Webmaidens Grimoire

Als er één jaarfeest is dat Fjierra zeker viert, dan is het Imbolc, het feest waarop in Ierland de godin Bridget of Brighid wordt geëerd. En aangezien zij met deze godin werkt en Arcadia zo’n beetje onder de auspiciën van die godin staat, is dat een no-brainer. Het is overigens ook het feest voor alle vormen van de godin, ook Brigandhu. En natuurlijk is mijn heksennaam ook van haar afgeleid :-) Het zou meteen ook een speciaal ritueel zijn, want niet alleen was het een open ritueel, Fjierra had ook iedereen die geïnteresseerd was om in een nieuwe lesgroep te stappen uitgenodigd om te komen kennis maken. Meteen ook de gelegenheid om trance prophecy te laten zien, iets waar niet alleen newbies maar ook ervaren heksen nog altijd erg van onder indruk zijn en een techniek waar we ons bij Arcadia wel op laten voorstaan. Eerst nam Fjierra ons mee in een visualisatie naar Ierland om de godin te ontmoeten. Ik weet niet waarom, maar ik had het erg moeilijk om mee te reizen. Daarna nam Eirinn plaa...

Als voorbereiding voor Imbolc heeft Fjierra ons wat huiswerk meegegeven. Tijdens dat jaarfeest wordt traditioneel Brighid gevierd, de godin van o.a. inspiratie, en omdat het jaarfeest in de week van de poëzie valt, heeft ze ons gevraagd om een gedicht mee te brengen. Dat mocht een zelfgemaakt gedicht zijn of een gedicht dat ons aanspreekt. Bedoeling was om ieder van ons één van de gedichtjes te laten trekken, zodat het juiste gedicht bij de juiste persoon zou terechtkomen. Nu kan ik wel wat rijmelen en dichten zonder mijn gat op te lichten, maar als je getrouwd bent met de meester aller rijmelaars-zonder-hun-gat-op-te-lichten, dan blijf je beter bij je eigen stiel, niet waar. En dus ging ik grasduinen in mijn boekenkast en op het internet. Wat dacht je van de prachtige gedichten van de veel te vroeg overleden prachtmens Stijn De Paepe of van de feel good gedichten van Anne-Marije Maris van brievenbusgeluk of nog van de natuurgedichten uit “Ik wou dat ik een vogel was”, met voor elke d...

We hadden vanavond afgesproken bij Luna, om te bespreken waar we dit jaar aan willen werken met onze coven. Tijdens de afgelopen Dorpsdag in december hadden we al beslist dat we opnieuw in de elementen zouden duiken, maar de praktische afspraken daarrond waren nog niet concreet. Dat zouden we dus vanavond gaan bekijken. Zo’n nieuw jaar is natuurlijk ook het moment om behalve bij ideeën voor de coven ook stil te staan bij waar we zelf aan willen werken in ons persoonlijk leven. Zowel Luna als ikzelf hadden daar iets voor voorbereid, dat perfect op elkaar aansloot. Nadat we de puntjes op de i hadden gezet voor de covenkalender van 2023, haalde Luna stiften en kleurpotloden boven. Het was tijd voor actie! :-)  EEN SIGILTEKENING VOOR 2023 Een sigil is een in een symbool vertaalde wens of streefdoel waarin je de oorspronkelijke wens of spreuk niet meer herkent. Daar zijn verschillende technieken voor.  Als we het hebben over een sigiltekening, dan hebben we het niet over een symboo...

