het Engels "strawberry blond" noemen, een kleur die je tegenwoordig niet zo heel veel meer ziet - tenzij in de oude Angélique films met Jacqueline Mercier en Robert Hossein :-) - maar die ik zelf had toen ik een klein meisje was.
De deur ging opnieuw open en een jongetje kwam binnen. Hij had ook roodblond haar en ging voor me aan de tafel zitten om soep te eten. Ik bekeek hem goed, maar ik was er zeker van dat dit geen kind van mij was of zou zijn. Was het kind de man die ik had gezien? Wat Freya me wilde vertellen, wist ik niet ...
Toen ik zelf mijn lepel in de soepkom stak, begon de soep te kolken alsof ze een eigen leven leidde. Ik werd als het ware in de soep getrokken en even voelde ik me heel erg bang. De soep voelde ruw aan en het was donker en helemaal niet aangenaam. Plots verdween de angst om over te gaan in een heerlijk gevoel. Het leek wel of ik aan het snorkelen was, want van donker was alles nu licht. Ik zweefde ergens in het warme water en het leek wel alsof er heel kleine wezentjes langs me heen en weer schoten door het water. Eigenlijk leek het wel een beetje of ik een soort van omgekeerde geboorte had meegemaakt ...
Toen riep Eleneor ons weer naar boven. Ook nu was het raar. Ze had ons door de wortels van een bom naar beneden gehaald, maar nu stond ik opnieuw aan de wortels van een boom, deze keer om naar boven te klimmen. Was dit wel dezelfde boom? Deze was besneeuwd, zijn kale zwarte takken braken bijna onder het gewicht. De opening tussen zijn wortels wenkte inktzwart. Ik twijfelde maar dook toen toch maar het gat in, de trap op, naar boven. Tot mijn verbazing kwam ik uit in "mijn" tuin. Toch leek de tuin anders. Ik herkende dezelfde patronen in het lage buxuslabyrintje rond de appelboom, maar op de plek waar in "mijn" tuin de zilveren appelboom staat, stond hier een fontein. Die was helemaal bevroren, maar boven op het bevroren water, herkende ik toch de zilveren appel. Verward keek ik rond: de hele tuin was bevroren en lag onder een laagje sneeuw. Ik hoorde absoluut niets, het leek wel alsof alles hier bevroren was en wachtte.
Ik liep doorheen de tuin en vond zonder problemen de weg naar de opening in de rots waardoor ik naar boven kon. Het leek wel alsof alles er op gebrand was om me daar te houden, of kwam het doordat er al zo lang niemand meer daar was geweest? De traptreden waren helemaal afgebrokkeld, er groeiden stekelige wortels doorheen de gang, het leek wel alsof ruwe aarden handen me probeerden af te remmen, grote brokken aarde versperden me de weg ... Het was heel moeilijk om naar boven te klauteren over alle obstakels en het kostte me veel moeite om eindelijk op het gekende pad te raken ... Het was pas toen Moira me een handje kwam helpen dat ik eindelijk weer terug in deze wereld was.
We vertelden over ons wedervaren, en het trof me dat ook Eleniana de grot in spiegelbeeld had gezien. Ik vroeg me af of ik wel door dezelfde deur was vertrokken en of ik niet de deur naar de sneeuw had genomen, zonder het te weten. Misschien was het heel de tijd de bedoeling geweest dat ik die deur zou nemen en dat ik de bevroren tuin zou vinden. Misschien moet die opnieuw ontdekt worden ... Zouden er nog meer van dergelijke tuinen zijn? Het is al de tweede godin die me zo'n tuin laat zien dus het moet iets betekenen.
Nadat we het ritueel hadden afgesloten, was het nog tijd voor de cake & wine. Elenor is een goede kokkin, dus konden we ons weer helemaal laten gaan :-)
---
In de 4 kwartieren/hoeken van de kamer staat er een elementenkaars en een wierookstokje. De amberkleurige kaarsen en de Freya kaars staan klaar op het altaar. De cirkel wordt getrokken met mijn athame/zwaard:
Ik trek deze cirkel zoals het gebeurde sinds mensenheugenis. Hiermee creëer ik een heilige ruimte tussen de werelden, en van alle tijden, zoddat we veilig en ongestoord ons werk kunnen doen.
