Beltain (AmmaDevi)
Gisteravond vierden we Beltain, het feest waarmee de zomer echt wordt ingezet. Beltain is de tegenhanger van Samhain, de twee feesten verdelen het jaar netjes in twee. Net als Samhain is ook Beltain een tijd waarop de grenzen tussen de werelden vervagen en geesten onze wereld vrijelijk kunnen komen bezoeken. Bij Samhain denken we dan o.a. aan de geesten van de overledenen, bij Beltain eerder aan de geesten van het land, zoals de elfen. Het verhaal gaat dat de koningin van de elfen op mei-avond doorheen onze wereld trekt op zoek naar een minnaar. Wie met haar meegaat, wordt nooit teruggezien ... Het is ook de nacht van de Wilde Jacht en volgens de oude gebruiken worden op de vooravond van 1 mei dan ook voor alle deur- en vensteropeningen lijsterbestakken gelegd als bescherming tegen alles wat die avond door onze wereld zou komen struinen. Het is alleszins een tijd waarin de energie heel sterk is en de magie in de lucht hangt.
We kwamen samen bij Elenor, die het ritueel zou begeleiden. Zij is een priesteres van Freya. De vooravond van 1 mei wordt ook wel Walpurgisnacht of Vanadisnacht genoemd, en Vanadis een andere naam van Freya, de vruchtbaarheidsgodin. Het is dan ook het vruchtbaarheidsfeest bij uitstek, al werd het door de katholieke kerk toegeschreven aan Maria. Daar heb ik niet zo'n probleem mee, Maria is voor mij gewoon een andere vorm van de godin. In vroeger tijden werd tijdens dit feest de meiboom geplant, een gebruik dat pas op het tweede plan raakte nadat 1 mei geclaimd werd door de socialisten. De meiboom stond voor het mannelijke, verankerd in de aarde, het vrouwelijke, met linten er omheen gebonden en alles was versierd met bloemen. Er werd rond de meiboom gedanst, afgewisseld jongens en meisjes met ieder een lint in hun handen. Ze dansten rond de boom en weefden de linten doorheen elkaar en rond de boom, zodat zich een patroon vormde en de linten steeds korter werden, tot ze als het ware lijf aan lijf stonden, iets wat in vroeger tijden niet bepaald christelijk was :-)
Nadat we onszelf hadden gezuiverd met een olie die Moira ooit had gemaakt voor een lenteritueel en die heeeerlijk rook, grondden we onszelf en trokken we de cirkel. We heetten iedereen welkom, waaronder uiteraard ook Freya en Frey. Ik hoorde het gerinkel van paardenteugels en zag een flits van een paardenhoofd. Het bit in zijn mond zat vast aan drie sierlijke lederen riempjes die over de bovenkant van zijn zachte neus zaten en vastgemaakt waren aan goudkleurige metalen ringen. Ik was hier niet alleen :-)
Daarna vertelde Elenor ons een moderne versie van het verhaal over de Wilde Jacht. Beltain gaat over de wedergeboorte van de jonge god in al zijn glorie en het vreugdevolle samenkomen met de godin, zodat de aarde bevrucht wordt voor een nieuwe draai aan het rad van het jaar. Kortom: het draait om sex.
Na het verhaal leidde Elenor ons in een visualisatie naar een Beltain-feest. Ik stond voor mijn eigen voordeur, met daarachter de rommelige gang van altijd. Ik had wat moeite om die rommel te doen verdwijnen, het zal wel de aard van het beestje zijn, zeker? :-) Maar toen ik de deur aan het einde van de gang opende, stond ik aan een grasveldje ergens boven op een berg. Er bloeiden bloemen, het leek wel de Sound of Music :-) Een aardewegje, meer een karrenspoor eigenlijk, leidde dwars doorheen het grasveld naar boven, over de heuveltop naar beneden, en dan weer omhoog naar een dorpje. Ik zag een kerktoren omringd met kleine huisjes, de kleur van de weg, met leitjes op het dak en luiken voor de vensters. Ik moest denken aan Fialaix, in de Ardêche. Zo'n vergeten boerengat, weg van de wereld, waar je gewoon jezelf kon zijn.
Links van de weg zag ik een aantal tafels. Het waren simpele schragen met daarop houten planken, en houten stoelen erbij. Vrouwen liepen af en aan en brachten schalen en potten met voedsel, brood, kaas... Ik zag hoe ze grapjes maakten en lachten, het voelde als één grote familie. Toen zagen ze mij en wenkten dat ik dichterbij moest komen. Ik was welkom op hun feest, ik voelde me als één van hen.
Toen verschoof het licht, het was donker. Iedereen zat rond de tafels, er werd gegeten en gedronken, als één grote familie. Eén van de vrouwen wierp haar handen in de lucht, trok de spelden uit haar haar en danste sensueel rond het vuur dat brandde aan de andere kant van de weg. Iedereen begon te joelen en te klappen. Het was een vrolijke bedoening, de vrouw lachte mee en keek verleidelijk de kring rond. Eén van de mannen haalde een tak uit het vuur. De vrouw sprong over de tak, onder luid gejuich van de mensen rond het vuur. Toen keek ze verleidelijk naar één van de mannen en trok hem in de cirkel, om met haar te dansen. De ene na de andere vrouw deed mee, stapte in de kring van licht, sprong over de brandende tak en rond het vuur. De Ik hoorde het geluid van een viool en ik voelde hoe mijn voeten meetikten op de maat van de muziek. Het leek wel sneller en sneller te gaan. Ik zag enkel nog details van de vrouwenlijven rondom mij, een blote schouder, een opgeheven arm. De vrouwen leken half naakt, ze hadden blauwe strepen op hun armen en gezichten. Iedereen leek wel mee te doen, ik ook. Het was één energieke, zweterige, vrolijke bedoening en ik lachte en lachte. Het voelde ongelooflijk bevrijdend.