Popcornballen zijn een soort mix tussen gecarameliseerde maïs en rice crispies. In Amerika worden ze gemaakt rond Halloween en rond kerstmis. Ze zijn tegelijkertijd plakkerig en knapperig, zout en zoet. Normaliter maak je ze helemaal vers, maar je kan ook de luiewijvenversie maken met zakken popcorn uit de winkel en marshmallows in plaats van gesmolten suiker. Het zijn sowieso suikerbommen! Het leuke is dat je er ook boodschapjes in kan verstoppen en er een soort van fortune cookies van kan maken. Perfect voor het nieuwe jaar of als tractatie tijdens een cake & wine. In plaats van een kaart uit een dek te trekken, kan je een popcornbal kiezen. Ze zijn ongelooflijk simpel te maken, de luiewijvenversie dan toch. Wat heb je nodig: 3 maatbekers van 1 liter popcorn, dus al gepofte mais (Je kan de popcorn zelf poppen of popcorn kopen. De popcorn uit de winkel is waarschijnlijk witter omdat er minder achtergebleven bruine velletjes aan zitten);  Een grote zak marshmallows (witte is he...

Op 19 januari wordt in Amerika Popcorn Day gevierd. Dat is zoals veel van die Amerikaanse “feestdagen” puur commercieel, maar het graan dat aan de basis ligt verdient de aandacht wel.  Mais is een oeroud gewas uit Midden-Amerika. In het dal van Tehuacán in Mexico werden de oudste archeologische vondsten van maïs gevonden, die zouden dateren van 4.700 jaar geleden. Maar de plant werd al veel langer gecultiveerd. Er wordt geschat dat de grassoort al ongeveer 10.000 jaar geleden werd gedomesticeerd en veredeld door de inheemse bewoners van Zuid-Mexico om zo uiteindelijk één van de voedzaamste planten op deze aardbol werd. Columbus bracht de mais mee naar Europa, waar de plant verder werd veredeld tot de mais die we nu kennen. Die zit in de een of andere vorm in zowat alles wat we in onze mond stoppen. Mais en popcorn was dus een belangrijke voedselbron voor de Azteken. Het speelde dan ook een grote ceremoniële rol binnen hun religie. In de Azteekse mythologie was het Quetzalcoatl, de ...

Nog een laatste beetje cultuur nu we bijna weer huiswaarts keren. De muurschilderingen van Carl Larsson in de monumentale trappenhal van het Nationalmuseet stonden al langer op mijn bucketlist. Een kant toont de triomfantelijke intocht van Gustav Vasa in Stockholm in de zomer, de andere kant met Midvinterblot een midwintertafereel uit de Edda. Dat schilderij kreeg heel wat kritiek en werd uiteindelijk pas in 1997 op de plaats gehangen waarvoor het was gemaakt.   Larsson was toen nochtans de belangrijkste schilder van Zweden. Met zijn romantische schilderijen van zijn huis in Sundborn zette hij meteen de lijn uit voor die typische Scandinavische stijl waar Ikea en Søstrene Grene nog steeds op teren. Niet alleen Carl Larsson deed dat, ook artiesten als Julia Beck en Fanny Brate tonen dat haast idyllische leven op het Zweedse platteland, dat waarschijnlijk helemaal zo idyllisch niet was. Behalve schilderijen en sculpturen (en een gigantische collectie snuifdozen en miniatuurtjes) heef...

Vandaag trekken we de oude stad in. We nemen de metro naar Gamla Stan. Ik ben verbaasd hoe proper de metrostellen zijn: de stoffen zetels zijn nergens gescheurd, geen tag te bespeuren en alles is kraaknet. Daar kunnen ze in Brussel nog wat van leren. Ik leer ook wat: de reclameslogans op de borden in de stations zijn perfect om mijn Zweeds te oefenen. We lopen via Riddarholmen met zijn renaissance paleizen naar het koninklijk paleis. De koninklijke familie gebruikt het nog steeds voor officiële ontvangsten van hoge buitenlandse gasten en de Nobelprijswinnaars worden hier ook elk jaar vergast op een banket. Zelf wonen ze in Drottningholm, dat andere gekende Zweedse paleis (dat je overigens ook kan bezoeken). We hebben net onze toegangstickets gekocht als het tijd is voor de wisseling van de wacht. Het heeft toch iets, die mariniers met hun groene baretten in zo'n paradeuniform. Het paleis is gigantisch. Het werd gebouwd nadat het oude paleis in 1697 grotendeels door een brand werd v...