De negende Clanmoeder – Vrouwe van de Ondergaande Zon (Clanmoeders Workshop 9)

Setting Sun Woman
(Barbara Wright)

Behoedster van de droom van morgen,
Moeder van de met sterren gevulde nacht,
Leer me hoe ik mijn waarheid kan leven en mijn dromen aan het licht breng.

Leer me mijn wil te gebruiken en de waarheid te leven die ik vanbinnen voel.
Laat mij ieder deel, licht of schaduw, ontdekken, in mezelf.

Laat me het lied van de toekomst zingen, met aandacht voor wat zal zijn.
Leer me trouw te zijn aan de natuurwetten die gelden voor dier, steen, plant en boom.

Moeder, ik zie u in de zonsondergang en hoor u in de regen.
U voedt mijn innerlijk weten op het zoete ritme van uw hart.






Vrouwe van de Ondergaande Zon is de Hoedster van de Toekomstdromen en Doelen. De Beschermster van de Behoeften van de Komende Zeven Generaties. De Moeder van het juiste gebruik van de Wil, de Wil om te leven, de Wil om te overleven, Wilskracht. De Bewaakster van de voorraden van de Aardmoeder en de Hoedster van het bewaren.

Zij leert ons:

• Hoe we onze voorraden kunnen beschermen en gebruiken zonder verspilling.
• Hoe we voor morgen kunnen zorgen door vandaag te plannen, door ons doelen te stellen en die te bereiken.
• Hoe we betrokkenheid, betrouwbaarheid en medeleven kunnen tonen door de manier waarop we leven.
• Hoe we onze wil op de juiste wijze inzetten, door onze intenties om voor de komende generaties te zorgen te gebruiken.
• Hoe we de Waarheid kunnen leven.

De negende clanmoeder is de godin die je helpt om je “visioen” in de wereld te zetten.  Je visioen is je droom, wat je wil bereiken. Als je je ziel zou mogen kiezen, wat zou je dan in de wereld zetten, op lange of op korte termijn? Als je dat vanuit je denken doet, is dat niet altijd jouw eigen droom. Je wordt immers beïnvloed door je cultuur.

Je visioen is dus niet hetzelfde als je pad. Dat pad kan uit verschillende visioenen bestaan. Martine gaat bijvoorbeeld een godinnencirkel organiseren, iets waar ze al lang over nadenkt. Dat is slechts één visioen van vele die samen haar pad vormen.

De techniek die de clanmoeder je hiervoor aanreikt is het volledig naar binnen keren om van daaruit naar buiten te komen :-) Je keert naar binnen en je vraagt op het diepste van je ziel wat je visioen is. Je haalt je visioen daar, zodat je weet en voelt wat je moet doen. Het is niet zozeer “moeten” maar “willen”. Het is wat je eigenlijk wil doen. Misschien wist je nog niet goed dat je het wilde, maar diep vanbinnen weet je het al. Dat is niet hetzelfde als iets dat je verplicht moet doen.

Innerlijke vrede wordt gevonden in het zelf. Je kiest je eigen visioen. Het visioen dat je kiest is een visioen dat perfect past bij jou. Het is automatisch juist voor jou. Dat is waar jij op dat moment klaar voor bent. Dat is overigens zo goed als altijd zo als de spirits met je communiceren: ze leren je alleen waar je klaar voor bent.

De Vrouwe van de Ondergaande Zon heeft ons heel wat lessen te leren.  Ze leert ons respect te hebben voor de bronnen van rijkdom in de natuur. Als jij je droom kan waarmaken, dan moet dat ook mogelijk zijn voor hen die na je komen!

De nachtelijke hemel vol sterren kan je zien als je voorouders. De lichtjes van de sterren zijn vuurtjes, als kampvuren van je voorouders, het vuur van je dromen. Je kan de clanmoeder vragen of ze je naar je voorouders kan brengen, die je kunnen ondersteunen bij je visioen. Ze kan je ook naar de grote leegte brengen, waar je alles kan afgeven wat je kwijt wil.

Heel dit proces van naar binnen keren om te zoeken naar je waarheid is heel vrouwelijk. Het naar buiten brengen van die waarheid is dan weer mannelijk. Beide zijn mooi in evenwicht. Dat evenwicht vinden we ook terug in de verbinding tussen de materiële wereld en de geestelijke wereld: je haalt je visioen in de geestelijke wereld en je maakt het waar in de tastbare wereld.

