Bryds Dag
Wij zijn ons huis - nog altijd - aan het verbouwen. In september 2007 trokken we bij mijn schoonouders in, met de hoop in een dikke zes maanden weer te kunnen verhuizen. Ondertussen zijn we bijna anderhalf jaar verder. Veel privacy hebben we niet, veel ruimte om uitgebreid aan rituelen te doen nog minder. Meer dan een grote kamer, waar we ook de twee kinderen in te slapen leggen, hebben we niet voor ons tweetjes.
Gelukkig is mijn schoonmoeder zeer gelovig. Voor mij is dat absoluut een voordeel. Op de kast staat een groot Maria-beeld en daar brandt zeer regelmatig een kaarsje bij, als offer voor het afsmeken van allerlei gunsten: goede examens op school, geluk bij een sollicitatie, enz. ... Klinkt dat al wat bekender? :-)
Deze week brandden de kaarsjes voor Maria Lichtmis. Dat is het laatste katholieke lichtfeest, na een periode van tweemaal veertig dagen. Het feest voor Sint-Maarten is het eerste lichtfeest. Het wordt gevierd op 11 november, veertig dagen vóór kerstmis. Maria Lichtmis wordt veertig dagen ná kerstmis gevierd. Die periode van tachtig dagen wordt de Grote Kersttijd genoemd, de periode tussen 25 december en 6 januari de Kleine Kersttijd. Maria Lichtmis wordt ook door de katholieke kerk opgevat als het langzaam ontwaken van het voorjaar. Dat klinkt waarschijnlijk ook al bekender.
Op de vooravond van 1 februari wordt immers Imbolc gevierd. Imbolc betekent "in de buik" of "in melk" en verwijst naar de geboorte van de eerste lammetjes, een eerste teken van leven in het midden van der winter of de voorbode van de lente. Het is één van de vier belangrijkste Keltische feesten. Tegenwoordig wordt het gevierd als een vuurfeest, één van de acht jaarfeesten. Het valt tussen Yule (de winterzonnewende) en Ostara (de lenteequinox).
Imbolc is een vruchtbaarheidsfeest, opgedragen aan de Ierse vruchtbaarheidsgodin Brighid (of Bryd :-)). Volgens de Ierse mythologie was ze de dochter van de Dagda of oppergod van de Tuata de Danaan, een mythisch volk dat toen in Ierland leefde en wiens heroische verhalen de Ierse mythologie kleur geven. Ze had twee zussen, die ook allebei Brighid heetten.
Brighid - in onze Gallische contreien gekend onder de naam Brigantia - is de godin van vuur, geneeskunde en vruchtbaarheid. Het vuur van Brighid is dan ook een belangrijk element in dit feest. De aangestoken vuren symboliseren de toenemende kracht van de zon de komende maanden. Zelfs in de katholieke kerk is dit feest een vuurfeest. Op Maria Lichtmis dag worden traditioneel kaarsen gewijd en wordt vóór de mis een kaarsenprocessie gehouden, vandaar de naam lichtmis.
Veel eigenschappen van Brighid werden later overgedragen op de katholieke heilige Brigid, de abdis van Kildare, die volgens de Keltische christenen de vroedvrouw was bij de geboorte van Christus en aanbeden werd als "Mary of the Gael". Imbolc werd dus St. Brigid's Day. In Ierland wordt nog steeds het feest van St. Brigid van Ierland gevierd, tweede patrones van het land, of Lá Feabhra, de eerste lentedag.
Er is een oude Ierse traditie - Brigid's Bed - waarbij de jonge meisjes een stropop van Brigid maken die ze mooi versieren. De oudere vrouwen maken een bruidsbed voor de pop. Op St. Brigid's Eve - Imbolc - waken de jonge vrouwen een nacht rond de pop. De dag nadien betonen de mannen hun respect aan Brigid en dragen het bruidsbed rond. Brigid wordt in elk huis op haar bruidsbed binnengenodigd door de oudste vrouw in huis en brengt zo vruchtbaarheid en voorspoed.
