Webmaidens Grimoire

Nu we allemaal onze godin hebben voorgesteld aan de rest van de coven leek het me wel een goed plan – en een prima oefening in ritueelschrijven (of pikken! :-)) – om voor elk van die godinnen een rite uit te voeren waarbij we die specifieke godheid zouden eren. Niet om iets terug te krijgen maar alleen maar om die god of godin in de bloemetjes te zetten. De aftrap zou gegeven worden door Luna, met een rite voor Cerridwen, de godin die steevast haar opwachting maakt als ze gaat reizen in de anderwereld. Omdat Luna uiteindelijk geen tijd had, dook ik nog vlug mijn boeken (en het internet) in om de avond voor te bereiden. Maar goed ook, want uiteindelijk kon ze er door omstandigheden niet bij zijn. Omdat we hadden gezegd dat we iets voor Cerridwen zouden doen, wilde ik dat graag zo houden. Net zoals ik me al heb verdiept in sigilmagie en kaarsenmagie, wilde ik iets doen met ketelmagie. Wat een afknapper was dat! De ketel die de meeste heksen we ergens hebben staan, wordt meestal voor ...

Cerridwen is gekend omwille van haar ketel. Dat gietijzeren keteltje dat de meeste heksen op hun altaar hebben staan is een afgeleide van de ketel van Cerridwen. De ketel wordt beschouwd als één van de tools of the trade. Net zoals er mannelijke tools zijn die symbool staan voor de god (de atame bijvoorbeeld) zijn er vrouwelijke tools zoals de kelk die de godin symboliseren. De ketel is er daar een van en staat voor de baarmoeder van de godin, het ultieme vrouwelijke waar alles uit wordt geboren en waar alles uiteindelijk weer naartoe gaat. Hij staat dus voor creatie, transformatie en regeneratie. Ketels komen zowat in alle mythologieën terug. Er worden toverdrankjes in bereid, bezweringen mee uitgevoerd, rijkdom en overvloed mee aangetrokken en offers in gebracht aan de Grote Godin en de Grote Moeder (die niet persé dezelfde godin zijn). Maar de rode draad doorheen alle  verhalen en legenden is transformatie, zowel spiritueel als fysiek. Als symbool van de godin kan hij wijsheid...

Fjierra en ik hebben iets gemeen en dat is dat we geboren zijn in het hartje van de winter maar allebei fan zijn van de zomer. Is dat balen. Niet alleen omdat het het seizoen is van het element vuur maar ook omdat het de periode is van het edelste der fruitsoorten. Ze noemen ze met recht en reden zomerkoninkjes! Ik heb het natuurlijk over aardbeien. Aardbeientaart, aardbeienyoghurt, verwerkt in milshakes, vers met een vleugje peper en basilicum, met Brusselse wafels en slagroom, in een coupe, ... ik vind ze allemaal even lekker. Het enige waarvan ik vind dat het de delicate smaak van aardbeien niet tot zijn recht laat komen is aardbeienijs. Dat vind ik veel te zoet en veel te roze. Veel te chemisch. Het is te zeggen, dat vònd ik, want ondertussen heb ik Fjierra's versie van aardbeienijs geproefd en man, wat is dat ijs lekker! Nodig voor een grote bak ijs: 500g aardbeien 1 ei (we hebben enkel het eiwit nodig) 75gr suiker of het equivalent in stevia of een andere zoet...

Daar stond ik dan, zoals afgesproken, om 18 uur aan de voordeur van Eirinn. Perfect op tijd. Dat bleek met flinke korrel zout, want behalve Fjierra was er nog niemand en blijkbaar kwam de rest pas om 19 uur. Terwijl Fjierra en ik een hapje mee aten van de barbecue, arriveerden de andere meisjes. Ieder van ons had de decoratie van een elementenaltaar voorbereid en algauw waren we druk aan het slepen met tafeltjes, bloempotten en fruitmanden :-) om de tuin van Eirinn te veranderen in een elementenwalhalla. Het altaartje dat ik voor mijn rekening zou nemen was dat van Vuur. Ik had een grote lap knalrood krokodillen(namaak)leer meegebracht omdat het me deed denken aan draken en vuursalamanders. Dat vormde de basis waarop het altaar zelf kwam. Dat was een klein metalen tafeltje met een blad van tegeltjes, rood gebakken. Perfect! Appelsienen, aardbeien en ander fruit dat mij op de ene of de andere manier doet denken aan de zon had ik in een rode mand op het altaar gezet en dat alles werd...

