Moeder, waarom leven wij

Afgelopen weekend werd Ted Kennedy begraven, de broer van de legendarische Amerikaanse president Kennedy en de laatste van zijn generatie. Hij was een zachte maar zeer gedreven man die zijn hand in het vuur stak voor burgerrechten, gehandicaptenrechten, gezondheidszorg voor iedereen, ...

Barack Obama sprak op zijn begrafenis een grafrede uit waarin hij de levensbeschouwing van Kennedy - en van zichzelf - in een notedop uieteenzette. Een stukje daaruit trof me omdat het voor mij een rake samenvatting is van de essentie van ons mens zijn hier op aarde:

Wij kunnen niet weten hoe lang wij op deze wereld zullen zijn. Wij kunnen niet voorspellen welke beproevingen en tegenslagen ons wachten. Wij kunnen niet weten wat God met ons van plan is. Maar wij kunnen wel naar ons beste vermogen leven, met wilskracht, met liefde en vreugde. Wij kunnen elke dag gebruiken om de mensen die ons dierbaar zijn te tonen hoeveel wij om hen geven, en de anderen de vriendelijkheid en het respect te tonen waar wij zelf op hopen. Wij kunnen van onze vergissingen leren en door onze mislukkingen groeien. En wij kunnen ons uiterste best doen om de wereld beter te maken, zodat wij op een dag, als wij het geluk hebben om terug te mogen kijken op ons leven, beseffen dat wij het goed hebben gebruikt, dat wij een verschil hebben gemaakt, dat onze vluchtige aanwezigheid een blijvende stempel heeft gedrukt op het leven van andere mensen.

Ik heb het zelden zo mooi uitgedrukt gezien. Respect.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zuiverende eitjes: egg cleansing

De heksenrunen

De numerologie van je heksennaam