Oogsten wat je hebt gezaaid (Mabon)
Afgelopen zondag waren we uitgenodigd door Coven Ni d'Jenatche om bij hen een Mabonritueel mee te komen vieren. En dus kwam Una me oppikken en reden we met veel plezier naar Langdorp.
Aangezien Arcadia nogal ecclectisch werkt en een heleboel dingen uit de standaard rituelen eruit heeft gekieperd, hadden we aan Tamarisk en Gwydion van Coven Ni d'Jenatche gevraagd of zij niet eens een ouderwets ritueel met alle toeters en bellen voor ons wilden doen, zodat de heksen-in-spe van lesgroep AmmaDevi dat ook eens van kortbij konden meemaken. Die uitwisseling tussen covens is iets dat volgens mij veel meer zou moeten gebeuren. In plaats van in een klein geheim hoekje bezig te zijn en niks te delen, is het toch veel plezieriger om elkaar open en bloot (dat bedoel ik figuurlijk :-)) tegemoet te treden, samen plezier te maken en van elkaar te leren. Dat is trouwens iets waar we bij Arcadia bewust voor hebben gekozen, al van de eerste dag dat Arcadia bestond.
Ik ben er elke keer verbaasd van hoe hartelijk Tamarisk en Gwydion zijn. Ik weet dat ze het niet altijd even gemakkelijk hebben gehad, en toch zijn ze altijd positief en open van geest gebleven. Jawel, een voorbeeld voor de meesten onder ons, al zouden ze dat zelf waarschijnlijk gegeneerd wegwuiven. :-)
Nadat we nog vlug genoten van een drankje - Una en ik hadden er ongeveer twee uur over gedaan vanuit Antwerpen, aaaargh! - gingen we naar de (bijna-)tuin waar een ruimte was klaargemaakt voor het ritueel. Terwijl de cirkel proper werd gebezemd, kwamen we één voor één de cirkel in nadat we waren gezuiverd met wierook en gezalfd met olie. Toen kon het echte werk beginnen.
De elementen werden uitgenodigd om mee te doen en ze waren allemaal van de partij. In het zuiden kwam de vuur-alien meedoen, het was dus een formele aangelegenheid, ik was benieuwd! :-) Steen, wierook, water en vuur werden rondgedragen en iedereen kon op zijn eigen tempo contact maken met het element in kwestie. Zo deden we dat vroeger ook bij Arcadia, maar omdat dat bij open rituelen te lang duurde, hebben we dat afgeschaft. Eigenlijk is dat wel jammer, want dat contact maken met de elementen zorgt meteen ook voor een verdieping en intensivering van de cirkel. Ik kan het niet uitleggen, maar die ouderwetse manier van werken voelde goed aan. Ik hou nochthans helemaal niet van de grote gebaren en bombastische blabla die met veel rituelen gepaard gaat (ook bij ons, al zullen mijn covenzusters waarschijnlijk protesteren :-)). Voor mij zorgen die juist voor ballast die het moeilijker maakt om gefocust te blijven. Maar die elementenrondgang, daar wil ik bij ons in de coven toch nog eens een lans voor breken!
Nadat alle plichtplegingen rond het trekken van de cirkel waren gebeurd, was het tijd voor het ritueel zelf.
We hadden allemaal een offergave meegebracht om de hoorn des overvloeds mee te vullen. We kregen van Gwydion een meidoornbes. Tamarisk zette zich in het midden van de cirkel, met twee maidens links en rechts van haar. "Je hebt van mij ontvangen, wat heb je mij te geven?", klonk het. We gaven haar - symbool voor de godin - onze offergaven, waarna de hogepriesteres een zegen uitsprak.
Ik stak een mooie rode appel in de hoorn des overvloeds. Appels staan voor mij symbool voor mijn pagan parcours. Het is toen ik besliste om de appels die me her en der in de anderwereld werden aangeboden eindelijk aan te nemen, dat alles in een stroomversnelling is gekomen. In die zin, is de appel mijn oogst. En nu er in de anderwereld weeral vanalles aan het gebeuren is, staat die appel ook voor de toekomstige oogst: ik wil weten waar ik aan toe ben, wat er gebeurt en wat dat voor mij te betekenen heeft.
We kregen een zakje met kastanjes en chocolade, onze symbolische oogst, en Gwydion zegende ons met olie. Die rook lekker herfstig, ik dacht dat ik kaneel kon ruiken, lekker!