De elementen worden aanroepen met de elementenkaarsen aan te steken (hierbij heb ik een aantal eigenschappen van Freya aangehaald die terug te brengen zijn op de elementen):
Westen, water, element van emotie, en dus van liefde, wees welkom.
Noorden, Aarde, element van harde koude, en dus van dood, wees welkom.
Oosten, lucht, element van inspiratie en dus van magie, wees welkom..
Zuiden, vuur, element van warmte, en dus van groei, wees welkom.
Eerst ga ik uitleggen wie Freya voor mij is, en daarna neem ik jullie mee naar haar grot, haar thuis, dan kunnen jullie zien waar en hoe ze woont en hoe zij eruit ziet. Dan kan je haar zelf vragen stellen.
Het bekendste verhaal over Freya gaat over haar halsketting of gordel Brisingamen. Ze wilde dit zo graag, dat ze ervoor met 4 dwergen sliep. Hierdoor wordt Freya vaak gezien als een slet, of wordt er smalend over haar erotische aspect gedaan. In werkelijkheid is dit een legende van de Godin: de ketting is een symbool voor het Rad van Wedergeboorte (V. Crowley p. 117)
Voor mij is Freya de "Vrouwe" zoals ze moet zijn, vrouwe van wijsheid, van magie en dood. Een zeer krachtige, zelfstandige en sexy dame, die graag kookt (hoewel ik vaak niet weet wat er in haar potten zit, want ze laat me niet vaak kijken of proeven - als dat eens gebeurt, is dat op een moment dat ik wel wat extra energie of genezing kan gebruiken).
Freya en Frey zijn dochter en zoon van Njord (de zeegod) en Skadi (warrior godin - leeft in de bergen), een Vanir godin. Freya wordt samen met Frey en Njord naar de Asir goden gestuurd om daar te gaan wonen. Zij is de godin van liefde, vruchtbaarheid, sensualiteit, verleiden, oorlog, dood, hekserij/magie of seidr. Zij is onafhankelijk, in de fleur van haar leven, de mooiste van alle godinnen. Als leider van de Walkuren mocht zij eerst de gevallenen van het slagveld halen die nog geliefden hadden rondlopen op aarde. Deze mogen in haar Grote Zaal Sessrumnier, in haar wereld Folkvangr wachten op hereniging met hun geliefden. Hieruit blijkt dat voor haar ook het gezin een belangrijke pijler is, het huiselijk geluk staat hier voorop.
Zij is ook de goding van de zienerssen/profetessen en leerde Odin de magie.
De zieneressen (volva's) zijn zij die hun gedachten laten dwalen en kunnen communiceren met het Hogere of het hiernamaals. Zij is ook de Wijze die inspireert en dus creativiteit kan aanwakkeren.
Er is ook een legende die verhaalt dat door de rouw om haar verloren man, de winter in het land komt en zo lang duurt als zij op zoek is naar hem. Als zij terugkomt, komt de lente ook terug.
Omdat zij zowel voor het leven als voor de dood staat, verpersoonlijkt zij de eeuwige cyclus van het leven.
Haar adelaarsveren mantel is het symbool van gedaanteverandering, door de verschillende aspecten waar ze voor staat.
Symbolen voor Freya zijn haar 2 katten Bygul & Trjegul, het everzwijn, zwaard, volle maan, amber, smaragd, jade, maansteen en zilver. Haar kleuren zijn rood voor de fysieke liefde, zwart voor bescherming en zilver en groen voor al haar andere aspecten.
Meditatie naar Freya:
Enkele keren diep ademhalen, in door je neus en uit door je mond. Voel je langzaam ontspannen.
