Een web van licht
Elenor had ons gevraagd of we dit weekend mee wilden werken aan een meditatie om het web van energie rond de aarde te versterken. Dit weekend zat ik echter op Saga, een LARP evenement ten lande, maar dat was geen probleem. Twee andere meisjes op Saga zitten in de lesgroep AmmaDevi, en dus spraken we af om ons op het afgesproken tijdstip met z'n drieën even terug te trekken om de meditatie te doen.
De astrale, niet fysieke wereld, wordt vaak voorgesteld als een trillend web van licht en energie, dat alles en iedereen met elkaar verbindt. We leven als het ware binnen in dat web, de energie stroomt door ons heen en staat in contact met ons onderbewuste. Dat web is ook een vorm van bescherming van de aarde.
Om acht uur 's avonds trokken we dus met ons vieren naar buiten. Daar maakten we een cirkeltje, handen geven, duimen naar links en hopla. Met ons vieren spelen we een groepje van menselijke dienaren - Dorsarai - en elementenmagiërs die de vier klassieke elementen vertegenwoordigen. Grappig in deze context, want daar stonden we als elementen, hand in hand, ogen gesloten. Ik vraag me af hoe dat eruit moet gezien hebben voor de andere spelers. Die zullen wel gedacht hebben dat het een Dorsarai-ding was :-)
Bedoeling was dat we zouden afdalen in onszelf om dan het web van energie rond de aarde te visualiseren en het extra energie te geven. Toen ik mijn ogen sloot was het donker. Ik zag de aarde niet van boven uit, maar van onder het web. Ik zag het boven mij hangen, als pulserende draden van wit licht. Het hing vlak boven me, als een soort van rasterplafond. Het hing daar niet zomaar, maar werd omhoog gehouden door een soort van pilaren. Ik stond naast zo'n zuil. Ik zag ook een soort van reuze grasstengels rondom me, net alsof de natuur hier een stuk van de wereld terug had geclaimd. De hele wereld had zo'n rare kleur, een soort van grijsbruin, alsof ik de hele wereld door een vreemde kleurenfilter zag, alsof alles een afgewassen doorslagje was van de echte wereld. Heel bizar.
Ik opende mijn chakra's en trok de energie vanuit de hemel en vanuit de aarde naar mijn buik. Daar liet ik hem een dikke bal vormen, die ik vervolgens losliet. Ik zag de energie als een golf van rimpelingen van me weg stromen, naar het lichtraster. Ik had niet de indruk dat het lichtweb verzwakt was, het licht scheen helder, het was het enige dat helder was in deze bruinvale wereld. Misschien was die rare kleur het resultaat van een verzwakking van het web?
Toen ik alles wat ik had in het web had gepompt, kwam ik terug. De andere meisjes waren nog niet klaar, maar dat was niet erg. Ik heb meestal even tijd nodig om echt terug te komen. Ook al zijn mijn ogen al open, ik ben dan nog niet helemaal gegrond.
Veerle had daar ook last van. Ze stond te trillen als een rietje, ze kreeg de energie niet weg. We liepen samen naar onze kamer, misschien zou een hapje of een drankje haar helpen? Dat doet het wel bij mij. Nope ... Ik vroeg haar zich voor te stellen dat ze haar wortelchakra opende, als het afvoerputje van het bad, en dat ze de energie in dat putje zag lopen en zo weg, de aarde in. Geen resultaat. Ze ging buiten met haar handen en voeten in het gras zitten. Werkte ook niet. Uiteindelijk vroeg ik haar om haar handen in mijn handen te leggen. Ik sloot mijn ogen en opende mijn wortelchakra. Toen zoog ik het teveel aan energie als het ware via haar handen uit haar lijf en voelde hem door mijn lijf stromen en via mijn voeten de grond in. Opgelucht en verbaasd tegelijk toonde ze me haar handen. Het had gewerkt: ze trilden niet meer. Misschien dat haar kritische geest nu in energie zou geloven :-)
De astrale, niet fysieke wereld, wordt vaak voorgesteld als een trillend web van licht en energie, dat alles en iedereen met elkaar verbindt. We leven als het ware binnen in dat web, de energie stroomt door ons heen en staat in contact met ons onderbewuste. Dat web is ook een vorm van bescherming van de aarde.
Om acht uur 's avonds trokken we dus met ons vieren naar buiten. Daar maakten we een cirkeltje, handen geven, duimen naar links en hopla. Met ons vieren spelen we een groepje van menselijke dienaren - Dorsarai - en elementenmagiërs die de vier klassieke elementen vertegenwoordigen. Grappig in deze context, want daar stonden we als elementen, hand in hand, ogen gesloten. Ik vraag me af hoe dat eruit moet gezien hebben voor de andere spelers. Die zullen wel gedacht hebben dat het een Dorsarai-ding was :-)
Bedoeling was dat we zouden afdalen in onszelf om dan het web van energie rond de aarde te visualiseren en het extra energie te geven. Toen ik mijn ogen sloot was het donker. Ik zag de aarde niet van boven uit, maar van onder het web. Ik zag het boven mij hangen, als pulserende draden van wit licht. Het hing vlak boven me, als een soort van rasterplafond. Het hing daar niet zomaar, maar werd omhoog gehouden door een soort van pilaren. Ik stond naast zo'n zuil. Ik zag ook een soort van reuze grasstengels rondom me, net alsof de natuur hier een stuk van de wereld terug had geclaimd. De hele wereld had zo'n rare kleur, een soort van grijsbruin, alsof ik de hele wereld door een vreemde kleurenfilter zag, alsof alles een afgewassen doorslagje was van de echte wereld. Heel bizar.
Ik opende mijn chakra's en trok de energie vanuit de hemel en vanuit de aarde naar mijn buik. Daar liet ik hem een dikke bal vormen, die ik vervolgens losliet. Ik zag de energie als een golf van rimpelingen van me weg stromen, naar het lichtraster. Ik had niet de indruk dat het lichtweb verzwakt was, het licht scheen helder, het was het enige dat helder was in deze bruinvale wereld. Misschien was die rare kleur het resultaat van een verzwakking van het web?
Toen ik alles wat ik had in het web had gepompt, kwam ik terug. De andere meisjes waren nog niet klaar, maar dat was niet erg. Ik heb meestal even tijd nodig om echt terug te komen. Ook al zijn mijn ogen al open, ik ben dan nog niet helemaal gegrond.
Veerle had daar ook last van. Ze stond te trillen als een rietje, ze kreeg de energie niet weg. We liepen samen naar onze kamer, misschien zou een hapje of een drankje haar helpen? Dat doet het wel bij mij. Nope ... Ik vroeg haar zich voor te stellen dat ze haar wortelchakra opende, als het afvoerputje van het bad, en dat ze de energie in dat putje zag lopen en zo weg, de aarde in. Geen resultaat. Ze ging buiten met haar handen en voeten in het gras zitten. Werkte ook niet. Uiteindelijk vroeg ik haar om haar handen in mijn handen te leggen. Ik sloot mijn ogen en opende mijn wortelchakra. Toen zoog ik het teveel aan energie als het ware via haar handen uit haar lijf en voelde hem door mijn lijf stromen en via mijn voeten de grond in. Opgelucht en verbaasd tegelijk toonde ze me haar handen. Het had gewerkt: ze trilden niet meer. Misschien dat haar kritische geest nu in energie zou geloven :-)
Reacties