Wij hebben het dit jaar maar op de traditionele pannenkoeken gehouden, al was het maar om mijn schoonouders niet te choqueren. Maar ze waren wel goddelijk lekker!
Gelukkig is mijn schoonmoeder zeer gelovig. Voor mij is dat absoluut een voordeel. Op de kast staat een groot Maria-beeld en daar brandt zeer regelmatig een kaarsje bij, als offer voor het afsmeken van allerlei gunsten: goede examens op school, geluk bij een sollicitatie, enz. ... Klinkt dat al wat bekender? :-)
Deze week brandden de kaarsjes voor Maria Lichtmis. Dat is het laatste katholieke lichtfeest, na een periode van tweemaal veertig dagen. Het feest voor Sint-Maarten is het eerste lichtfeest. Het wordt gevierd op 11 november, veertig dagen vóór kerstmis. Maria Lichtmis wordt veertig dagen ná kerstmis gevierd. Die periode van tachtig dagen wordt de Grote Kersttijd genoemd, de periode tussen 25 december en 6 januari de Kleine Kersttijd. Maria Lichtmis wordt ook door de katholieke kerk opgevat als het langzaam ontwaken van het voorjaar. Dat klinkt waarschijnlijk ook al bekender.
Op de vooravond van 1 februari wordt immers Imbolc gevierd. Imbolc betekent "in de buik" of "in melk" en verwijst naar de geboorte van de eerste lammetjes, een eerste teken van leven in het midden van der winter of de voorbode van de lente. Het is één van de vier belangrijkste Keltische feesten. Tegenwoordig wordt het gevierd als een vuurfeest, één van de acht jaarfeesten. Het valt tussen Yule (de winterzonnewende) en Ostara (de lenteequinox).
Imbolc is een vruchtbaarheidsfeest, opgedragen aan de Ierse vruchtbaarheidsgodin Brighid (of Bryd :-)). Volgens de Ierse mythologie was ze de dochter van de Dagda of oppergod van de Tuata de Danaan, een mythisch volk dat toen in Ierland leefde en wiens heroische verhalen de Ierse mythologie kleur geven. Ze had twee zussen, die ook allebei Brighid heetten.
Brighid - in onze Gallische contreien gekend onder de naam Brigantia - is de godin van vuur, geneeskunde en vruchtbaarheid. Het vuur van Brighid is dan ook een belangrijk element in dit feest. De aangestoken vuren symboliseren de toenemende kracht van de zon de komende maanden. Zelfs in de katholieke kerk is dit feest een vuurfeest. Op Maria Lichtmis dag worden traditioneel kaarsen gewijd en wordt vóór de mis een kaarsenprocessie gehouden, vandaar de naam lichtmis.
Veel eigenschappen van Brighid werden later overgedragen op de katholieke heilige Brigid, de abdis van Kildare, die volgens de Keltische christenen de vroedvrouw was bij de geboorte van Christus en aanbeden werd als "Mary of the Gael". Imbolc werd dus St. Brigid's Day. In Ierland wordt nog steeds het feest van St. Brigid van Ierland gevierd, tweede patrones van het land, of Lá Feabhra, de eerste lentedag.
Er is een oude Ierse traditie - Brigid's Bed - waarbij de jonge meisjes een stropop van Brigid maken die ze mooi versieren. De oudere vrouwen maken een bruidsbed voor de pop. Op St. Brigid's Eve - Imbolc - waken de jonge vrouwen een nacht rond de pop. De dag nadien betonen de mannen hun respect aan Brigid en dragen het bruidsbed rond. Brigid wordt in elk huis op haar bruidsbed binnengenodigd door de oudste vrouw in huis en brengt zo vruchtbaarheid en voorspoed.
Wij hebben het dit jaar maar op de traditionele pannenkoeken gehouden, al was het maar om mijn schoonouders niet te choqueren. Maar ze waren wel goddelijk lekker!
Reacties