Hebbedingetjes voor gelovigen

Justin Bieber heeft er een en Ian Thomas, zijn Vlaamse tegenhanger, ook. Je gaat het niet geloven, maar de nieuwste hype in tienerland zijn polsbandjes met heiligenprentjes. Dat lees ik in een artikel van Hans Geybels, gastprofessor aan de KUL, in de krant van vandaag. Het blijft toch raar dat in tijden waarop iedereen liefst zo ver mogelijk weg blijft van een kerk, christelijk geïnspireerde hebbedingetjes hip kunnen zijn. Dat was in mijn tienerjaren ook al. Toen droeg Madonna van die gigantische zilveren kruisen en sprak heel de goegemeente daar schande van :-) Of één van die tieneridolen ooit de bijbel hebben gelezen is natuurlijk nog maar de vraag, al is Madonna wel heel erg bezig met de Kaballa (al is dat dan misschien ook alweer een hype)  ...

Devotionalia worden ze genoemd: bidprentjes, rozenkransen, Maria-hangertjes, kaarsen, medailles, bedevaartvlaggetjes, enz. ... het kan niet op. Blijkbaar is dat nogal eigen aan de katholieke kerk. Ze zijn bedoeld als hulpmiddelen bij gebed en meditatie, maar ik vind ze toch nogal rieken naar volksdevotie, als je het mij vraagt. In die zin zijn ze niet anders dan de amuletten of andere spulletjes die heksen maken.Want wat is bidden eigenlijk anders dan het schuiven met energie? Het maakt niet uit in wat je gelooft, als je maar gelooft.

De armbandjes met heiligenprentjes moet je blijkbaar dragen tot de prentjes er van 't verslijten afvallen, zoals wij vroeger onze bandjes van Werchter of andere festivals droegen tot ze helemaal grijs en afgerafeld waren. Het laatste prentje dat blijft hangen zou je eigenste persoonlijke patroonheilige zijn. Daar moet ik eigenlijk best mee lachen. Als dat geen bijgeloof is!

Hans Geybels adviseert iets anders aan iedereen die een beschermheilige zoekt. Hij verwijst naar de traditie en de reden waarom in vroeger dagen kinderen bepaalde namen kregen. Kijk gewoon naar je voornaam. Die is meestal afgeleid van de naam van een heilige. En voilà, daar heb je je eigen beschermheilige ...

Hmmm ...  Al mijn broers en zussen hebben oude Vlaamse namen. Alleen mijn naam, Birgit, valt in die reeks uit de toon. Het is geen Vlaamse maar een  scandinavische meisjesnaam van Germaanse oorsprong, die eigenlijk "verheven godin" betekent Mijn heksennaam Bryd is er een variant van. Als dat niet goed gekozen is als beschermvrouwe! :-)