Concentreer je een voor een op je chakra's, zie hoe ze zich openen en de gekleurde gloed die zichtbaar wordt:
Je bevindt je in het duister en staat op een pad van kiezelsteentjes. Je kan de steentjes onder je voeten voelen en horen. Laat je ogen even wennen aan de duisternis. Je ziet enkele lichtpuntjes hoog boven je, het zijn de sterren die in de donkere open hemel schitteren.
Terwijl je inademt, voel je de koude nachtlucht je longen vullen en langzaam beginnen je ogen zich te wennen aan het duister.
Voor je zie je een pad. Door velden met bloemen, langs zandwegen en weiden wandel je. Door het bos met zijn nachtgeluiden en boven de toppen van de bomen zie je de prachtige volle maan opkomen en het pad voor je zacht belichten.
Je ademt de koude nachtlucht in en wandelt langzaam het pad af, steeds verder door de natuur. Je hoort het geritsel en geroep van de konijntjes en de uilen in het bos. In de verte zie je hem al: de oude knoestige boom. tussen zijn wortels zie je een gat, dat groot genoeg is om door te wandelen.
Je komt in een tunnel, waarin de wortels van oude bomen een trap vormen. je wandelt steeds verder naar beneden en voelt aan de kant van de tunnel de zachte grond waarin de wortels zich vastgezet hebben.
Terwijl je steeds verder naar beneden wandelt, zie je in de verte een zwak licht. Hoe verder je naar beneden wanelt, hoe sterker het licht zichtbaar is.
Je voelt stilaan rotsen langs de wand van de tunnel en onder je voeten en wandelt steeds verder de trap af, steeds verder naar beneden. het is hier stil. Enkel het geflakker van toortsen kan je horen. Opeens ben je aan het einde van de tunnel. Voor je zie je een grot, waar toortsen aan de muur de ruimte verlichten.
Links zie je een haardvuur, waarboven een grote zwarte pot hangt te pruttelen. Recht voor je zie je een soort bed, waarop pelsen liggen en rechts van je staat een eenvoudige tafel met daarrond eenvoudige stoelen.
Je mag binnengaan in de grot, en Freya komt uit een ruimte achter deze ruimte.
Begroet haar, en vraag haar wat je wil.
Ik geef je even te tijd om kennis met haar te maken en de vragen te stellen waarop jij graag een antwoord hebt.
...
Neem afscheid van Freya en ga terug naar de trap.
Wandel de tunnel terug in en stap op de treden in de trap die in de rotsen uitgehouwen zijn. Langzaam maar vastberaden wandel je naar boven.
Je ademt diep in en wandelt steeds verder naar boven. Je voelt weer de wortels die de bomen verankeren in de aarde, licht uitsteken langs de wanden van de tunnel en de trap onder je voeten wordt weer gevormd door wortels en zand. Dan kom je uit de tunnel onder de oude knoestige boom terecht. Misschien vang je hier nog een glimp op van een aardmannetje. je hoort weer het geritsel en geroep van de dieren in het bos en het ruisen van de takken van de bomen.
Wandel verder door de bossen, velden en weiden, tot je weer op de plek staat waar je reis daarnet begon. Keer nu langzaam terug naar ons, neem er je tijd voor en doe dit op je eigen tempo. Kom langzaam terug en als je er klaar voor bent open je je ogen en rek je eens goed uit.
Daarna hielden we een rondje over de ervaringen, we bedankten de elementen en bliezen de elementkaarsen uit:
Vuur, zuiden
Oosten, lucht
Noorden, aarde,
Water, westen,
elementen van Freya,
dankuwel om ons vanavond te voorzien van warmte, inspiratie, standvastigheid en emoties
Bedankt en tot ziens.
Cirkel werd geopend met het zwaard:
met dit gebaar hef ik de heilige ruimte op, een ruimte tussen de werelden en tussen de tijd waar we vanavond veilig ons werk konden verrichten.
Ik was zeer benieuwd. Ik herinner me Freya nog uit het derde studiejaar, toen we leerden over de dagen van de week en waar hun namen vandaan kwamen. Uiteraard ben ik sinds die vroege jaren wat meer bijgelezen :-) maar het is toch nog wel net iets anders om een priesteres van Freya te horen vertellen over haar godin ...
