Dan zit je in een hutje in het bos voor een heel weekend en kom je niet buiten. Neen, dat was niet het plan en daarom had Elenor van de gelegenheid gebruik gemaakt om sandpainting in het programma van het Arcadia weekend te steken.
In theorie gaat het bij sandpainting – het woord zegt het zelf al – om het tekenen van patronen en tekeningen met gekleurd zand. Zo’n zandschilderingen worden ook wel droogschilderingen genoemd en hebben dikwijls een ritueel doel binnen religieuze of healingsceremonies. De zandmandala’s van de boedhistische monniken zijn een vorm van sandpainting, en daarmee sloot dit ook meteen mooi aan bij de mandala’s die we de avond voordien hadden getekend.
Ook de indianen maken zandschilderingen, soms met zand alleen, soms met gewoon alles wat in de natuur te vinden is (en toegegeven, in de Navajo woestijn is behalve zand niet veel te vinden :-)). Dat was ook wat wij zouden gaan doen: een geschikt plekje zoeken in het bos voor onze tekening, in meditatieve toestand een tekening maken met wat we vonden in de natuur.
Ik voelde me nog altijd beroerd. In plaats van eerst via meditatie een thema aangereikt te krijgen, daarna de sandpaiting te maken en opnieuw te mediteren bij de tekening, ging ik gewoon intuitief aan de slag. Meditatie was aan mij niet besteed dit weekend, ik geraakte gewoon niet weg uit mijn hoofd.
 |
| De tekening van Verelna. |
 |
| De tekening van Juniper. |
 |
| De tekening van Luna. |
 |
| De tekening van Eirinn. |
 |
| De tekening van Yza. |
 |
| De tekening van Hamamelis. |
 |
| De tekening van Elenor. |
Wat opviel was dat mijn tekening helemaal niet opviel. Elke keer als ik iets verder weg was gedwaald om mastentoppen te gaan zoeken, of takjes of iets anders dat goed zou gaan in mijn tekening, moest ik zelf mijn eigen tekening terug gaan zoeken. De andere kunstwerken zag je al van redelijk ver liggen. Misschien kwam dat door hoe vervaagd ik me voelde dit weekend :-)
Ik had alleszins het gevoel dat mijn tekening moest vertrekken van de situatie zoals ze was, een plekje vol mos, en daarop verder moest bouwen, in plaats van eerst een canvas te creëren door bijvoorbeeld gras weg te krabben of de grond vrij te maken van takjes. Het canvas was wat ik voor mijn voeten zag liggen en elke plek in het bos was dus goed geweest.
Reacties