Kikenosvel (covenbijeenkomst)
Vanavond spoedden we ons naar Naja's huis, geen sinecure want de E313 was helemaal afgesloten wegens een ongeluk, en we waren pas voltallig rond 21u. Niet echt een ontspannen start van onze covenbijeenkomst!
Naja nam ons mee naar boven, waar ze haar Aphrodite-altaar heeft staan. Over Aphrodite zouden we het vandaag ook gaan hebben. Naja werkt met Aphrodite en was net een weekje terug van Cyprus, de geboorteplaats van de godin. Aphrodite werd geboren uit het schuim van de zee als een volwassen beeldschone vrouw en kwam op Cyprus aan land. Daar heerste al een cultus voor de oude Fenicische godin Astarte, maar die ging over in de cultus van Aphrodite.
Het eiland herbergt dus de oudste tempels van Aphrodite en die was Naja natuurlijk gaan bezoeken. We bekeken de postkaarten die ze had meegebracht. Naja liet ons een kaart zien van "het bad van Aphrodite", volgens haar echt een magische plek. Het is een soort van waterbassin waar je jammer genoeg niet zelf in mag gaan baden. De legende zegt dat je voor eeuwig jong en mooi wordt als je er in zou baden, zoals Aphrodite, en daarom steekt iedereen voor de zekerheid toch maar zijn handen in het water. :-)
Haar reis naar Cyprus was geen gewone vakantie geweest, het was eerder een bedevaart om de bevestiging te vinden dat het pad van Aphrodite wel degelijk het juiste pad voor haar was en die bevestiging had ze meer dan eens gekregen. Synchroniciteit in overvloed!
Ze had er ook gezocht naar bevestiging voor haar heksennaam en die bracht ze inderdaad mee uit Cyprus: het zou Naja worden! Daarin hoor je meteen het woord najaden en als je weet dat die waternimfen traditioneel de godin vergezellen, dan moet je het niet ver zoeken. Alleszins niet verder dan Kikenos :-) Dat is het Griekse woord voor zwaan, al bekt het niet half zo mooi als het dier zelf. In die richting dacht ze eerst, tot ze afknapte op dat lelijke woord. Ik lag al meteen in een lachstuip want kikenos deed me net een beetje teveel denken aan "kieken" en zaten we hier niet bij elkaar, chicks onder elkaar?
Zwanen horen alleszins bij Aphrodite. Ze stonden symbool voor schoonheid, de dichtkunst en muziek, alles waarmee Aphrodite ook verbonden was. Zwanen doen ons meteen denken aan het sprookje van het lelijke jonge eendje dat zonder dat het dat zelf wist al lang een prachtige zwaan was geworden, maar daar nog naar moest leren leven. Dat vond Naja ook voor zichzelf zeer toepasselijk. Zoals de brochure in haar hotel in Cyprus het al zo mooi wist te verwoorden: "Your new life starts here!".
Naja liet ons de dingen zien die ze had meegenomen uit Cyprus voor haar altaar: een typisch beeld van de godin, een marmeren beeldje van een zwaan, water uit het bad van Aphrodite en zand. Ze vertelde ook over de rots van Aphrodite, Petra Tou Romiou, de plek waar Aphrodite aan land zou zijn gekomen. De rots ligt half op het strand en half in de zee. In de rots zit een spleet die wel aan een vagina doet denken en waar het heerlijk mediteren is. Naar die plek nam Naja ons mee in een pathworking.
Ik liep over het strand. Rondom me zag ik de schoonheid van het landschap: het aan en af rollen van de golven die braken op het strand, de groen begroeide bergen, ... De rots van Aphrodite lag voor me.
Ik zag drie meisjes vrolijk dollen op het strand. Ze waren een jaar of zestien en zo te zien hadden ze veel plezier. Hun vrolijke gelach rolde over het strand. Ze droegen kleurige bikini's en pareo's, hun armen rinkelden van de armbandjes. Toen ze mij in het oog kregen, liepen ze me tegemoet. Giechelend namen ze me bij de hand en trokken me mee in hun dans. Ik danste vrolijk mee.
Eén van de meisjes maakte een vuurtje op het strand. De andere twee trokken mijn T-shirt over mijn hoofd. Gelukkig droeg ik er een bikini onder! Ze knoopten één van hun pareo's los en sloegen die om mijn heupen. Eén van de meisjes deed een aantal armbanden af en deed die om mijn polsen. Toen zette ze een stap achteruit, bekeek me kritisch en verklaarde toen dat ik klaar was voor de Vrouwe.
