Vintertid

 De klok terugdraaien voor het winteruur heeft dit jaar een eigenaardige zwaarte, alsof de donkere maanden van de winter dit jaar langer zullen duren dan de andere jaren. Dat is natuurlijk niet zo, maar corona legt er een extra laagje over.

De nieuwe, strenge regels die de tweede coronagolf met zich meebrengt, doen ons beseffen dat dit niet iets is dat binnen een paar maanden voorbij zal zijn. Dat dachten we wel in de lente. We hielden afstand, naaiden mondmaskers, klapten voor de mensen in de zorgsector en hielden ons fluitend aan de lockdownregels.

Toen kwam een zomer zonder festivals en zonder barbecues. De herfst bracht ons een tweede golf van ziekenhuisopnames, paniek in de eventsector en ei zo na een tweede lockdown. We betrapten onszelf op melancholie, moedeloosheid en een gevoel van onmacht en rebellie. En nu komt een donkere winter zonder Sinterklaas en waarschijnlijk zonder Kerstmis. De winter wordt extra somber, zonder zonlicht, zo lijkt het wel.

Overal liggen de winkels al vol met kerstspullen. Ik hoor op het nieuws dat de kussentjes, de kaarsen en al die typische dingen die zorgen voor de gezelligheid van de winter nu al de deur uit vliegen. Het is oktober begot! Het lijkt wel of de mensen behoefte hebben aan de sfeer van Kerstmis, aan het licht en de verbinding met vrienden en familie die bij het feest hoort. Aan troost en hygge.

In de krant stond dit weekend een artikel waarin de Noren als voorbeeld worden genomen. In Noorwegen lijkt het het halve jaar te regenen en de winters zijn er altijd donker, nat en koud. Niet dat de Noren zich daardoor laten meeslepen. Ze zetten gewoon hun halve huis vol kaarsen, kopen warme fluffy elandsloefen en kruipen met hun eigen versie van een pumpkin spice latte en een dekentje op de bank. "Er is geen slecht weer, alleen slechte kleren" is een typische nuchtere Noorse uitspraak: in plaats van te kijken naar wat je niet hebt, zie je beter wat je wél hebt, zoals warme chocomelk, de geur van het vers brood dat je net gebakken hebt, het zachte gesnurk van de kat in de zetel ...

Die schiet verwilderd wakker als ik tevreden mijn neus in haar vacht steek.