Vrede aan alle mensen die van goede wille zijn
Vrede
Vrede
Vrede op aarde aan alle mensen
Die van goede wille zijn ...
Elke kerst wordt het opnieuw gezongen en wensen we elkaar vrede. En toch krijgen mensen niet genoeg van oorlog.
Deze zomer is het 100 jaar geleden dat de verschrikkingen van de Groote Oorlog begonnen. Op 28 juli 1914 verklaarde Oostenrijk-Hongarije de oorlog aan Servië nadat de Servische nationalist Gavril Princip op 28 juni de Oostenrijke aartshertog Frans Ferdinand en zijn vrouw doodschoot.
Servië had een verdrag met Rusland, dat dan weer samenwerkte in de zogenaamde "Triple Entente" met Frankrijk en Groot-Brittannië, en Duitsland stond aan de zijde van broer Oostenrijk-Hongarije. En zo zat iedereen plots verwikkeld in een totaal geëscaleerd mondiaal conflict dat in se een lokale machtsstrijd in de Balkan was.
Geprangd tussen al dat geweld - en tussen aartsrivalen Duitsland en Frankrijk - zat ons kleine België, dat neutraal was en dat ook wilde blijven. Toen de Duitsers vroegen of ze door ons land mochten trekken om de Fransen op hun donder te geven, kregen ze nul op request. Een week later vielen de eerste Belgische oorlogsslachtoffers. De Duitsers kwamen toch en de Belgen verdedigden zich zo goed en zo kwaad als ze konden. De term "Brave little Belgians" was geboren ...
Waar iedereen verwachtte om tegen kerstmis terug thuis te zijn, was het de start van een bloedig vierjarig conflict met miljoenen slachtoffers. De helft van West-Vlaanderen werd zo goed als van de kaart geveegd. Zelfs de internationaal befaamde bibliotheek van de Universiteit Leuven werd bewust in brand gestoken. Pas op 11 november 1918 zwegen de wapens opnieuw.
Het gemak waarmee machthebbers voor oorlog kiezen is beangstigend. Zonder enig moreel besef vergooien ze het leven van miljoenen mensen, zowel soldaten als burgers, om nog maar te zwijgen over de schade die een oorlog met zich meebrengt. Er is niets dat zoveel menselijk leed kan rechtvaardigen. Een oorlog kent alleen maar verliezers, laat je niks anders aanpraten door de ene of de andere demagoog!
Het enige goede dat deze verschrikkelijke oorlog, die zoveel slachtoffers eiste, met zich heeft meegebracht, is dat hij aan de basis ligt van de Volkerenbond - de Verenigde Naties. Hij legde de kiemen voor wat later de NAVO en de Europese Unie zouden worden. Na afloop van de oorlog had de hele wereld een kater en iedereen - gelijk aan welke kant je had gevochten - was het over één ding eens: dit mocht nooit meer gebeuren. De idee was dat samenwerking ervoor zou zorgen dat geen enkel land binnen het samenwerkingsverband er baat bij zou hebben om een ander land de das om te doen en dat een herhaling van de Groote Oorlog niet mogelijk zou zijn. Toen de Tweede Wereldoorlog er amper 25 jaar later al was, groeide dat besef uit tot een rotsvaste overtuiging. Tot nu toe heeft het bij ons gewerkt...
Als je de verwoestingen ziet die Israel heeft veroorzaakt in Gaza, of de brokstukken van het lijnvliegtuig dat de pro-Russische rebellen in Oekraïne hebben neergeschoten, dan kan je niet anders dan de paralellen zien met de woestenij die Vlaanderen was na de Eerste Wereldoorlog. De oorlog ligt nog altijd op de loer, vlak achter de hoek. De generatie van onze ouders is de eerste in honderden jaren die nooit oorlog heeft gekend. Statistisch gezien kan hier dus elk ogenblik een nieuwe oorlog uitbreken. Als ik politici hoor pleiten voor een vermindering van Europa begin ik dus al te huiveren. Omdat wij geen idee hebben van wat oorlog is, denk ik dat we misschien al te gemakkelijk de nationalistische kaart trekken en de banden tussen onze landen willen losser maken. Maar dat is geen goed idee. Als je de beelden ziet van wat er gebeurt aan de grenzen van de Europese Unie - Oekraïne, Palestina, Syrië, enz. ... - of hoort hoe er overal ter wereld potentaten macht verwerven op de kap van hun bevolking, dan denk ik dat er juist niet genoeg Europa is. Het vergt alleen een beetje goede wil.
