Midzomer (AmmaDevi)
Het was pokkeheet vandaag en ik zweette als een rund toen ik bij Vesa aankwam. Sinds zij en Edward een koppel zijn, heeft ze de beschikking over een grote tuin en die kwam vandaag geweldig goed van pas!
Nadat we allemaal ge-ooh'd en ge-aaah'd hadden over Moira Junior en hij een rondje vrouwenschoten had afgewerkt, vleiden we ons neer op de picknickdekens die Vesa voor de gelegenheid in de tuin had gelegd.
We stelden ons eerst voor aan de zeven heilige windrichtingen, zoals de indianen doen: "Ik ben Birgit van Jan van Tilly en ik groet de zeven heilige windrichtingen.". Vesa wist er nog een heleboel andere dingen bij te vertellen om zichzelf voor te stellen, maar meer wist ik niet te zeggen. Ik vond het belangrijk om mijn echte naam te gebruiken in plaats van mijn heksennaam. Misschien is het zever maar er wordt gezegd dat er macht steekt in iemands naam. En door mijzelf mijn naam niet aan te meten, stond ik als het ware naakt voor hen. Ik vond het ook belangrijk om niet alleen mijn vrouwelijke voorouders te eren maar ook mijn vader, alhoewel die natuurlijk nog leeft. Het was niet helemaal logisch, maar het voelde juist :-)
We visualiseerden de wilde natuur rondom ons, zo ver als ons oog maar reikte. Ik zag de grote bladeren boven me uittorenen. Het leek wel alsof we zo groot als mieren waren en onder de madeliefjes ronddansten. Want dat deden we. Hand in hand kronkelde een lange lijn van mensen zich doorheen het dichte plantenlandschap. Ik wist dat we allemaal samen een cirkel vormden, al zag ik alleen het meisje voor me en voelde ik achter me alleen de hand van de persoon die achter me danste. Het meisje voor me droeg een lange barokke jurk, lichtgroen, en ze had lange blonde krullen. Het leek wel of ik in een Engels kostuumdrama was beland. Haar gezicht zag ik niet.
Toen werd het landschap minder vreemd, gecultiveerder ook, alsof de wildernis zich van zijn liefste kant wilde laten zien...
We trokken de cirkel met de mantra van Vesa: "Ik ben in het midden van de cirkel, de cirkel is rond mij, ik ben hier uit vrije wil, in liefde en in leven.", waarbij elkeen van ons hem één keer opzegde, en daarna alle personen die hem reeds hadden uitgesproken nog een keer, tot iedereen was geweest en we hem finaal nog drie kaar allemaal samen zegden.
Ik liet ondertussen de energie van boven en beneden in me stromen om hem door te geven en de cirkel te voeden. Meestal open ik voorzichtig mijn chakra's, van beneden naar boven visualiseer ik op elk van de zeven chakra's een bloem in de kleur van de bijpassende chakra die traag opengaat. Deze keer vlogen de chakra's allemaal tegelijk open, en de bloemen waren veel groter dan anders. Het leken wel verfbommen die uit elkaar spatten! Dat had ik nog nooit gezien!
Ook de elementalen die ik meestal zie als we de elementen uitnodigen waren niet dezelfde. Alle vier de wachters waren andere wezens dan gewoonlijk. Ik vroeg me af wat er gaande was ...
Voor vuur was er de alien-achtige vuurprins met zijn spitse gezicht waar geen lachje afkan en zijn gouden harnas. Van de goedlachse sexy jongen met het vuurtongenhaar geen spoor. Oei, er moest wel iets bijzonders staan te gebeuren vandaag. Het was natuurlijk wel Litha, een vuurfeest, maar toch ...
De waterdame was er wel, al was ik niet zeker of het wel dezelfde vrouw is als diegene die ik normaal placht te zien. Deze keer zag ik ook geen schuimpaarden achter haar de golven uitrazen. Ze stond tot aan haar middel in het water en de zee scheen van haar weg te trekken, alsof het eb was. Alleen bleef de zee als het ware achter haar aan slepen, als de lange sleep van een chique jurk, alsof haar jurk de zee zelf was. Speciaal!
Voor aarde zag ik gelukkig mijn lieve aardberg. Ik voelde zoals gewoonlijk de genegenheid van hem afstralen, en ik voelde me warm worden. Ik heb een boontje voor dit prachtige wezen! Toch had ik de indruk dat hij hier alleen maar was omdat hij zin had gehad om mij te zien, maar niet in zijn functie van wachter. Ik zag steeds flitsen van schubben voor me, bewegende schubben, als van een draak of een grote slang. Dat was het wezen dat hier vandaag was als wachter. Was het omdat we in Vesa's tuin aan het werken waren? Vesa's godin is Gaia in haar aspect van de grote slang!
En lucht was weer helemaal anders. In plaats van het blazende wezen in de wolken, zag ik een gigantische arend naar beneden duiken. Ik had vast last van te veel The Lord of The Rings! Op zijn rug zat Gandalfgewijs alleszins ook iemand, een man met een gouden kroon op zijn hoofd, die van de rug van de vogel sprong en naast het dier bleef staan. Interessant.