De bedoeling was dat ik langs de rots doorheen het water zou waden, tot ik aan een rotsspleet kwam waar ik in kon gaan zitten, als in de schoot van de moeder. Daar zou ik Aphrodite ontmoeten. Ik nestelde me in de rotsspleet, mijn voeten wiebelend in het warme zeewater. Naarmate ik me concentreerde op haar naam, begonnen de golven wilder over mijn benen te slaan. En jawel, ik zag een mooie jonge vrouw doorheen de zee naar de rotsspleet waden. Ze had lang blond haar dat rond haar hele lichaam kronkelde. Ze droeg, net als de meisjes op het strand, een bikini en een veelkleurige pareo in pasteltinten rond haar heupen. Het leek wel alsof er een stralend wit licht rondom haar hing.
Toen de godin bij me was, nam ze mijn hand in de hare. Ik was verrast, vooral toen ik Naja's stem hoorde zeggen dat we Aphrodite's hand mochten vastnemen. Mijn hand lag al in de hare. Ik voelde hoe ik rustig werd, ik voelde me geliefd. En toen begon het: ik zag hoe haar hand oud en ruw en grof werd, een aanfluiting van de elegante slanke vingers die zonet nog mijn hand vasthielden. Ik moest me echt concentreren om Aphrodite te blijven zien.
Toen vertrok de godin weer. Ik waadde opnieuw naar buiten, de warme zee in. Naja's stem vertelde ons dat we daar nog eventjes mochten blijven, om te genieten van het warme water, het gevoel van de zon op ons vel en het zachte zand onder onze voeten. Het voelde geweldig! Maar dat gevoel was van korte duur: iemand gooide zand in mijn ogen, en een heleboel zand in mijn ogen. Ik zag niks meer! Ik was ook zo verschoten dat mijn lijf instinctief achteruit was gedeinsd, niet alleen in de pathworking maar ook in het echt. Ik was ruw uit de pathworking in mijn eigen lijf gedumpt zodat ik niet meer kon genieten van Aphrodites zonnige eiland. Wie daarvoor verantwoordelijk was, wist ik niet, maar ik vond het niet leuk!
Nadat we weer naar beneden waren, aten we nog een snelle hap. Ik vertelde de meisjes over mijn godinnenproblemen. Dat zand kon wel eens een pesterij zijn van een jaloerse godin ... Ik vertelde over de quasi afwezigheid van Brigindhu. Volgens mij ben ik tegen heug en meug verwikkeld geraakt in een astraal sacochengevecht waar ik geen enkele controle over heb. Gewoon door erover te vertellen raakte ik al gestresseerd. Ik vind het echt wel griezelig.
Naja nam ons mee naar boven, waar ze haar Aphrodite-altaar heeft staan. Over Aphrodite zouden we het vandaag ook gaan hebben. Naja werkt met Aphrodite en was net een weekje terug van Cyprus, de geboorteplaats van de godin. Aphrodite werd geboren uit het schuim van de zee als een volwassen beeldschone vrouw en kwam op Cyprus aan land. Daar heerste al een cultus voor de oude Fenicische godin Astarte, maar die ging over in de cultus van Aphrodite.
Het eiland herbergt dus de oudste tempels van Aphrodite en die was Naja natuurlijk gaan bezoeken. We bekeken de postkaarten die ze had meegebracht. Naja liet ons een kaart zien van "het bad van Aphrodite", volgens haar echt een magische plek. Het is een soort van waterbassin waar je jammer genoeg niet zelf in mag gaan baden. De legende zegt dat je voor eeuwig jong en mooi wordt als je er in zou baden, zoals Aphrodite, en daarom steekt iedereen voor de zekerheid toch maar zijn handen in het water. :-) Haar reis naar Cyprus was geen gewone vakantie geweest, het was eerder een bedevaart om de bevestiging te vinden dat het pad van Aphrodite wel degelijk het juiste pad voor haar was en die bevestiging had ze meer dan eens gekregen. Synchroniciteit in overvloed!
Ze had er ook gezocht naar bevestiging voor haar heksennaam en die bracht ze inderdaad mee uit Cyprus: het zou Naja worden! Daarin hoor je meteen het woord najaden en als je weet dat die waternimfen traditioneel de godin vergezellen, dan moet je het niet ver zoeken. Alleszins niet verder dan Kikenos :-) Dat is het Griekse woord voor zwaan, al bekt het niet half zo mooi als het dier zelf. In die richting dacht ze eerst, tot ze afknapte op dat lelijke woord. Ik lag al meteen in een lachstuip want kikenos deed me net een beetje teveel denken aan "kieken" en zaten we hier niet bij elkaar, chicks onder elkaar?
