Going West: Belgian Cats gooooo!

We komen toch langs Rijsel onderweg naar de Chunnel, op weg naar Cornwall, dus waarom in de gauwte niet nog een stukje Olympische Spelen meegepakt! Dat het net een topbasketmatch is tussen de wereld- en Olympisch kampioen - Team USA - en de Europese kampioen - onze eigen Belgian Cats - is een zeer gelukkige toevalstreffer.

De zaal ziet rood en gaat uit zijn dak als de Cats de piste oplopen. Belgium! Belgium! Belgium! Wij gillen enthousiast mee elke keer als de Belgen de bal het net in dunken en veren mee recht voor de mexican Waves die door het stadion rollen. Wow, die sfeer!! 🤩 Jammer dat de eindstand uiteindelijk 74-87 was. Aan het publiek zal het alvast niet gelegen hebben. Wat een match! 

Ik moet denken aan die keer dat ik tickets kreeg voor een match van de Rode Duivels. Dat was iets dat op mijn bucket list stond: ik wilde graag eens een live voetbalmatch meemaken om te voelen hoe de sfeer in een stadion is. Dat kon ook hier achter de hoek bij Beerschot maar je kan tegenwoordig niet meer zomaar een ticketje voor een match kopen. En de Rode Duivels, dat was toch ook weer een fijn cadeautje. De sfeer hier in het stadion van Rijsel is toch wel wat warmer dan toen in het Koning Boudewijnstadion, en dat komt niet alleen van de tropische temperatuur buiten. We zitten helemaal bovenaan, ik moet bijna mijn hoogtevrees overwinnen als ik bijna op handen en voeten de steile tribunetrapjes opkruip. In ons vak zitten ook een paar Amerikanen. Ik vraag me af hoe die zich voelen in al dat rood geweld. Maar de sfeer is hartelijk en zelfs als de Amerikanen winnen slaagt dat niet om. 

Helemaal opgeladen van de adrenaline rijden we na de match de nacht in, naar Calais. Morgenvroeg maken we de oversteek, de plas over naar Engeland. We zijn alvast sterk begonnen!