Toen zag ik haar. Ze stond aan de rand van de cirkel en keek toe. Voor haar stak een mes of een zwaard in de grond. Ze droeg een soort van korte rok met lamellen, een soort van wapenrok denk ik. Dat droeg ze ook de eerste keer dat ik haar had gezien...
Dan was het tijd om terug te keren. Ik had het heel erg moeilijk. Het leek wel of ik verder en verder naar beneden ging, en ik moest worstelen tegen de stroom in...
Toen we allemaal terug waren, deden we de grote rite. Die doen we niet elk ritueel maar op een feest als dit, dat draait rond vruchtbaarheid, kon de symboliek van de grote rite niet ontbreken. Beltain IS de grote rite!
We sloten af met een cake & wine om U tegen te zeggen. Ik had zelf een gigantische appelbodding meegebracht, ik denk dat er evenveel voedsel op tafel stond als tijdens het feest waar Elenor ons had heengeleid. Al dat dansen had me gelukkig hongerig gemaakt en ik moest me inhouden om niet te gaan schransen :-)
---
Uitleg Beltane
Ik ga niet veel uitleg geven rond het feest van Beltane zelf. Ik stel voor dat jullie dat voor jezelf opzoeken, en de zaken die waardevol zijn voor jezelf, bijhouden en koesteren.
Wat voor mij belangrijk is, is dat Walpurgisnacht, of meiavond, het feest bij uitstek is voor Freya, mijn godin. We vieren de vruchtbaarheid, we vieren Freya als sensuele Vrouwe en Vrouwe van vruchtbaarheid in alle opzichten.
Gronding en zuivering
Eerst worden alle aanwezigen gezuiverd met olie van Moira.
Dan gaan we in de kring zitten en we gronden:
Zet jezelf gemakkelijk en voel hoe er vanuit je voeten wortels groeien naar beneden, diep in de vruchtbare aarde. De wortels gaan steeds dieper en dieper, tot je stevig verbonden bent met Moeder Aarde. Voel hoe de kracht van Moeder Aarde in jou omhoog komt. Voel hoe je energie krijgt vanuit Haar.
Voel hoe de energie van Moeder Aarde deze tuin zuivert en zegent, als een heilige plaats. Voel je verbonden met deze zuiverende en zegenende energie, want jij bent even goddelijk en heilig als de energie die je zuivert en zegent.
Wees dankbaar voor deze zuiverende en zegenende energie.
Trekken van de Cirkel en uitnodiging van entiteiten
Van hand tot hand, trek ik deze cirkel...
Van hand tot hand, en van hart tot hart, hebben wij deze cirkel getrokken. Laat ons even stilstaan bij wie we zijn, en waarom we vandaag hier zijn.
We danken de krachten van de zon boven ons en van de aarde onder ons. We danken ook de krachten van de wind uit het oosten, de warmte uit het zuiden, het water in het westen en het gesteente uit het noorden. We danken mijn goden Freya en Frey, die hartelijk welkom zijn. We danken de krachten van de geesten van het land waarop we te gast zijn, alsook de krachten van onze voorouders. Ook zij krijgen speciale aandacht op een avond waarop de sluiers tussen de werelden vervaagd zijn.
Muziek: I'm ready (Tracy Chapman)
Tijdens de muziek worden elementenkaarsen, god(innen)kaarsen en wierook aangestoken, netjes van oost naar noord.
Verhaal: magie op de meidag (vertaald naar John T. Mainer)
"Verdomd alle vrouwen" snauwde hij toen hij struikelde in de schemering van de eerste mei. Hij stopte bij de bosrand en huilde van jeugdige pijn tegen het luisterende bos, "De pot op met vrouwen, de pot op met de lente, en de pot op met Liefde"
Dit is het verhaal van de jonge Andy McLain, van eden afgelegd in de schemering, uitgaan met faeries, opoffering en de helende kracht van liefde.
Andy hield van Jenny met heel zijn hart en het meeste van zijn onderste helft. Jenny vond Andy wel een toffe, maar ze was ook dol op Kurt en zijn onderste helft. Op deze fijne Mayday ging Andy naar Jenny met een ring, maar ontdekte toen Jenny en Kurt samen op de zetel.
Hij opende de fles champagne die hij had meegebracht, goot die in een ring van paddestoelen aan de voet van een oude eik en mompelde: "dit was bedoeld om te toasten op onze liefde, maar nu is er geen enkele vrouw waarmee ik het nog zou delen". Terwijl hij huilde, gooide hij de diamanten ring in het bos, terwijl hij schreeuwde "neem die liefde, en de pot op met jou! Ik zeg de pot op met alles wat onmenselijk is".
Gevaarlijke woorden op een meidag 's avonds, en hij maakte het alleen maar erger door de manier waarop hij eindigde ...... "Goden, zou ik liever sterven dan weer lief te hebben. Laat de liefde gewoon het hart wegnemen dat ze toch al vertrappeld heeft!"
Er zijn vreemde dingen die op de loer liggen in de diepten van het bos. Er zijn dingen bewegen op de grens tussen dag en nacht, dingen die oud en onmenselijk zijn; altijd luisterend en altijd hongerig. Er zijn twee machten, waarvoor zelfs goden moeten buigen: de Liefde en het Lot. Dit verhaal gaat over allebei.
Andy stampte door het bos, schopte tegen paddestoelen en varens waar hij maar kon. Niet lettend op de zon die onderging aan de horizon, liep hij in de meinacht het donkere oerwoud in, in een andere tijd.
Op bepaalde dagen, als de wereld hangt tussen donker en nacht, tussen het zichtbare en onzichtbare, openen de heuvels en de paden naar Alfheim kunnen op die nachten weer bewandeld worden. In het donker van het Joelfeest gaan de ridders van de wilde jacht achter de doortrekkende wolven van de Alvader aan, maar in de wilde nacht van meidag, op Walpurgisnacht, is het Freya die de Elfinnen leidt, recht in een wilde jacht van de hartstocht, tussen droom en nachtmerrie.
