De rune van de hangende man (covenbijeenkomst Hagazussa)
Nadat Elenor op PaGE2012 de runenworkshops van Freya Aswynn had gevolgd, wilde ze die kennis delen met de rest van de coven. We hadden dan ook drie covenbijeenkomsten ingepland om met de runen te gaan werken. In deze eerste basisworkshop was het de bedoeling om onze kennis over de betekenis van de runen op te frissen, zodat we in de volgende twee workshops echt aan de slag zouden kunnen gaan.
In de Arcadia lesgroep worden de runen ook besproken, maar net zoals alle andere divinatietechnieken hadden we het onderwerp maar kort aangeraakt, als een soort van teaser voor diegenen die zich aangetrokken voelen door de materie. Nu is divinatie zowiezo niet my cup of tea. Mijn rationele geest blijft zich verzetten tegen de idee dat de toekomst zo gemakkelijk te lezen of te sturen zou zijn, maar als focuspunt voor dwalende of aarzelende gedachten – lees: het duwtje in de rug om beslissingen eindelijk te nemen – is het voor mij een goede methode. De stenen doen je immers nadenken over waar je staat en waar je naartoe wil. Een soort van getriggerde introspectie dus, en dat kan nooit kwaad.
Nadat Elenor ons doorheen de betekenis van de runen had geleid, nam ze ons mee in een geleide visualisatie naar Yggdrasil en Odin die aan zijn takken hing. Het was Odin die zichzelf als offer aan de wereldboom hing en zo het geheim van de runen verdiende.
Ik loop op het pad naast het graanveld. Elenors stemt zegt ons dat we naar een boom met een deurtje stappen en dat achter da deurtje een wentelrap naar boven is. Rechts van me staat de boom afgetekend tegen de lucht. Ik loop naar hem toe, maar bedenk me en keer weer terug. Ik ga naar een andere boom, de boom die bloemencirkels rond me gooide links van het pad. Die heeft geen deurtje, maar de boom ernaast heeft wel een groot gat tussen zijn wortels. Ik ben hier al eens naar beneden gegaan, naar de tuin met de zilveren appelboom waar ik Brigandhu voor de eerste keer heb gezien. Als je naar beneden kan, dan kan je vast ook naar boven :-) Als ik naar boven loop, lijkt het alsof ik in mijn gebruikelijke toren met de wenteltrap naar boven ga. De wenteltrap draait naar rechts, naar boven. Langsheen de trap kom ik langs verschillende deurtjes, net als in de toren. Bij het derde deurtje blijf ik staan: hier moet ik zijn. De deur heeft een oud verroest sleutelgat. Op het slot zit een grote, even oude en verroeste sleutel. De deur is dicht.
“Als de deur dicht is, klop dan en vertel aan de wachter die komt opendoen dat je onderweg bent naar Odin die aan de boom hangt, om kenis van hem te krijgen,” zegt Elenor.
Ik draai de sleutel om, maar voor ik de deur opendoe, klop ik toch maar, uit beleefdheid en voor de zekerheid. Een stokoud vrouwtje kijkt door een venstertje in de deur. Dat had ik tot nu toe niet gezien. Dan opent ze de deur. Voor me staat een kromgebogen oud wijfje, het archetype van de heks. Ze zegt geen woord maar stapt opzij en laat me binnen. Voor me zie ik de brede takken van de levensboom. Elenor, wat doe je me aan!? Ik heb hoogtevrees en er zitten uiteraard geen leuningen aan de takken van de wereldboom. De tak voor me is zo breed als een smalle straat maar toch moet ik moeite doen om mijn angst te overwinnen en niet gewoon aan de tak genageld te blijven staan. Ik por mijn lijf aan om langs het besje door het deurtje te stappen, op de tak.
Een eindje verderop zie ik een dik touw dat rond de tak gedraaid zit. Daar is de tak ook minder breed en dik. Ik zak door mijn knieën en ga languit op mijn buik liggen. Ik voel me belachelij maar schuif op mijn buik naar het touw en blijf daar liggen. Ik durf nauwelijks naar beneden kijken en hou de tak krampachtig met mijn beide armen wijdgespreid vast. Ik ben helemaal stijf en verkrampt van de schrik.
