Mijn koninkrijk voor een paard? (covenbijeenkomst)
Vorige week was het weer covenbijeenkomst in Nijlen. Ik ging er al meteen na het werk naartoe - nu ik een jaartje in Lint zit, is dat wel zo gemakkelijk - en was verbaasd toen ik geen andere auto's zag. Had ik me dan van dag vergist? Het was zowaar de allereerste keer dat ik er als allereerste was!
Terwijl we wachtten op onze maiden Moira - zij werkt tot acht uur en is meestal de laatste, voor zover ik dat dus niet ben :-) - maakte Fjierra de "libation" klaar, een plengoffer voor de goden, met zuiver water, zout en lievevrouwebedstro.
Eens Moira aangekomen, kleedden we ons om en klommen het trapje op naar het tempeltje onder het dak. Daar zalfde Moira ons met etherische olie. Ze had hiervoor een combinatie gemaakt van teatree, citroen en geranium. Tea tree bevordert de besluitvaardigheid, citroen werkt aardend en concentratiebevorderend en geranium zorgt voor een positieve ingesteldheid ... niet slecht voor een covenbijeenkomst waar je je geest zowiezo in een soort van tunnelfocus geperst moet krijgen.
Erin had voor de gelegenheid ook een prachtig nieuw gewaad gemaakt. De stof kwam van een Arabische stoffenwinkel. Met veel oooohs en aaaahs lieten we ze doorheen onze vingers glijden, vol bewondering, want ze glansde en was prachtig bestikt met kronkelende lijnen, die wel levend leken.
Eerst trokken we van hand tot hand een cirkel, waarna de afgevaardigden van de elementen, van de geesten van het land en van onze voorouders, evenals de god en de godin werden uitgenodigd om mee te komen doen.
Moira nam ons dan eerst mee in een grondingsoefening. Ze leidde ons via een geleide visualisatie naar een open plek, diep in het bos, waar een winterzonnetje scheen. Voor mij ging het wat te snel, elke plek waar ik naartoe ga is op de ene of de andere manier verbonden met mijn "wereld" daar beneden en dat betekent dat ik het hele pad afloop, soms ook naar nieuwe plekken zoals deze plek in het bos. Het pad gaat door de tuin naar het deurtje in de tuinmuur, achter de boom, langs de wenteltrap naar beneden, naar het pad met links het bos en rechts de graanvelden, met het kleine riviertje links, met het brugje, met daarachter de boom met het gat in zijn wortels dat naar de schitterende tuin met de appelboom leidt, daarachter de wildernis met op het einde de rotsmuur met daarin het gat dat naar de Anderwereld gaat.
Als je echter niet het brugje over gaat, dan kom je aan een groot meer, en als je dan nog verder gaat, dan kom je vanaf nu dus blijkbaar in een diep bos met nog verder een open plek met negen bomen. Een laaaange weg dus - ik zou eigenlijk eens een soort van stadsplannetje moeten beginnen tekenen :-) - en daar heb ik even tijd voor nodig, meer tijd dan Moira ons gaf.
Terwijl de andere meisjes al eeuwen geleden op die open plek waren aangekomen en daar hun ding deden, kwam ik puffend aangecrosst. Het bos waar ik doorheen liep was groen, jong en vol leven. De open plek baadde in een prettig lentezonnetje. Er stonden negen bomen op de open plek, vertelde Moira ons terwijl ik nog over het pad aan het zoeven was, één voor elk van ons. We zouden onze boom wel "voelen" en moesten er naartoe lopen om contact te maken.
Voor één van de bomen hing een soort van witte nevel, een soort van doorschijnend wezen dat mij aankeek. Ik weet niet of ik de boom koos of hij mij, maar dat was duidelijk de mijne. Ik kon niet goed zien welke soort boom het eigenlijk was. Niet dat ik zo verschrikkelijk veel van bomen weet, maar ik kan best wel bijvoorbeeld een eik van een beuk onderscheiden. Enkel zijn bast kon ik zien, een dikke stam met een bruine verweerde bast, als diepe groeven onder mijn vingers. Het was geen jong boompje, hij stond hier al heel lang en hij voelde heel rustgevend, wijs en zelfbewust aan.
Ik zag Elenor en Anthea tegen hun boom aanzitten. Elenor had een grote stevige boom, die van Anthea had een sierlijk dun stammetje, een beetje frivool zelfs. Welke bomen het waren, daar had ik opnieuw geen idee van. Die van Elenor zal vast wel een linde geweest zijn, ze heet niet voor niets Elenor Tillia. De andere meisjes zag ik ook niet, al had Moira ons verteld dat we hier alle negen waren, elk bij onze boom. Nu zouden we elke ons aura moeten laten zwellen rondom ons, tot onze aura's elkaar in het midden zouden raken en zo een soort van groepsenergie moest worden. Ik was toen nog steeds bezig met Elenor en Anthea, en tegen dat ik zo ver was om deftig te beginnen "opblazen" werden we al weer terug naar boven getrokken. Ik zag wel een soort van witte lichtpilaar in het midden van de open plek, vooraleer ik opnieuw het hele pad afdraafde naar boven.
Daarna was het werken geblazen. Bedoeling was om vandaag met onze coven te bekijken waar we dit jaar rond gaan werken, de rode draad van ons verhaal zo je wil: "Ontdek de wijze vrouw in jezelf". Elke maand zouden we die rode draad uitdiepen aan de hand van een thema, waar we met z'n allen zouden rond werken. Ieder van ons zou een taak krijgen, die ons zou toelaten om iets nieuws te leren en bij de volgende bijeenkomst door te geven aan de anderen in de coven.
De details van wie wat zou doen, zouden we later bespreken, tijdens de cake & wine.
Nadat Fjierra de uitleg had gedaan, vertelde ze ons dat Moira en zijzelf in de voorbereiding van de avond zelf een tripje naar beneden hadden gemaakt en aan de goden hadden gevraagd om ons een boodschap te geven. We moesten in een meditatie naar onze krachtplek gaan en daar de god of godin waarmee we werkten ontmoeten. We moesten haar of hem vragen om ons een boodschap te geven. Dat kon in gelijk welke vorm zijn: auditief, visueel, via geuren, alles was mogelijk. We moesten heel goed op de details letten.
Nu werk ik eigenlijk niet met goden en godinnen. Voor mij zijn ze enkel een soort van user interface die mensen hebben uitgevonden om te kunnen communiceren met het goddelijke, een vorm van thoughtforms die een eigen leven zijn gaan leven. Ik geloof dus wel in hen, maar dan als een verpersoonlijking van een groter iets dat ons de mogelijkheid geeft om met dat groter iets te kunnen communiceren. Wie ik daar zou gaan ontmoeten was voor mij dus een groot raadsel ...
Ik vloog naar beneden aan een snelheid die ik tot nu toe nog nooit gehaald heb en die in schril contrast stond met het gepuf van de visualisatie daarvoor. Toen had ik het op eigen kracht gehaald, terwijl ik vermoed dat er nu nog iets of iemand anders in het spel was die me het liefst meteen en nu direct daar beneden wilde hebben. De hele rit duurde een fractie van seconden, ik vloog over het pad, over de brug, dwars doorheen Bryd Plus die daar op de brug stond en die als het ware in mij oploste toen ik door haar heen vloog. Dan ging het verder de grond in, de trap vervaagde en werd een gladde zwarte buis die me in een sneltreinvaart recht naar het midden van de zilveren appeltuin bracht. Tot mijn grote verbazing was het nacht daar beneden. Dat had ik nog nooit megemaakt. Het enige licht kwam van de enorme, gigantische volle maan die boven de tuin hing. Het was mistig, bijna een beetje griezelig, en er heerste een rare sfeer. Alsof de hele plek zijn adem inhield, in afwachting van wat er zou gebeuren.