Andy stopte en draaide zich om, eindelijk had hij door dat er iets mis was. Hij hoorde een geluid als van sirenes in de nabije omgeving. Niet helemaal sirenes, niet zoals hoorns, meer als de schelpen die hij had gehoord in Hawaii. Het geluid kwam opnieuw, dit keer met het geblaf van honden en zwakke lachende stemmen. Het klonk als de vossenjachten die je soms ziet in oude films, maar wat kwam dat in dit bos doen?
Ineens zag Andy een dozijn slanke, zilveren rossen met rijk bewerkte harnassen en belletjes aankomen in een licht. Dames met gewaden van spookachtige schoonheid en koude perfectie zaten op hun gemak met hooggespleten rokken in hoge zadels met lansen bij de rechter knie. Onmenselijk koude schoonheid staarde hem van alle kanten, koude witte gezichten en bloedeloze lippen met een glimlach die een kat wreedheid zou kunnen leren, en ogen die brandden van smeulende passie.
"Kijk" klonk een stem als een zilveren bel "Het nacht hert!"
Terwijl slanke witte honden hem omcirkelden, protesteerde Andy dat hij geen hert was, maar een man. Elke ontkenning maakte de glimlach van perfecte onmenselijke schoonheden breder. Tenslotte kwam een belangrijke figuur aangereden, omgeven door herten en dames met getrokken lansen, schrijlings gezeten op de hals van een gouden everzwijn, zo groot als een neushoorn. Mooier dan de bleke elfachtige schoonheden, brandde deze vrouw als vuur in de nacht. Een schijnende lichte huid, met een gouden ketting die fel brandde in de holte tussen haar half ontblote borsten, haar lach klonk als vogelgezang bij dageraad, en haar glimlach bracht een gloed van roodheid over Andy zijn kwade lichaam.
"Nu dan jongeman" spinde de gouden vrouw met een sensuele glimlach, "Je hebt een offer uitgegoten aan de Elfenring, en gooide een gouden gift in mijn heilige wateren en je hebt sterke eden gezworen voor ons."
"Je hebt mijn dames gedagvaard op mijn heilige nacht, je hebt het beloofd om mijn vrouwen te nemen, de lente te nemen, en de liefde te nemen."
Gelach klonk op uit de onmenselijke schoonheid om hem heen, en de honden gromden opnieuw.
"Mijn vrouwen rijden, het voorjaar is pasgeboren en hongerig deze avond, en ik ben de liefde. Als je hert wil spelen in deze wouden kleine man, zal je meer nodig hebben dan woede. Jij hebt Hoeven en Hoorns nodig!"
Haar stem klonk vreemd en de vrouwen begonnen te dansen en chanten "Hoof and Horn, hunt until morn" over en ze zongen en dansten totdat Andy viel, verward en brandend. Zijn handen en voeten werden samengevoegd tot gespleten hoeven, en een trots gewei groeide uit zijn voorhoofd. Met een schreeuw sprong Andy uit de cirkel en spurtte het pad af, wanhopig op de vlucht voor de speren van de vrouwen en de tanden van de honden.
Door het bos rende Andy, zijn spieren buigend en strekkend met moeiteloze kracht. Al de woede van de gefrustreerde liefde brandde in hem, en hij voelde zijn bloed pompen, groeiend in kracht en woede bij puls. Al snel kon zijn trots en macht zich niet meer meten aan de achtervolgende honden, en hij draaide op zijn as. Zijn gewei links en rechts zwaaiend, sloeg hij twee honden tegen de bomen en de derde aanvaller splitte hij met zijn hoef. Hij viel aan op de honden met de woede van zijn frustratie en vernedering, en won hierbij zijn mannelijkheid terug in woede en bloed. Eindelijk stond hij recht op de open plaats, de levende honden verstopten zich achter hun meesteressen.
"Het hert is gekomen!" Schreeuwde de gouden godin op haar glimmende zwijn.
"Kom naar mij! 'Riep ze, ze gooide haar mantel af en verscheen in naakte glorie voor hem.
Gek van woede en lust, sprong Andy. In een kat-achtige beweging danste het zwijn opzij, en de trotse geweien zaten vast in de boom, Andy's benen omhoog in de lucht met zijn blik onafgebroken op de naakte vrouw.
Een voor een de cirkelden dames rond hem en staken hem zachtjes met hun lansen als ze langskwamen. Brullend van woede, huilde Andy, weeral bedrogen en vernederd door vrouwen, en hij wachtte op de laatste steek die zijn pijn zou beëindigen.
Een voor een gleden de meisjes uit hun gewaden en van hun paarden. Met vaardige handen behandelden ze zijn wonden, ze streelden zijn sterke dijen en hijgende borst. Met brandende kussen en aanstekelijke strelingen transformeerden en ontstaken ze hem tot hij daar stond, een naakte man, bebloed, maar niet gewond, gekroond met een trotse hertenkroon.
Ze trokken hem naar de aarde, en de gouden godin bracht hem omlaag met een enkele kus. Ze fluisterde in zijn brandende oren met tonen van honingzoete vuur
"Liefde is dood en wedergeboorte, liefde is pijn en genezing, liefde is vergeten en vergeven, liefde is zowel mijn gave en als mijn aanbidding."
Met een schreeuw besteeg ze hem, en met een schreeuw antwoordde hij. Met lachende meisjes die hem zoenden en streelden, deed hij zijn plicht als stier, en begreep hoe een man kan genezen. Toen de nacht eindigde, en het ochtendrood weer licht wierp op de bomen, schreeuwde Andy tenslotte, en liet zijn woede gaan. Hij fluisterde zachtjes haar naam, en ze glimlachte.
Freya stond daar met haar elfenmeiden, en keek naar haar minnaar, haar prooi, en glimlachte.
"Het zal een lange jacht zijn, mijn hert, voordat je je partner zal vinden."
"Loop even hard voor haar weg als je van mij wegliep, en dan zal je haar misschien vinden. Vecht half zo hard om haar te krijgen haar als om van mij te vluchten en misschien win jij haar. Hou van haar net zo fel als van mij, en je zal dan haar behagen."