Er werd ook een beetje theater gespeeld. Dat deden wij vroeger ook wel eens, ik herinner me heroische taferelen met een gevecht tussen twee koningen bovenop de tafels, tijdens een Yule feest :-) Er werden twee bladersnoeren in een kruis in de cirkel gelegd, eentje van klimop en eentje van braambes. Dat stekelige snoer ging de lucht in, tussen Tamarisk en Gwydion. De god wilde naar zijn godin toe, maar moest daarvoor eerst de doornstruiken overwinnen. Je krijgt drie kansen, zei Tamarisk tegen Gwydion, die eruit zag alsof hij zou gaan limbo dansen. Mijn lippen krulden al naar omhoog bij de gedachte :-). Van de slag ging het bramensnoer naar beneden, tegen zijn borst, en Tamarisk duwde hem resoluut naar achter. Drie keer!, zei ze, en je moet het pad vinden. We lachten. :-) Gwydion nam het klimopsnoer, dat hem de weg zou wijzen, en de bramen gingen gezwind naar omhoog. Hij had het gehaald en kuste Tamarisk uitbundig :-)
De klimopslinger werd rond een gigantische kelk met sangria gedraaid, die daarna werd rondgegeven, net zoals een schotel met plakjes cake. We lieten het ons smaken, lachten met volle mond en kusten elkaar met veel plezier op mond en wangen :-)
De heksen van de Ni d'Jenatche coven dansten en zongen de Witches' Rune terwijl wij er naar keken. Dat hebben wij bij Arcadia nooit gedaan. Ik zou de tekst zelfs nog eens moeten opzoeken, zo lang is het geleden dat ik die nog heb gezien ...
We stuurden nog energie naar Merlin en andere mensen die het nodig hebben, en daarna openden we de cirkel. Eens dat was gebeurd, werd er nog gedrumd. Tamarisk had gevraagd om een muziekinstrument mee te brengen, en ik had een klein Afrikaans kikkergeluidding mee, waarmee je heerlijk kan ratelen. De meisjes van Arcadia begonnen te dansen terwijl er werd geïmproviseerd. Het was magisch!
De superpikante koriandersoep van Gwydion en het uitgebreide koude buffet van Katinka zorgden voor een perfecte ontspannen afsluiter van een heerlijke namiddag. Absoluut voor herhaling vatbaar!
Aangezien Arcadia nogal ecclectisch werkt en een heleboel dingen uit de standaard rituelen eruit heeft gekieperd, hadden we aan Tamarisk en Gwydion van Coven Ni d'Jenatche gevraagd of zij niet eens een ouderwets ritueel met alle toeters en bellen voor ons wilden doen, zodat de heksen-in-spe van lesgroep AmmaDevi dat ook eens van kortbij konden meemaken. Die uitwisseling tussen covens is iets dat volgens mij veel meer zou moeten gebeuren. In plaats van in een klein geheim hoekje bezig te zijn en niks te delen, is het toch veel plezieriger om elkaar open en bloot (dat bedoel ik figuurlijk :-)) tegemoet te treden, samen plezier te maken en van elkaar te leren. Dat is trouwens iets waar we bij Arcadia bewust voor hebben gekozen, al van de eerste dag dat Arcadia bestond.
Ik ben er elke keer verbaasd van hoe hartelijk Tamarisk en Gwydion zijn. Ik weet dat ze het niet altijd even gemakkelijk hebben gehad, en toch zijn ze altijd positief en open van geest gebleven. Jawel, een voorbeeld voor de meesten onder ons, al zouden ze dat zelf waarschijnlijk gegeneerd wegwuiven. :-)
Nadat we nog vlug genoten van een drankje - Una en ik hadden er ongeveer twee uur over gedaan vanuit Antwerpen, aaaargh! - gingen we naar de (bijna-)tuin waar een ruimte was klaargemaakt voor het ritueel. Terwijl de cirkel proper werd gebezemd, kwamen we één voor één de cirkel in nadat we waren gezuiverd met wierook en gezalfd met olie. Toen kon het echte werk beginnen.