Reizen naar de negende clanmoeder:

• Als we reizen naar de negende clanmoeder, dan nodigen we haar uit in onze heilige ruimte.
• We vragen haar om onze kanalen te openen.
• Daarna vragen we haar om ons naar onze eigen innerlijke nachtelijke hemel te brengen om ons visioen te ontdekken. Dat kan meer dan één visioen zijn. Je kiest zelf welk visioen je meeneemt. Desnoods vraag je een ander visioen.
• We maken een reis langs de nachtelijke hemel en vragen aan de clanmoeder om ons naar het kampvuur te brengen van de voorouders die je kunnen ondersteunen bij het in de wereld zetten van het visioen dat je net hebt gekozen.
• We vragen aan de clanmoeder om ons ook naar de grote leegte te brengen, waar je voelt wat je moet afgeven.

Als we de krachten van de elementen oproepen om ze in ons op te nemen, is het meteen raak: alles is anders dan gewoonlijk! Het is allemaal nogal donker en zwart.

• In het noorden zie ik een vrouw die helemaal in het zwart gekleed is. Ze heeft rood haar en houdt met beide handen een groot zwaard bove hara hoofd naar omhoog. Het is al donker maar de zon is nog niet helemaal onder.
• In het oosten zie ik alleen een grote zon die knaloranje is.
• In het zuiden staat een man. Hij doet Middeleeuws aan en heeft blond haar. Zijn gezicht kan ik niet zien want hij houdt een zwaard met de punt naar omhoog voor zijn gezicht. Het heft is ter hoogte van zijn voorhoofd en het licht spat van het zwaard.
• In het westen zie ik overal blauwe rimpelingen, alsof er water geprojecteerd wordt op een muur. Ik kan de vorm van een mens zien die glanst in het licht van het zwaard.

Ik moet denken aan de keer dat we met Amma Devi de elementen opriepen met behulp van de aartsengelen. Dat voelde op de ene of de andere manier ook zo aan.

Ik ben in mijn hoofd. In de houten vloer zit een luikje en als ik daar naar beneden ga, kom ik uit in mijn heilige ruimte. Tenminste, ik denk dat het mijn heilige ruimte is want ik zie het waterbekken en de tulpvormige nis met de stenen trappen aan het andere einde van de ruimte. Er hangt een zachte rode gloed. Ik kan de tulpvorm in de muur aan het einde van de ruimte heel goed zien. De tulp is veel gedetailleerder dan anders. In de tulpvormige nis zie ik het stenen beeld van een vrouw op een troon. Dat heb ik hier nog nooit gezien. Ze kijkt recht voor zich uit en heeft haar handen op haar schoot, net zoals ik zelf in de echte wereld op mijn stoel zit. De vrouw heeft grote vleugels die breed openstaan en maar net in de nis passen.

Toen we naar beneden gingen, vroeg ik aan Brigandhu om mee op reis te gaan. Ik moet veel moeite doen om haar te roepen. Wie er wel meteen is, en zonder dat ik het heb gevraagd :-), is de eekhoorn die kwetterend op mijn schouder springt.

Ik twijfel nog steeds of dit wel mijn heilige ruimte is als de stenen muur met de nis en het beeld verdwijnen. Het is net alsof ze achteruit wegvallen. Enkel de stenen trappen en het stenen platform of podium boven aan de trap blijft over. Ik zie ze afsteken tegen de nachtelijke hemel, waar zonet nog de tulp was geweest.

Voor ik kan bekomen van mijn verbazing, zie ik hoe een klein Chinees of Japans vrouwtje verschijnt. Blijkbaar is er aan de andere kant van het platform een gelijkaardige trap. Het lijkt wel of we op een soort van pyramide staan. De vrouw is klein maar heel sexy. Ze lijkt wel weggelopen uit de ene of de andere manga met haar zwart aangezette ogen en de zwarte bles die over haar voorhoofd valt. Ze draagt hoge lederen laarzen en een lederen pakje met een blote buik waar menige PABO-adept van achterover zou vallen, maar toch heeft ze niks van een stoeipoes. Ze lacht helemaal niet en is doodserieus.

