Het Keltisch levenswiel (Nervii Nemeton)
Ik sta in een oeroud bos. Het is donker maar ik kan genoeg zien in het maanlicht. Het is raar, maar ik zie mijn eigen achterkant. Het is alsof ik nét achter mezelf aanzweef.
Voor me zie ik een stenen gebouw in het bos. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een soort van kerk of tempel is. Ik sta voor een grote dubbele houten deur. Als ik de kerk binnen stap, zie ik aan de andere kant van de ruimte een troon. Op de troon zit een vrouw. Ik herken haar van een vorige gelegenheid: het is Brigid.
Ze stapt van de troon naar me toe en zet zich naast me neer, op de rand van het trapje dat naar rondomrond een vijver ligt met pikzwart water. Ze schept een beker vol met water uit het bassin en biedt me de beker aan. Het is een mooie ronde zilveren beker op voet, met een brede gouden band van fijn filigraansmeedwerk. Ik neem de beker aan en we drinken samen, alletwee naast elkaar op het trapje, terwijl we in het water kijken. Er wordt niks gezegd, maar ik voel me volledig op mijn gemak.
Als het tijd is om verder te gaan, sta ik op en bedank haar voor het water. Ze blijft zitten, verder sippend van haar eigen beker, en zwaait me gedag als ik vertrek.
Ik loop verder door het woud, tot de weg stopt. Ik sta aan de rand van een berg, voor me een steile afgrond naar beneden. Het is echt donker nu en ik ben opgelucht dat ik in het duister niet te ver ben doorgelopen. Voor me kan ik de lichtjes zien van een dorp. Dan gaan de lichtjes één voor één uit.
Er komt een man naast mij staan, een pijlkoker op zijn rug. Hij zet een leren drankzak aan zijn lippen, drinkt een volle teug en biedt me dan de leren drankzak aan. Ik neEm hem aan en drink ook: het is whiskey of iets dat daarop lijkt. Dit moet Bel zijn. Terwijl ik met de drankzak aan het fruniken ben, haalt de man een aansteker uit zijn broekzak. Het is een moderne plastieken aansteker, met zo’n draaiwieltje. Ik kijk gefascineerd toe want dat plastieken ding staat haaks op de rest van de omgeving :-). Bel steekt een toorts aan met de briquet. In de verte zie ik een vuur aan gaan en dan nog één. Bel plant de toorts in de grond, neemt een pijl uit de pijlkoker op zijn rug, steekt die in de vlam van de toorts en schiet de brandende pijl in een vuurstapel die beneden in het dorp klaar staat. Dan doet hij hetzelfde met een tweede pijl. Plots sta ik beneden, bij de vuren die hoog oplaaien. Ik kan niet veel zien in het duister achter de vuren, maar ik hoor het loeien en schuifelen van de koeien die daar in het donker klaar moeten staan om door de vuren gejaagd te worden.
Dan loop ik weer door het bos en kom uit op een veld. Het is raar maar nu is het middag. Waar het daarnet nog nacht was, is het nu klaarlichte dag. Ik zie een man die zich te pletter zweet in het volle graan. Hij draagt een geruite rok of broek en heeft een bloot, zwetend bovenlijf. Hij is blond en zweterig en draagt zijn vochtige blonde haren ineen vlecht. Hij ziet er uit als zo’n model op een kalender :-) Dit is Lugh. Hij drinkt gulzig van een kruik met water en geeft de kruik dan door aan mij. Dan gooit hij een sikkel naar me toe en ik v erschiet me een ongeluk als ik die probeer te vangen, want in mijn andere hand heb ik de kruik vast. Maar als bij wonder vang ik de sikkel op en Lugh lacht voluit. We gaan samen aan de slag op het veld, zij aan zij, en we maaien met onze sikkel volle bussels graan. Als ik moet verder gaan, zwaait hij naar me, maar hij stopt niet met oogsten.
Het is weer donker. Voor me kan ik licht zien. Het is een cirkel in het gras, met glanzend water dat het maanlicht vangt en weerkaatst. Het lijkt wel of er een lichtspot op het ronde vijvertje staat, zo fel zijn de lichtstralen die weerkaatsen. Dan zie ik een vuur in een grote cirkel van mist. Het lijkt wel of rond de cirkel met het vuur in het midden muren van mist staan. Van het cirkeltje met water is geen spoor. Het is helder, de maan schijnt vol, en as ik naar boven kijk, naar die volle maan, besef ik dat ik niet naar de maan maar naar de watercirkel kijk waar het maanlicht door schijnt. De watercirkel is een doorgang en ik weet niet hoe maar ik ben daar op de ene of de a ndere manier door gegaan en sta nu aan de andere kant.
Dan zie ik hoe overal rondom rond mensen doorheen de muren van mist stappen. Ze komen gewoon uit de mist de cirkel in gestapt. Het zijn mijn voorouders en ik herken mijn grootmoeder en mijn groorvader met zijn typische sigaar die een beetje op de achtergrond blijft. Ik geef hen allebei een gigantische knuffel. Ik herinner me hoeveel zeer het deed toen ik hen allebei voor de eerste keer in de anderwereld tegenkwam, maar nu voel ik alleen maar liefde.
