Groe(n)ten uit Eleniana's tuin (covenbijeenkomst)
We hadden voor de maandelijkse covenbijeenkomst afgesproken bij Eleniana thuis. Fjierra was op vakantie en we konden dus het tempeltje in de nok van haar dak niet gebruiken. Heimelijk was ik verheugd want het tempeltje is piepklein en ik voel me er altijd een beetje ingesloten. Ik denk dat het een lichte vorm van claustrofobie is. Als het even kan, laat ik ook de deuren in ons huis op zijn minst op een kier staan. Ik word griezelig van gesloten deuren ...
Ik dacht dat ik te laat zou zijn, maar behalve Elenor was er nog niemand op post. Eleniana woont in een rustige, groene wijk in de rand rond Antwerpen en ze heeft een geweldige tuin. Ook al is hij niet heel groot, hij straalt rust en elegantie uit, net zoals Eleniana zelf. Hij voelde uitnodigend aan, alsof hij ons al verwachtte. Net wat ik nodig had.
Het was nog niet zo fris als we dachten en dus bleven we lekker buiten zitten, in die geweldige tuin, waar we bij het licht van de kaarsjes ons ding deden. Nadat ook de andere meisjes waren gearriveerd, gingen we aan de slag.
Normaliter was het de bedoeling geweest om vanavond te bespreken wat we de komende bijeenkomsten zouden gaan doen, maar Moira en Anthea vonden het niet kunnen dat we zo'n dingen bespraken zonder Fjierra. Ik denk dat Fjierra het daar niet mee eens zou zijn geweest, aangezien ze een hekel heeft aan alles wat naar goeroe-toestanden ruikt en het liefst een "priesteres onder de priesteressen" zou zijn, zonder te veel speciallekes. Alhoewel, ze is en blijft natuurlijk een Steenbok, en Steenbokken zijn toch altijd wel een beetje gevoelig voor vleierij ... Ik mag dat zeggen, want ik ben zelf een Steenbok :-).
We voeren slechts op halve kracht en dus werd het een babbelavondje zonder druk. Elenor vertelde ons over de tegenslagen die ze de afgelopen weken en maanden had moeten verwerken. Ze had het duidelijk moeilijk. Lichtpuntje aan de horizon was een sollicitatiegesprek waar ze voor was uitgenodigd en dus besloten we om vanavond speciaal voor haar te werken.
Nadat we een cirkel hadden getrokken, leidde Moira ons diep naar binnen zodat we ons volledig konden ontspannen en energie konden opladen. Bedoeling was om Elenor extra kracht te geven, zodat ze vol zelfvertrouwen aan het sollicitatiegesprek kon beginnen.
Nadat we dat hadden gedaan ging het gesprek verder over koetjes en kalfjes. Het werd een soort van uitgebreide zusterbabbel-annex-cake & wine, maar dat was precies waar de meesten van ons behoefte aan hadden vanavond: geïnteresserde gesprekspartners om zichzelf opnieuw aan op te trekken.
We gingen uiteindelijk moe maar voldaan naar huis, de armen vol pompoen geladen. Eleniana's vader had ons alweer verwend met de opbrengst van zijn tuin en er lag voor elk van ons een schitterend exemplaar klaar. Een geweldig cadeau dat ik mij zeker zou laten smaken want er gaat geen Halloween bij ons voorbij zonder grote casserollen van de lekkernij. Wordt vervolgd!
Ik dacht dat ik te laat zou zijn, maar behalve Elenor was er nog niemand op post. Eleniana woont in een rustige, groene wijk in de rand rond Antwerpen en ze heeft een geweldige tuin. Ook al is hij niet heel groot, hij straalt rust en elegantie uit, net zoals Eleniana zelf. Hij voelde uitnodigend aan, alsof hij ons al verwachtte. Net wat ik nodig had.
Het was nog niet zo fris als we dachten en dus bleven we lekker buiten zitten, in die geweldige tuin, waar we bij het licht van de kaarsjes ons ding deden. Nadat ook de andere meisjes waren gearriveerd, gingen we aan de slag.
Normaliter was het de bedoeling geweest om vanavond te bespreken wat we de komende bijeenkomsten zouden gaan doen, maar Moira en Anthea vonden het niet kunnen dat we zo'n dingen bespraken zonder Fjierra. Ik denk dat Fjierra het daar niet mee eens zou zijn geweest, aangezien ze een hekel heeft aan alles wat naar goeroe-toestanden ruikt en het liefst een "priesteres onder de priesteressen" zou zijn, zonder te veel speciallekes. Alhoewel, ze is en blijft natuurlijk een Steenbok, en Steenbokken zijn toch altijd wel een beetje gevoelig voor vleierij ... Ik mag dat zeggen, want ik ben zelf een Steenbok :-).
We voeren slechts op halve kracht en dus werd het een babbelavondje zonder druk. Elenor vertelde ons over de tegenslagen die ze de afgelopen weken en maanden had moeten verwerken. Ze had het duidelijk moeilijk. Lichtpuntje aan de horizon was een sollicitatiegesprek waar ze voor was uitgenodigd en dus besloten we om vanavond speciaal voor haar te werken.
Nadat we een cirkel hadden getrokken, leidde Moira ons diep naar binnen zodat we ons volledig konden ontspannen en energie konden opladen. Bedoeling was om Elenor extra kracht te geven, zodat ze vol zelfvertrouwen aan het sollicitatiegesprek kon beginnen.
Nadat we dat hadden gedaan ging het gesprek verder over koetjes en kalfjes. Het werd een soort van uitgebreide zusterbabbel-annex-cake & wine, maar dat was precies waar de meesten van ons behoefte aan hadden vanavond: geïnteresserde gesprekspartners om zichzelf opnieuw aan op te trekken.
We gingen uiteindelijk moe maar voldaan naar huis, de armen vol pompoen geladen. Eleniana's vader had ons alweer verwend met de opbrengst van zijn tuin en er lag voor elk van ons een schitterend exemplaar klaar. Een geweldig cadeau dat ik mij zeker zou laten smaken want er gaat geen Halloween bij ons voorbij zonder grote casserollen van de lekkernij. Wordt vervolgd!
Reacties