Coven Cuisine: de antis-stresskoekjes van Hildegard von Bingen
Ik mag dan ondertussen al bijna tien jaar in Antwerpen wonen, toch blijf ik graag in contact met mijn Vlaams-Brabantse, bijna Brusselse roots. Tot wanhoop van mijn liefste ben ik dus nog steeds geabonneerd op Brussel Deze Week en Uitgekamd. Hij denkt dat ik ze niet lees, maar dat doe ik wel, zij het meestal met een week of twee vertraging :-)
Zo kom ik dus te weten dat er deze maand een interessante tentoonstelling over specerijen loopt in het Brusselse Museum van de Molen en de Voeding. Dat museum is gehuisvest in een echte ouderwetse molen midden in de stad. Geweldig dat dergelijke plekjes kunnen overleven binnen zo'n bulldozeromgeving!
Specerijen zijn niet hetzelfde als kruiden. Die groeien in ons natte en koude klimaat maar specerijen hebben een tropisch klimaat nodig: peper, nootmuskaat, saffraan, vanille ... allemaal lekkers uit het zuiden en dus peperduur in de middeleeuwen. Daar komt het woord peperduur trouwens vandaan. En dat is ook de reden waarom Christoffel Columbus zo graag op reis wilde vertrekken: hij wilde een goedkopere manier vinden om in India te geraken, het land waar de peper vandaan kwam. De rest is geschiedenis.
Specerijen werden voor vanalles gebruikt, niet alleen om het eten extra op te boosten. De Egyptenaren gebruikten specerijen voor het balsemen van hun mummies bijvoorbeeld, en in de middeleeuwen gebruikten ze specerijen omwille van hun geneeskrachtige werking. Hildegard von Bingen, de Duitse mystica, bakte er vreugdekoekjes mee, waar je bovendien ook nog eens slimmer van zou worden: nootmuskaat gemengd met kaneel en kruidnagel "verdampt de bitterheid van de hersenen en de zintuigen, opent het hart (...) en zorgt voor een vrolijk gemoed". Anti-stresskoekjes, ze was haar tijd ver vooruit!
Hildegard von Bingen was een heel interessante figuur uit het begin van de 11de eeuw. In die tijd hadden vrouwen het niet echt voor het zeggen, en dat maakt haar nog opmerkelijker.Al op haar achtste ging ze naar het klooster, waar ze leerde lezen en schrijven. Ze stond in hoog aanzien omwille van haar oprechtheid en ongezouten mening, waarbij ze geen onderscheid maakte tussen stand en rang. Het gekendst is ze als mystica. Ze kreeg visioenen die ze ook op schrift stelde. Ze is niet voor niets ook gekend als de "Sibylle van de Rijn". Ze componeerde muziek en liederen, kende de geneeskundige kracht van planten en gebruikte die kennis ook als arts, schreef boeken over allerlei onderwerpen - van de geneeskunde over theologische filosofie en natuurwetenschappen tot de vrouwelijke sexualiteit - en stichtte haar eigen klooster toen ze in aanvaring kwam met haar oversten. Ze was spiritueel en daadkrachtig, een vrouw naar mijn hart :-)
Alles is met alles verbonden, zegt Hildegard von Bingen, en dat klinkt heel modern in een tijd waarin ons stukje biefstuk mee de oorzaak is van het smelten van de poolkappen. Als we allemaal positiever gaan denken, komt alles misschien net dat tikkeltje gemakkelijker weer in orde. Daarom hierbij het recept van Hildegard von Bingens vreugekoekjes.
Voor ongeveer 10 tot 12 koekjes
Smelt de boter in een kom en meng met de suiker en het losgeklopt ei. Giet het botermengsel bij de bloem en kneed goed door elkaar tot je een gladde deegbol krijgt.
Rol de deegbol uit tot een dikte van ongeveer 1 cm. Je kan de deeglap nu versnijden in koekjes of met behulp van steekvormpjes allerlei leuke vormpjes van maken.
Bak de koekjes gedurende 10 minuten in een op 180° voorverwarmde oven. Laat ze vervolgens afkoelen op een taartrooster en dan: smullen en lachen maar!
Zo kom ik dus te weten dat er deze maand een interessante tentoonstelling over specerijen loopt in het Brusselse Museum van de Molen en de Voeding. Dat museum is gehuisvest in een echte ouderwetse molen midden in de stad. Geweldig dat dergelijke plekjes kunnen overleven binnen zo'n bulldozeromgeving!
Specerijen zijn niet hetzelfde als kruiden. Die groeien in ons natte en koude klimaat maar specerijen hebben een tropisch klimaat nodig: peper, nootmuskaat, saffraan, vanille ... allemaal lekkers uit het zuiden en dus peperduur in de middeleeuwen. Daar komt het woord peperduur trouwens vandaan. En dat is ook de reden waarom Christoffel Columbus zo graag op reis wilde vertrekken: hij wilde een goedkopere manier vinden om in India te geraken, het land waar de peper vandaan kwam. De rest is geschiedenis.
Specerijen werden voor vanalles gebruikt, niet alleen om het eten extra op te boosten. De Egyptenaren gebruikten specerijen voor het balsemen van hun mummies bijvoorbeeld, en in de middeleeuwen gebruikten ze specerijen omwille van hun geneeskrachtige werking. Hildegard von Bingen, de Duitse mystica, bakte er vreugdekoekjes mee, waar je bovendien ook nog eens slimmer van zou worden: nootmuskaat gemengd met kaneel en kruidnagel "verdampt de bitterheid van de hersenen en de zintuigen, opent het hart (...) en zorgt voor een vrolijk gemoed". Anti-stresskoekjes, ze was haar tijd ver vooruit!
Alles is met alles verbonden, zegt Hildegard von Bingen, en dat klinkt heel modern in een tijd waarin ons stukje biefstuk mee de oorzaak is van het smelten van de poolkappen. Als we allemaal positiever gaan denken, komt alles misschien net dat tikkeltje gemakkelijker weer in orde. Daarom hierbij het recept van Hildegard von Bingens vreugekoekjes.
Voor ongeveer 10 tot 12 koekjes
- 1 mok bloem
- 1/2 mok gesmolten boter (ongeveer een half pakje boter, 125g)
- 4 koffielepels rietsuiker
- 1 ei
- 1/2 koffielepeltje geraspte nootmuskaat
- 1/2 koffielepeltje gemalen kaneel
- 1/2 koffielepeltje gemberpoeder
- 6 kruidnagels
Smelt de boter in een kom en meng met de suiker en het losgeklopt ei. Giet het botermengsel bij de bloem en kneed goed door elkaar tot je een gladde deegbol krijgt.
Rol de deegbol uit tot een dikte van ongeveer 1 cm. Je kan de deeglap nu versnijden in koekjes of met behulp van steekvormpjes allerlei leuke vormpjes van maken.
Bak de koekjes gedurende 10 minuten in een op 180° voorverwarmde oven. Laat ze vervolgens afkoelen op een taartrooster en dan: smullen en lachen maar!
Reacties