Lekkers uit het groen
Woensdag zijn Bart en ik culinair gaan wandelen in het parkbos van het provinciaal groendomein Pulhof in Wijnegem. Ik had die wandeling gezien in de programmabrochure van Terra Nova, een interessant verwenprogramma dat de Provincie Antwerpen deze zomer op poten heeft gezet. Bart had wat aanporren nodig om uit zijn luie zetel te komen, maar hij vond het achteraf gezien ook wel leuk.
Het Pulhof is nog maar van deze zomer open voor het publiek. Tot 2006 woonde er nog de oude Mevrouw Ackermans, die het domein bij haar dood aan de Provincie schonk, om er een socio-culturele bestemming aan te geven. Het kasteel moet nog helemaal gerestaureerd worden, maar het park en de prachtige moestuin zijn al open.
De wandeling begon al met wat stress, want we deden er niet minder dan vijftig minuten over om van op 't Kiel naar Wijnegem te raken, waarachtig een record! Gelukkig was het gezelschap nog maar net begonnen. Gidsen van dienst waren Simone en haar echtgenoot, allebei bosgidsen van Inverde. Zij wist vanalles te vertellen over eetbare planten en paddestoelen, hij over bomen en de geschiedenis van het domein. Ze namen ons mee op een culinaire ontdekkingstocht doorheen dit prachtig stukje groen. Aan verschillende haltes mochten we proeven van hapjes boordevol ingrediënten uit het bos die Simone zelf had gemaakt.
De eerste halte was de lekker ouderwetse moestuin. Kinderen uit het vijfde en zesde leerjaar kunnen er een dagje komen leren hoe het voelt om te zaaien en te oogsten en alles daar tussenin. Er staan lekkere "vergeten" groenten in zoals kardoen en warmoes, die je bijna niet meer in de winkel vindt (tenzij in de Delhaize of via een biogroentenpakket) . De hele tuin hangt vol kleine bloempotjes. Dat zijn huisjes voor de oorwormen. Die nestelen zich daar graag en eten meteen ook de bladluizen op die de tuin anders kaal zouden vreten. Om de slakken in te perken lopen er loopeenden tussen de perken. En natuurlijk worden soms ook strategisch bepaalde planten tussen de groenten geplant omdat geweten is dat ze bijvoorbeeld bijen aantrekken (voor de bestuiving) of andere dieren juist afstoten. Heel leerrijk.
Aan de ingang van de moestuin staat een grote vlier. Ik wist eigenlijk helemaal niet dat vlierbomen überhaupt bomen zijn en zo groot konden worden, tot we vorig weekend nog eens in de tuin van mijn ouders in Wezembeek-Oppem zaten. Eén van de vlierbomen daar is meer dan vijf meter hoog geworden en dat was mij eigenlijk nooit zo opgevallen. De helft van mijn moeders tuin staat immers vol vlierbes. Ze maakt daar confituur van, lekker. Simone maakte er vlierbloesemsiroop van en schonk die als aperitiefje in een glaasje witte wijn. Bart liet het zich wel smaken: lekker maar mierzoet, als de Moscatel waar hij zo zot van is. Ze serveerde ook toastjes met een duo van waterkers: groene pesto met hazelnootjes gemaakt van de blaadjes en een rode pesto van de zoete oranje bloemetjes. Lekker.
Daarna trokken we het bos in. Heerlijk, zo'n avondwandeling. Het wordt frisser en vochtiger en het ruikt al helemaal anders, alsof de natuur zich opmaakt om te gaan slapen. Het eerste deel van het park, in de directe nabijheid van het kasteel, werd helemaal aangelegd met monumentale bomen - er staat een prachtige ginkgo van wel honderd jaar oud, een zeldzaamheid! - en stijf getrimde larixboompjes. Veel van de majestueuze bomen zijn jammer genoeg ziek en zullen de komende jaren moeten worden vervangen. Het is nu echter nog niet zo ver en dus is het park nog op zijn mooist.
Onder de grote kastanjebomen kregen we een tweede hapje: een pâté van kastanje en champignons, heel heel erg lekker. Simone beloofde ons de recepten door te sturen, het wordt gegarandeerd een succes als ik dat mijn moeder voorzet! :-)
Over champignons gesproken: het hele park was er van vergegeven. Ik moest lachen toen ik hoorde dat de talrijke stinkzwammen indertijd door de tuinmannen werden afgesneden om de gevoelige aard van de dames niet te schenden. Haha, die witte penissen zijn inderdaad best spectaculair :-) Verder zagen we nog aardappelboleten (ploffertjes), honingzwammen, elfenbankjes, tonderzwammen (waar vroeger de tondeldozen van werden gemaakt: als je ze in brand steekt, blijven ze héél lang gloeien. Vandaar dat ze de briquets avant la lettre werden.)
Stap voor stap en hapje na hapje kwamen we meer te weten over de planten in het parkbos en mochten we ook van lekkere dingen proeven: hoe waterpeper smaakt, dat netels niet prikken als je de brandhaartjes vermijdt, dat beuken met een beetje wind al neergaan omdat ze een oppervlakkig wortelstelsel hebben, waarom het dood hout tegenwoordig niet meer wordt weggehaald (te veel werk en groot plezier voor de beestjes), dat je zevenblad nooit ùmeer weg krijgt uit je tuin, dat vogelmuur lekker is in een slaatje, enz. ... We proefden van fritata met waterpeper, brandnetels en bieslook, heel lekkere bosbessencake en sloten af met een pittig zelfgemaakt likeurtje met onder meer sleedoornpruimen waar je van één glaasje al half van onder de tafel lag. :-)
Het Pulhof is nog maar van deze zomer open voor het publiek. Tot 2006 woonde er nog de oude Mevrouw Ackermans, die het domein bij haar dood aan de Provincie schonk, om er een socio-culturele bestemming aan te geven. Het kasteel moet nog helemaal gerestaureerd worden, maar het park en de prachtige moestuin zijn al open.