Toen zag ik een enorme strijdwagen, het is te zeggen: ik zag alleen de onderste helft van de strijdwagen want het ding was zo groot dat de bovenkant als het ware in de nacht verdween. Voor de strijdwagen stonden paarden ingespannen. Zowel de strijdwagen als de paarden blonken zilver in het maanlicht, maar of dat nu hun echte kleur was weet ik niet. Het leek wel alsof het standbeelden waren die van hun sokkel waren afgereden. Ik zag hoe ze ongeduldig aan de riemen trokken, ze snoven en briesten, en hun adem kwam als wolkjes stoom uit hun neusgaten gedampt. Ik had het nochthans niet koud.
Op de strijdwagen stond een vrouw. Ik zag een paar enorme blote benen in een soort van romeins aandoend lederen harnas. Ik keek omhoog maar kon haar gezicht niet zien. Ik denk dat ze een helm aanhad of alleszins iets op haar hoofd droeg, zwart afgetekend in het maanlicht. Ik rook de geur van leer en paarden, geen onaangename geur, een hele aardse no nonsense directe geur die me op de ene of de andere manier gerust stelde. De gigantische vrouw zei geen woord, keek me alleen maar aan. Toen bukte ze zich voorover en stak me haar handen toe, met daarin een bronzen pijl. Haar handen waren eeltig, helemaal niet de zachte vrouwelijke handen die je zou verwachten misschien, maar de handen van een geharde krijgster. Wat me vooral opviel is dat ze blauw waren. Ik zag enkel haar benen en haar handen, maar alleen de handen waren blauw.
De pijl die ze me toestak was van brons of een ander bruinachtig metaal. De schacht was vierkant in plaats van rond en ook de pijl was als het ware een vierkant dat op vier kanten spits toeliep naar de punt. De schacht was versierd met ronde bolletjes in reliëf, echt vakmanschap, heel mooi en fijn metaalwerk. Het was een intrigerend geschenk. Daarna gaf ze me een metalen koker en gebaarde dat ik die moest openen. In de koker zat een scroll en ik zag vaagweg tekens, maar die kon ik niet lezen. Naarmate ik de scroll verder openrolde kwam er echter vuur uit, dat breder en breder werd naarmate de scroll breder en breder werd uitgerold. Ik was niet bang, het vuur brandde me niet, en toen ik de scroll terug in de koker stak, ging het vuur er gewoon mee in.
De hele tijd was de vrouw op de strijdwagen blijven staan, me aankijkend terwijl ik haar geschenken aan een nader onderzoek onderwierp. De paarden werden ondertussen ongeduldiger en ongeduldigder. Toen stak ze me haar hand toe, als om me uit te nodigen mee op de wagen te springen. Ik aarzelde want het ding was echt gigantisch. Ongeduldig gebaarde ze me van me te haasten. Ik klauterde op mijn buik en met behulp van mijn handen en voeten onhandig het massieve ding op. Toen greep ze me bij mijn hand, sleurde me de wagen op en nog voordat ik goed en wel recht kon kruipen, waren we al vertrokken. Als een dolleman en met een verschrikkelijke snelheid schoten we terug naar boven. De omgeving werd gewoon één grote waas. Ken je die ruimtereeksen waarin een ruimteschip plots in "warp drive " gaat en je de sterren in lange lijnen ziet veranderen? Dat gebeurde nu ook. Ik denk dat het welgeteld één second duurde en ik deed alweer mijn ogen open. Dat was ook weer eens iets anders: meestal moeten ze me bij wijze van spreken komen halen, maar deze keer ging supersnel! Een hele andere ervaring ...
Toen we daarna ons verhaal deden, keek Erin raar op. Toen ze ons bij de negen bomen had gezien, had ze ons gezien in onze "oude" vorm. Mij had ze gezien in een soort van keltisch-romeins aandoend harnas, omringd door een hele kudde paarden. Dat was wel heel toevallig ... Moira vroeg zich af of de godin in kwestie niet Epona kon zijn, de paardengodin. Fjierra dacht meer aan Boudicca, door die blauwe handen. Misschien was het de Morrighan, maar die rijdt niet met paarden voor haar strijdwagen, en van raven geen spoor ... Mysterie, mysterie ...
Na deze belevenis stonden we een tijdje stil bij het overlijden van de oma van Elenor en Nadia. Ik zag allemaal beelden voorbij schieten van kinderen die in de tuin aan het spelen waren, van vrouwen die ik niet kende, van een vrouw die in de tuin aan het werken was, enz. ... allemaal in lumicolor, weet je wel, die typische jaren zeventig kleuren.
Daarna gaven we Erin nog een krachtbad. Elk van ons haalde energie van beneden en boven en lieten die de cirkel rondstromen en tot een bal samenrollen in onze solar plexus. Op het teken van Fjierra lieten we onze energieballen in Erin stromen. De dag nadien had ze een afspraak met een medium om een boodschap van haar oma te krijgen, die al die tijd haar spirituele gids was geweest en nu ook afscheid van haar zou nemen. Een moeilijk moment, waarvoor ze best wat extra energie kon gebruiken.
Nu was het tijd om de wijn te zegenen. Dat deden Anthea en Eleniana. Zij stemden hun energie op elkaar af, mengden die dan en zegenden dan pas de wijn. Boven de kelk was de lucht precies een beetje wazig en flou! Heel merkwaardig. Erin zegende de vijgen die ze had meegebracht. Dat was weer eens iets anders dan brood, en veel lekkerder ook.
Toen was het echt gedaan. Beneden genoten we nog van de cake & wine (lees: vijgen en zelfgemakte bodding) die Erin had meegebracht en bespraken we de verschillende taken die we meekregen naar huis. Ik moest op zoek gaan naar een heemkundige kring in de buurt om te kijken of we daaruit misschien wijsheid konden halen die de vrouwen vroeger van thuis uit meekregen en die ondertussen verloren was gegaan. Daar moet ik eens goed over nadenken want het volksmuseum van Antwerpen zit ondertussen opgeslagen in kisten met het oog op de verhuis naar het MAS. We zullen wel zien.
----
Covenbijeenkomst Ursa Major 20 februari 2009
Muziek:
Place of Power – Anne Hill
Cave of Elders, Bone, the Descent - Carolyn Hillyer
Afscheid – Paul de Leeuw
Zuivering
Onderaan de trap staat een kom met water, kruiden & zout.
Voordat de covenleden de trap opgaan staan ze even stil bij de transformatie van profaan naar sacraal en zuiveren ze hun handen, polsen, hals, …
Bovenaan de trap staat Moira klaar en zuivert ze de covenleden met olie.
Trekken van de Cirkel
Cirkel wordt getrokken en kwartieren worden verwelkomd
Fjierra:
Van hand tot hand trek ik deze cirkel.
Van hand tot hand en van hart tot hart trekken wij deze cirkel.
Laat ons even stilstaan bij wie we zijn en waarom we vanavond hier bij elkaar zijn.
We groeten en verwelkomen de krachten van de zon boven ons en van de Aarde onder ons
We groeten en verwelkomen de krachten van onze voorouders, bloed van ons bloed, zij die voor ons zijn gekomen en zij die na ons zullen komen.
We groeten en verwelkomen de krachten en de geesten van het land waarop we vandaag samen te gast zijn.
