It's the end of the world as we know it
Wat krijg je als je drie wetenschappelijke breinen en evenveel heksen samen laat nadenken over het einde van de wereld? Een bizarre mengeling van technologie en Middeleeuwse boerenwijsheid :-), zo blijkt. Ik vond het wel treffend hoe de heksen meteen nadachten over een meer duurzame manier van leven, terug naar de natuur en wat de aarde ons te bieden heeft, terwijl de technonerds in het gezelschap meteen strategieën bedachten over hoe de natuur naar onze hand te zetten. De pessimisten onder ons zouden meteen zeggen dat het begin van de volgende apocalyps al geboren was nog voor de vorige goed en wel was afgelopen ...
Het is een feit dat als er ooit een bom wordt gegooid op België – niet ondenkbaar gezien Brussel niet alleen het hoofdkwartier van de Europese Gemeenschap herbergt maar ook dat van de NAVO – weinigen van ons dat waarschijnlijk zouden overleven. De kunst is dus om te gaan lopen voordat de grond – letterlijk – te heet onder ieders voeten wordt en gebruik te maken van ieders sterke punten om samen sterk te staan.
Stel je voor dat je een groep mensen met verschillende skills uit de vriendenkring zou kunnen verzamelen om samen te gaan (over)leven in Pousseaux in Frankrijk. Het buitenhuis van Eirinns schoonouders heeft meer dan genoeg plaats om verschillende mensen en zelfs families te herbergen. Het domein heeft dikke muren en is goed verdedigbaar. En het ligt vlak bij een riviertje met sluizen waar mits het bouwen van een dammetje misschien electriciteit kan worden opgewekt via het verval van het water. Bovendien ligt het midden in een landbouwstreek, dus valt er waarschijnlijk wel samen te werken met plaatselijke boeren voor voedsel. En in een boerengat als Pousseaux is politiek niks te scoren, dus ben je er waarschijnlijk relatief veilig voor bommen en ander oorlogstuig.
Hoe weet je echter wanneer je de stap naar Frankrijk moet zetten? Het belangrijkste is om nog voor het conflict helemaal los gaat te vertrekken naar veiliger oorden. In de tweede wereldoorlog was dat niet anders: de mensen die in het begin van het conflict naar Amerika zijn gelucht, zaten daar veilig. De anderen wisten pas toen het te laat was dat ze dat beter ook hadden gedaan ... Het is ook in de begindagen dat het nog gemakkelijk reizen is, zonder overvolle wegen, geplunderde benzinestations en dito warenhuizen.
We spraken over de voordelen van een codewoord, iets onverdachts zoals “Pompelmoes Poes” (een kleine verwijzing naar het idyllysche Pousseaux :-)), dat voor ieder van ons het teken zou zijn om alles te laten voor wat het is en te beginnen met het verzamelen van dingen die nuttig zouden kunnen zijn voor een lange periode van baricadering: slaapzakken, batterijen, water, voedsel, geneesmiddelen, enz. ... En een selectie van boeken om de mosterd uit te halen, want ieder van ons heeft dan wel een levendige fantasie (we zijn allemaal rollenspelers voor iets, niet waar :-)), geen van ons heeft veel ervaring met overleven in een wereld waar je niet gewoon naar de loodgieter belt of naar de supermarkt gaat om je dagdagelijkse boodschappen. Al heeft niemand natuurlijk ervaring met overleven in een wereld die net haywire is gegaan ...
We dachten dat het wel een plan kon zijn om een vrachtwagentje te huren en daarmee ieders huis lansg te rijden om spullen op te halen. De VISA-rekening om de huur te betalen zouden we waarschijnlijk toch nooit gepresenteerd krijgen :-) En als het niet meer mogelijk zou zijn om met de vrachtwagen of de wagen naar Frankrijk te rijden, dan zouden we het per fiets moeten doen. Fietsen zouden waarschijnlijk een zeer handig vervoermiddel kunnen blijken te zijn eens de technologie en de fossiele brandstoffen zouden weggevallen zijn (dat was een bijdrage van de heksen in het gezelschap!).
Terwijl de mannen druk aan het filosoferen waren over het opwekken van electriciteit om toch één diepvriezer aan de praat te houden – “Iedereen steelt waarschijnlijk al het eten uit de supermarkt, niemand gaat ons willen tegenhouden als wij een diepvriezer komen halen!” – dachten de heksen ook aan de voedselvoorziening: koeien voor de melk een kippen voor de eieren (dierlijke proteinen!), en eetbare planten en kruiden uit het wild (Yza’s rayon). Zo had iedereen al meteen een nuttige taak bedeeld bekregen :-) Ik dacht dat ik misschien wat cultuur kon bijdragen aan het klein grut. Beschaving, niet waar.