De wandeling begon al met wat stress, want we deden er niet minder dan vijftig minuten over om van op 't Kiel naar Wijnegem te raken, waarachtig een record! Gelukkig was het gezelschap nog maar net begonnen. Gidsen van dienst waren Simone en haar echtgenoot, allebei bosgidsen van Inverde. Zij wist vanalles te vertellen over eetbare planten en paddestoelen, hij over bomen en de geschiedenis van het domein. Ze namen ons mee op een culinaire ontdekkingstocht doorheen dit prachtig stukje groen. Aan verschillende haltes mochten we proeven van hapjes boordevol ingrediënten uit het bos die Simone zelf had gemaakt.De eerste halte was de lekker ouderwetse moestuin. Kinderen uit het vijfde en zesde leerjaar kunnen er een dagje komen leren hoe het voelt om te zaaien en te oogsten en alles daar tussenin. Er staan lekkere "vergeten" groenten in zoals kardoen en warmoes, die je bijna niet meer in de winkel vindt (tenzij in de Delhaize of via een biogroentenpakket) . De hele tuin hangt vol kleine bloempotjes. Dat zijn huisjes voor de oorwormen. Die nestelen zich daar graag en eten meteen ook de bladluizen op die de tuin anders kaal zouden vreten. Om de slakken in te perken lopen er loopeenden tussen de perken. En natuurlijk worden soms ook strategisch bepaalde planten tussen de groenten geplant omdat geweten is dat ze bijvoorbeeld bijen aantrekken (voor de bestuiving) of andere dieren juist afstoten. Heel leerrijk.
Aan de ingang van de moestuin staat een grote vlier. Ik wist eigenlijk helemaal niet dat vlierbomen überhaupt bomen zijn en zo groot konden worden, tot we vorig weekend nog eens in de tuin van mijn ouders in Wezembeek-Oppem zaten. Eén van de vlierbomen daar is meer dan vijf meter hoog geworden en dat was mij eigenlijk nooit zo opgevallen. De helft van mijn moeders tuin staat immers vol vlierbes. Ze maakt daar confituur van, lekker. Simone maakte er vlierbloesemsiroop van en schonk die als aperitiefje in een glaasje witte wijn. Bart liet het zich wel smaken: lekker maar mierzoet, als de Moscatel waar hij zo zot van is. Ze serveerde ook toastjes met een duo van waterkers: groene pesto met hazelnootjes gemaakt van de blaadjes en een rode pesto van de zoete oranje bloemetjes. Lekker.Daarna trokken we het bos in. Heerlijk, zo'n avondwandeling. Het wordt frisser en vochtiger en het ruikt al helemaal anders, alsof de natuur zich opmaakt om te gaan slapen. Het eerste deel van het park, in de directe nabijheid van het kasteel, werd helemaal aangelegd met monumentale bomen - er staat een prachtige ginkgo van wel honderd jaar oud, een zeldzaamheid! - en stijf getrimde larixboompjes. Veel van de majestueuze bomen zijn jammer genoeg ziek en zullen de komende jaren moeten worden vervangen. Het is nu echter nog niet zo ver en dus is het park nog op zijn mooist.
Onder de grote kastanjebomen kregen we een tweede hapje: een pâté van kastanje en champignons, heel heel erg lekker. Simone beloofde ons de recepten door te sturen, het wordt gegarandeerd een succes als ik dat mijn moeder voorzet! :-)
Over champignons gesproken: het hele park was er van vergegeven. Ik moest lachen toen ik hoorde dat de talrijke stinkzwammen indertijd door de tuinmannen werden afgesneden om de gevoelige aard van de dames niet te schenden. Haha, die witte penissen zijn inderdaad best spectaculair :-) Verder zagen we nog aardappelboleten (ploffertjes), honingzwammen, elfenbankjes, tonderzwammen (waar vroeger de tondeldozen van werden gemaakt: als je ze in brand steekt, blijven ze héél lang gloeien. Vandaar dat ze de briquets avant la lettre werden.)
Stap voor stap en hapje na hapje kwamen we meer te weten over de planten in het parkbos en mochten we ook van lekkere dingen proeven: hoe waterpeper smaakt, dat netels niet prikken als je de brandhaartjes vermijdt, dat beuken met een beetje wind al neergaan omdat ze een oppervlakkig wortelstelsel hebben, waarom het dood hout tegenwoordig niet meer wordt weggehaald (te veel werk en groot plezier voor de beestjes), dat je zevenblad nooit ùmeer weg krijgt uit je tuin, dat vogelmuur lekker is in een slaatje, enz. ... We proefden van fritata met waterpeper, brandnetels en bieslook, heel lekkere bosbessencake en sloten af met een pittig zelfgemaakt likeurtje met onder meer sleedoornpruimen waar je van één glaasje al half van onder de tafel lag. :-)
Reacties