Ik hoor het geritsel van de bladeren van de boom maar verder niks behalve het luide krakende geluid van het touw. Ik vind het een griezelig geluid en de haren in mijn nek staan recht overeind.
Onder me hangt een man ondersteboven aan het touw. Hij hangt aan één been. Zijn andere been tuimelt naar beneden. Hij hangt helemaal slap en hangt vol bloed. Zijn gezicht is één bloederige massa. Ik denk niet dat hij bij bewustzijn is. Op de ene of de andere manier kan ik de man die ik onder me zie niet in verband brengen met het beeld dat ik heb van Odin als de machtige heerser op zijn troon. Deze man is nog jong en lijkt me nog niet oud genoeg om zo’n positie op te eisen.
Onder mij zie ik een hoopje houten plaatjes op een berg. Ik kan alleen zien wat er op het bovenste plaatje van het hoopje staat. Het is een rune:
Het is de rune Ansuz of Oss, die staat voor inspiratie, voor het bewustzijn van de goden. Hij staat voor Odin zelf. En inspiratie is wat Odin zelf aan het halen is door hier aan de boom te hangen. De rune zegt precies wat ik hier in deze visualisatie zie, niks meer, niks minder.
Dan kruip ik terug naar achter, naar het deurtje toe. Waar het vrouwtje gebleven is, weet ik niet. De deur staat open en de sleutel zit nog steeds aan de buitenkant op het slot. Ik doe het deurtje achter me dicht, maar draai de sleutel niet op slot.
Als we samen bespreken wat we hebben gezien en welke boodschappen we hebben gekregen, blijkt dat wat ik heb gezien precies overeenkomt met de klassieke tarotkaart “De gehangene”. Als ik achteraf de betekenis opzoek, lijkt me dat dit precies de boodschap was die ik moest krijgen:
Toewijding aan een waardig doel. Tijdelijke stilstand van vooruitgang. Een adempauze. Omstandigheden die letterlijk op hun kop worden gezet. De dingen van een andere kant bekijken. Geestelijke flexibiliteit en bereidheid om zich aan te passen aan verandering. Wedergeboorte. Transformatie. Bewustwording. Opoffering in het heden om daar de vruchten van te plukken in de toekomst. Eén ding opgeven om een ander ding te krijgen. Overgave.
In de Arcadia lesgroep worden de runen ook besproken, maar net zoals alle andere divinatietechnieken hadden we het onderwerp maar kort aangeraakt, als een soort van teaser voor diegenen die zich aangetrokken voelen door de materie. Nu is divinatie zowiezo niet my cup of tea. Mijn rationele geest blijft zich verzetten tegen de idee dat de toekomst zo gemakkelijk te lezen of te sturen zou zijn, maar als focuspunt voor dwalende of aarzelende gedachten – lees: het duwtje in de rug om beslissingen eindelijk te nemen – is het voor mij een goede methode. De stenen doen je immers nadenken over waar je staat en waar je naartoe wil. Een soort van getriggerde introspectie dus, en dat kan nooit kwaad.
Nadat Elenor ons doorheen de betekenis van de runen had geleid, nam ze ons mee in een geleide visualisatie naar Yggdrasil en Odin die aan zijn takken hing. Het was Odin die zichzelf als offer aan de wereldboom hing en zo het geheim van de runen verdiende.
Ik loop op het pad naast het graanveld. Elenors stemt zegt ons dat we naar een boom met een deurtje stappen en dat achter da deurtje een wentelrap naar boven is. Rechts van me staat de boom afgetekend tegen de lucht. Ik loop naar hem toe, maar bedenk me en keer weer terug. Ik ga naar een andere boom, de boom die bloemencirkels rond me gooide links van het pad. Die heeft geen deurtje, maar de boom ernaast heeft wel een groot gat tussen zijn wortels. Ik ben hier al eens naar beneden gegaan, naar de tuin met de zilveren appelboom waar ik Brigandhu voor de eerste keer heb gezien. Als je naar beneden kan, dan kan je vast ook naar boven :-) Als ik naar boven loop, lijkt het alsof ik in mijn gebruikelijke toren met de wenteltrap naar boven ga. De wenteltrap draait naar rechts, naar boven. Langsheen de trap kom ik langs verschillende deurtjes, net als in de toren. Bij het derde deurtje blijf ik staan: hier moet ik zijn. De deur heeft een oud verroest sleutelgat. Op het slot zit een grote, even oude en verroeste sleutel. De deur is dicht.