Daarna was het tijd voor magisch werk. Litha is het feest van de eerste oogst, van groeien. We moesten aan iets denken waar we energie in wilden steken. Ik kan wel wat magie gebruiken om zinvolle en interessante jobs te vinden, dus besliste ik daarrond te werken. Bedoeling was om een soort van virtueel amulet te maken en dat aan onze zonnevlechtchakra vast te haken.
Ik stond in een schitterend woestijnlandschap. Boven me stond de zon hoog aan de hemel, een schitterende helgele schijf. Het zand schitterde in het zonlicht en ik zag de lucht trillen boven de horizon. Toen zakte ik in het zand, het omsloot me als een warme handschoen en ik voelde me helemaal geborgen. Ik voelde de warmte van de zandkorreltjes op mijn huid en verbaasde me erover dat ik kon ademen. Ik was nergens bang voor.
Mijn lichaam gloeide blauw op in het donker. Niet rood, zoals Vesa's stem ons vertelde. Ik bedacht me dat ik ooit eens had geleerd dat het middelste blauwe stukje van een vlam ook het heetste stukje van een vlam is... Ik voelde de energie rondom me stromen. Ik balde hem samen in een grote blauwe bal die kleiner en kleiner en compacter en compacter werd. En toen hing hij daar, een kleine gladde blauwgrijze bal van energie waarvan ik wist dat ik hem moest ingedamd houden. Ik voelde hoe hij zin had om te exploderen en hoe ik het enige was dat hem tegenhield ... Toen slorpte ik hem op in mijn zonnevlecht, zoals Vesa zei. Ik duwde de bal naar binnen in mijn lijf en ik voelde hoe hij daar zat. Dat is net de plek waar ik energie naartoe laat stromen van boven en beneden alvorens het in een brede cirkel rondom mij uit te stralen, om bijvoorbeeld een cirkel te trekken. Dat is een soort van mini explosie. Ik voelde me niet helemaal op mijn gemak. Zolang die bal daar zat - en volgens Vesa zou hij daar blijven zitten tot de volgende volle maan om zich te voeden met onze levensenergie, om daarna zijn werk te doen, hopelijk jobs versieren :-) - zou ik moeten oppassen met mijn bommetjes!
Toen was het tijd om weer met onze voeten op de grond te komen. We aten van de heerlijke pastasalade die Elenor had meegebracht en van de gruwelijk lekkere café noir koekjes die Vesa had gevonden in de Aldi. Nostalgie! Urenlang zaten we te kletsen op het terras, de temperatuur was nog steeds zwoel en uiteraard hadden we het over sex :-) Prettig gestoord maar prachtig!
Nadat we allemaal ge-ooh'd en ge-aaah'd hadden over Moira Junior en hij een rondje vrouwenschoten had afgewerkt, vleiden we ons neer op de picknickdekens die Vesa voor de gelegenheid in de tuin had gelegd.
We stelden ons eerst voor aan de zeven heilige windrichtingen, zoals de indianen doen: "Ik ben Birgit van Jan van Tilly en ik groet de zeven heilige windrichtingen.". Vesa wist er nog een heleboel andere dingen bij te vertellen om zichzelf voor te stellen, maar meer wist ik niet te zeggen. Ik vond het belangrijk om mijn echte naam te gebruiken in plaats van mijn heksennaam. Misschien is het zever maar er wordt gezegd dat er macht steekt in iemands naam. En door mijzelf mijn naam niet aan te meten, stond ik als het ware naakt voor hen. Ik vond het ook belangrijk om niet alleen mijn vrouwelijke voorouders te eren maar ook mijn vader, alhoewel die natuurlijk nog leeft. Het was niet helemaal logisch, maar het voelde juist :-)
We visualiseerden de wilde natuur rondom ons, zo ver als ons oog maar reikte. Ik zag de grote bladeren boven me uittorenen. Het leek wel alsof we zo groot als mieren waren en onder de madeliefjes ronddansten. Want dat deden we. Hand in hand kronkelde een lange lijn van mensen zich doorheen het dichte plantenlandschap. Ik wist dat we allemaal samen een cirkel vormden, al zag ik alleen het meisje voor me en voelde ik achter me alleen de hand van de persoon die achter me danste. Het meisje voor me droeg een lange barokke jurk, lichtgroen, en ze had lange blonde krullen. Het leek wel of ik in een Engels kostuumdrama was beland. Haar gezicht zag ik niet.
Toen werd het landschap minder vreemd, gecultiveerder ook, alsof de wildernis zich van zijn liefste kant wilde laten zien...
We trokken de cirkel met de mantra van Vesa: "Ik ben in het midden van de cirkel, de cirkel is rond mij, ik ben hier uit vrije wil, in liefde en in leven.", waarbij elkeen van ons hem één keer opzegde, en daarna alle personen die hem reeds hadden uitgesproken nog een keer, tot iedereen was geweest en we hem finaal nog drie kaar allemaal samen zegden.