De elementen werden uitgenodigd om mee te doen en ze waren allemaal van de partij. In het zuiden kwam de vuur-alien meedoen, het was dus een formele aangelegenheid, ik was benieuwd! :-) Steen, wierook, water en vuur werden rondgedragen en iedereen kon op zijn eigen tempo contact maken met het element in kwestie. Zo deden we dat vroeger ook bij Arcadia, maar omdat dat bij open rituelen te lang duurde, hebben we dat afgeschaft. Eigenlijk is dat wel jammer, want dat contact maken met de elementen zorgt meteen ook voor een verdieping en intensivering van de cirkel. Ik kan het niet uitleggen, maar die ouderwetse manier van werken voelde goed aan. Ik hou nochthans helemaal niet van de grote gebaren en bombastische blabla die met veel rituelen gepaard gaat (ook bij ons, al zullen mijn covenzusters waarschijnlijk protesteren :-)). Voor mij zorgen die juist voor ballast die het moeilijker maakt om gefocust te blijven. Maar die elementenrondgang, daar wil ik bij ons in de coven toch nog eens een lans voor breken!
Nadat alle plichtplegingen rond het trekken van de cirkel waren gebeurd, was het tijd voor het ritueel zelf.
 |
| Hoorn des overvloeds |
We hadden allemaal een offergave meegebracht om de hoorn des overvloeds mee te vullen. We kregen van Gwydion een meidoornbes. Tamarisk zette zich in het midden van de cirkel, met twee maidens links en rechts van haar. "Je hebt van mij ontvangen, wat heb je mij te geven?", klonk het. We gaven haar - symbool voor de godin - onze offergaven, waarna de hogepriesteres een zegen uitsprak.
Ik stak een mooie rode appel in de hoorn des overvloeds. Appels staan voor mij symbool voor mijn pagan parcours. Het is toen ik besliste om de appels die me her en der in de anderwereld werden aangeboden eindelijk aan te nemen, dat alles in een stroomversnelling is gekomen. In die zin, is de appel mijn oogst. En nu er in de anderwereld weeral vanalles aan het gebeuren is, staat die appel ook voor de toekomstige oogst: ik wil weten waar ik aan toe ben, wat er gebeurt en wat dat voor mij te betekenen heeft.
We kregen een zakje met kastanjes en chocolade, onze symbolische oogst, en Gwydion zegende ons met olie. Die rook lekker herfstig, ik dacht dat ik kaneel kon ruiken, lekker!
Er werd ook een beetje theater gespeeld. Dat deden wij vroeger ook wel eens, ik herinner me heroische taferelen met een gevecht tussen twee koningen bovenop de tafels, tijdens een Yule feest :-) Er werden twee bladersnoeren in een kruis in de cirkel gelegd, eentje van klimop en eentje van braambes. Dat stekelige snoer ging de lucht in, tussen Tamarisk en Gwydion. De god wilde naar zijn godin toe, maar moest daarvoor eerst de doornstruiken overwinnen. Je krijgt drie kansen, zei Tamarisk tegen Gwydion, die eruit zag alsof hij zou gaan limbo dansen. Mijn lippen krulden al naar omhoog bij de gedachte :-). Van de slag ging het bramensnoer naar beneden, tegen zijn borst, en Tamarisk duwde hem resoluut naar achter. Drie keer!, zei ze, en je moet het pad vinden. We lachten. :-) Gwydion nam het klimopsnoer, dat hem de weg zou wijzen, en de bramen gingen gezwind naar omhoog. Hij had het gehaald en kuste Tamarisk uitbundig :-)
De klimopslinger werd rond een gigantische kelk met sangria gedraaid, die daarna werd rondgegeven, net zoals een schotel met plakjes cake. We lieten het ons smaken, lachten met volle mond en kusten elkaar met veel plezier op mond en wangen :-)
De heksen van de Ni d'Jenatche coven dansten en zongen de Witches' Rune terwijl wij er naar keken. Dat hebben wij bij Arcadia nooit gedaan. Ik zou de tekst zelfs nog eens moeten opzoeken, zo lang is het geleden dat ik die nog heb gezien ...
We stuurden nog energie naar Merlin en andere mensen die het nodig hebben, en daarna openden we de cirkel. Eens dat was gebeurd, werd er nog gedrumd. Tamarisk had gevraagd om een muziekinstrument mee te brengen, en ik had een klein Afrikaans kikkergeluidding mee, waarmee je heerlijk kan ratelen. De meisjes van Arcadia begonnen te dansen terwijl er werd geïmproviseerd. Het was magisch!
De superpikante koriandersoep van Gwydion en het uitgebreide koude buffet van Katinka zorgden voor een perfecte ontspannen afsluiter van een heerlijke namiddag. Absoluut voor herhaling vatbaar!
Reacties