Webmaidens Grimoire

Nu de zomer op zijn einde loopt en de herfst voor de deur staat, starten we ook onze covenbijeenkomsten weer op. Iedereen is terug van verlof, de kinderen gaan bijna terug naar school, en we moeten allemaal terug naar de dagelijkse routine. Om ons allemaal weer dichter bij elkaar te brengen en de positieve vibe die we hopelijk allemaal uit de zomer hebben meegebracht met elkaar te delen, delen we niet alleen onze vakantieherinneringen maar ook een beetje water dat we hebben meegebracht van een gedenkwaardige plek waar we dit jaar zijn geweest.  In de meeste culturen is water een bron van inspiratie en een essentieel en kostbaar onderdeel van het leven. Ons lichaam bestaat voor 70% uit water. We worden geboren uit vruchtwater. We kunnen een hele tijd zonder eten maar na een paar dagen zonder water zijn we dood … Water is dus een van de meest vitale elementen van het leven dat de geest, het lichaam en de ziel samenbrengt. Het roept zuiverheid, helderheid en kalmte op en spreekt al onze z

Ik had me – very last minute – ingeschreven voor de gratis online cacaoceremonie die World of Cacao vandaag organiseerde, op de volle maan van augustus. Lang geleden, toen ik geïntrigeerd op zoek was naar wat zo’n cacaoceremonie eigenlijk is, was ik op de website van deze organisatie terechtgekomen en zo op hun mailinglijst beland. Zo landde de uitnodiging voor deze online ‘Full Moon Cacao Ceremony’ in mijn mailbox. De keuze voor een dag van volle maan voor een cacaoceremonie is heel natuurlijk omdat de maan staat voor de verbinding met onze emoties. Dat is net waar cacao mee kan helpen. Cacao helpt je om naar je diepste binnenste te reizen, bij transformatie en healing. Daarom wordt cacao – Mama Cacao – door de indianen van Zuid-Amerika beschouwd als één van de krachtigste (en één van de ouste) plantmedicijnen die er zijn. Het gaat dan niet alleen om de betekenis van het woord medicijn zoals we dat in het westen gebruiken, maar om de betekenis die de indianen aan het woord geven: de k

We zitten hier op de Salisbury Plain, een reusachtige prairie vol wuivend gras en neolithische monumenten. Een groot deel van de Plain is militair terrein. De Britse luchtmacht heeft haar kadettenschool in de buurt en het leger houdt hier al sinds mensenheugnis oefeningen. Zoals bij ons herten de weg kunnen oversteken, gebeurt dat hier wel vaker met tanks. Er staan niet voor niks borden met 'tanks crossing' langs de weg. De kinderen blijven liever wat luieren in ons huisje maar Bart en ik gaan toch nog een wandelingetje doen. In de buurt ligt de White Barrow, één van de vele neolithische monumenten waar de Salisbury Plain mee bezaaid is. Het is de eerste puur archeologische site die de National Trust ooit kocht. Eigenlijk is het gewoon een grote bult in een veld, waar je enkel geraakt als je een cattle poortje over springt en hoopt dat er geen stier in de wei staat :-). Onwaarschijnlijk hoeveel bloemen er langs de weggetjes bloeien: riddersporen, fluitekruid, knoopkruid, versch

Deze ochtend moesten we er vroeg uit want we hadden een ticketje voor Stonehenge gekocht, vóór de eigenlijke opening. In tegenstelling tot de gewone bezoekers mochten we tussen de stenen lopen, een heel bijzondere ervaring, ook al deelden we die met twintig andere mensen. Maar die waren even onder de indruk als wij. 'Als je je schoenen wil uitdoen en op blote voeten lopen, doe maar!' zei onze gids. Algauw liepen we bijna allemaal zonder schoenen door het kriebelende gras, nog nat van de dauw. Net zoals ze ons had beloofd, was dat inderdaad een bijzondere ervaring.  De 'guardians of Stonehenge' kwamen ons ook al meteen nieuwsgierig krassend bekijken (misschien hadden we wel iets lekkers bij!). Bang van mensen zijn ze duidelijk niet. Die corvids - kraaien, raven en kauwen - hangen hier in een grote 'murder' rond en maken hun nesten tussen en op de stenen, tot groot jolijt van de bezoekers (al vindt English Heritage dat minder fijn omdat ze de eeuwenoude korstmosse

Als je aan Henry VIII en zijn 6 vrouwen denkt, dan komt onmiddellijk de naam van Anna Boleyn in je hoofd op. Zij was vrouw numero 2 en eindigde ook als eerste onder het hakmes van de beul. Het was om met haar te kunnen trouwen dat Henry de Engelse kerk afscheurde toen de paus weigerde om zijn eerste huwelijk met Catharina van Aragon te annuleren toen die hem geen zoon schonk. Nochtans was de geile koning eerst geïnteresseerd in haar zus Mary, die ook zijn maitresse werd. Maar daar had Anna geen zin in en ze wees hem af. Tot hij van haar zijn koningin maakte. Hever Castle is de plek waar de Boleyn kinderen opgroeiden. Het kasteel werd van de ruïne gered door een Amerikaan die te veel geld had en zich daarmee een intro in de Europese high class heeft gekocht. De familie Astor, die van het Waldorf Astoria hotel, knapte het oude kasteel op en bouwde er Disneylandgewijs een fake Tudor dorp bij om hun gasten te slapen te kunnen leggen. Maar dat zorgde er wel voor dat het kasteel van de onder

Ons eerste dagje in Engeland brengen we door in Canterbury, de stad van Geoffrey Chaucer en zijn fameuze Canterbury Tales. Natuurlijk staat een bezoekje aan de wereldberoemde kathedraal op het programma. Die was immers het hart van de Engelse kerk tot Hendrik VIII beef kreeg met de paus.  Het gebouw is immens! Wat een bijzondere plek moet dit geweest zijn in de middeleeuwen, met zijn hoge gotische plafonds en schitterende glasramen. Het gebouw spreekt nog altijd tot de verbeelding maar in die tijd moet ze als een wereldwonder geweest zijn.  De oorsprong van de kathedraal is echter veel ouder en hebben we eigenlijk te danken aan koningin Bertha van Kent. Bertha was de achterkleindochter van Clovis en wilde alleen trouwen met de heidense Ethelbert, die later koning van Kent zou worden, als ze haar geloof mocht blijven belijden. Dat mocht. Haar invloed zorgde ervoor dat Sint-Augustinus, die in 596 door de paus naar Engeland was gestuurd om de heidenen te gaan bekeren, en het christendom h