Ik ben een credomancer!
Er is hier in Antwerpen in de Kasteelpleinstraat een nieuw boekenwinkeltje opengegaan, gespecialiseerd in fantasy en science fiction. Nautilus moet een soort van ontmoetingsruimte worden voor gelijkgestelde zielen, want je kan er ook tweedehands boeken ruilen, een koffietje drinken of komen roleplayen. En je kan er niet alleen boeken kopen maar ook steampunk juwelen, gargoyles, enz. ... Tijdens de laatste Droomkronieken roleplaysessies hadden er altijd al flyertjes voor de nieuwe boekenwinkel op de toog gelegen, en dus besloten mijn liefste en ik er eens binnen te wippen, op zoek naar steampunk prullaria. En boeken natuurlijk, mijn tweede biotoop. :-)
Mijn oog viel er meteen op The Native Star, het debuut van M.K. Hobson. Een eigengereide heks uit een boerengat ergens in Amerika doorkruist de States samen met een even eigengereide tovenaar uit de grote stad om de wereld te redden van de nakende ondergang. Het klinkt als een klassieke fantasyroman, maar dat is het gelukkig niet. De setting is allerminst de klassieke fantasysetting en gelukkig maar, want anders was dit er een van dertien in een dozijn. M.K. Hobson slaagt er tot mijn verbazing echter in om met totaal verschillende genres zoals western, steampunk, romantiek en urban fantasy een onwaarschijnlijke mix te maken die zeer plezierig wegleest. Als debuut kan dat tellen.
In de wereld van M.K. Hobson is iedereen op zoek naar een soort van kristallen die door de indianen Native Star worden genoemd. Ze blijken inderdaad stukken van een oeroud wezen dat in onze aarde leeft sinds het begin der tijden. De kristallen zelf leven dus en hebben een bewustzijn, en zijn wanhopig op zoek naar een manier om met ons te kunnen communiceren. Niemand gelooft dat natuurlijk, want sinds wanneer kunnen stenen praten ...
Het geloof dat alles in onze wereld bezield is en dat onze aarde een levend wezen is, is één van de basisbegrippen van de indiaanse mythologie en religie. Alles in onze wereld is een precair evenwicht. Als we raken aan iets, raken we aan alles. Dat is zo voor het Amerika van 1876 in het boek, maar ook voor onze wereld van nu. Het is pas als we luisteren naar de Aarde en haar respecteren, stoppen met haar te exploiteren zonder meer, dat alles terug in evenwicht komt.
In haar boek maakt M.K. Hobson een onderscheid tussen drie soorten magie: animantie, sangrimantie en credomantie. Uiteraard is dat pure fictie, maar ze haalt haar mosterd wel uit de echte praktijk.
Over sangrimantie of bloedmagie weet ik niks, het lijkt me ook nogal duister. Heksen geloven dat je oogst wat je zaait en dat je alles in drievoud terugkrijgt (al is dat waarschijnlijk een stukje credomantie :-)) en blijven dus in principe ver weg van alles wat ruikt naar "zwarte magie".
Animantie of spiritmagie werkt met de levensenergie inherent aan alle levende wezens. Dat klinkt heel erg sjamanistisch!
Credomantie is de magie van het geloof. Het is gebaseerd op wat mensen geloven, zowel onbewust als bewust, en dus ook verwachten dat er zal gebeuren. Dit is formele magie, hoge magie, maar ook de klassieke heksenmagie van rituelen en spells. Het is ook de basis voor thought forms. De magie zit dus niet in de woorden of het ritueel an sich, maar in de hoofden van de mensen, die door te geloven een verandering teweegbrengen: we geloven met z'n allen dat het gaat werken, en dus gaat het werken. Dat geldt voor alle vormen van ritueel, ook voor die van de katholieke kerk bijvoorbeeld. Hoe meer mensen geloven, hoe sterker de magie.
Vandaar dat ik ook geloof dat sommige godinnen hier bij ons sterker zijn dan andere, gewoon omdat hier altijd al in hen werd geloofd. Onze Lieve Vrouw bijvoorbeeld ...
In de wereld van M.K. Hobson is iedereen op zoek naar een soort van kristallen die door de indianen Native Star worden genoemd. Ze blijken inderdaad stukken van een oeroud wezen dat in onze aarde leeft sinds het begin der tijden. De kristallen zelf leven dus en hebben een bewustzijn, en zijn wanhopig op zoek naar een manier om met ons te kunnen communiceren. Niemand gelooft dat natuurlijk, want sinds wanneer kunnen stenen praten ...
Het geloof dat alles in onze wereld bezield is en dat onze aarde een levend wezen is, is één van de basisbegrippen van de indiaanse mythologie en religie. Alles in onze wereld is een precair evenwicht. Als we raken aan iets, raken we aan alles. Dat is zo voor het Amerika van 1876 in het boek, maar ook voor onze wereld van nu. Het is pas als we luisteren naar de Aarde en haar respecteren, stoppen met haar te exploiteren zonder meer, dat alles terug in evenwicht komt.
In haar boek maakt M.K. Hobson een onderscheid tussen drie soorten magie: animantie, sangrimantie en credomantie. Uiteraard is dat pure fictie, maar ze haalt haar mosterd wel uit de echte praktijk.
Over sangrimantie of bloedmagie weet ik niks, het lijkt me ook nogal duister. Heksen geloven dat je oogst wat je zaait en dat je alles in drievoud terugkrijgt (al is dat waarschijnlijk een stukje credomantie :-)) en blijven dus in principe ver weg van alles wat ruikt naar "zwarte magie".
Animantie of spiritmagie werkt met de levensenergie inherent aan alle levende wezens. Dat klinkt heel erg sjamanistisch!
Credomantie is de magie van het geloof. Het is gebaseerd op wat mensen geloven, zowel onbewust als bewust, en dus ook verwachten dat er zal gebeuren. Dit is formele magie, hoge magie, maar ook de klassieke heksenmagie van rituelen en spells. Het is ook de basis voor thought forms. De magie zit dus niet in de woorden of het ritueel an sich, maar in de hoofden van de mensen, die door te geloven een verandering teweegbrengen: we geloven met z'n allen dat het gaat werken, en dus gaat het werken. Dat geldt voor alle vormen van ritueel, ook voor die van de katholieke kerk bijvoorbeeld. Hoe meer mensen geloven, hoe sterker de magie.
Vandaar dat ik ook geloof dat sommige godinnen hier bij ons sterker zijn dan andere, gewoon omdat hier altijd al in hen werd geloofd. Onze Lieve Vrouw bijvoorbeeld ...
Reacties