Het goddelijke in onszelf (Covenbijeenkomst Amma Devi)

Vanavond sloten we ons rijtje godinnen af met Juniper. In tegenstelling tot de andere meisjes van Amma Devi heeft ze niet echt een godin waar ze zich op focust en het kwam haar dus bijzonder goed uit dat ze als laatste kwam.

Juniper heeft het niet zo met goden en godinnen. De verschillende mythologieën voelen voor haar veel te menselijk aan en  ze heeft een punt: of je nu de Edda leest, of de verhalen van de Olympus of het verhaal van Isis & Osiris, neem de historische component weg en je zou naar Thuis of Familie kunnen kijken zonder dat je het verschil zou zien :-)

Het goddelijke is veel puurder voor haar, het is iets heel basic en iets dat helemaal niet gepersonifieerd moet worden door goden en godinnen, die uiteindelijk maar mensen met superkrachten lijken. Die ruwe goddelijke kracht vind je ook terug in de natuur, met al haar schoonheid én haar wreedheid. Het goddelijke, het magische, is overal rondom ons, in de natuur en in de mensen. Waar de goden misschien fabricaties zijn van de mens om met dat goddelijke te kunnen communiceren, heeft dat goddelijke zelf niks te maken met de mens, behalve dat de mens in zich zelf een stukje van die wildheid in zich draagt, een goddelijke vonk. Dat is de god of de godin waar we naar op zoek zijn in onszelf.

The Lion King, “Morning Lesson”

Juniper toont ons een filmpje uit The Lion King, “Morning Lesson. Mufasa teaches Simba.”Dat filmpje barst natuurlijk van de clichés maar het vat ook mooi samen wat ze bedoelt: via die goddelijke vonk zijn we dus allemaal verbonden, niet alleen de mensen maar alle wezens op de planeet.

Daarna neemt ze ons mee in een meditatie waarbij we doorheen onze herinneringen lopen in de natuur. Ze leidt ons niet zozeer naar een bepaalde plek in een andere wereld maar laat onze herinneringen gewoon komen. Ik zie een hele reeks van verschillende beelden en herinneringen, niet persé chronologisch en sommige zelfs verrassend, die was ik helemaal vergeten!

• Een kleine kinderhand met een blaadje erin. Het is mijn eigen hand toen ik een peuter was.
• Ik ben met Sheba, onze Duitse scheper, in Waterloo aan het spelen in de terrain vague naast ons huis. Ik ben er bloemen aan het plukken, van die mooie witte bloemen.
• Mijn grootvader toont de grote sprinkhaan die hij gevangen heeft in het maisveld tijdens een ‘tour du bloc’ en die later in een potje met gaatjes op de schouw zou staan. Het beest is reuzengroot en heeft geplast in zijn zakdoek.
• We klimmen en klauteren in Zweden over de stenen. De vergezichten zijn adembenemend mooi en ik ben gefascineerd door de fragiele schoonheid van de kleurige korstmossen op de stenen waar we overheen klauteren (ik heb toen van die stenen alleen al tientallen foto’s genomen :-)). 
• Ik sta op de fameuze Tara Hill in Ierland. Overal rondom mij zie ik het hoge gras golven in de wind. Je hoort er niks behalve een verloren gevlogen vlieg en het zacht ruisen van de wind doorheen het gras.
• Een prachtig vergezicht met het kortgegraasde land dat verdiwjjnt in de zee. Ik denk dat dit Schotland is, tijdens een reis die ik maakte met mijn ouders en een paar van mijn broers en zussen, zo’n goeie twintig jaar geleden.
• Ik zie opnieuw de zee, of liever: het strand, met mijn voeten half begraven in het koele zand. Dit is het strand van Neeltje Jans, tijdens een verrassingstripje voor mijn ouders met heel de familie.
• Onze grote Duitse dog Thor de enthousiast rondspringt, met wij er allemaal achter, als hij er weer eens in was geslaag om te ontsnappen. Het moet ergens eind jaren zeventig zijn.
• Het gevoel van dat kleine babietje op mijn blote vel.
• De tuin in Waterloo, met de tafel die speciaal onder de berkenbomen achteraan in de tuin was gezet. Ik zie de felgele lichtvlekjes die de zon doorheen de berkenbladeren filtert op het donkergroene gras.

Voor we de meditatie begonnen, had ik eigenlijk verwacht om dat ene moment in Frankrijk te herbeleven dat ik me herinner als de eerste keer dat ik een “mystieke” belevenis had, waarbij ik mijzelf een klein radertje voelde in een groter mysterieus geheel,  maar tot mijn verbazing kwam dat moment niet echt naar boven drijven :-).

Wat we wel opvalt is dat alle herinneringen die boven komen drijven herinneringen uit de  zomer zijn. Het is altijd mooi weer, de zon schijnt altijd, er is overal zo’n geelgetint licht. Nochthans weet ik wel zeker dat niet al die herinneringen zo’n mooi weer hadden :-) Maar ik heb het altijd al gezegd: ik mag dan geboren zijn hartje winter, de zomer is mijn echte biotoop ...

Bronnen:

• The Lion King, Morning Lesson, Mufasa teaches Simba: https://youtu.be/bW7PlTaawfQ
• Natuurmeditatie: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/spiritueel/112327-natuurmeditatie.html