Het ochtendgloren vond Andy in de Elfenring. Hij keek neer op de champagnefles die hij daar op de grond gegooid had, en hij pakte ze op. Op zijn handen en knieën verwijderde hij de kurk en draad, en andere stukjes afval. Achteruitlopend, boog hij onhandig. Met een glimlach draaide hij zich om en liep de toekomst tegemoet, terwijl hij een liefdeslied floot.
Muziek: White waters (Epica)
Visualisatie: beleving van Beltane
Ga rustig zitten of liggen. Neem hiervoor alle tijd. Kies een houding die ontspannen voelt en die je geruime tijd vol kunt houden. Je mag je ogen sluiten.
Neem een tijdje om je gedachten tot rust te laten komen. Dingen van de dag, taken die nog gedaan moeten worden en problemen die je bezighouden kunnen voorbijkomen. Wijs ze niet af en veroordeel de gedachten niet, neem er voor nu liefdevol even afstand van. Ze zijn voor later. Je aanwezigheid hier en nu telt. Alles wat in je opkomt is werkelijk en belangrijk, maar kan nu wel even wachten. Langzaamaan worden je gedachten rustiger.
Je staat voor je voordeur. Beeld je de kleur van de deur in. Kijk naar beneden naar de deurknop.
Open de deur en treed binnen in een lange gang. Je merkt op dat de muren van de gang van een soort doorzichtig marmer zijn. Aan het eind van de gang brandt een helder wit licht. Je wandelt ernaartoe. Je weet dat je veilig bent, er kan je niets gebeuren. Je nadert het licht en hoort het zacht ruisen van de wind in de bomen. Je komt bij het einde van de gang en je stapt door het witte licht in een groene weide. Je ruikt de geur van lentebloemen, die je overal rondom je ziet bloeien. Je voelt het frisse gras kriebelen tussen je tenen. Neem even de tijd en geniet van de rust in de weide. Luister naar het ruisen van de wind in de bomen die je aan de rand van de weide ziet staan en het gescharrel van de vogels in de schaduw van de bomen.
De schaduwen worden al langer, de schemering van de avond komt nabij. De wind voelt fris op je huid.
In de verte hoor je het geroezemoes van een buitenfeest. Je wandelt verder langs de bomenrij, tot je verder op de weide kan zien dat er vuren ontstoken worden, tafels met eten worden gedekt. De voorbereidingen voor het Beltane feest zijn bijna klaar. De mensen lachen en nodigen je uit om mee te doen met hun viering. Voel je niet geremd, er kan je niets gebeuren.
Als het duister valt, en de weide enkel nog wordt verlicht door het licht van de vuren, beginnen de vrouwen te dansen op de tonen van de drums. Ze hebben bloemen in hun haar en hun naakte huid is mooi beschilderd. Ze zien er sensueel uit. Dans maar mee, ga mee in de kring staan en dans op het ritme van de drums.
Eerst springen ze een voor een over een lager vuur, naakt, voor zuivering. Als een vrouw erover gesprongen is, danst ze verder in een cirkel rond de vuren. Spring zelf ook over het vuur, laat alles wat je niet meer nodig hebt, achter in het vuur en voel de warmte, de energie die nieuwe dingen zal mogelijk maken. Als alle vrouwen over het vuur gesprongen zijn, worden de vuren opgestookt, tot ze hoog oplaaien.
De vrouwen dansen rond het vuur op het ritme van de drums, het ritme maakt dat ze eens sierlijk bewegen, dan weer meer ritmisch, deinend op de muziek.
Dans tot je je helemaal losgegooid hebt, dans voor de lente, dans voor de vruchtbaarheid, dans voor Moeder Aarde, dans voor de terugkeer van het licht, dans voor de zon, dans voor de natuur, dans voor het leven!
Als de drums stoppen, is het dansen voorbij. Je dankt de vrouwen om deze dans samen met hen te mogen doen, je neemt afscheid en wandelt terug langs de bomenrij, tot je aan het licht komt dat je naar de gang terug leidt. Stap zonder vrees door het licht, de gang zal erachter liggen en je terugbrengen naar het hier en nu. Wandel door de gang met de marmeren muren, tot je weer aan je eigen voordeur uitgekomen bent. Sluit de deur achter je, maar neem de herinnering aan je ervaringen mee.
Muziek: Natural Mystic (Luka Bloom)
Grote Rite
Op een vruchtbaarheidsritueel als Beltane kan de Grote Rite niet ontbreken:
Er bestaat geen mannelijk zonder vrouwelijk
Geen wit zonder zwart
Geen zon zonder maan
en een God heeft behoefte aan een Godin
Zoals het licht staat ten opzichte van het duister
Zo ook het leven tegenover de dood
Want alles heeft zijn evenwicht
En zonder natuurlijke balans is er chaos
Met dit gebaar verenig ik de twee polen
Ze zijn altijd samen en nooit alleen
De gewijde wijn wordt doorgegeven met de woorden:
Ik wens jou vruchtbaarheid dit jaar.
Bedanken van aanwezige entiteiten en openen van de cirkel
We danken aanwezige krachten van de zon boven ons en van de aarde onder ons. We danken ook de krachten van het gesteente uit het noorden, het water in het westen, de warmte uit het zuiden en de wind uit het oosten. We danken mijn goden Freya en Frey, die terug kunnen keren naar hun thuis wanneer het hun belieft. We danken de krachten van de geesten van het land waarop we te gast waren, alsook de krachten van onze voorouders.
Van hand tot hand, open ik deze cirkel...
Van hand tot hand, en van hart tot hart, hebben wij deze cirkel geopend, maar niet verbroken. In vreugde hebben we elkaar ontmoet, in vreugde gaan we ieder weer onze weg en in vreugde zullen we elkaar weer opnieuw ontmoeten.
Flags, Flax, Fodder and Frig: dat je altijd een huis mag hebben om in te wonen, kleren om te dragen, eten om je te voeden en iemand om van je te houden.