Eerst trok Elenor een cirkel met haar zwaard. Het was al een hele tijd geleden dat ik dat nog formeel had zien doen. Bij de coven trekken we de cirkel meestal van hand tot hand, van heks tot heks, van priesteres tot priesteres en ikzelf zou ook eerder mijn handen gebruiken (ook al worstel ik zelf met een godin die niet ziet op een zwaard of mes meer of minder :-)).
Nadat de elementen waren uitgenodigd en de kaarsen aangestoken, gingen we er allemaal gemakkelijk bij zitten en vertelde Elenor over Freya, hoe zij een godin is van de liefde maar ook van de dood, en dus van de eeuwigdurende cirkel van het leven.
Op de ene of de andere manier was het een beetje bizar voor mij om Elenor formeel te horen praten over Freya. Ik ben ooit met haar mee naar beneden geweest, naar de grot van Freya, toen ze zich aan het voorbereiden was op het trance prophecy ritueel op PaGE2008. Ik werd toen bijna letterlijk omver geblazen door de energiebal die toen vrijkwam en ik was daar heel erg van onder de indruk. Nochthans was Freya toen helemaal niet beangstigend, eerder moederlijk en warm. Het gaf me een klein schokje om Elenor zakelijk te horen praten over die warme vrouw die ik toen in de grot zag en voor wie ze onmiskenbaar genegenheid voelde (en dat was duidelijk wederzijds), maar steenbokken onder elkaar verbaasde het me ook niet. Al leek het klassieke beeld van de oude godin dat ze ons voorschotelde mij niet helemaal te kloppen met wat ik toen zag en voelde.
Eens het formele luik achter de rug, werd het tijd voor de godin die ze me had laten zien bij PaGE2008. Elenor leidde ons naar beneden, door een boom, naar de grot van Freya. Ik hoopte dezelfde Freya te zien als toen, al voelde de energie heel anders en veel minder sterk.
De grot was zoals ik me herinnerde, met een nis links van me waarin een bed stond met daarop een aantal dierenvellen. Rechts van me was het grote kookvuur dat ik toen ook had gezien. Er hing een ketel boven het vuur te pruttelen. De grot scheen mij wat groter toe dan de eerste keer dat ik hem had gezien. Het viel me op dat ik hem in spiegelbeeld zag: als Elenor zei dat het bed rechts stond, stond het voor mij links, enz. ... Recht voor me stond een soort rek, links daarvan zag ik een deur, die op een kier stond. Buiten zag ik sneeuwvlokken. De deur ging open en een vrouw kwam binnen, met extra houtblokken voor het vuur. Het was Freya. Ze droeg een lang kleed met een lederen gordel met een chique gouden gesp die meteen mijn aandacht trok. De gesp was waarlijk vakwerk, zeer kunstig juweelsmeedwerk met fijn goudfiligraan. Ze ging naar het vuur toe, gooide het hout in de vlammen en roerde in de pot. Ze stond met haar rug naar me toe.
Toen draaide ze zich om, nam een houten lepel en schepte soep uit de kookpot in soepkommen die ze van het rek haalde. Ze zette die op de tafel, die links in de grot stond, met mooie stoelen met kunstig houtsnijwerk errond. De soep was haar geschenk voor mij, de boodschap die ze voor me had. Toen was ik weg ...
Was ik in slaap gevallen? Ik weet het niet, maar het eerste waar ik me weer bewust van was, was het beeld dat ik voor me zag van een ruwe houten tafel, ergens anders, waaroond een hele hoop mannen zaten te eten en te drinken. Ik dacht dat het Scandinaven waren - vikingen? - met hun roodblonde haar. Ze aten vlees met een mes, zonder manieren, hieven hun bekers en ik zag ze lachen en grote gebaren maken ... Het leek een feestje, het ging er wild maar goedgeluimd aan toe. Ik hoorde echter geen geluid, behalve het geluid uit de grot van Freya, dus ik moest me nog steeds daar bevinden.
