Dood doet leven in het Zoniënwoud

Rond zeven uur 's avonds zit ik meestal in de wagen, onderweg naar huis. Het is dan tijd voor Feiten en Filet, het radioprogramma van Koen Filet op Radio1 waarin hij een aantal meer bizarre faits divers uit de actualiteit oppikt.

Vandaag had hij in de krant een berichtje gezien over een project in het Zoniënwoud, waar een boswachter overreden bosdieren in het bos legt en dan toekijkt hoe het dier verrot en uiteindelijk verdwijnt, geholpen door aaseters allerhande.

http://www.dooddoetleven.nl/dooddoetleven/home

Ik was meteen geïntrigeerd. Wat een prachtig voorbeeld van de cirkel van het leven! Thuis ging ik meteen op zoek naar de site van het project, waar je de beelden van de camera's die op de dode reeën staan gefocust kan bekijken. Het is fascinerend om te zien hoeveel dieren profiteren van zo'n dood dier. In de natuur is de een zijn dood heel letterlijk de ander zijn brood. Zo wordt de dood een deel van het leven en soms zelfs een premisse van het leven ...

Nog fascinerender was het te beseffen dat steenmarters bij de normale bewoners van het Zoniënwoud horen. Ik wist al wel langer dat de vossen terug waren, maar het doet plezier te zien dat ook andere roofdieren terug hun weg vinden naar Vlaanderen.

Jammer dat er nog steeds een taboe rust op het laten liggen van karkassen. Ik herinner me een aantal jaren geleden hoe, omwille van de veiligheid en de hygiëne, in Spanje de dode schapen niet meer in de bergweiden mochten blijven liggen. Dat was een Europese richtlijn. Het resultaat was dat de gieren, die daar nog in hun natuurlijke habitat voorkomen en grotendeels leven van de dode schapen die de herders achterlaten, uitgehongerd tot bij ons kwamen gevlogen. Het precaire evenwicht van eeuwen was doorbroken. Of hoe bureaucraten soms de wereld om zeep kunnen helpen van achter hun bureau ...