Cake & wine
Die was weer heel uitgebreid: iedereen had gezorgd voor iets lekkers: brood met tzaziki, heerlijke couscous en worstjes, olijfjes, groentenchips, chocoladefondue met banaan, aardbeien en kiwi, chocoladecake, muffins met slagroom en aardbeien, appelbodding en zelfgebakken koekjes. Dat allemaal gemengd met licht bruisend water, rode wijn of fruitsap en smullen geblazen!
We kwamen samen bij Elenor, die het ritueel zou begeleiden. Zij is een priesteres van Freya. De vooravond van 1 mei wordt ook wel Walpurgisnacht of Vanadisnacht genoemd, en Vanadis een andere naam van Freya, de vruchtbaarheidsgodin. Het is dan ook het vruchtbaarheidsfeest bij uitstek, al werd het door de katholieke kerk toegeschreven aan Maria. Daar heb ik niet zo'n probleem mee, Maria is voor mij gewoon een andere vorm van de godin. In vroeger tijden werd tijdens dit feest de meiboom geplant, een gebruik dat pas op het tweede plan raakte nadat 1 mei geclaimd werd door de socialisten. De meiboom stond voor het mannelijke, verankerd in de aarde, het vrouwelijke, met linten er omheen gebonden en alles was versierd met bloemen. Er werd rond de meiboom gedanst, afgewisseld jongens en meisjes met ieder een lint in hun handen. Ze dansten rond de boom en weefden de linten doorheen elkaar en rond de boom, zodat zich een patroon vormde en de linten steeds korter werden, tot ze als het ware lijf aan lijf stonden, iets wat in vroeger tijden niet bepaald christelijk was :-)
Nadat we onszelf hadden gezuiverd met een olie die Moira ooit had gemaakt voor een lenteritueel en die heeeerlijk rook, grondden we onszelf en trokken we de cirkel. We heetten iedereen welkom, waaronder uiteraard ook Freya en Frey. Ik hoorde het gerinkel van paardenteugels en zag een flits van een paardenhoofd. Het bit in zijn mond zat vast aan drie sierlijke lederen riempjes die over de bovenkant van zijn zachte neus zaten en vastgemaakt waren aan goudkleurige metalen ringen. Ik was hier niet alleen :-)
Daarna vertelde Elenor ons een moderne versie van het verhaal over de Wilde Jacht. Beltain gaat over de wedergeboorte van de jonge god in al zijn glorie en het vreugdevolle samenkomen met de godin, zodat de aarde bevrucht wordt voor een nieuwe draai aan het rad van het jaar. Kortom: het draait om sex.
Na het verhaal leidde Elenor ons in een visualisatie naar een Beltain-feest. Ik stond voor mijn eigen voordeur, met daarachter de rommelige gang van altijd. Ik had wat moeite om die rommel te doen verdwijnen, het zal wel de aard van het beestje zijn, zeker? :-) Maar toen ik de deur aan het einde van de gang opende, stond ik aan een grasveldje ergens boven op een berg. Er bloeiden bloemen, het leek wel de Sound of Music :-) Een aardewegje, meer een karrenspoor eigenlijk, leidde dwars doorheen het grasveld naar boven, over de heuveltop naar beneden, en dan weer omhoog naar een dorpje. Ik zag een kerktoren omringd met kleine huisjes, de kleur van de weg, met leitjes op het dak en luiken voor de vensters. Ik moest denken aan Fialaix, in de Ardêche. Zo'n vergeten boerengat, weg van de wereld, waar je gewoon jezelf kon zijn.
Links van de weg zag ik een aantal tafels. Het waren simpele schragen met daarop houten planken, en houten stoelen erbij. Vrouwen liepen af en aan en brachten schalen en potten met voedsel, brood, kaas... Ik zag hoe ze grapjes maakten en lachten, het voelde als één grote familie. Toen zagen ze mij en wenkten dat ik dichterbij moest komen. Ik was welkom op hun feest, ik voelde me als één van hen.
Toen verschoof het licht, het was donker. Iedereen zat rond de tafels, er werd gegeten en gedronken, als één grote familie. Eén van de vrouwen wierp haar handen in de lucht, trok de spelden uit haar haar en danste sensueel rond het vuur dat brandde aan de andere kant van de weg. Iedereen begon te joelen en te klappen. Het was een vrolijke bedoening, de vrouw lachte mee en keek verleidelijk de kring rond. Eén van de mannen haalde een tak uit het vuur. De vrouw sprong over de tak, onder luid gejuich van de mensen rond het vuur. Toen keek ze verleidelijk naar één van de mannen en trok hem in de cirkel, om met haar te dansen. De ene na de andere vrouw deed mee, stapte in de kring van licht, sprong over de brandende tak en rond het vuur. De Ik hoorde het geluid van een viool en ik voelde hoe mijn voeten meetikten op de maat van de muziek. Het leek wel sneller en sneller te gaan. Ik zag enkel nog details van de vrouwenlijven rondom mij, een blote schouder, een opgeheven arm. De vrouwen leken half naakt, ze hadden blauwe strepen op hun armen en gezichten. Iedereen leek wel mee te doen, ik ook. Het was één energieke, zweterige, vrolijke bedoening en ik lachte en lachte. Het voelde ongelooflijk bevrijdend.
Toen zag ik haar. Ze stond aan de rand van de cirkel en keek toe. Voor haar stak een mes of een zwaard in de grond. Ze droeg een soort van korte rok met lamellen, een soort van wapenrok denk ik. Dat droeg ze ook de eerste keer dat ik haar had gezien...
Dan was het tijd om terug te keren. Ik had het heel erg moeilijk. Het leek wel of ik verder en verder naar beneden ging, en ik moest worstelen tegen de stroom in...
Toen we allemaal terug waren, deden we de grote rite. Die doen we niet elk ritueel maar op een feest als dit, dat draait rond vruchtbaarheid, kon de symboliek van de grote rite niet ontbreken. Beltain IS de grote rite!