---
Meditatie van de vier seizoensfeesten
Sluit je ogen en begin rustig op een regelmatige manier in te ademen. Wanneer je voelt dat je er klaar voor bent, stel je je voor dat je in een eeuwenoud bos bent, met bomen die honderden jaren oud zijn. Stel je nu voor dat er stilaan mist optrekt tussen de bomen, en die mist omhult je net alsof een deken je zou omhullen. Op een gegeven moment zie je enkel nog de mist en niets anders meer.
Als je je er klaar voor voelt, doe dan een stap vooruit in de mist. Je zal zien dat de mist voor je plaats maakt. Blijf verder stappen, de mist trekt voor je immers op zodat je kan zien waar je stapt. Je komt zo voor de ingang te staan van een hut gemaakt van hout en stro. Of misschien is het wel een oude smederij. Ga door de deur naar binnen. Je zal zien dat er een vrouw zit die aan het werken is voor het haardvuur. Ze is Brigid. Aanschouw in stilte wat ze aan het doen is. Wanneer ze klaar is, merkt ze je op en komt ze naar je toe. Ze zet zich naast je neer. Zegt ze iets tegen je? Zoja, luister dan aandachtig naar wat ze je te vertellen heeft. Als ze niets zegt, kan je haar een vraag stellen. Misschien wel een vraag over Imbolc. Laat haar je begeleiden als ze je de energieën toont en je vragen beantwoordt.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Wanneer je klaar bent, bedank haar dan voor de hulp die ze je geboden heeft. En verlaat nu de hut of de smederij. Buiten is het bos nog steeds vervuld van de mist. Wandel terug door de mist, je zal zien dat die voor je verdwijnt terwijl je stapt. Als je blijft stappen, zal je zien dat je op een plaats komt waar de mist helemaal verdwijnt, en je ziet een heuveltop voor je. Aan de voet van die heuvel zie je een dorpje. Het licht in elk huis van dat dorp wordt één voor één gedoofd. Wanneer het laatste licht gedoofd is, zie je niets meer en ruik je ook de geur van de rook niet meer.
Je voelt nu dater iemand zich achter je bevindt in het donkere en mistige bos. Je hoeft niet bang te zijn, je weet dat hij geduldig heeft zitten wachten en mee met je naar het dorp heeft staan kijken. Plots zie je een vonk, en er verschijnt een kleine vlam die groter wordt en een kampvuur doet branden. Dan zie je een tweede vonk, die een tweede kampvuur aansteekt. Je realiseert je nu dat het Bel is die de Beltane-vuren aansteekt. Hij heeft zijn taak nu volbracht, en de mensen van het dorp komen toe om feest te vieren. Zet je neer naast Bel, en stel hem vragen of begin een gesprek met hem. Laat hem toe je de energieën van deze dag te tonen en je een tijdje te begeleiden.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Wanneer je klaar bent, bedank hem dan voor de hulp die hij geboden heeft. Sta nu recht en verlaat het kampvuur als je terug in de mist van het oude bos begint te wandelen. Blijf wandelen terwijl de mist voor je plaats maakt, tot je aan de rand van een veld staat. Je ziet dat mensen aan het werken zijn op dit veld, ze zijn het veld handmatig aan het oogsten.
Je ziet hoe één van de mensen een bundel vastknoopt en rechtop zet. Hij veegt het zweet van zijn voorhoofd af, en giet een beker vol met water van een emmer die nabij staat, en drinkt het rustig helemaal leeg. Terwijl hij drinkt, zie je dat zijn ogen vriendelijk beginnen te lachen, als je je realiseert dat hij niemand anders dan Lugh is. Help Lugh met het oogsten van het veld, terwijl hij je begeleidt om je persoonlijke oogst te tonen, en ook je persoonlijke offers of opofferingen toont. Stel hem af en toe wat vragen, als er vragen in je opkomen.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Wanneer je klaar bent, bedank hem dan voor de hulp die hij geboden heeft. Verlaat nu het veld en keer terug naar het met mist gevulde bos. Blijf wandelen terwijl de mist plaats maakt voor je, tot je in een weiland terecht komt. Het is er stil en er is geen maan te zien aan de hemel, maar toch is het licht genoeg zodat je de weide voor je kan zien. Dan merk je dat het licht afkoomstig is van een mist die zich in het midden van de weide bevindt, en omgeven is door zilverkleurige berkennomen. Wandel rustig naar die plaats, en wanneer je er toekomt, wandel tussen de bomen en voel de koele, natte mist op je gezicht en haar. De bron van het licht is nu voor je, en je blijft er naartoe wandelen in het volste vertrouwen dat het licht je zal begeleiden.