Achter haar zie ik een serie schaduwen kronkelen, allemaal gelijk, als een wapperende haardos. Het is heel bizar maar als ik goed naar haar kijk, lijkt het alsof ik doorheen haar gezicht kan kijken. Ik kan de spitse snuit van een draak door haar gezicht heen zien schemeren. De draak heeft een soort van kroon van veertjes op zijn kop. Het lijkt op een kruisng tussen een secretarisvogel, een gekroonde duif en de op-uitsterven-na-uitgestorven Kevin uit de animatiefilm Up. :-)

Dan merk ik pas op dat er rook of stoom uit het vel van de vrouw omhoog kringelt...

Laat haar je kanalen openen, zegt Martine. De draak achter het gezicht van de clanmoeder spuwt vuur. Ik zie mezelf helemaal verbranden. Ik zie mijn lichaam zwart in de vlammen. Door de vlammen heen zie ik mijn skeletgezicht, met een gouden kroon op mijn hoofd. Ik moet terugdenken aan de reis naar mijn ziel samen met de achtste clanmoeder, en de blauwe doodskopreus met de gouden kroon die mijn ziel zou zijn.

Vraag haar om je mee te nemen naar je innerlijke sterrenhemel voor een visioen, zegt Martine. Ik zie een jonge vrouw dansen. Het is de clanmoeder, in haar menselijke vorm. Ze danst traag en sierlijk kronkelend, met haar armen hoog opgeheven boven haar hoofd. Ik zie dat ze mouwtjes heeft die van haar omhooggestoken armen naar beneden hangen. Die zijn niet van stof maar van rook. Ze bewegen mee met haar bewegingen, zoals stof zou doen, maar het zijn wel degelijk rookslingers. Haar haar is heel lang en pikzwart. Het kronkelt helemaal rond haar, alsof het een eigen leven heeft, en de glanzende strengen krioelen door elkaar. Het lijkt wel een hoop door elkaar bewegende slangen. Het licht van een vuur weerkaatst in het haar in duizenden kleine witte streepjes uiteen. Die doen me in het donker denken aan het effect van de warpdrive uit Star Trek, al vind ik de combo van de snelheid van de warpdrive met de traagheid van de kronkelende haarslang best wel bizar.

Dan zie ik mieren die af en aan lopen. Het lijkt wel of ik binnen in een mierennest zit. De mieren lijken me niet op te merken. Druk en onverstoord lopen ze langs me heen met hun last in hun sterke kaken. Ze dragen vanalles af en aan, maar de meeste mieren dragen toch eitjes weg. Wat betekent dat? Is dit het visioen waar ik voor kwam?

Plots ben ik ergens anders. Ik zie een kamer met mensen. Het is alsof het dak en de voormuur van de kamer speciaal zijn weggelaten zodat ik alles goed kan zien. De mensen in de kamer lijken niet op te merken dat er een muur ontbreekt. Ze staan rond een groot gat in de grond. Zoveel mensen zijn het anders niet, ze zijn met drie of vier. De grond in het gat schijnt rood: het is lava die onder de grond doorstroomt. Ik zie het vuur af entoe opvlammen. En dan  zie ik pas dat het gat langzaam aan het dichtgroeien is. Naarmate het gat kleiner en kleiner wordt, zie ik stenen en tegels verschijnen, alsof het gat er nooit geweest is.

Vraag aan de clanmoeder om je mee te nemen naar de kampvuren van je voorouders, zegt Martine. Ik zie mensen rond het vuur zitten. Elke keer al ik voorouders wordt geacht te zien, weet ik dat mijn grootvader er wel ergens tussen zit. Deze keer verwacht ik hem ook te zien, maar ik denk dat ik het een beetje forceer en te hard stuur. Ik zie hem wel maar elke keer als mijn aandacht afdwaalt, verdwijnt hij en zie ik enkel de mensen rond het vuur en daar is mijn opa niet bij. Het ziet er allemaal nogal primitief uit en erg westers lijkt het ook niet. Dat wil natuurlijk niets zeggen.

Ik krijg een ketting van een geel soort ijzerdraad - koper? brons? - met zwarte gladde vierkantjes die in een patroon aan elkaar zijn bevestigd*.  Daarna krijg ik een grijze steen die helemaal omwikkeld is met gouddraad. Op het eerste gezicht is het de gewone huis-tuin-en-keuken variant van de grijze kiezels die je ongeveer overal tegenkomt, maar als ik goed kijk nzie ik dat er helemaal geen steen in de gouddraad zit. De steen blijkt grijze rook te zijn die binnen de gouddraad blijft hangen ...