Blessed be
Elementen
Elementen worden verwelkomd door Place of Power song. Covenleden concentreren zich op de kracht van de elementen en visualiseren hun aanwezigheid in de cirkel.
Gronding
Fjierra:
Het is erg belangrijk dat we de eerstvolgende bijeenkomsten onze violen gelijk stemmen er ervoor zorgen dat de groepsenergie snel in balans is. Persoonlijk denk ik niet dat dit moeilijk is aangezien de vorige bijeenkomst ook – voor mij alvast :-) – erg harmonieus aanvoelde.
Daarom hebben Moira en ik beslist om de eerstvolgende covengatherings enkele grondings- of visualisatieoefeningen te doen om dit proces te bespoedigen.
Moira:
Zorg dat je comfortabel zit of ligt en verdiep je ademhaling. Je ademt diep en traag in en vult je hele buik met zuivere, pure lucht. Ontspan rustig je lichaam van de toppen van je tenen, helemaal tot aan je kruin. De spanningen vloeien uit je weg en je wordt heerlijk loom en rustig.
Je ademt diep en traag in en vult je hele buik met zuivere, pure lucht. Een heerlijke kalmte overvalt je…
Ga na de boom die leidt naar de onderwereld. Het is een frisse, maar klare winterdag, een lage zon straalt neer op de aarde. Aan de linkerkant van je boom loopt er een pad in een dicht woud. Wandel rustig op het pad en ga eens kijken naar waar het je leidt. Je volgt het aardenpad onder je voeten en komt langs allerlei struiken, bomen, planten. Als je eventjes zou stilstaan zal je zien dat de knoppen al aan de bomen beginnen te komen. Als je eventjes zou stilstaan en voelen, zou je het sap voelen kloppen in de stammen van de bomen, vol met hernieuwde levenskracht. Je wandelt verder en verder en komt na een tijdje in een natuurlijke open ruimte in het woud. De open ruimte wordt afgelijnd door 9 bomen die zich mooi in een cirkel hebben geschikt. Onmiddellijk als je de plaats ziet voel je zijn kracht en je weet dat één van die bomen er speciaal voor jou staat. Voel, kijk, ruik, hoor en proef je omgeving en als je zeker bent welke boom op jou wacht, stap er dan naar toe en ga er met je rug tegenaan zitten. Verdiep nu je ademhaling en neem even te tijd om je chakra’s van onder naar boven even af te gaan en te openen.
Als je het gevoel hebt dat je volledig gegrond bent, dat de energie vrij en krachtig door je stroomt, neem dan even de tijd om rondom je te kijken. Je zal zien dat elke boom in de cirkel zijn verwante ziel uit onze coven heeft verwelkomt. Kijk naar elkaar en zie elkaars meest pure en spirituele vorm. Kan je de individuele patronen herkennen van elkaar. Herken je misschien de boom van iemand van ons van vorm, van soort? Geniet even van hoe mooi we er allemaal uitzien in ons magische gedaante. Zie ook hoe ieder van ons een groot auraveld rondom zich heeft. Zie hoe deze energie zich stilletjes begint te vermengen. Onze energie gaat zich verweven in één, prachtig geheel. Zie hoe de individuele patronen verdwijnen en plaatsmaken voor onze eigenste groepsenergie. Nét iets anders dan die van je zelf, maar aan de andere kant ook heel vertrouwd en vooral ook iets waar jij een deel van uitmaakt en dat deel uitmaakt van jou. Kijk, gesteund door je boom, en geniet...
Laat nu rustig je aura terug krimpen en laat de overtollige energie die je eventueel voelt, wegvloeien langs je wortelchakra, terug naar moeder aarde. Sta langzaam recht en zoek het pad terug vanwaar je gekomen bent. Wandel rustig terug naar je boom waar alles begonnen is. Keer rustig terug naar jezelf. Neem je tijd. Beweeg met je vingers, je tenen, je neus. Adem rustig in en uit. En als je er klaar voor bent, mag je je ogen openen.
Rode draad 2009
Fjierra:
Arcadia maakt zich graag sterk dat we onszelf continu in vraag stellen, dat we steeds blijvend vernieuwen en op zoek gaan naar oude vergeten kennis. In onze folder staat letterlijk: ‘Binnen onze vereniging willen we de oude volkstradities herontdekken en deze opnieuw een plaats geven in onze hedendaagse leefwereld … De nadruk ligt hierbij steeds op ervaring, bewustwording en persoonlijke ontwikkeling…
De oude ongeschreven kennis en wijsheid van heksen, oude dorpsvrouwen en –mannen van weleer, lag in het feit dat ze zich bewust waren van alles rondom hen. Het waren zij die luisterden naar de vreugde en het verdriet van de mensen in hun gemeenschap. Ze kenden de mysteriën van leven en dood en werden bijgevolg zowel gevreesd als gerespecteerd om hun kunde, kennis en magie. Deze wijsheid zal je zelden tegenkomen in boeken, want het is wijsheid die gaat over alledaagse dingen en de manier van werken is eerder intuïtief. Binnen Arcadia vinden we deze elementen heel belangrijk en moedigen we iedereen aan om zich door ervaring en bewustwording deze vorm van kennis en kunde eigen te maken.’
De afgelopen maanden hebben we dit aspect verwaarloosd, en dat is ook normaal want we hadden wel andere dingen aan ons hoofd; er was PaGE en daarnaast ook nog een hele resem workshops die we dienden af te werken.
Moira en ikzelf hebben de koppen bij elkaar gestoken en het rode draad thema voor dit jaar wordt: ‘Ontdek de wijze vrouw in jezelf’. Over de kundes van de oude wijze dorpsvrouwen en –mannen is erg weinig te vinden in boeken. Dat is eenvoudigweg omdat hun wijsheden nooit op schrift werden gesteld. Om ons die kundes eigen te maken moeten we het zelf ondergaan en beleven, en dat is exact wat we de eerstvolgende manen gaan doen.
Aangezien we in groep werken kunnen we het beste onze krachten koppelen, vandaar dat we de taken maand na maand zullen opsplitsen zodat we elkaar onze bevindingen kunnen doorgeven. Bepaalde taken zullen we echter nog steeds wel individueel moeten uitvoeren want zoals geweten kan je veel over deze kennis vertellen, zolang je het niet zelf ondergaat en ervaart zal je het nooit weten of kennen. Ervaring en bewustwording is nu eenmaal iets waar je grotendeels alleen aan dient te werken.
Mogelijk zullen er de komende manen zaken aan bod komen waarvan je het gevoel hebt dat je dat al lang onder de knie hebt, maar het is belangrijk dat iedereen zo goed mogelijk de maandelijkse oefeningen meedoet. Deze gaan er toe bijdragen om snel alle individuele energieën gesynchroniseerd te krijgen en tegelijkertijd ons leven een nieuwe, diepere wending te geven.
Februari > Een nieuwe maan, een nieuwe droom:
We focussen ons dit jaar op de volkshekserij. Deze maan gaan we daarmee van start door te gaan onderzoeken wat er allemaal zowel locaal als binnen wereldreligies te vinden is waar we mogelijk iets mee kunnen doen. Arcadia is een plaats waar verschillende tradities elkaar ontmoeten en door onze research van deze maan kunnen we onze eigenzinnige cocktail, de gezonde mix van verschillende bestaande tradities andermaal een nieuwe impuls geven.
Moira en ikzelf stellen voor om efficiënt te werken door de grote taken te verdelen. Het is dus aan jullie om te kiezen wat je graag wenst te doen en dan onderling verder af te spreken. Volgende keer kunnen we dan samen vergelijken wat we hebben gevonden over heidense en wereldreligies met wat we hebben ontdekt over de mensen die vroeger leefden in onze streken.
