Oude God
Maanden lang reed ik elke dag naar huis langs Mortsel, de plaats die in mijn herinneringen voor eeuwig verbonden blijft met de kermis van Opwijk. Jawel. Elk jaar als het daar kermis was, was het verzamelen geblazen met de hele familie in het huis van mijn opa en oma. We mochten die dag bij alle grote mensen rondgaan met een sigarenkistje voor "ne cent" waarna we met z'n allen naar de kermis trokken. Veel stelde het niet voor: een schietkraam, een paardenmolen, de botsauto's en het obligate eendjes vissen, maar voor ons was het allemaal magisch.
We wisten heel goed dat de grootste bijdrage voor de kermis van Nonkelwies en Tantgabieke "vandenouwegod" kwam. Hij was een statige oude heer, directeur bij "den Agfa". Zij was een zus van mijn opa, een klein frêle dametje met blinkende ogen en mondhoeken die altijd naar omhoog stonden. Ze hadden geld genoeg maar geen kinderen en dat woog.
Ik ging er toen van uit dat vandenouwegod gewoon hun naam was, pas jaren later begreep ik dat het verwees naar de plaats in Mortsel waar ze woonden. Die naam is al eeuwenoud en er zullen waarschijnlijk niet veel mensen zijn die er ooit nog stil bij staan. Toen wij de Romeinen nog op bezoek hadden, probeerden die ons het christendom op te dringen. Wij waren blijkbaar niet voor niets de dapperste aller Galliërs, want dat ging er hier nu niet bepaald als zoete broodjes in. Zelfs nadat Keizer Constantijn de opdracht had gegeven om heidense en lokale praktijken te verweven met de nieuwe godsdienst om hem gemakkelijker te laten verteren, bleven wij Galliërs stug zweren bij onze "oude god". Die naam bleef zodanig verweven met die specifieke plek, dat het zelfs de officiële naam ervan werd. Ik vraag me echt af welke cultusplaats daar vroeger ooit gestaan heeft ...
Dat kwam ik gisteren allemaal te weten op het toilet, jawel. Ik heb een minibibliotheekje in mijn toilet. Geen doorwrochte literatuur, wel allerlei wist-je-dat toiletlectuur waar je gemakkelijk aan blijft hangen als je op de pot zit. Bedoeling is dat je zo'n boek willekeurig openklapt en in een halve bladzijde wat leuks kan opsteken terwijl je bezig bent met aardser dingen.
Nu ik eindelijk mijn boekendozen kan beginnen uitpakken, begint dus ook de toiletbibliotheek te groeien. Zo diepte ik dit weekend Van Idiotville naar Boerengat. Het verhaal achter de gekste plaatsnamen ter wereld… van Harry van Veen weer op. Noem Boerengat niet zomaar een boerengat! In dit leuke boekje kom je alles te weten over de meest bizarre plaatsnamen. Dit is het genre trivia waarvan je de rest van de middag met een grijns op je gezicht rondloopt. Nog een perfect toiletboekje dat je langer aan de pot kluistert dan je had verwacht, of bij ons alleszins tot het licht vanzelf weer uitgaat dankzij die automatische timer.
Zo leer je nog al eens iets bij over je eigen stad.
We wisten heel goed dat de grootste bijdrage voor de kermis van Nonkelwies en Tantgabieke "vandenouwegod" kwam. Hij was een statige oude heer, directeur bij "den Agfa". Zij was een zus van mijn opa, een klein frêle dametje met blinkende ogen en mondhoeken die altijd naar omhoog stonden. Ze hadden geld genoeg maar geen kinderen en dat woog.
Ik ging er toen van uit dat vandenouwegod gewoon hun naam was, pas jaren later begreep ik dat het verwees naar de plaats in Mortsel waar ze woonden. Die naam is al eeuwenoud en er zullen waarschijnlijk niet veel mensen zijn die er ooit nog stil bij staan. Toen wij de Romeinen nog op bezoek hadden, probeerden die ons het christendom op te dringen. Wij waren blijkbaar niet voor niets de dapperste aller Galliërs, want dat ging er hier nu niet bepaald als zoete broodjes in. Zelfs nadat Keizer Constantijn de opdracht had gegeven om heidense en lokale praktijken te verweven met de nieuwe godsdienst om hem gemakkelijker te laten verteren, bleven wij Galliërs stug zweren bij onze "oude god". Die naam bleef zodanig verweven met die specifieke plek, dat het zelfs de officiële naam ervan werd. Ik vraag me echt af welke cultusplaats daar vroeger ooit gestaan heeft ...
Dat kwam ik gisteren allemaal te weten op het toilet, jawel. Ik heb een minibibliotheekje in mijn toilet. Geen doorwrochte literatuur, wel allerlei wist-je-dat toiletlectuur waar je gemakkelijk aan blijft hangen als je op de pot zit. Bedoeling is dat je zo'n boek willekeurig openklapt en in een halve bladzijde wat leuks kan opsteken terwijl je bezig bent met aardser dingen.
Nu ik eindelijk mijn boekendozen kan beginnen uitpakken, begint dus ook de toiletbibliotheek te groeien. Zo diepte ik dit weekend Van Idiotville naar Boerengat. Het verhaal achter de gekste plaatsnamen ter wereld… van Harry van Veen weer op. Noem Boerengat niet zomaar een boerengat! In dit leuke boekje kom je alles te weten over de meest bizarre plaatsnamen. Dit is het genre trivia waarvan je de rest van de middag met een grijns op je gezicht rondloopt. Nog een perfect toiletboekje dat je langer aan de pot kluistert dan je had verwacht, of bij ons alleszins tot het licht vanzelf weer uitgaat dankzij die automatische timer.
Zo leer je nog al eens iets bij over je eigen stad.
Reacties