“Planning the apocalyps. Another day well spent!” zoals M. het zo droogjes uitdrukte. :-)
http://www.ecoedges.com/actie/interviews/het-einde-van-de-wereld-in-film-en-literatuur/
Het is een feit dat als er ooit een bom wordt gegooid op België – niet ondenkbaar gezien Brussel niet alleen het hoofdkwartier van de Europese Gemeenschap herbergt maar ook dat van de NAVO – weinigen van ons dat waarschijnlijk zouden overleven. De kunst is dus om te gaan lopen voordat de grond – letterlijk – te heet onder ieders voeten wordt en gebruik te maken van ieders sterke punten om samen sterk te staan.
Stel je voor dat je een groep mensen met verschillende skills uit de vriendenkring zou kunnen verzamelen om samen te gaan (over)leven in Pousseaux in Frankrijk. Het buitenhuis van Eirinns schoonouders heeft meer dan genoeg plaats om verschillende mensen en zelfs families te herbergen. Het domein heeft dikke muren en is goed verdedigbaar. En het ligt vlak bij een riviertje met sluizen waar mits het bouwen van een dammetje misschien electriciteit kan worden opgewekt via het verval van het water. Bovendien ligt het midden in een landbouwstreek, dus valt er waarschijnlijk wel samen te werken met plaatselijke boeren voor voedsel. En in een boerengat als Pousseaux is politiek niks te scoren, dus ben je er waarschijnlijk relatief veilig voor bommen en ander oorlogstuig.
Hoe weet je echter wanneer je de stap naar Frankrijk moet zetten? Het belangrijkste is om nog voor het conflict helemaal los gaat te vertrekken naar veiliger oorden. In de tweede wereldoorlog was dat niet anders: de mensen die in het begin van het conflict naar Amerika zijn gelucht, zaten daar veilig. De anderen wisten pas toen het te laat was dat ze dat beter ook hadden gedaan ... Het is ook in de begindagen dat het nog gemakkelijk reizen is, zonder overvolle wegen, geplunderde benzinestations en dito warenhuizen.
We spraken over de voordelen van een codewoord, iets onverdachts zoals “Pompelmoes Poes” (een kleine verwijzing naar het idyllysche Pousseaux :-)), dat voor ieder van ons het teken zou zijn om alles te laten voor wat het is en te beginnen met het verzamelen van dingen die nuttig zouden kunnen zijn voor een lange periode van baricadering: slaapzakken, batterijen, water, voedsel, geneesmiddelen, enz. ... En een selectie van boeken om de mosterd uit te halen, want ieder van ons heeft dan wel een levendige fantasie (we zijn allemaal rollenspelers voor iets, niet waar :-)), geen van ons heeft veel ervaring met overleven in een wereld waar je niet gewoon naar de loodgieter belt of naar de supermarkt gaat om je dagdagelijkse boodschappen. Al heeft niemand natuurlijk ervaring met overleven in een wereld die net haywire is gegaan ...
We dachten dat het wel een plan kon zijn om een vrachtwagentje te huren en daarmee ieders huis lansg te rijden om spullen op te halen. De VISA-rekening om de huur te betalen zouden we waarschijnlijk toch nooit gepresenteerd krijgen :-) En als het niet meer mogelijk zou zijn om met de vrachtwagen of de wagen naar Frankrijk te rijden, dan zouden we het per fiets moeten doen. Fietsen zouden waarschijnlijk een zeer handig vervoermiddel kunnen blijken te zijn eens de technologie en de fossiele brandstoffen zouden weggevallen zijn (dat was een bijdrage van de heksen in het gezelschap!).
Terwijl de mannen druk aan het filosoferen waren over het opwekken van electriciteit om toch één diepvriezer aan de praat te houden – “Iedereen steelt waarschijnlijk al het eten uit de supermarkt, niemand gaat ons willen tegenhouden als wij een diepvriezer komen halen!” – dachten de heksen ook aan de voedselvoorziening: koeien voor de melk een kippen voor de eieren (dierlijke proteinen!), en eetbare planten en kruiden uit het wild (Yza’s rayon). Zo had iedereen al meteen een nuttige taak bedeeld bekregen :-) Ik dacht dat ik misschien wat cultuur kon bijdragen aan het klein grut. Beschaving, niet waar.
“Planning the apocalyps. Another day well spent!” zoals M. het zo droogjes uitdrukte. :-)
http://www.ecoedges.com/actie/interviews/het-einde-van-de-wereld-in-film-en-literatuur/
Reacties