Alles komt altijd in orde
Het is de laatste dag training hier in Lint voor de cast change over van de show waar ik momenteel voor werk. Elke morgen passeert coach Tomek mijn bureautje met een vrolijk “Good morning!” en een grote smile. Eigenlijk net zoals ikzelf elke morgen doe.
“Good morning! How are you?” Daar is hij, met zijn grote Starbucks koffiebeker.
“I’m fine, I’m always fine, you know that!” antwoord ik hem elke dag. Dat is ondertussen een soort van dagelijks ritueeltje.
“The day I wouldn’t be fine the world would probably crumble and fall apart,” grap ik terwijl met hem mee loop richting koffiemachine voor de dagelijkse shot Nespresso.
“Just like me!” lacht hij terug.
“Yeah, we make a nice team holding the world together!”
Maar het is waar. Op de ene of de andere manier straalt hij een soort van kalme zelfzekerheid uit, alsof hij als het ware zijn plaats heeft opgeëist in het leven. Nochthans was dat niet altijd zo. Volgens hem gaat het er om dat je ”God” vindt. Dat heeft niks met godsdienst te maken, maar alles met spiritualiteit. Sommigen noemen het God, anderen iets helemaal anders, maar eigenlijk is het volgens hem net hetzelfde: een gevoel van eenheid met alles, alsof alle puzzelstukjes in elkaar vallen...
Toen we twee jaar geleden op een project werkten samen, was hij nog niet zo ver. Een dikke zes maanden geleden heeft hij een ervaring gehad die zijn leven helemaal overhoop gooide. Tijdens een meditatie was het alsof alles loskwam, zei hij, “a release”. Hij dacht dat hij dood ging, want de dood is volgens hem ook zoiets. Een compleet loslaten van alles. Sindsdien voelt hij zich herboren en goes with the flow. Wat komt zal komen en so be it. En dan komen er vanzelf kansen je richting uit, je moet ze alleen maar grijpen. Eigenlijk komt het er op neer dat je gewoon het leven ten volle moet leven in plaats van geleefd te worden door je angsten. Het heeft hem vijfenveertig jaar gekost om tot die wetenschap te komen, en sommige mensen geraken nooit zo ver: alles komt altijd in orde.
“Good morning! How are you?” Daar is hij, met zijn grote Starbucks koffiebeker.
“I’m fine, I’m always fine, you know that!” antwoord ik hem elke dag. Dat is ondertussen een soort van dagelijks ritueeltje.
“The day I wouldn’t be fine the world would probably crumble and fall apart,” grap ik terwijl met hem mee loop richting koffiemachine voor de dagelijkse shot Nespresso.
“Just like me!” lacht hij terug.
“Yeah, we make a nice team holding the world together!”
Maar het is waar. Op de ene of de andere manier straalt hij een soort van kalme zelfzekerheid uit, alsof hij als het ware zijn plaats heeft opgeëist in het leven. Nochthans was dat niet altijd zo. Volgens hem gaat het er om dat je ”God” vindt. Dat heeft niks met godsdienst te maken, maar alles met spiritualiteit. Sommigen noemen het God, anderen iets helemaal anders, maar eigenlijk is het volgens hem net hetzelfde: een gevoel van eenheid met alles, alsof alle puzzelstukjes in elkaar vallen...
Toen we twee jaar geleden op een project werkten samen, was hij nog niet zo ver. Een dikke zes maanden geleden heeft hij een ervaring gehad die zijn leven helemaal overhoop gooide. Tijdens een meditatie was het alsof alles loskwam, zei hij, “a release”. Hij dacht dat hij dood ging, want de dood is volgens hem ook zoiets. Een compleet loslaten van alles. Sindsdien voelt hij zich herboren en goes with the flow. Wat komt zal komen en so be it. En dan komen er vanzelf kansen je richting uit, je moet ze alleen maar grijpen. Eigenlijk komt het er op neer dat je gewoon het leven ten volle moet leven in plaats van geleefd te worden door je angsten. Het heeft hem vijfenveertig jaar gekost om tot die wetenschap te komen, en sommige mensen geraken nooit zo ver: alles komt altijd in orde.
Reacties