Deze manier van werken zal ook de komende manen worden verdergezet.
Als we straks beneden zijn zullen we de taken verdelen. Ik ga nu enkel een overzichtje geven van wat deze zijn.
Groepswerk:
Fjierra:
Het is uiteraard niet de bedoeling om dit jaar enkel en alleen op volkshekserij te werken. Er zullen maan na man ook nog heel wat andere zaken op de agenda komen.
Moira en ikzelf hebben gisteren ons huiswerk gedaan en we vragen jullie nu naar je persoonlijke krachtplek te gaan en je Godin te ontmoeten. Er liggen een aantal boodschappen voor je klaar die erg belangrijk zullen zijn voor onze toekomst.
Cave of elders, Bone, the Descent
Bevindingen van elk covenlid
Afscheid & goede reis grootmoeders
Fjierra:
De afgelopen maan hebben twee van onze leden afscheid moeten nemen van hun grootmoeder. We staan nu heel even stil bij de overgang die deze twee dames maken van dit leven naar het eeuwige. Elenor en Nadia, indien jullie wensen kunnen jullie nu even de tijd nemen om je grootmoeder nog iets te vertellen of om afscheid te nemen. Wij focussen ons intussen op een goede en veilige reis naar de andere wereld.
Muziek: Afscheid – Paul de Leeuw
Eigenlijk ben ik wel tevreden, 'k heb me niet zo vaak vergist
Huil dus om geen andere reden, dan dat je me mist
Als de ster die valt je toe wenkt, ben ik bij je in je hoofd
Elke keer dat je aan mij denkt, dat heb ik toen beloofd
Mag ik die paar laatste dagen, daar zijn waar ook jullie zijn
Samen zal de grens vervagen, tussen waar en schijn
Laat de kinderen er bij zijn, echt bij alles wat gebeurt
Dan is het of wij weer wij zijn en niet zo verscheurd
Kom gerust met alle honden, schilder bloemen op mijn kist
Deel je tranen en je wonden, niks word uitgewist
Doe alsof 'k er zelf nog bij was, zeg me waar 'k he tliefste hoor
Denk aan hoe je steeds bij mij was, ga zo met me door
Draag me zelf, al kan eht zwaar zijn, laat me dan ook niet alleen
Doe gewoon dan zal het waar zijn, ik blijf om je heen
Ga maar veel en lekker eten, maak geen heilige van mij
Je hoeft geen dingen te vergeten, blijf er altijd bij
Zing mijn liedjes denk aan dagen, dat de zon over ons scheen
Dan is alles te verdragen, ik blijf om je heen
Eigenlijk ben ik heel tevreden, als ik alles samenvat
Alles had een echte reden, 'k heb jullie toch gehad 'k heb jullie toch gehad
Energie
Fjierra:
Eírinn heeft ons gevraagd onze energieën te bundelen om haar kracht mee te geven die ze nodig heeft om haar grootmoeder te contacteren.
Eírinn wordt gevraagd om in het midden van de cirkel te gaan liggen. We starten door de cirkel opnieuw te versterken door ons linkerhand op de rechterschouder van de persoon links van je te leggen. Je andere hand hou je onder de solar plexus. Je laat via je stuit de energie van moeder aarde binnen komen en de kosmische energie laat je via de kruinchacra naar beneden komen; Ter hoogte van je solar plexus laat je de energieën vermengen en via je linkerarm zend je deze naar de persoon links van je. Tegelijkertijd ontvang je via je rechterschouder de energie van de persoon die rechts van je staat. Eens de energie begint te stijgen zal Moira een teken geven om de energie die zich ter hoogte van je solar plexus heeft opgebouwd te bundelen in je hand en deze op Eírinn te leggen tot de kracht volledig is ingewerkt.
Cake & Wine
Wijn wordt gezegend door Anthea (athame) en Eleniana (kelk) op de manier van Janet & Gavin.
Anthea:
Er bestaat geen mannelijk zonder vrouwelijk
Geen wit zonder zwart
Eleniana:
Geen zon zonder maan
En een God heeft behoefte aan een Godin
Anthea:
Zoals het licht staat ten opzichte van het duister
Zo ook het leven tegenover de dood
Eleniana:
Want alles heeft zijn evenwicht
En zonder natuurlijke balans is er chaos
Anthea:
Met dit gebaar verenig ik de twee polen
Samen:
Ze zijn altijd samen en nooit alleen.
Brood / cake wordt gewijd door Eírinn.
Cirkel wordt geopend
Fjierra:
Van hand tot hand open ik deze cirkel
Van hand tot hand en van hart tot hart openen wij deze cirkel. Laat ons even stilstaan bij wie we zijn en waarom we vanavond hier bij elkaar waren..
We danken de krachten en de geesten van het land waarop we vandaag samen te gast waren.
We danken de krachten van onze voorouders, van hen die voor ons zijn gekomen en van hen die na ons zullen komen.
We danken de krachten van de zon boven ons en van de Aarde onder ons.
Blessed be
Fjierra:
Onze cirkel werd geopend, maar niet verbroken. In vreugde kwamen we bij elkaar, en in vreugde en vriendschap gaan we straks weer elk ons eigen weg. In naam van Arcadia hoop ik van harte dat we elkaar weer heel binnenkort in vreugde en vriendschap mogen ontmoeten.
Merry meet
Merry part
En merry meet again
Blessed be
Info beneden
Opvolgwerk vorige bijeenkomst: Ga naar je nieuwe zelf en vraag een statement over jezelf. Niet enkel een beschrijving, maar je doel, je missie, waarom ben je hier.
Groepswerk:
Terwijl we wachtten op onze maiden Moira - zij werkt tot acht uur en is meestal de laatste, voor zover ik dat dus niet ben :-) - maakte Fjierra de "libation" klaar, een plengoffer voor de goden, met zuiver water, zout en lievevrouwebedstro.
Eens Moira aangekomen, kleedden we ons om en klommen het trapje op naar het tempeltje onder het dak. Daar zalfde Moira ons met etherische olie. Ze had hiervoor een combinatie gemaakt van teatree, citroen en geranium. Tea tree bevordert de besluitvaardigheid, citroen werkt aardend en concentratiebevorderend en geranium zorgt voor een positieve ingesteldheid ... niet slecht voor een covenbijeenkomst waar je je geest zowiezo in een soort van tunnelfocus geperst moet krijgen.
Erin had voor de gelegenheid ook een prachtig nieuw gewaad gemaakt. De stof kwam van een Arabische stoffenwinkel. Met veel oooohs en aaaahs lieten we ze doorheen onze vingers glijden, vol bewondering, want ze glansde en was prachtig bestikt met kronkelende lijnen, die wel levend leken.
Eerst trokken we van hand tot hand een cirkel, waarna de afgevaardigden van de elementen, van de geesten van het land en van onze voorouders, evenals de god en de godin werden uitgenodigd om mee te komen doen.
Moira nam ons dan eerst mee in een grondingsoefening. Ze leidde ons via een geleide visualisatie naar een open plek, diep in het bos, waar een winterzonnetje scheen. Voor mij ging het wat te snel, elke plek waar ik naartoe ga is op de ene of de andere manier verbonden met mijn "wereld" daar beneden en dat betekent dat ik het hele pad afloop, soms ook naar nieuwe plekken zoals deze plek in het bos. Het pad gaat door de tuin naar het deurtje in de tuinmuur, achter de boom, langs de wenteltrap naar beneden, naar het pad met links het bos en rechts de graanvelden, met het kleine riviertje links, met het brugje, met daarachter de boom met het gat in zijn wortels dat naar de schitterende tuin met de appelboom leidt, daarachter de wildernis met op het einde de rotsmuur met daarin het gat dat naar de Anderwereld gaat.