Nu ben ik bij een ander kampvuur. Een vrouw die gekleed is in de mode van 1900 komt naar me toe. Ze geeft me een hoed in dezelfde stijl en een grote hoedenspeld om hem op mijn hoofd vast te zetten.

Daarna vlieg ik door de lucht. We vliegen langs een Mideleeuws aandoend schip dat ook door de lucht vliegt. Ik kan de mannen aan boord zien en ze zijn even verbaasd om mij te zien als ik hen. Ga met de Clanmoeder naar de grote leegte, zegt de stem van Martine. Ik zit op de rug van de zwarte draak, net achter zijn oren, net als Atrey deed in The Neverending Story. We vliegen ondertussen doorheen de ruimte. Alle sterren zijn weg. Ik zie geen lichtje smeer, enkel grote brokken steen. Het is een raar zicht want ik zie mijn eigen achterkant, zitten op de snelle draak. Terwijl we vliegen zie ik mijzelf tot stof vervallen en wegwaaien. Laagje per laagje waait van me af en onder elk laagje komt een andere persoon tevoorschijn die dan op zijn beurt weer wegwaait om weer een nieuwe persoon te laten verschijnen. Uiteindelijk ben ik enkel nog een blauw lichtbolletje. Ik denk terug aan de achtste Clanmoeder die ons meenam naar onze ziel. Daar zag ik van die blauwe lichtbolletjes uit vreemde torens wegschieten.  De draak is er niet meer. Ik hang daar gewoon en voel dat het goed is.

Een paar handen vouwt zich liefdevol rondom me. Ze houden het lichtbolletje beschermend vast. Het is de Clanmoeder die daarnet nog een draak was. Ze neemt me terug mee door een poort. Ik heb de indruk dat die hartvormig is. Ze lijkt wel de achterzijde van een spiegel waar we doorheen gaan. Dan ben ik terug in mijn heilige ruimte.

Martine vraagt ons om een symbool in het water te tekenen of uit te zetten in vuur, dat overeenkomt met ons visioen. Ik teken een ei in het waterbassin. Ik weet niet waarom ik dat precies doe maar het klopt wel met het visioen.  Ik heb het gevoel dat het niet zozeer het ei als symbool van een nieuw begin is, maar eerder de eischaal als een inkapseling van het vuur in mijzelf.

Je geeft een cadeau aan de Clanmoeder, zegt Martine. Ik open mijn handen en daarin ligt een zilverkleurig kattenspeeltje. Ik verschiet er zelf van, wat is dat nu voor een geschenk? Maar de Clanmoeder grijnst en steekt het fluffy balletje achter haar oor, waar het glanst als één van de sterren waar we daarstraks langsflitst zijn. Ik krijg van haar een zwart steentje. Of neen, het is een zwart bolletje. Of neen, toch niet, het heeft pluimen! Het ding lééft! De Clanmoeder grijnst nog altijd: het is een zwart vogeltje met net dezelfde bizarre pluimen op zijn kop als de zwarte draak en ze geeft hem aan me om me te helpen bij het uitbroeden van het ei :-)

Grootmoederskaartje

"Iedere dag is vol schoonheid, ieder wezen is vol van schoonheid, maar de mens heeft deze schoonheid zolang gemist. Dit is nu aan het eindigen. Dit werk zal helpen hier een eind aan te maken."
De Grootmoeders

* Als ik later op zoek ga op het internet naar beelden van een dergelijk halssnoer, leer ik dat het om een van de karakteristieke patronen gaat van de Yakut, een nomadisch volk uit Siberië dat te vergelijken is met de Lappen. De noordelijke stammen hielden rendieren, de zuidelijke stammen vooral paarden.   In een studie zie ik plots het patroon van de ketting terug: het blijkt een ketting te zijn van een Yakut sjamaan.

---

Vrouwe van de ondergaande Zon : de negende Clanmoeder

Behoedster van de droom van morgen, Moeder van de met sterren gevulde nacht, leer me hoe ik mijn waarheid kan leven en mijn dromen aan het licht kan brengen.
Leer me mijn wil te gebruiken en de waarheid te leven die ik vanbinnen voel.
Laat mij ieder deel, licht of schaduw, ontdekken in mijzelf.
Laat me het lied van de toekomst zingen, met aandacht voor wat zal zijn.
Leer me trouw te zijn aan de natuurwetten die gelden voor dier, steen, plant en boom.
Moeder, ik zie U in de zonsondergang en hoor U in de regen.
U voedt mijn innerlijk weten op het zoete ritme van uw hart.