We sloten af met een cake & wine om U tegen te zeggen. Ik had zelf een gigantische appelbodding meegebracht, ik denk dat er evenveel voedsel op tafel stond als tijdens het feest waar Elenor ons had heengeleid. Al dat dansen had me gelukkig hongerig gemaakt en ik moest me inhouden om niet te gaan schransen :-)
---
Beltane
Ritueel gebeurt in de living van Elenor, want het waait te hard. Altaar is de salontafel met bloemen, kaarsen, kelk en athame, beeltenissen van Elenors krachtdieren, voorouders, Freya en Frey erop. CD-speler met muziek staat klaar.Uitleg Beltane
Ik ga niet veel uitleg geven rond het feest van Beltane zelf. Ik stel voor dat jullie dat voor jezelf opzoeken, en de zaken die waardevol zijn voor jezelf, bijhouden en koesteren.
Wat voor mij belangrijk is, is dat Walpurgisnacht, of meiavond, het feest bij uitstek is voor Freya, mijn godin. We vieren de vruchtbaarheid, we vieren Freya als sensuele Vrouwe en Vrouwe van vruchtbaarheid in alle opzichten.
Gronding en zuivering
Eerst worden alle aanwezigen gezuiverd met olie van Moira.
Dan gaan we in de kring zitten en we gronden:
Zet jezelf gemakkelijk en voel hoe er vanuit je voeten wortels groeien naar beneden, diep in de vruchtbare aarde. De wortels gaan steeds dieper en dieper, tot je stevig verbonden bent met Moeder Aarde. Voel hoe de kracht van Moeder Aarde in jou omhoog komt. Voel hoe je energie krijgt vanuit Haar.
Voel hoe de energie van Moeder Aarde deze tuin zuivert en zegent, als een heilige plaats. Voel je verbonden met deze zuiverende en zegenende energie, want jij bent even goddelijk en heilig als de energie die je zuivert en zegent.
Wees dankbaar voor deze zuiverende en zegenende energie.
Trekken van de Cirkel en uitnodiging van entiteiten
Van hand tot hand, trek ik deze cirkel...
Van hand tot hand, en van hart tot hart, hebben wij deze cirkel getrokken. Laat ons even stilstaan bij wie we zijn, en waarom we vandaag hier zijn.
We danken de krachten van de zon boven ons en van de aarde onder ons. We danken ook de krachten van de wind uit het oosten, de warmte uit het zuiden, het water in het westen en het gesteente uit het noorden. We danken mijn goden Freya en Frey, die hartelijk welkom zijn. We danken de krachten van de geesten van het land waarop we te gast zijn, alsook de krachten van onze voorouders. Ook zij krijgen speciale aandacht op een avond waarop de sluiers tussen de werelden vervaagd zijn.
Muziek: I'm ready (Tracy Chapman)
Tijdens de muziek worden elementenkaarsen, god(innen)kaarsen en wierook aangestoken, netjes van oost naar noord.
Verhaal: magie op de meidag (vertaald naar John T. Mainer)
"Verdomd alle vrouwen" snauwde hij toen hij struikelde in de schemering van de eerste mei. Hij stopte bij de bosrand en huilde van jeugdige pijn tegen het luisterende bos, "De pot op met vrouwen, de pot op met de lente, en de pot op met Liefde"
Dit is het verhaal van de jonge Andy McLain, van eden afgelegd in de schemering, uitgaan met faeries, opoffering en de helende kracht van liefde.
Andy hield van Jenny met heel zijn hart en het meeste van zijn onderste helft. Jenny vond Andy wel een toffe, maar ze was ook dol op Kurt en zijn onderste helft. Op deze fijne Mayday ging Andy naar Jenny met een ring, maar ontdekte toen Jenny en Kurt samen op de zetel.
Hij opende de fles champagne die hij had meegebracht, goot die in een ring van paddestoelen aan de voet van een oude eik en mompelde: "dit was bedoeld om te toasten op onze liefde, maar nu is er geen enkele vrouw waarmee ik het nog zou delen". Terwijl hij huilde, gooide hij de diamanten ring in het bos, terwijl hij schreeuwde "neem die liefde, en de pot op met jou! Ik zeg de pot op met alles wat onmenselijk is".
Gevaarlijke woorden op een meidag 's avonds, en hij maakte het alleen maar erger door de manier waarop hij eindigde ...... "Goden, zou ik liever sterven dan weer lief te hebben. Laat de liefde gewoon het hart wegnemen dat ze toch al vertrappeld heeft!"
Er zijn vreemde dingen die op de loer liggen in de diepten van het bos. Er zijn dingen bewegen op de grens tussen dag en nacht, dingen die oud en onmenselijk zijn; altijd luisterend en altijd hongerig. Er zijn twee machten, waarvoor zelfs goden moeten buigen: de Liefde en het Lot. Dit verhaal gaat over allebei.
Andy stampte door het bos, schopte tegen paddestoelen en varens waar hij maar kon. Niet lettend op de zon die onderging aan de horizon, liep hij in de meinacht het donkere oerwoud in, in een andere tijd.
Op bepaalde dagen, als de wereld hangt tussen donker en nacht, tussen het zichtbare en onzichtbare, openen de heuvels en de paden naar Alfheim kunnen op die nachten weer bewandeld worden. In het donker van het Joelfeest gaan de ridders van de wilde jacht achter de doortrekkende wolven van de Alvader aan, maar in de wilde nacht van meidag, op Walpurgisnacht, is het Freya die de Elfinnen leidt, recht in een wilde jacht van de hartstocht, tussen droom en nachtmerrie.
Andy stopte en draaide zich om, eindelijk had hij door dat er iets mis was. Hij hoorde een geluid als van sirenes in de nabije omgeving. Niet helemaal sirenes, niet zoals hoorns, meer als de schelpen die hij had gehoord in Hawaii. Het geluid kwam opnieuw, dit keer met het geblaf van honden en zwakke lachende stemmen. Het klonk als de vossenjachten die je soms ziet in oude films, maar wat kwam dat in dit bos doen?