“Als de deur dicht is, klop dan en vertel aan de wachter die komt opendoen dat je onderweg bent naar Odin die aan de boom hangt, om kenis van hem te krijgen,” zegt Elenor.
Ik draai de sleutel om, maar voor ik de deur opendoe, klop ik toch maar, uit beleefdheid en voor de zekerheid. Een stokoud vrouwtje kijkt door een venstertje in de deur. Dat had ik tot nu toe niet gezien. Dan opent ze de deur. Voor me staat een kromgebogen oud wijfje, het archetype van de heks. Ze zegt geen woord maar stapt opzij en laat me binnen. Voor me zie ik de brede takken van de levensboom. Elenor, wat doe je me aan!? Ik heb hoogtevrees en er zitten uiteraard geen leuningen aan de takken van de wereldboom. De tak voor me is zo breed als een smalle straat maar toch moet ik moeite doen om mijn angst te overwinnen en niet gewoon aan de tak genageld te blijven staan. Ik por mijn lijf aan om langs het besje door het deurtje te stappen, op de tak.
Een eindje verderop zie ik een dik touw dat rond de tak gedraaid zit. Daar is de tak ook minder breed en dik. Ik zak door mijn knieën en ga languit op mijn buik liggen. Ik voel me belachelij maar schuif op mijn buik naar het touw en blijf daar liggen. Ik durf nauwelijks naar beneden kijken en hou de tak krampachtig met mijn beide armen wijdgespreid vast. Ik ben helemaal stijf en verkrampt van de schrik.
Ik hoor het geritsel van de bladeren van de boom maar verder niks behalve het luide krakende geluid van het touw. Ik vind het een griezelig geluid en de haren in mijn nek staan recht overeind.
Onder me hangt een man ondersteboven aan het touw. Hij hangt aan één been. Zijn andere been tuimelt naar beneden. Hij hangt helemaal slap en hangt vol bloed. Zijn gezicht is één bloederige massa. Ik denk niet dat hij bij bewustzijn is. Op de ene of de andere manier kan ik de man die ik onder me zie niet in verband brengen met het beeld dat ik heb van Odin als de machtige heerser op zijn troon. Deze man is nog jong en lijkt me nog niet oud genoeg om zo’n positie op te eisen.
Onder mij zie ik een hoopje houten plaatjes op een berg. Ik kan alleen zien wat er op het bovenste plaatje van het hoopje staat. Het is een rune:
Het is de rune Ansuz of Oss, die staat voor inspiratie, voor het bewustzijn van de goden. Hij staat voor Odin zelf. En inspiratie is wat Odin zelf aan het halen is door hier aan de boom te hangen. De rune zegt precies wat ik hier in deze visualisatie zie, niks meer, niks minder.
Dan kruip ik terug naar achter, naar het deurtje toe. Waar het vrouwtje gebleven is, weet ik niet. De deur staat open en de sleutel zit nog steeds aan de buitenkant op het slot. Ik doe het deurtje achter me dicht, maar draai de sleutel niet op slot.
Toewijding aan een waardig doel. Tijdelijke stilstand van vooruitgang. Een adempauze. Omstandigheden die letterlijk op hun kop worden gezet. De dingen van een andere kant bekijken. Geestelijke flexibiliteit en bereidheid om zich aan te passen aan verandering. Wedergeboorte. Transformatie. Bewustwording. Opoffering in het heden om daar de vruchten van te plukken in de toekomst. Eén ding opgeven om een ander ding te krijgen. Overgave.
Reacties