Ik liet ondertussen de energie van boven en beneden in me stromen om hem door te geven en de cirkel te voeden. Meestal open ik voorzichtig mijn chakra's, van beneden naar boven visualiseer ik op elk van de zeven chakra's een bloem in de kleur van de bijpassende chakra die traag opengaat. Deze keer vlogen de chakra's allemaal tegelijk open, en de bloemen waren veel groter dan anders. Het leken wel verfbommen die uit elkaar spatten! Dat had ik nog nooit gezien!
Ook de elementalen die ik meestal zie als we de elementen uitnodigen waren niet dezelfde. Alle vier de wachters waren andere wezens dan gewoonlijk. Ik vroeg me af wat er gaande was ...
Voor vuur was er de alien-achtige vuurprins met zijn spitse gezicht waar geen lachje afkan en zijn gouden harnas. Van de goedlachse sexy jongen met het vuurtongenhaar geen spoor. Oei, er moest wel iets bijzonders staan te gebeuren vandaag. Het was natuurlijk wel Litha, een vuurfeest, maar toch ...
De waterdame was er wel, al was ik niet zeker of het wel dezelfde vrouw is als diegene die ik normaal placht te zien. Deze keer zag ik ook geen schuimpaarden achter haar de golven uitrazen. Ze stond tot aan haar middel in het water en de zee scheen van haar weg te trekken, alsof het eb was. Alleen bleef de zee als het ware achter haar aan slepen, als de lange sleep van een chique jurk, alsof haar jurk de zee zelf was. Speciaal!
Voor aarde zag ik gelukkig mijn lieve aardberg. Ik voelde zoals gewoonlijk de genegenheid van hem afstralen, en ik voelde me warm worden. Ik heb een boontje voor dit prachtige wezen! Toch had ik de indruk dat hij hier alleen maar was omdat hij zin had gehad om mij te zien, maar niet in zijn functie van wachter. Ik zag steeds flitsen van schubben voor me, bewegende schubben, als van een draak of een grote slang. Dat was het wezen dat hier vandaag was als wachter. Was het omdat we in Vesa's tuin aan het werken waren? Vesa's godin is Gaia in haar aspect van de grote slang!
En lucht was weer helemaal anders. In plaats van het blazende wezen in de wolken, zag ik een gigantische arend naar beneden duiken. Ik had vast last van te veel The Lord of The Rings! Op zijn rug zat Gandalfgewijs alleszins ook iemand, een man met een gouden kroon op zijn hoofd, die van de rug van de vogel sprong en naast het dier bleef staan. Interessant.
Daarna was het tijd voor magisch werk. Litha is het feest van de eerste oogst, van groeien. We moesten aan iets denken waar we energie in wilden steken. Ik kan wel wat magie gebruiken om zinvolle en interessante jobs te vinden, dus besliste ik daarrond te werken. Bedoeling was om een soort van virtueel amulet te maken en dat aan onze zonnevlechtchakra vast te haken.
Ik stond in een schitterend woestijnlandschap. Boven me stond de zon hoog aan de hemel, een schitterende helgele schijf. Het zand schitterde in het zonlicht en ik zag de lucht trillen boven de horizon. Toen zakte ik in het zand, het omsloot me als een warme handschoen en ik voelde me helemaal geborgen. Ik voelde de warmte van de zandkorreltjes op mijn huid en verbaasde me erover dat ik kon ademen. Ik was nergens bang voor.
Mijn lichaam gloeide blauw op in het donker. Niet rood, zoals Vesa's stem ons vertelde. Ik bedacht me dat ik ooit eens had geleerd dat het middelste blauwe stukje van een vlam ook het heetste stukje van een vlam is... Ik voelde de energie rondom me stromen. Ik balde hem samen in een grote blauwe bal die kleiner en kleiner en compacter en compacter werd. En toen hing hij daar, een kleine gladde blauwgrijze bal van energie waarvan ik wist dat ik hem moest ingedamd houden. Ik voelde hoe hij zin had om te exploderen en hoe ik het enige was dat hem tegenhield ... Toen slorpte ik hem op in mijn zonnevlecht, zoals Vesa zei. Ik duwde de bal naar binnen in mijn lijf en ik voelde hoe hij daar zat. Dat is net de plek waar ik energie naartoe laat stromen van boven en beneden alvorens het in een brede cirkel rondom mij uit te stralen, om bijvoorbeeld een cirkel te trekken. Dat is een soort van mini explosie. Ik voelde me niet helemaal op mijn gemak. Zolang die bal daar zat - en volgens Vesa zou hij daar blijven zitten tot de volgende volle maan om zich te voeden met onze levensenergie, om daarna zijn werk te doen, hopelijk jobs versieren :-) - zou ik moeten oppassen met mijn bommetjes!
Toen was het tijd om weer met onze voeten op de grond te komen. We aten van de heerlijke pastasalade die Elenor had meegebracht en van de gruwelijk lekkere café noir koekjes die Vesa had gevonden in de Aldi. Nostalgie! Urenlang zaten we te kletsen op het terras, de temperatuur was nog steeds zwoel en uiteraard hadden we het over sex :-) Prettig gestoord maar prachtig!
Reacties