Als je echter niet het brugje over gaat, dan kom je aan een groot meer, en als je dan nog verder gaat, dan kom je vanaf nu dus blijkbaar in een diep bos met nog verder een open plek met negen bomen. Een laaaange weg dus - ik zou eigenlijk eens een soort van stadsplannetje moeten beginnen tekenen :-) - en daar heb ik even tijd voor nodig, meer tijd dan Moira ons gaf.
Terwijl de andere meisjes al eeuwen geleden op die open plek waren aangekomen en daar hun ding deden, kwam ik puffend aangecrosst. Het bos waar ik doorheen liep was groen, jong en vol leven. De open plek baadde in een prettig lentezonnetje. Er stonden negen bomen op de open plek, vertelde Moira ons terwijl ik nog over het pad aan het zoeven was, één voor elk van ons. We zouden onze boom wel "voelen" en moesten er naartoe lopen om contact te maken.
Voor één van de bomen hing een soort van witte nevel, een soort van doorschijnend wezen dat mij aankeek. Ik weet niet of ik de boom koos of hij mij, maar dat was duidelijk de mijne. Ik kon niet goed zien welke soort boom het eigenlijk was. Niet dat ik zo verschrikkelijk veel van bomen weet, maar ik kan best wel bijvoorbeeld een eik van een beuk onderscheiden. Enkel zijn bast kon ik zien, een dikke stam met een bruine verweerde bast, als diepe groeven onder mijn vingers. Het was geen jong boompje, hij stond hier al heel lang en hij voelde heel rustgevend, wijs en zelfbewust aan.
Ik zag Elenor en Anthea tegen hun boom aanzitten. Elenor had een grote stevige boom, die van Anthea had een sierlijk dun stammetje, een beetje frivool zelfs. Welke bomen het waren, daar had ik opnieuw geen idee van. Die van Elenor zal vast wel een linde geweest zijn, ze heet niet voor niets Elenor Tillia. De andere meisjes zag ik ook niet, al had Moira ons verteld dat we hier alle negen waren, elk bij onze boom. Nu zouden we elke ons aura moeten laten zwellen rondom ons, tot onze aura's elkaar in het midden zouden raken en zo een soort van groepsenergie moest worden. Ik was toen nog steeds bezig met Elenor en Anthea, en tegen dat ik zo ver was om deftig te beginnen "opblazen" werden we al weer terug naar boven getrokken. Ik zag wel een soort van witte lichtpilaar in het midden van de open plek, vooraleer ik opnieuw het hele pad afdraafde naar boven.
Daarna was het werken geblazen. Bedoeling was om vandaag met onze coven te bekijken waar we dit jaar rond gaan werken, de rode draad van ons verhaal zo je wil: "Ontdek de wijze vrouw in jezelf". Elke maand zouden we die rode draad uitdiepen aan de hand van een thema, waar we met z'n allen zouden rond werken. Ieder van ons zou een taak krijgen, die ons zou toelaten om iets nieuws te leren en bij de volgende bijeenkomst door te geven aan de anderen in de coven.
De details van wie wat zou doen, zouden we later bespreken, tijdens de cake & wine.
Nadat Fjierra de uitleg had gedaan, vertelde ze ons dat Moira en zijzelf in de voorbereiding van de avond zelf een tripje naar beneden hadden gemaakt en aan de goden hadden gevraagd om ons een boodschap te geven. We moesten in een meditatie naar onze krachtplek gaan en daar de god of godin waarmee we werkten ontmoeten. We moesten haar of hem vragen om ons een boodschap te geven. Dat kon in gelijk welke vorm zijn: auditief, visueel, via geuren, alles was mogelijk. We moesten heel goed op de details letten.
Nu werk ik eigenlijk niet met goden en godinnen. Voor mij zijn ze enkel een soort van user interface die mensen hebben uitgevonden om te kunnen communiceren met het goddelijke, een vorm van thoughtforms die een eigen leven zijn gaan leven. Ik geloof dus wel in hen, maar dan als een verpersoonlijking van een groter iets dat ons de mogelijkheid geeft om met dat groter iets te kunnen communiceren. Wie ik daar zou gaan ontmoeten was voor mij dus een groot raadsel ...
Ik vloog naar beneden aan een snelheid die ik tot nu toe nog nooit gehaald heb en die in schril contrast stond met het gepuf van de visualisatie daarvoor. Toen had ik het op eigen kracht gehaald, terwijl ik vermoed dat er nu nog iets of iemand anders in het spel was die me het liefst meteen en nu direct daar beneden wilde hebben. De hele rit duurde een fractie van seconden, ik vloog over het pad, over de brug, dwars doorheen Bryd Plus die daar op de brug stond en die als het ware in mij oploste toen ik door haar heen vloog. Dan ging het verder de grond in, de trap vervaagde en werd een gladde zwarte buis die me in een sneltreinvaart recht naar het midden van de zilveren appeltuin bracht. Tot mijn grote verbazing was het nacht daar beneden. Dat had ik nog nooit megemaakt. Het enige licht kwam van de enorme, gigantische volle maan die boven de tuin hing. Het was mistig, bijna een beetje griezelig, en er heerste een rare sfeer. Alsof de hele plek zijn adem inhield, in afwachting van wat er zou gebeuren.
Toen zag ik een enorme strijdwagen, het is te zeggen: ik zag alleen de onderste helft van de strijdwagen want het ding was zo groot dat de bovenkant als het ware in de nacht verdween. Voor de strijdwagen stonden paarden ingespannen. Zowel de strijdwagen als de paarden blonken zilver in het maanlicht, maar of dat nu hun echte kleur was weet ik niet. Het leek wel alsof het standbeelden waren die van hun sokkel waren afgereden. Ik zag hoe ze ongeduldig aan de riemen trokken, ze snoven en briesten, en hun adem kwam als wolkjes stoom uit hun neusgaten gedampt. Ik had het nochthans niet koud.
Op de strijdwagen stond een vrouw. Ik zag een paar enorme blote benen in een soort van romeins aandoend lederen harnas. Ik keek omhoog maar kon haar gezicht niet zien. Ik denk dat ze een helm aanhad of alleszins iets op haar hoofd droeg, zwart afgetekend in het maanlicht. Ik rook de geur van leer en paarden, geen onaangename geur, een hele aardse no nonsense directe geur die me op de ene of de andere manier gerust stelde. De gigantische vrouw zei geen woord, keek me alleen maar aan. Toen bukte ze zich voorover en stak me haar handen toe, met daarin een bronzen pijl. Haar handen waren eeltig, helemaal niet de zachte vrouwelijke handen die je zou verwachten misschien, maar de handen van een geharde krijgster. Wat me vooral opviel is dat ze blauw waren. Ik zag enkel haar benen en haar handen, maar alleen de handen waren blauw.
De pijl die ze me toestak was van brons of een ander bruinachtig metaal. De schacht was vierkant in plaats van rond en ook de pijl was als het ware een vierkant dat op vier kanten spits toeliep naar de punt. De schacht was versierd met ronde bolletjes in reliëf, echt vakmanschap, heel mooi en fijn metaalwerk. Het was een intrigerend geschenk. Daarna gaf ze me een metalen koker en gebaarde dat ik die moest openen. In de koker zat een scroll en ik zag vaagweg tekens, maar die kon ik niet lezen. Naarmate ik de scroll verder openrolde kwam er echter vuur uit, dat breder en breder werd naarmate de scroll breder en breder werd uitgerold. Ik was niet bang, het vuur brandde me niet, en toen ik de scroll terug in de koker stak, ging het vuur er gewoon mee in.
