Halloween ... party time!
Samhain is weer voorbij en we hebben dat natuurlijk gepast gevierd met een geweldige Halloweenparty, zoals we er al jaren geen gehad hebben. Bart en ik hadden er een gewoonte van gemaakt om ons huis voor Halloween om te toveren in een grizelgrot voor een spetterende party, waarop alle genodigden heel erg hun best deden om verkleed te komen.
Tot onze eigen verbzaing was het al van 2005 geleden dat er nog een party was geweest. Sinds we hadden beslist om ons huis te gaan verbouwen, was dat er niet meer van gekomen. Het werd dus hoog tijd en de homewarming en Halloweenparty vielen dus dit jaar zo'n beetje samen.
Dit jaar viel Halloween op zaterdag. Ik had speciaal een dag verlof genomen - normaal moet ik op zaterdag werken, was ik blij dat ik de feestdag van 1 november mocht recupereren de zaterdag ervoor! - zodat ik nog kon helpen met de voorbereidingen. Ook Erin was er al van 's middags om mee te helpen, omdat ik dat pas een dag of wat ervoor wist.
Bart had alle rommel van de living beneden naar boven verhuisd en samen met de kinderen hingen we de hele benedenverdieping vol met spinnenwebben en griezelbeesten. Dat vonden de kleintjes natuurlijk geweldig!
Daarna begonnen we met het bakken. Bart had gruwelijk vieze recepten van het net gehaald en we hadden beslist om heksenvingers te bakken, een eetbare kattenbak te maken en uitgelepelde oogballen aan onze gasten voor te schotelen. De ogen hadden we de dag ervoor al gemaakt, maar bleken geen succes. Voor de heksenvingers was er geen tijd meer. De kattenbak daarentegen was in een wip gemaakt en zag er gruwelijk echt uit. Het maken van de kaka met cacaopoeder, bloemsuiker en geconcentreerde melk bleek een hilarische bezigheid, maar gaf het geheel wel net dat tikkeltje extra. Ik vroeg me af wie er als eerste een (poep)schep van op zijn bord zou laden. Die verdiende alvast een medaille!
Bart verkleedde zich in een soort van gemutileerde huurling, voor mij was het een kortgerokt heksje met rood haar, zwarte rijglaarsjes en paars-zwart gestreepte nylons. Dat pakje was regelrechte improvisatie want behalve de nylons en het rokje, vond ik het gothic bovenstukje van mijn kostuumpje niet meer. De witte pruik die ik had gekocht bleek beter te passen bij het heksje van mijn vierjarige dochter en Bart was het vervangpruikje vergeten mee te brengen van bij Huis De Potter, waar we zo ongeveer iedereen naartoe hadden gestuurd om een kostuum te gaan huren. Op onze Halloweenparties vragen we altijd expliciet dat de gasten zich verkleden of het onderste uit de schminkkan halen. Meestal doet iedereen heel erg zijn best en dat maakt het natuurlijk heel leuk.
De rode pruik die ik gebruikte bleek een schot in de roos. Op het moment dat ik de zwarte verenboa rond mijn schouders legde, had ik wel even een bizar gevoel. Het was of ik in de spiegel naar Elenor keek. Erin en ik moesten er mee lachen. Zij draagt meestal een zwart gewaad met een zwarte pluimenkraag en ze heeft schitterend rood haar. Elenor zelf zag er ook best de humor van in. Zij kwam verkleed als ijskoningin en had haar rode haren kunstig wit gemaakt. Sneeuwwit en Rozenrood, we leken wel tweelingzusjes. Maar dat rood stond me wel!
Het hoeft geen betoog dat het laat werd, heel laat. Of heel vroeg, 't is maar hoe je het bekijkt ... De opkuis achteraf viel verbazend goed mee. Ik moet toegeven dat ik het geweldig vond dat Bart een ochtendmens is, en dus al vier afwasmachines had vol- en weer leeggeladen tegen dat ik wakker werd. :-)
Tot onze eigen verbzaing was het al van 2005 geleden dat er nog een party was geweest. Sinds we hadden beslist om ons huis te gaan verbouwen, was dat er niet meer van gekomen. Het werd dus hoog tijd en de homewarming en Halloweenparty vielen dus dit jaar zo'n beetje samen.
Dit jaar viel Halloween op zaterdag. Ik had speciaal een dag verlof genomen - normaal moet ik op zaterdag werken, was ik blij dat ik de feestdag van 1 november mocht recupereren de zaterdag ervoor! - zodat ik nog kon helpen met de voorbereidingen. Ook Erin was er al van 's middags om mee te helpen, omdat ik dat pas een dag of wat ervoor wist.
Bart had alle rommel van de living beneden naar boven verhuisd en samen met de kinderen hingen we de hele benedenverdieping vol met spinnenwebben en griezelbeesten. Dat vonden de kleintjes natuurlijk geweldig!
Daarna begonnen we met het bakken. Bart had gruwelijk vieze recepten van het net gehaald en we hadden beslist om heksenvingers te bakken, een eetbare kattenbak te maken en uitgelepelde oogballen aan onze gasten voor te schotelen. De ogen hadden we de dag ervoor al gemaakt, maar bleken geen succes. Voor de heksenvingers was er geen tijd meer. De kattenbak daarentegen was in een wip gemaakt en zag er gruwelijk echt uit. Het maken van de kaka met cacaopoeder, bloemsuiker en geconcentreerde melk bleek een hilarische bezigheid, maar gaf het geheel wel net dat tikkeltje extra. Ik vroeg me af wie er als eerste een (poep)schep van op zijn bord zou laden. Die verdiende alvast een medaille!
Bart verkleedde zich in een soort van gemutileerde huurling, voor mij was het een kortgerokt heksje met rood haar, zwarte rijglaarsjes en paars-zwart gestreepte nylons. Dat pakje was regelrechte improvisatie want behalve de nylons en het rokje, vond ik het gothic bovenstukje van mijn kostuumpje niet meer. De witte pruik die ik had gekocht bleek beter te passen bij het heksje van mijn vierjarige dochter en Bart was het vervangpruikje vergeten mee te brengen van bij Huis De Potter, waar we zo ongeveer iedereen naartoe hadden gestuurd om een kostuum te gaan huren. Op onze Halloweenparties vragen we altijd expliciet dat de gasten zich verkleden of het onderste uit de schminkkan halen. Meestal doet iedereen heel erg zijn best en dat maakt het natuurlijk heel leuk.
De rode pruik die ik gebruikte bleek een schot in de roos. Op het moment dat ik de zwarte verenboa rond mijn schouders legde, had ik wel even een bizar gevoel. Het was of ik in de spiegel naar Elenor keek. Erin en ik moesten er mee lachen. Zij draagt meestal een zwart gewaad met een zwarte pluimenkraag en ze heeft schitterend rood haar. Elenor zelf zag er ook best de humor van in. Zij kwam verkleed als ijskoningin en had haar rode haren kunstig wit gemaakt. Sneeuwwit en Rozenrood, we leken wel tweelingzusjes. Maar dat rood stond me wel!
Het hoeft geen betoog dat het laat werd, heel laat. Of heel vroeg, 't is maar hoe je het bekijkt ... De opkuis achteraf viel verbazend goed mee. Ik moet toegeven dat ik het geweldig vond dat Bart een ochtendmens is, en dus al vier afwasmachines had vol- en weer leeggeladen tegen dat ik wakker werd. :-)
Reacties