Zwanen horen alleszins bij Aphrodite. Ze stonden symbool voor schoonheid, de dichtkunst en muziek, alles waarmee Aphrodite ook verbonden was. Zwanen doen ons meteen denken aan het sprookje van het lelijke jonge eendje dat zonder dat het dat zelf wist al lang een prachtige zwaan was geworden, maar daar nog naar moest leren leven. Dat vond Naja ook voor zichzelf zeer toepasselijk. Zoals de brochure in haar hotel in Cyprus het al zo mooi wist te verwoorden: "Your new life starts here!".
Naja liet ons de dingen zien die ze had meegenomen uit Cyprus voor haar altaar: een typisch beeld van de godin, een marmeren beeldje van een zwaan, water uit het bad van Aphrodite en zand. Ze vertelde ook over de rots van Aphrodite, Petra Tou Romiou, de plek waar Aphrodite aan land zou zijn gekomen. De rots ligt half op het strand en half in de zee. In de rots zit een spleet die wel aan een vagina doet denken en waar het heerlijk mediteren is. Naar die plek nam Naja ons mee in een pathworking.
Ik zag drie meisjes vrolijk dollen op het strand. Ze waren een jaar of zestien en zo te zien hadden ze veel plezier. Hun vrolijke gelach rolde over het strand. Ze droegen kleurige bikini's en pareo's, hun armen rinkelden van de armbandjes. Toen ze mij in het oog kregen, liepen ze me tegemoet. Giechelend namen ze me bij de hand en trokken me mee in hun dans. Ik danste vrolijk mee.
Eén van de meisjes maakte een vuurtje op het strand. De andere twee trokken mijn T-shirt over mijn hoofd. Gelukkig droeg ik er een bikini onder! Ze knoopten één van hun pareo's los en sloegen die om mijn heupen. Eén van de meisjes deed een aantal armbanden af en deed die om mijn polsen. Toen zette ze een stap achteruit, bekeek me kritisch en verklaarde toen dat ik klaar was voor de Vrouwe.
De bedoeling was dat ik langs de rots doorheen het water zou waden, tot ik aan een rotsspleet kwam waar ik in kon gaan zitten, als in de schoot van de moeder. Daar zou ik Aphrodite ontmoeten. Ik nestelde me in de rotsspleet, mijn voeten wiebelend in het warme zeewater. Naarmate ik me concentreerde op haar naam, begonnen de golven wilder over mijn benen te slaan. En jawel, ik zag een mooie jonge vrouw doorheen de zee naar de rotsspleet waden. Ze had lang blond haar dat rond haar hele lichaam kronkelde. Ze droeg, net als de meisjes op het strand, een bikini en een veelkleurige pareo in pasteltinten rond haar heupen. Het leek wel alsof er een stralend wit licht rondom haar hing.
Toen de godin bij me was, nam ze mijn hand in de hare. Ik was verrast, vooral toen ik Naja's stem hoorde zeggen dat we Aphrodite's hand mochten vastnemen. Mijn hand lag al in de hare. Ik voelde hoe ik rustig werd, ik voelde me geliefd. En toen begon het: ik zag hoe haar hand oud en ruw en grof werd, een aanfluiting van de elegante slanke vingers die zonet nog mijn hand vasthielden. Ik moest me echt concentreren om Aphrodite te blijven zien.
Toen vertrok de godin weer. Ik waadde opnieuw naar buiten, de warme zee in. Naja's stem vertelde ons dat we daar nog eventjes mochten blijven, om te genieten van het warme water, het gevoel van de zon op ons vel en het zachte zand onder onze voeten. Het voelde geweldig! Maar dat gevoel was van korte duur: iemand gooide zand in mijn ogen, en een heleboel zand in mijn ogen. Ik zag niks meer! Ik was ook zo verschoten dat mijn lijf instinctief achteruit was gedeinsd, niet alleen in de pathworking maar ook in het echt. Ik was ruw uit de pathworking in mijn eigen lijf gedumpt zodat ik niet meer kon genieten van Aphrodites zonnige eiland. Wie daarvoor verantwoordelijk was, wist ik niet, maar ik vond het niet leuk!
Nadat we weer naar beneden waren, aten we nog een snelle hap. Ik vertelde de meisjes over mijn godinnenproblemen. Dat zand kon wel eens een pesterij zijn van een jaloerse godin ... Ik vertelde over de quasi afwezigheid van Brigindhu. Volgens mij ben ik tegen heug en meug verwikkeld geraakt in een astraal sacochengevecht waar ik geen enkele controle over heb. Gewoon door erover te vertellen raakte ik al gestresseerd. Ik vind het echt wel griezelig.
Reacties