De hele tijd was de vrouw op de strijdwagen blijven staan, me aankijkend terwijl ik haar geschenken aan een nader onderzoek onderwierp. De paarden werden ondertussen ongeduldiger en ongeduldigder. Toen stak ze me haar hand toe, als om me uit te nodigen mee op de wagen te springen. Ik aarzelde want het ding was echt gigantisch. Ongeduldig gebaarde ze me van me te haasten. Ik klauterde op mijn buik en met behulp van mijn handen en voeten onhandig het massieve ding op. Toen greep ze me bij mijn hand, sleurde me de wagen op en nog voordat ik goed en wel recht kon kruipen, waren we al vertrokken. Als een dolleman en met een verschrikkelijke snelheid schoten we terug naar boven. De omgeving werd gewoon één grote waas. Ken je die ruimtereeksen waarin een ruimteschip plots in "warp drive " gaat en je de sterren in lange lijnen ziet veranderen? Dat gebeurde nu ook. Ik denk dat het welgeteld één second duurde en ik deed alweer mijn ogen open. Dat was ook weer eens iets anders: meestal moeten ze me bij wijze van spreken komen halen, maar deze keer ging supersnel! Een hele andere ervaring ...
Toen we daarna ons verhaal deden, keek Erin raar op. Toen ze ons bij de negen bomen had gezien, had ze ons gezien in onze "oude" vorm. Mij had ze gezien in een soort van keltisch-romeins aandoend harnas, omringd door een hele kudde paarden. Dat was wel heel toevallig ... Moira vroeg zich af of de godin in kwestie niet Epona kon zijn, de paardengodin. Fjierra dacht meer aan Boudicca, door die blauwe handen. Misschien was het de Morrighan, maar die rijdt niet met paarden voor haar strijdwagen, en van raven geen spoor ... Mysterie, mysterie ...
Na deze belevenis stonden we een tijdje stil bij het overlijden van de oma van Elenor en Nadia. Ik zag allemaal beelden voorbij schieten van kinderen die in de tuin aan het spelen waren, van vrouwen die ik niet kende, van een vrouw die in de tuin aan het werken was, enz. ... allemaal in lumicolor, weet je wel, die typische jaren zeventig kleuren.
Daarna gaven we Erin nog een krachtbad. Elk van ons haalde energie van beneden en boven en lieten die de cirkel rondstromen en tot een bal samenrollen in onze solar plexus. Op het teken van Fjierra lieten we onze energieballen in Erin stromen. De dag nadien had ze een afspraak met een medium om een boodschap van haar oma te krijgen, die al die tijd haar spirituele gids was geweest en nu ook afscheid van haar zou nemen. Een moeilijk moment, waarvoor ze best wat extra energie kon gebruiken.
Nu was het tijd om de wijn te zegenen. Dat deden Anthea en Eleniana. Zij stemden hun energie op elkaar af, mengden die dan en zegenden dan pas de wijn. Boven de kelk was de lucht precies een beetje wazig en flou! Heel merkwaardig. Erin zegende de vijgen die ze had meegebracht. Dat was weer eens iets anders dan brood, en veel lekkerder ook.
Toen was het echt gedaan. Beneden genoten we nog van de cake & wine (lees: vijgen en zelfgemakte bodding) die Erin had meegebracht en bespraken we de verschillende taken die we meekregen naar huis. Ik moest op zoek gaan naar een heemkundige kring in de buurt om te kijken of we daaruit misschien wijsheid konden halen die de vrouwen vroeger van thuis uit meekregen en die ondertussen verloren was gegaan. Daar moet ik eens goed over nadenken want het volksmuseum van Antwerpen zit ondertussen opgeslagen in kisten met het oog op de verhuis naar het MAS. We zullen wel zien.
----
Covenbijeenkomst Ursa Major 20 februari 2009
Muziek:
Place of Power – Anne Hill
Cave of Elders, Bone, the Descent - Carolyn Hillyer
Afscheid – Paul de Leeuw
Zuivering
Onderaan de trap staat een kom met water, kruiden & zout.
Voordat de covenleden de trap opgaan staan ze even stil bij de transformatie van profaan naar sacraal en zuiveren ze hun handen, polsen, hals, …
Bovenaan de trap staat Moira klaar en zuivert ze de covenleden met olie.
Trekken van de Cirkel
Cirkel wordt getrokken en kwartieren worden verwelkomd
Fjierra:
Van hand tot hand trek ik deze cirkel.
Van hand tot hand en van hart tot hart trekken wij deze cirkel.
Laat ons even stilstaan bij wie we zijn en waarom we vanavond hier bij elkaar zijn.
We groeten en verwelkomen de krachten van de zon boven ons en van de Aarde onder ons
We groeten en verwelkomen de krachten van onze voorouders, bloed van ons bloed, zij die voor ons zijn gekomen en zij die na ons zullen komen.
We groeten en verwelkomen de krachten en de geesten van het land waarop we vandaag samen te gast zijn.
Blessed be
Elementen
Elementen worden verwelkomd door Place of Power song. Covenleden concentreren zich op de kracht van de elementen en visualiseren hun aanwezigheid in de cirkel.
Gronding
Fjierra:
Het is erg belangrijk dat we de eerstvolgende bijeenkomsten onze violen gelijk stemmen er ervoor zorgen dat de groepsenergie snel in balans is. Persoonlijk denk ik niet dat dit moeilijk is aangezien de vorige bijeenkomst ook – voor mij alvast :-) – erg harmonieus aanvoelde.
Daarom hebben Moira en ik beslist om de eerstvolgende covengatherings enkele grondings- of visualisatieoefeningen te doen om dit proces te bespoedigen.
Moira:
Zorg dat je comfortabel zit of ligt en verdiep je ademhaling. Je ademt diep en traag in en vult je hele buik met zuivere, pure lucht. Ontspan rustig je lichaam van de toppen van je tenen, helemaal tot aan je kruin. De spanningen vloeien uit je weg en je wordt heerlijk loom en rustig.
Je ademt diep en traag in en vult je hele buik met zuivere, pure lucht. Een heerlijke kalmte overvalt je…
Ga na de boom die leidt naar de onderwereld. Het is een frisse, maar klare winterdag, een lage zon straalt neer op de aarde. Aan de linkerkant van je boom loopt er een pad in een dicht woud. Wandel rustig op het pad en ga eens kijken naar waar het je leidt. Je volgt het aardenpad onder je voeten en komt langs allerlei struiken, bomen, planten. Als je eventjes zou stilstaan zal je zien dat de knoppen al aan de bomen beginnen te komen. Als je eventjes zou stilstaan en voelen, zou je het sap voelen kloppen in de stammen van de bomen, vol met hernieuwde levenskracht. Je wandelt verder en verder en komt na een tijdje in een natuurlijke open ruimte in het woud. De open ruimte wordt afgelijnd door 9 bomen die zich mooi in een cirkel hebben geschikt. Onmiddellijk als je de plaats ziet voel je zijn kracht en je weet dat één van die bomen er speciaal voor jou staat. Voel, kijk, ruik, hoor en proef je omgeving en als je zeker bent welke boom op jou wacht, stap er dan naar toe en ga er met je rug tegenaan zitten. Verdiep nu je ademhaling en neem even te tijd om je chakra’s van onder naar boven even af te gaan en te openen.