Neem enkele keren diep adem, in door je neus en uit door je mond. Langzaam voel je je ontspannen. Concentreer je op je wortelchacra, voel en zie hoe deze zich langzaam opent waardoor er een krachtige rode gloed duidelijk zichtbaar wordt ( prana blazen ). Concentreer je nu op je sacralechacra, voel en zie hoe deze zich langzaam opent waardoor er een krachtige oranje gloed duidelijk zichtbaar wordt ( prana blazen ). Concentreer je nu op je zonnevlecht, voel en zie hoe deze zich langzaam opent waardoor er een krachtige gele gloed duidelijk zichtbaar wordt ( prana blazen ). Concentreer je nu op je hartchacra, voel en zie hoe deze zich langzaam opent waardoor er een krachtige groene gloed duidelijk zichtbaar wordt ( prana blazen ). Concentreer je nu op je keelchacra, voel en zie hoe deze zich langzaam opent waardoor er een krachtige blauwe gloed duidelijk zichtbaar wordt ( prana blazen ). Concentreer je nu op je derde oog, voel en zie hoe deze zich langzaam opent en een krachtig...

Als de godin of god een langere tijd in het lichaam van de trance priesteres blijft, kan de trance priesteres moe worden. Als de trancegids dat merkt, is het nodig dat hij of zij aan de godheid in kwestie vraagt om het lichaam van de trance priesteres te verlaten. Uiteraard gebeurt dit op een beleefde en respectvolle manier. Als de trance priesteres nog niet veel ervaring heeft met trancewerk kan het zijn dat ze zich na het trancen moe en leeg voelt, zeker als de trance lang geduurd heeft. De oplossing hiervoor is chocolade, véél chocolade :-), of iets anders waar veel suikers inzitten. De kans is ook heel groot dat de trance priesteres niet meer goed weet wat er is gebeurd. Niet vergeten dat je tijdens het trancen in een gelijkaardige staat bent als terwijl je aan het dromen bent, en dromen vervliegen razend snel. Als je net wakker bent, herinner je je droom nog maar als je eenmaal je benen uit bed hebt gezwaaid, ben je hem al vergeten of herinner je je enkel nog flarden. Dat geld...

Er zijn een aantal technieken die de trance priesteres helpen bij het bereiken van een staat van trance die diep genoeg is om een god of godin door zich te laten spreken, al dan niet in een full posession. Ik gebruik de term bewust in het Engels want in het Nederlands klinkt hij zo Poltergeist-achtig (geef toe dat het woord “bezetenheid” een hoog ‘Vade retro Satana’ gehalte heeft :-)). Het gebruik van een sluier Het bedekken van het gezicht tijdens een ritueel met een masker – of in ons geval een sluier – is een oud sjamaans gebruik dat waarschijnlijk al dateert uit de prehistorie. Het idee is dat het masker als het ware de persoon in kwestie overneemt. Het gebruik van een masker, een sluier en/of kleren en accessoires die passen bij de spirit die we willen laten doorkomen, helpt de transformatie van de doordeweekse persoonlijkheid van de trance priesteres naar een magische persoonlijkheid. Het helpt om het ego van de trance priesteres te onderdrukken, zodat dat het trance proces ni...

Bij het neerhalen van de maan tijdens een klassiek wiccaritueel geeft de hogepriester de hogepriesteres de vijfvoudige kus. Hij begint bij de voeten van  de priesteres, kust dan haar knieën, haar buik, haar borsten en haar lippen. De vijfvoudige kus (bron:  http://www.paganspace.net/photo/five-fold-kiss-preceeding-the ) Daarbij zegt hij het volgende: Gezegend zijn je voeten, die je hier hebben gebracht (kust de priesteres op haar rechtervoet en linkervoet) Gezegend zijn je knieën, die zullen knielen voor wat jou heilig is (kust de priesteres op haar rechterknie en linkerknie) Gezegend is je schoot, zonder welke wij niet zouden bestaan (kust de priesteres op haar onderbuik) Gezegend is je borst, gevormd in schoonheid en pracht (kust de priesteres op haar rechterborst en linkerborst) Gezegend zijn je lippen, die spreken van liefde en vertrouwen (kust de priesteres op haar lippen). Het zoenen an sich is een mooi gebaar van respect aan de god...

Full blown wicca rituelen van de oude stempel bevatten dikwijls een onderdeeltje dat “het neerhalen van de maan” wordt genoemd. De term “het neerhalen van de maan” – drawing down the moon in het Engels – in de moderne hekserij komt van Charles Leland. Hij heeft het in zijn ‘Aradia, the Gospel of the Witches’ uit 1899 over dergelijke rituelen die in de oudheid door priesteressen zouden zijn uitgevoerd, al hebben we geen idee hoe dat precies in zijn werk ging. Zoals wij het kennen is het een moment binnen een ritueel waarop de hogepriesteres de godin verpersoonlijkt. Ik moet zeggen dat ik het nog niet zo dikwijls heb gezien, de meeste rituelen tegenwoordig hebben veel minder pump & circumstance :-) Het neerhalen van de maan is echter veel meer dan het “spelen” van de godin, al is dat precies wat de meeste priesteressen waarschijnlijk doen. In feite is het een vorm van mediumschap, waarbij een priesteres haar lichaam aan de godin aanbiedt om te gebruiken als vessel om te communicere...