Plots zoemde het beeld in op één van de mannen, een mooie sterke man die lachte. Vooral de kleur van zijn haar viel me op. Dat was wat ze in het Engels "strawberry blond" noemen, een kleur die je tegenwoordig niet zo heel veel meer ziet - tenzij in de oude Angélique films met Jacqueline Mercier en Robert Hossein :-) - maar die ik zelf had toen ik een klein meisje was.
De deur ging opnieuw open en een jongetje kwam binnen. Hij had ook roodblond haar en ging voor me aan de tafel zitten om soep te eten. Ik bekeek hem goed, maar ik was er zeker van dat dit geen kind van mij was of zou zijn. Was het kind de man die ik had gezien? Wat Freya me wilde vertellen, wist ik niet ...
Toen ik zelf mijn lepel in de soepkom stak, begon de soep te kolken alsof ze een eigen leven leidde. Ik werd als het ware in de soep getrokken en even voelde ik me heel erg bang. De soep voelde ruw aan en het was donker en helemaal niet aangenaam. Plots verdween de angst om over te gaan in een heerlijk gevoel. Het leek wel of ik aan het snorkelen was, want van donker was alles nu licht. Ik zweefde ergens in het warme water en het leek wel alsof er heel kleine wezentjes langs me heen en weer schoten door het water. Eigenlijk leek het wel een beetje of ik een soort van omgekeerde geboorte had meegemaakt ...
Toen riep Eleneor ons weer naar boven. Ook nu was het raar. Ze had ons door de wortels van een bom naar beneden gehaald, maar nu stond ik opnieuw aan de wortels van een boom, deze keer om naar boven te klimmen. Was dit wel dezelfde boom? Deze was besneeuwd, zijn kale zwarte takken braken bijna onder het gewicht. De opening tussen zijn wortels wenkte inktzwart. Ik twijfelde maar dook toen toch maar het gat in, de trap op, naar boven. Tot mijn verbazing kwam ik uit in "mijn" tuin. Toch leek de tuin anders. Ik herkende dezelfde patronen in het lage buxuslabyrintje rond de appelboom, maar op de plek waar in "mijn" tuin de zilveren appelboom staat, stond hier een fontein. Die was helemaal bevroren, maar boven op het bevroren water, herkende ik toch de zilveren appel. Verward keek ik rond: de hele tuin was bevroren en lag onder een laagje sneeuw. Ik hoorde absoluut niets, het leek wel alsof alles hier bevroren was en wachtte.
Ik liep doorheen de tuin en vond zonder problemen de weg naar de opening in de rots waardoor ik naar boven kon. Het leek wel alsof alles er op gebrand was om me daar te houden, of kwam het doordat er al zo lang niemand meer daar was geweest? De traptreden waren helemaal afgebrokkeld, er groeiden stekelige wortels doorheen de gang, het leek wel alsof ruwe aarden handen me probeerden af te remmen, grote brokken aarde versperden me de weg ... Het was heel moeilijk om naar boven te klauteren over alle obstakels en het kostte me veel moeite om eindelijk op het gekende pad te raken ... Het was pas toen Moira me een handje kwam helpen dat ik eindelijk weer terug in deze wereld was.
We vertelden over ons wedervaren, en het trof me dat ook Eleniana de grot in spiegelbeeld had gezien. Ik vroeg me af of ik wel door dezelfde deur was vertrokken en of ik niet de deur naar de sneeuw had genomen, zonder het te weten. Misschien was het heel de tijd de bedoeling geweest dat ik die deur zou nemen en dat ik de bevroren tuin zou vinden. Misschien moet die opnieuw ontdekt worden ... Zouden er nog meer van dergelijke tuinen zijn? Het is al de tweede godin die me zo'n tuin laat zien dus het moet iets betekenen.