Als je het gevoel hebt dat je volledig gegrond bent, dat de energie vrij en krachtig door je stroomt, neem dan even de tijd om rondom je te kijken. Je zal zien dat elke boom in de cirkel zijn verwante ziel uit onze coven heeft verwelkomt. Kijk naar elkaar en zie elkaars meest pure en spirituele vorm. Kan je de individuele patronen herkennen van elkaar. Herken je misschien de boom van iemand van ons van vorm, van soort? Geniet even van hoe mooi we er allemaal uitzien in ons magische gedaante. Zie ook hoe ieder van ons een groot auraveld rondom zich heeft. Zie hoe deze energie zich stilletjes begint te vermengen. Onze energie gaat zich verweven in één, prachtig geheel. Zie hoe de individuele patronen verdwijnen en plaatsmaken voor onze eigenste groepsenergie. Nét iets anders dan die van je zelf, maar aan de andere kant ook heel vertrouwd en vooral ook iets waar jij een deel van uitmaakt en dat deel uitmaakt van jou. Kijk, gesteund door je boom, en geniet...
Laat nu rustig je aura terug krimpen en laat de overtollige energie die je eventueel voelt, wegvloeien langs je wortelchakra, terug naar moeder aarde. Sta langzaam recht en zoek het pad terug vanwaar je gekomen bent. Wandel rustig terug naar je boom waar alles begonnen is. Keer rustig terug naar jezelf. Neem je tijd. Beweeg met je vingers, je tenen, je neus. Adem rustig in en uit. En als je er klaar voor bent, mag je je ogen openen.
Rode draad 2009
Fjierra:
Arcadia maakt zich graag sterk dat we onszelf continu in vraag stellen, dat we steeds blijvend vernieuwen en op zoek gaan naar oude vergeten kennis. In onze folder staat letterlijk: ‘Binnen onze vereniging willen we de oude volkstradities herontdekken en deze opnieuw een plaats geven in onze hedendaagse leefwereld … De nadruk ligt hierbij steeds op ervaring, bewustwording en persoonlijke ontwikkeling…
De oude ongeschreven kennis en wijsheid van heksen, oude dorpsvrouwen en –mannen van weleer, lag in het feit dat ze zich bewust waren van alles rondom hen. Het waren zij die luisterden naar de vreugde en het verdriet van de mensen in hun gemeenschap. Ze kenden de mysteriën van leven en dood en werden bijgevolg zowel gevreesd als gerespecteerd om hun kunde, kennis en magie. Deze wijsheid zal je zelden tegenkomen in boeken, want het is wijsheid die gaat over alledaagse dingen en de manier van werken is eerder intuïtief. Binnen Arcadia vinden we deze elementen heel belangrijk en moedigen we iedereen aan om zich door ervaring en bewustwording deze vorm van kennis en kunde eigen te maken.’
De afgelopen maanden hebben we dit aspect verwaarloosd, en dat is ook normaal want we hadden wel andere dingen aan ons hoofd; er was PaGE en daarnaast ook nog een hele resem workshops die we dienden af te werken.
Moira en ikzelf hebben de koppen bij elkaar gestoken en het rode draad thema voor dit jaar wordt: ‘Ontdek de wijze vrouw in jezelf’. Over de kundes van de oude wijze dorpsvrouwen en –mannen is erg weinig te vinden in boeken. Dat is eenvoudigweg omdat hun wijsheden nooit op schrift werden gesteld. Om ons die kundes eigen te maken moeten we het zelf ondergaan en beleven, en dat is exact wat we de eerstvolgende manen gaan doen.
Aangezien we in groep werken kunnen we het beste onze krachten koppelen, vandaar dat we de taken maand na maand zullen opsplitsen zodat we elkaar onze bevindingen kunnen doorgeven. Bepaalde taken zullen we echter nog steeds wel individueel moeten uitvoeren want zoals geweten kan je veel over deze kennis vertellen, zolang je het niet zelf ondergaat en ervaart zal je het nooit weten of kennen. Ervaring en bewustwording is nu eenmaal iets waar je grotendeels alleen aan dient te werken.
Mogelijk zullen er de komende manen zaken aan bod komen waarvan je het gevoel hebt dat je dat al lang onder de knie hebt, maar het is belangrijk dat iedereen zo goed mogelijk de maandelijkse oefeningen meedoet. Deze gaan er toe bijdragen om snel alle individuele energieën gesynchroniseerd te krijgen en tegelijkertijd ons leven een nieuwe, diepere wending te geven.
Februari > Een nieuwe maan, een nieuwe droom:
We focussen ons dit jaar op de volkshekserij. Deze maan gaan we daarmee van start door te gaan onderzoeken wat er allemaal zowel locaal als binnen wereldreligies te vinden is waar we mogelijk iets mee kunnen doen. Arcadia is een plaats waar verschillende tradities elkaar ontmoeten en door onze research van deze maan kunnen we onze eigenzinnige cocktail, de gezonde mix van verschillende bestaande tradities andermaal een nieuwe impuls geven.
Moira en ikzelf stellen voor om efficiënt te werken door de grote taken te verdelen. Het is dus aan jullie om te kiezen wat je graag wenst te doen en dan onderling verder af te spreken. Volgende keer kunnen we dan samen vergelijken wat we hebben gevonden over heidense en wereldreligies met wat we hebben ontdekt over de mensen die vroeger leefden in onze streken.
Deze manier van werken zal ook de komende manen worden verdergezet.
Als we straks beneden zijn zullen we de taken verdelen. Ik ga nu enkel een overzichtje geven van wat deze zijn.
Groepswerk:
- Vergelijkende religie: Ga naar de kinderafdeling van je bibliotheek en zoek of ze iets hebben over vergelijkende religie. We hebben deze informatie nodig om te begrijpen wat mensen geloven; boeddhisme, hindoeïsme, Jodendom, Shinto, islam en welke ook je interesse wekken. Je zal mogelijk ook enkele oude religies tegenkomen zoals de Griekse, Romeinse, Egyptische van lang vergeten tijden. Zoals we allemaal weten hebben deze laatsten heel wat raakvlakken in het hedendaagse paganisme. (3 personen)
- Locatie: Probeer heel nieuwsgierig te worden over de plaats waar je woont, waarom het daar is, wat er vroeger was. Onderzoek wat er speciaal of zelfs heilig is in jouw buurt. Onderzoek of er bepaalde locale feesten zijn of bijzondere gebruiken. Ga naar de meest heilige plek in jouw buurt en voel de verandering in atmosfeer. Voelt het anders, zo ja, waarom? (2 personen)
- Grootouders / voorouders: Als je contact hebt met oudere mensen, je grootouders bijvoorbeeld, vraag hen dan hoe het vroeger was. Onderzoek alles rondom je, vooral buitenshuis.
- De boeren: Lees over en onderzoek het boerenjaar, de oude landbouwgebruiken en het werk dat per seizoen moe(s)t gedaan worden. Probeer voeling te krijgen met het ruwere, eenvoudigere verleden en met de mensen die lang geleden leefden. (2 personen)
- Heemkring: Onderzoek of er een plaatselijk museum is met oude gebruiksvoorwerpen, keukentoestellen of zelfs layouts van traditionele woningen. (2 personen)
- De Maan: Kijk naar de groei en de veranderingen in de maan en de veranderingen van haar plaats aan de hemel, nacht na nacht.