Ineens zag Andy een dozijn slanke, zilveren rossen met rijk bewerkte harnassen en belletjes aankomen in een licht. Dames met gewaden van spookachtige schoonheid en koude perfectie zaten op hun gemak met hooggespleten rokken in hoge zadels met lansen bij de rechter knie. Onmenselijk koude schoonheid staarde hem van alle kanten, koude witte gezichten en bloedeloze lippen met een glimlach die een kat wreedheid zou kunnen leren, en ogen die brandden van smeulende passie.
"Kijk" klonk een stem als een zilveren bel "Het nacht hert!"
Terwijl slanke witte honden hem omcirkelden, protesteerde Andy dat hij geen hert was, maar een man. Elke ontkenning maakte de glimlach van perfecte onmenselijke schoonheden breder. Tenslotte kwam een belangrijke figuur aangereden, omgeven door herten en dames met getrokken lansen, schrijlings gezeten op de hals van een gouden everzwijn, zo groot als een neushoorn. Mooier dan de bleke elfachtige schoonheden, brandde deze vrouw als vuur in de nacht. Een schijnende lichte huid, met een gouden ketting die fel brandde in de holte tussen haar half ontblote borsten, haar lach klonk als vogelgezang bij dageraad, en haar glimlach bracht een gloed van roodheid over Andy zijn kwade lichaam.
"Nu dan jongeman" spinde de gouden vrouw met een sensuele glimlach, "Je hebt een offer uitgegoten aan de Elfenring, en gooide een gouden gift in mijn heilige wateren en je hebt sterke eden gezworen voor ons."
"Je hebt mijn dames gedagvaard op mijn heilige nacht, je hebt het beloofd om mijn vrouwen te nemen, de lente te nemen, en de liefde te nemen."
Gelach klonk op uit de onmenselijke schoonheid om hem heen, en de honden gromden opnieuw.
"Mijn vrouwen rijden, het voorjaar is pasgeboren en hongerig deze avond, en ik ben de liefde. Als je hert wil spelen in deze wouden kleine man, zal je meer nodig hebben dan woede. Jij hebt Hoeven en Hoorns nodig!"
Haar stem klonk vreemd en de vrouwen begonnen te dansen en chanten "Hoof and Horn, hunt until morn" over en ze zongen en dansten totdat Andy viel, verward en brandend. Zijn handen en voeten werden samengevoegd tot gespleten hoeven, en een trots gewei groeide uit zijn voorhoofd. Met een schreeuw sprong Andy uit de cirkel en spurtte het pad af, wanhopig op de vlucht voor de speren van de vrouwen en de tanden van de honden.
Door het bos rende Andy, zijn spieren buigend en strekkend met moeiteloze kracht. Al de woede van de gefrustreerde liefde brandde in hem, en hij voelde zijn bloed pompen, groeiend in kracht en woede bij puls. Al snel kon zijn trots en macht zich niet meer meten aan de achtervolgende honden, en hij draaide op zijn as. Zijn gewei links en rechts zwaaiend, sloeg hij twee honden tegen de bomen en de derde aanvaller splitte hij met zijn hoef. Hij viel aan op de honden met de woede van zijn frustratie en vernedering, en won hierbij zijn mannelijkheid terug in woede en bloed. Eindelijk stond hij recht op de open plaats, de levende honden verstopten zich achter hun meesteressen.
"Het hert is gekomen!" Schreeuwde de gouden godin op haar glimmende zwijn.
"Kom naar mij! 'Riep ze, ze gooide haar mantel af en verscheen in naakte glorie voor hem.
Gek van woede en lust, sprong Andy. In een kat-achtige beweging danste het zwijn opzij, en de trotse geweien zaten vast in de boom, Andy's benen omhoog in de lucht met zijn blik onafgebroken op de naakte vrouw.
Een voor een de cirkelden dames rond hem en staken hem zachtjes met hun lansen als ze langskwamen. Brullend van woede, huilde Andy, weeral bedrogen en vernederd door vrouwen, en hij wachtte op de laatste steek die zijn pijn zou beëindigen.
Een voor een gleden de meisjes uit hun gewaden en van hun paarden. Met vaardige handen behandelden ze zijn wonden, ze streelden zijn sterke dijen en hijgende borst. Met brandende kussen en aanstekelijke strelingen transformeerden en ontstaken ze hem tot hij daar stond, een naakte man, bebloed, maar niet gewond, gekroond met een trotse hertenkroon.
Ze trokken hem naar de aarde, en de gouden godin bracht hem omlaag met een enkele kus. Ze fluisterde in zijn brandende oren met tonen van honingzoete vuur
"Liefde is dood en wedergeboorte, liefde is pijn en genezing, liefde is vergeten en vergeven, liefde is zowel mijn gave en als mijn aanbidding."
Met een schreeuw besteeg ze hem, en met een schreeuw antwoordde hij. Met lachende meisjes die hem zoenden en streelden, deed hij zijn plicht als stier, en begreep hoe een man kan genezen. Toen de nacht eindigde, en het ochtendrood weer licht wierp op de bomen, schreeuwde Andy tenslotte, en liet zijn woede gaan. Hij fluisterde zachtjes haar naam, en ze glimlachte.
Freya stond daar met haar elfenmeiden, en keek naar haar minnaar, haar prooi, en glimlachte.
"Het zal een lange jacht zijn, mijn hert, voordat je je partner zal vinden."
"Loop even hard voor haar weg als je van mij wegliep, en dan zal je haar misschien vinden. Vecht half zo hard om haar te krijgen haar als om van mij te vluchten en misschien win jij haar. Hou van haar net zo fel als van mij, en je zal dan haar behagen."
Het ochtendgloren vond Andy in de Elfenring. Hij keek neer op de champagnefles die hij daar op de grond gegooid had, en hij pakte ze op. Op zijn handen en knieën verwijderde hij de kurk en draad, en andere stukjes afval. Achteruitlopend, boog hij onhandig. Met een glimlach draaide hij zich om en liep de toekomst tegemoet, terwijl hij een liefdeslied floot.