Nadat we het ritueel hadden afgesloten, was het nog tijd voor de cake & wine. Elenor is een goede kokkin, dus konden we ons weer helemaal laten gaan :-)
---
In de 4 kwartieren/hoeken van de kamer staat er een elementenkaars en een wierookstokje. De amberkleurige kaarsen en de Freya kaars staan klaar op het altaar. De cirkel wordt getrokken met mijn athame/zwaard:
Ik trek deze cirkel zoals het gebeurde sinds mensenheugenis. Hiermee creëer ik een heilige ruimte tussen de werelden, en van alle tijden, zoddat we veilig en ongestoord ons werk kunnen doen.
De elementen worden aanroepen met de elementenkaarsen aan te steken (hierbij heb ik een aantal eigenschappen van Freya aangehaald die terug te brengen zijn op de elementen):
Westen, water, element van emotie, en dus van liefde, wees welkom.
Noorden, Aarde, element van harde koude, en dus van dood, wees welkom.
Oosten, lucht, element van inspiratie en dus van magie, wees welkom..
Zuiden, vuur, element van warmte, en dus van groei, wees welkom.
Eerst ga ik uitleggen wie Freya voor mij is, en daarna neem ik jullie mee naar haar grot, haar thuis, dan kunnen jullie zien waar en hoe ze woont en hoe zij eruit ziet. Dan kan je haar zelf vragen stellen.
Het bekendste verhaal over Freya gaat over haar halsketting of gordel Brisingamen. Ze wilde dit zo graag, dat ze ervoor met 4 dwergen sliep. Hierdoor wordt Freya vaak gezien als een slet, of wordt er smalend over haar erotische aspect gedaan. In werkelijkheid is dit een legende van de Godin: de ketting is een symbool voor het Rad van Wedergeboorte (V. Crowley p. 117)
Voor mij is Freya de "Vrouwe" zoals ze moet zijn, vrouwe van wijsheid, van magie en dood. Een zeer krachtige, zelfstandige en sexy dame, die graag kookt (hoewel ik vaak niet weet wat er in haar potten zit, want ze laat me niet vaak kijken of proeven - als dat eens gebeurt, is dat op een moment dat ik wel wat extra energie of genezing kan gebruiken).
Freya en Frey zijn dochter en zoon van Njord (de zeegod) en Skadi (warrior godin - leeft in de bergen), een Vanir godin. Freya wordt samen met Frey en Njord naar de Asir goden gestuurd om daar te gaan wonen. Zij is de godin van liefde, vruchtbaarheid, sensualiteit, verleiden, oorlog, dood, hekserij/magie of seidr. Zij is onafhankelijk, in de fleur van haar leven, de mooiste van alle godinnen. Als leider van de Walkuren mocht zij eerst de gevallenen van het slagveld halen die nog geliefden hadden rondlopen op aarde. Deze mogen in haar Grote Zaal Sessrumnier, in haar wereld Folkvangr wachten op hereniging met hun geliefden. Hieruit blijkt dat voor haar ook het gezin een belangrijke pijler is, het huiselijk geluk staat hier voorop.
Zij is ook de goding van de zienerssen/profetessen en leerde Odin de magie.
De zieneressen (volva's) zijn zij die hun gedachten laten dwalen en kunnen communiceren met het Hogere of het hiernamaals. Zij is ook de Wijze die inspireert en dus creativiteit kan aanwakkeren.
Er is ook een legende die verhaalt dat door de rouw om haar verloren man, de winter in het land komt en zo lang duurt als zij op zoek is naar hem. Als zij terugkomt, komt de lente ook terug.
Omdat zij zowel voor het leven als voor de dood staat, verpersoonlijkt zij de eeuwige cyclus van het leven.
Haar adelaarsveren mantel is het symbool van gedaanteverandering, door de verschillende aspecten waar ze voor staat.
Symbolen voor Freya zijn haar 2 katten Bygul & Trjegul, het everzwijn, zwaard, volle maan, amber, smaragd, jade, maansteen en zilver. Haar kleuren zijn rood voor de fysieke liefde, zwart voor bescherming en zilver en groen voor al haar andere aspecten.
Meditatie naar Freya:
Enkele keren diep ademhalen, in door je neus en uit door je mond. Voel je langzaam ontspannen.