- Je persoonlijke eigenheid: Stel jezelf de vraag wat je werkelijk weet van hekserij, waar jij zelf in gelooft, wat het voor jou kan doen en wat jij de Craft kan bieden in ruil.
Fjierra:
Het is uiteraard niet de bedoeling om dit jaar enkel en alleen op volkshekserij te werken. Er zullen maan na man ook nog heel wat andere zaken op de agenda komen.
Moira en ikzelf hebben gisteren ons huiswerk gedaan en we vragen jullie nu naar je persoonlijke krachtplek te gaan en je Godin te ontmoeten. Er liggen een aantal boodschappen voor je klaar die erg belangrijk zullen zijn voor onze toekomst.
Cave of elders, Bone, the Descent
Bevindingen van elk covenlid
Afscheid & goede reis grootmoeders
Fjierra:
De afgelopen maan hebben twee van onze leden afscheid moeten nemen van hun grootmoeder. We staan nu heel even stil bij de overgang die deze twee dames maken van dit leven naar het eeuwige. Elenor en Nadia, indien jullie wensen kunnen jullie nu even de tijd nemen om je grootmoeder nog iets te vertellen of om afscheid te nemen. Wij focussen ons intussen op een goede en veilige reis naar de andere wereld.
Muziek: Afscheid – Paul de Leeuw
Eigenlijk ben ik wel tevreden, 'k heb me niet zo vaak vergist
Huil dus om geen andere reden, dan dat je me mist
Als de ster die valt je toe wenkt, ben ik bij je in je hoofd
Elke keer dat je aan mij denkt, dat heb ik toen beloofd
Mag ik die paar laatste dagen, daar zijn waar ook jullie zijn
Samen zal de grens vervagen, tussen waar en schijn
Laat de kinderen er bij zijn, echt bij alles wat gebeurt
Dan is het of wij weer wij zijn en niet zo verscheurd
Kom gerust met alle honden, schilder bloemen op mijn kist
Deel je tranen en je wonden, niks word uitgewist
Doe alsof 'k er zelf nog bij was, zeg me waar 'k he tliefste hoor
Denk aan hoe je steeds bij mij was, ga zo met me door
Draag me zelf, al kan eht zwaar zijn, laat me dan ook niet alleen
Doe gewoon dan zal het waar zijn, ik blijf om je heen
Ga maar veel en lekker eten, maak geen heilige van mij
Je hoeft geen dingen te vergeten, blijf er altijd bij
Zing mijn liedjes denk aan dagen, dat de zon over ons scheen
Dan is alles te verdragen, ik blijf om je heen
Eigenlijk ben ik heel tevreden, als ik alles samenvat
Alles had een echte reden, 'k heb jullie toch gehad 'k heb jullie toch gehad
Energie
Fjierra:
Eírinn heeft ons gevraagd onze energieën te bundelen om haar kracht mee te geven die ze nodig heeft om haar grootmoeder te contacteren.
Eírinn wordt gevraagd om in het midden van de cirkel te gaan liggen. We starten door de cirkel opnieuw te versterken door ons linkerhand op de rechterschouder van de persoon links van je te leggen. Je andere hand hou je onder de solar plexus. Je laat via je stuit de energie van moeder aarde binnen komen en de kosmische energie laat je via de kruinchacra naar beneden komen; Ter hoogte van je solar plexus laat je de energieën vermengen en via je linkerarm zend je deze naar de persoon links van je. Tegelijkertijd ontvang je via je rechterschouder de energie van de persoon die rechts van je staat. Eens de energie begint te stijgen zal Moira een teken geven om de energie die zich ter hoogte van je solar plexus heeft opgebouwd te bundelen in je hand en deze op Eírinn te leggen tot de kracht volledig is ingewerkt.
Cake & Wine
Wijn wordt gezegend door Anthea (athame) en Eleniana (kelk) op de manier van Janet & Gavin.
Anthea:
Er bestaat geen mannelijk zonder vrouwelijk
Geen wit zonder zwart
Eleniana:
Geen zon zonder maan
En een God heeft behoefte aan een Godin
Anthea:
Zoals het licht staat ten opzichte van het duister
Zo ook het leven tegenover de dood
Eleniana:
Want alles heeft zijn evenwicht
En zonder natuurlijke balans is er chaos
Anthea:
Met dit gebaar verenig ik de twee polen
Samen:
Ze zijn altijd samen en nooit alleen.
Brood / cake wordt gewijd door Eírinn.
Cirkel wordt geopend
Fjierra:
Van hand tot hand open ik deze cirkel
Van hand tot hand en van hart tot hart openen wij deze cirkel. Laat ons even stilstaan bij wie we zijn en waarom we vanavond hier bij elkaar waren..
We danken de krachten en de geesten van het land waarop we vandaag samen te gast waren.
We danken de krachten van onze voorouders, van hen die voor ons zijn gekomen en van hen die na ons zullen komen.
We danken de krachten van de zon boven ons en van de Aarde onder ons.
Blessed be
Fjierra:
Onze cirkel werd geopend, maar niet verbroken. In vreugde kwamen we bij elkaar, en in vreugde en vriendschap gaan we straks weer elk ons eigen weg. In naam van Arcadia hoop ik van harte dat we elkaar weer heel binnenkort in vreugde en vriendschap mogen ontmoeten.
Merry meet
Merry part
En merry meet again
Blessed be
Info beneden
Opvolgwerk vorige bijeenkomst: Ga naar je nieuwe zelf en vraag een statement over jezelf. Niet enkel een beschrijving, maar je doel, je missie, waarom ben je hier.
Groepswerk:
- Vergelijkende religie: Ga naar de kinderafdeling van je bibliotheek en zoek of ze iets hebben over vergelijkende religie. We hebben deze informatie nodig om te begrijpen wat mensen geloven; boeddhisten, hindoeisten, Jodendom, Shinto, islam en welke ook je interesse wekken. Je zal mogelijk ook enkele oude religies tegenkomen zoals de Griekse, Romeinse, Egyptische van lang vergeten tijden. Deze laatsten hebben heel wat raakvlakken in het hedendaagse paganisme. (Eírinn, Anthea, Eleniana)
- Locatie: Probeer heel nieuwsgierig te worden over de plaats waar je woont, waarom het daar is, wat er vroeger was. Onderzoek wat er speciaal of zelfs heilig is in jouw buurt. Onderzoek of er bepaalde locale feesten zijn of bijzondere gebruiken. Ga naar de meest heilige plek in jouw buurt en voel de verandering in atmosfeer. Voelt het anders, zo ja, waarom? (Nadia, Fjierra)
- De boeren: Lees over en onderzoek het boerenjaar, de oude landbouwgebruiken en het werk dat per seizoen moe(s)t gedaan worden. Probeer voeling te krijgen met het ruwere, eenvoudigere verleden en met de mensen die lang geleden leefden.
- Grootouders / voorouders: Als je contact hebt met oudere mensen, je grootouders bijvoorbeeld, vraag hen dan hoe het vroeger was. Onderzoek alles rondom je, vooral buitenshuis. (Elenor, Moira)
- Heemkring: Onderzoek of er een plaatselijk museum is met oude gebruiksvoorwerpen, keukentoestellen of zelfs layouts van traditionele woningen. (Bryd, Phuri Dai)
- De Maan: Kijk naar de groei en de veranderingen in de maan en de veranderingen van haar plaats aan de hemel, nacht na nacht.
- Je persoonlijke eigenheid:Stel jezelf de vraag wat je werkelijk weet van hekserij, waar jij zelf in gelooft, wat het voor jou kan doen en wat jij de Craft kan bieden in ruil.
Reacties