Muziek: White waters (Epica)
Visualisatie: beleving van Beltane
Ga rustig zitten of liggen. Neem hiervoor alle tijd. Kies een houding die ontspannen voelt en die je geruime tijd vol kunt houden. Je mag je ogen sluiten.
Neem een tijdje om je gedachten tot rust te laten komen. Dingen van de dag, taken die nog gedaan moeten worden en problemen die je bezighouden kunnen voorbijkomen. Wijs ze niet af en veroordeel de gedachten niet, neem er voor nu liefdevol even afstand van. Ze zijn voor later. Je aanwezigheid hier en nu telt. Alles wat in je opkomt is werkelijk en belangrijk, maar kan nu wel even wachten. Langzaamaan worden je gedachten rustiger.
Je staat voor je voordeur. Beeld je de kleur van de deur in. Kijk naar beneden naar de deurknop.
Open de deur en treed binnen in een lange gang. Je merkt op dat de muren van de gang van een soort doorzichtig marmer zijn. Aan het eind van de gang brandt een helder wit licht. Je wandelt ernaartoe. Je weet dat je veilig bent, er kan je niets gebeuren. Je nadert het licht en hoort het zacht ruisen van de wind in de bomen. Je komt bij het einde van de gang en je stapt door het witte licht in een groene weide. Je ruikt de geur van lentebloemen, die je overal rondom je ziet bloeien. Je voelt het frisse gras kriebelen tussen je tenen. Neem even de tijd en geniet van de rust in de weide. Luister naar het ruisen van de wind in de bomen die je aan de rand van de weide ziet staan en het gescharrel van de vogels in de schaduw van de bomen.
De schaduwen worden al langer, de schemering van de avond komt nabij. De wind voelt fris op je huid.
In de verte hoor je het geroezemoes van een buitenfeest. Je wandelt verder langs de bomenrij, tot je verder op de weide kan zien dat er vuren ontstoken worden, tafels met eten worden gedekt. De voorbereidingen voor het Beltane feest zijn bijna klaar. De mensen lachen en nodigen je uit om mee te doen met hun viering. Voel je niet geremd, er kan je niets gebeuren.
Als het duister valt, en de weide enkel nog wordt verlicht door het licht van de vuren, beginnen de vrouwen te dansen op de tonen van de drums. Ze hebben bloemen in hun haar en hun naakte huid is mooi beschilderd. Ze zien er sensueel uit. Dans maar mee, ga mee in de kring staan en dans op het ritme van de drums.
Eerst springen ze een voor een over een lager vuur, naakt, voor zuivering. Als een vrouw erover gesprongen is, danst ze verder in een cirkel rond de vuren. Spring zelf ook over het vuur, laat alles wat je niet meer nodig hebt, achter in het vuur en voel de warmte, de energie die nieuwe dingen zal mogelijk maken. Als alle vrouwen over het vuur gesprongen zijn, worden de vuren opgestookt, tot ze hoog oplaaien.
De vrouwen dansen rond het vuur op het ritme van de drums, het ritme maakt dat ze eens sierlijk bewegen, dan weer meer ritmisch, deinend op de muziek.
Dans tot je je helemaal losgegooid hebt, dans voor de lente, dans voor de vruchtbaarheid, dans voor Moeder Aarde, dans voor de terugkeer van het licht, dans voor de zon, dans voor de natuur, dans voor het leven!
Als de drums stoppen, is het dansen voorbij. Je dankt de vrouwen om deze dans samen met hen te mogen doen, je neemt afscheid en wandelt terug langs de bomenrij, tot je aan het licht komt dat je naar de gang terug leidt. Stap zonder vrees door het licht, de gang zal erachter liggen en je terugbrengen naar het hier en nu. Wandel door de gang met de marmeren muren, tot je weer aan je eigen voordeur uitgekomen bent. Sluit de deur achter je, maar neem de herinnering aan je ervaringen mee.
Muziek: Natural Mystic (Luka Bloom)
Grote Rite
Op een vruchtbaarheidsritueel als Beltane kan de Grote Rite niet ontbreken:
Er bestaat geen mannelijk zonder vrouwelijk
Geen wit zonder zwart
Geen zon zonder maan
en een God heeft behoefte aan een Godin
Zoals het licht staat ten opzichte van het duister
Zo ook het leven tegenover de dood
Want alles heeft zijn evenwicht
En zonder natuurlijke balans is er chaos
Met dit gebaar verenig ik de twee polen
Ze zijn altijd samen en nooit alleen
De gewijde wijn wordt doorgegeven met de woorden:
Ik wens jou vruchtbaarheid dit jaar.
Bedanken van aanwezige entiteiten en openen van de cirkel
We danken aanwezige krachten van de zon boven ons en van de aarde onder ons. We danken ook de krachten van het gesteente uit het noorden, het water in het westen, de warmte uit het zuiden en de wind uit het oosten. We danken mijn goden Freya en Frey, die terug kunnen keren naar hun thuis wanneer het hun belieft. We danken de krachten van de geesten van het land waarop we te gast waren, alsook de krachten van onze voorouders.
Van hand tot hand, open ik deze cirkel...
Van hand tot hand, en van hart tot hart, hebben wij deze cirkel geopend, maar niet verbroken. In vreugde hebben we elkaar ontmoet, in vreugde gaan we ieder weer onze weg en in vreugde zullen we elkaar weer opnieuw ontmoeten.
Flags, Flax, Fodder and Frig: dat je altijd een huis mag hebben om in te wonen, kleren om te dragen, eten om je te voeden en iemand om van je te houden.
Cake & wine
Die was weer heel uitgebreid: iedereen had gezorgd voor iets lekkers: brood met tzaziki, heerlijke couscous en worstjes, olijfjes, groentenchips, chocoladefondue met banaan, aardbeien en kiwi, chocoladecake, muffins met slagroom en aardbeien, appelbodding en zelfgebakken koekjes. Dat allemaal gemengd met licht bruisend water, rode wijn of fruitsap en smullen geblazen!
Reacties