Vrede
Vrede op aarde aan alle mensen
Die van goede wille zijn ...
Elke kerst wordt het opnieuw gezongen en wensen we elkaar vrede. En toch krijgen mensen niet genoeg van oorlog.
Deze zomer is het 100 jaar geleden dat de verschrikkingen van de Groote Oorlog begonnen. Op 28 juli 1914 verklaarde Oostenrijk-Hongarije de oorlog aan Servië nadat de Servische nationalist Gavril Princip op 28 juni de Oostenrijke aartshertog Frans Ferdinand en zijn vrouw doodschoot.
Servië had een verdrag met Rusland, dat dan weer samenwerkte in de zogenaamde "Triple Entente" met Frankrijk en Groot-Brittannië, en Duitsland stond aan de zijde van broer Oostenrijk-Hongarije. En zo zat iedereen plots verwikkeld in een totaal geëscaleerd mondiaal conflict dat in se een lokale machtsstrijd in de Balkan was.
Geprangd tussen al dat geweld - en tussen aartsrivalen Duitsland en Frankrijk - zat ons kleine België, dat neutraal was en dat ook wilde blijven. Toen de Duitsers vroegen of ze door ons land mochten trekken om de Fransen op hun donder te geven, kregen ze nul op request. Een week later vielen de eerste Belgische oorlogsslachtoffers. De Duitsers kwamen toch en de Belgen verdedigden zich zo goed en zo kwaad als ze konden. De term "Brave little Belgians" was geboren ...
Waar iedereen verwachtte om tegen kerstmis terug thuis te zijn, was het de start van een bloedig vierjarig conflict met miljoenen slachtoffers. De helft van West-Vlaanderen werd zo goed als van de kaart geveegd. Zelfs de internationaal befaamde bibliotheek van de Universiteit Leuven werd bewust in brand gestoken. Pas op 11 november 1918 zwegen de wapens opnieuw.
Het gemak waarmee machthebbers voor oorlog kiezen is beangstigend. Zonder enig moreel besef vergooien ze het leven van miljoenen mensen, zowel soldaten als burgers, om nog maar te zwijgen over de schade die een oorlog met zich meebrengt. Er is niets dat zoveel menselijk leed kan rechtvaardigen. Een oorlog kent alleen maar verliezers, laat je niks anders aanpraten door de ene of de andere demagoog!
Het enige goede dat deze verschrikkelijke oorlog, die zoveel slachtoffers eiste, met zich heeft meegebracht, is dat hij aan de basis ligt van de Volkerenbond - de Verenigde Naties. Hij legde de kiemen voor wat later de NAVO en de Europese Unie zouden worden. Na afloop van de oorlog had de hele wereld een kater en iedereen - gelijk aan welke kant je had gevochten - was het over één ding eens: dit mocht nooit meer gebeuren. De idee was dat samenwerking ervoor zou zorgen dat geen enkel land binnen het samenwerkingsverband er baat bij zou hebben om een ander land de das om te doen en dat een herhaling van de Groote Oorlog niet mogelijk zou zijn. Toen de Tweede Wereldoorlog er amper 25 jaar later al was, groeide dat besef uit tot een rotsvaste overtuiging. Tot nu toe heeft het bij ons gewerkt...
Als je de verwoestingen ziet die Israel heeft veroorzaakt in Gaza, of de brokstukken van het lijnvliegtuig dat de pro-Russische rebellen in Oekraïne hebben neergeschoten, dan kan je niet anders dan de paralellen zien met de woestenij die Vlaanderen was na de Eerste Wereldoorlog. De oorlog ligt nog altijd op de loer, vlak achter de hoek. De generatie van onze ouders is de eerste in honderden jaren die nooit oorlog heeft gekend. Statistisch gezien kan hier dus elk ogenblik een nieuwe oorlog uitbreken. Als ik politici hoor pleiten voor een vermindering van Europa begin ik dus al te huiveren. Omdat wij geen idee hebben van wat oorlog is, denk ik dat we misschien al te gemakkelijk de nationalistische kaart trekken en de banden tussen onze landen willen losser maken. Maar dat is geen goed idee. Als je de beelden ziet van wat er gebeurt aan de grenzen van de Europese Unie - Oekraïne, Palestina, Syrië, enz. ... - of hoort hoe er overal ter wereld potentaten macht verwerven op de kap van hun bevolking, dan denk ik dat er juist niet genoeg Europa is. Het vergt alleen een beetje goede wil.
Reacties