Concentreer je een voor een op je chakra's, zie hoe ze zich openen en de gekleurde gloed die zichtbaar wordt:
- wortel - rood
- sacrale - oranje
- zonnevlecht - geel
- hart - groen
- keel - blauw
- 3de oog - indigo
- kruin - wit
Je bevindt je in het duister en staat op een pad van kiezelsteentjes. Je kan de steentjes onder je voeten voelen en horen. Laat je ogen even wennen aan de duisternis. Je ziet enkele lichtpuntjes hoog boven je, het zijn de sterren die in de donkere open hemel schitteren.
Terwijl je inademt, voel je de koude nachtlucht je longen vullen en langzaam beginnen je ogen zich te wennen aan het duister.
Voor je zie je een pad. Door velden met bloemen, langs zandwegen en weiden wandel je. Door het bos met zijn nachtgeluiden en boven de toppen van de bomen zie je de prachtige volle maan opkomen en het pad voor je zacht belichten.
Je ademt de koude nachtlucht in en wandelt langzaam het pad af, steeds verder door de natuur. Je hoort het geritsel en geroep van de konijntjes en de uilen in het bos. In de verte zie je hem al: de oude knoestige boom. tussen zijn wortels zie je een gat, dat groot genoeg is om door te wandelen.
Je komt in een tunnel, waarin de wortels van oude bomen een trap vormen. je wandelt steeds verder naar beneden en voelt aan de kant van de tunnel de zachte grond waarin de wortels zich vastgezet hebben.
Terwijl je steeds verder naar beneden wandelt, zie je in de verte een zwak licht. Hoe verder je naar beneden wanelt, hoe sterker het licht zichtbaar is.
Je voelt stilaan rotsen langs de wand van de tunnel en onder je voeten en wandelt steeds verder de trap af, steeds verder naar beneden. het is hier stil. Enkel het geflakker van toortsen kan je horen. Opeens ben je aan het einde van de tunnel. Voor je zie je een grot, waar toortsen aan de muur de ruimte verlichten.
Links zie je een haardvuur, waarboven een grote zwarte pot hangt te pruttelen. Recht voor je zie je een soort bed, waarop pelsen liggen en rechts van je staat een eenvoudige tafel met daarrond eenvoudige stoelen.
Je mag binnengaan in de grot, en Freya komt uit een ruimte achter deze ruimte.
Begroet haar, en vraag haar wat je wil.
Ik geef je even te tijd om kennis met haar te maken en de vragen te stellen waarop jij graag een antwoord hebt.
...
Neem afscheid van Freya en ga terug naar de trap.
Wandel de tunnel terug in en stap op de treden in de trap die in de rotsen uitgehouwen zijn. Langzaam maar vastberaden wandel je naar boven.
Je ademt diep in en wandelt steeds verder naar boven. Je voelt weer de wortels die de bomen verankeren in de aarde, licht uitsteken langs de wanden van de tunnel en de trap onder je voeten wordt weer gevormd door wortels en zand. Dan kom je uit de tunnel onder de oude knoestige boom terecht. Misschien vang je hier nog een glimp op van een aardmannetje. je hoort weer het geritsel en geroep van de dieren in het bos en het ruisen van de takken van de bomen.
Wandel verder door de bossen, velden en weiden, tot je weer op de plek staat waar je reis daarnet begon. Keer nu langzaam terug naar ons, neem er je tijd voor en doe dit op je eigen tempo. Kom langzaam terug en als je er klaar voor bent open je je ogen en rek je eens goed uit.
Daarna hielden we een rondje over de ervaringen, we bedankten de elementen en bliezen de elementkaarsen uit:
Vuur, zuiden
Oosten, lucht
Noorden, aarde,
Water, westen,
elementen van Freya,
dankuwel om ons vanavond te voorzien van warmte, inspiratie, standvastigheid en emoties
Bedankt en tot ziens.
Cirkel werd geopend met het zwaard:
met dit gebaar hef ik de heilige ruimte op, een ruimte tussen de werelden en tussen de tijd waar we vanavond veilig ons werk konden verrichten.
Reacties