Inleiding: wie is deze negende clanmoeder

• Zij is de Hoedster van de Doelen en Dromen van Morgen.
• Zij leert ons dat de wil om te leven, de wil om feilloos de natuurlijke voorraadbronnen van Moeder Aarde te bewaren, de hoogste prioriteit heeft op onze Aardwandeling.
• Deze Clanmoeder zit in het Westen van het Medicijnwiel, de thuishaven van het vrouwelijke principe. Dit is de plaats van het innerlijk schouwen omdat het vrouwelijk principe van nature intuïtief is en gericht op ontvangen. 

Wijsheden van deze Clanmoeder

• Innerlijke vrede wordt gevonden in het Zelf. 
• Deze Vrouwe van de Ondergaande Zon leert ons in onszelf te keren en zo onze persoonlijke waarheid te vinden. Ze leert ons hoe we de toekomst zonder angst tegemoet kunnen treden door stappen te zetten die ons van een stralende toekomst verzekeren. De duisternis van de nachtelijke hemel is de medicijnkom of schoot van het vrouwelijke principe en draagt toekomstige mogelijkheden in zich. De Sterren zijn lichtpunten die het heilig vuur van onze dromen vertegenwoordigen. Wanneer we in onze innerlijke duisternis eenmaal onze persoonlijke waarheid hebben gevonden kunnen we besluiten welke visioenen we op Aarde willen manifesteren.
• Vrouwe van de Ondergaande Zon wandelt met ons langs de Melkweg die bestaat uit de kampvuren van onze voorouders. Als we met haar meereizen, herontdekken we de oude waarheden van handhaving en innerlijk weten die gidsen waren van vorige generaties.
• De Spirituele Essentie van ieder levend wezen gaat door de Heilige Spiraal voordat het aan de volgende levenscyclus begint.  Deze Heilige Spiraal die de acht Krachten van de 4 windrichtingen en de tussenrichtingen bevat, bevindt zich in de Grote Leegte. Deze periode in de Leegte biedt de gelegenheid om het verleden te overzien, de leringen die je uit alle lessen gedestilleerd hebt en je overwinningen. Het kan een tijd zijn om afscheid te nemen en de toekomst te begroeten. Als we deze afronding vergeten en meteen doorgaan naar onze volgende levenservaring, kunnen we niet goed voorbereid zijn of uit balans geraken. Belangrijk is deze Leegte te eren.
• Zij leert ons ook om een evenwicht te vinden tussen ons vrouwelijk en ons mannelijk aspect. In ons vrouwelijk aspect reizen we naar binnen en zoeken de waarheid van onze vrije wil en de wil om onze gaven te delen met de wereld, in ons mannelijk aspect brengen we deze persoonlijke waarheid aan het licht en delen we die met anderen.
• Tenslotte wijst deze Clanmoeder op de oneindige mogelijkheden van het getal 8. Als we inzien dat de geestenwereld en de tastbare wereld twee Medicijncirkels vormen, zullen we ook begrijpen dat deze twee in werkelijkheid twee oneindige reeksen van lessen zijn.

Meditatie naar de Clanmoeder

• De oneindige 8 rond u zetten
• Je reist naar jouw Heilige Ruimte en nodigt de Clanmoeder van de Ondergaande Zon uit.
• Je vraagt haar bij jouw de kanalen te openen om dieper in jouw ziel te kunnen reizen en de wil te versterken om deze waarheden in uzelf te kunnen integreren
• Je vraagt haar jou te begeleiden op deze reis langs de innerlijke nachtelijke hemel naar jouw persoonlijke waarheid .
• Je kiest welk visioen je wil manifesteren 
• Je vraagt je clanmoeder om je de brengen naar voorouders die je kunnen ondersteunen met wijsheid en kracht.
• Je vraagt je clanmoeder om je te brengen naar de Grote Leegte.
• Hier leg je je verleden af, dank je voor wat het bracht en verwelkom je de energie van het nieuwe, je eigen waarheid.
• Tenslotte vraag je de clanmoeder om je opnieuw naar je Heilige Ruimte te brengen.