Al gauw begint de mist dunner te worden, en kom je op een open plaats waar een groot vuur aan het branden is en veel licht afgeeft. De mist omgeeft het vuur vanop een afstand, maar als je naar boven kijkt zie je dat de hemel helder is, en plots merk je op dat er nu ook een volle maan is. Draai je om, zodat je met je rug naar het vuur staat, en kijk rustig naar de mist die de plaats helemaal omringt. Je geduld wordt al gauw beloond, als je ziet dat er andere mensen toekomen en uit de mist stappen. Sommige mensen z al je herkennen. Misschien zijn ze je ouders, grootouders, neven en nichten, nonkels en tantes, broers en zussen. Begroet de mensen die je herkent op een warme manier. Al gauw is de open plek helemaal gevuld met mensen, veel mensen die lachen, praten en elkaar omhelzen. Je realiseert je nu dat iedereen die je ziet familie van je is. Ze zijn je voorouders, en deze nacht van Samhain komen ze op deze plaats allemaal samen.
Kijk rond naar de vele gezichten, en verschillende stijlen van kleding die ze dragen. Welke kennis kan je hiermee vergaren? Probeer het te onthouden. Kan je jezelf herkennen in één van die mensen? Is er iemand die je meer opmerkt dan de anderen? Laat je leiden door je hart naar één van de voorouders. Wandel naar hen toe, geef ze een warme en beleefde begroeting. Als je vragen voor hen hebt, stel ze dan nu. Je kan meerdere voorouders benaderen en vragen stellen, als je voelt dat dit nodig is.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Als je klaar bent, bedank hen dan. Blijf nog even op die plaats en kijk rond je. Je realiseert je dat al deze mensen een deel van je zijn, je draagt ze mee in je hart, in je daden, in je persoonlijkheid, in je uiterlijk, in je geschiedenis. Dan wandel je stilaan weg van de plek en wandel je terug in de mist. Je staat nu opnieuw in de weide. Alles is er stil en rustig, en je vindt een plek om even rustig te gaan zitten. Zo kan je even alles laten bezinken wat je gezien en geleerd hebt.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Als je er klaar voor bent, ga dan terug naar het bos dat gevuld is met de mist. Stap in de mist en voel hoe die je weer omhult als een deken. Blijf even staan en begin terug aandacht te schenken aan je ademhaling. Je voelt de mist rond je opklaren en intussen word je je terug bewust van de omgeving waar je zit, terwijl je naar jezelf en je lichaam terugkeert, en je ogen weer opent.
Voor me zie ik een stenen gebouw in het bos. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een soort van kerk of tempel is. Ik sta voor een grote dubbele houten deur. Als ik de kerk binnen stap, zie ik aan de andere kant van de ruimte een troon. Op de troon zit een vrouw. Ik herken haar van een vorige gelegenheid: het is Brigid.
Ze stapt van de troon naar me toe en zet zich naast me neer, op de rand van het trapje dat naar rondomrond een vijver ligt met pikzwart water. Ze schept een beker vol met water uit het bassin en biedt me de beker aan. Het is een mooie ronde zilveren beker op voet, met een brede gouden band van fijn filigraansmeedwerk. Ik neem de beker aan en we drinken samen, alletwee naast elkaar op het trapje, terwijl we in het water kijken. Er wordt niks gezegd, maar ik voel me volledig op mijn gemak.
Als het tijd is om verder te gaan, sta ik op en bedank haar voor het water. Ze blijft zitten, verder sippend van haar eigen beker, en zwaait me gedag als ik vertrek.
Ik loop verder door het woud, tot de weg stopt. Ik sta aan de rand van een berg, voor me een steile afgrond naar beneden. Het is echt donker nu en ik ben opgelucht dat ik in het duister niet te ver ben doorgelopen. Voor me kan ik de lichtjes zien van een dorp. Dan gaan de lichtjes één voor één uit.
Er komt een man naast mij staan, een pijlkoker op zijn rug. Hij zet een leren drankzak aan zijn lippen, drinkt een volle teug en biedt me dan de leren drankzak aan. Ik neEm hem aan en drink ook: het is whiskey of iets dat daarop lijkt. Dit moet Bel zijn. Terwijl ik met de drankzak aan het fruniken ben, haalt de man een aansteker uit zijn broekzak. Het is een moderne plastieken aansteker, met zo’n draaiwieltje. Ik kijk gefascineerd toe want dat plastieken ding staat haaks op de rest van de omgeving :-). Bel steekt een toorts aan met de briquet. In de verte zie ik een vuur aan gaan en dan nog één. Bel plant de toorts in de grond, neemt een pijl uit de pijlkoker op zijn rug, steekt die in de vlam van de toorts en schiet de brandende pijl in een vuurstapel die beneden in het dorp klaar staat. Dan doet hij hetzelfde met een tweede pijl. Plots sta ik beneden, bij de vuren die hoog oplaaien. Ik kan niet veel zien in het duister achter de vuren, maar ik hoor het loeien en schuifelen van de koeien die daar in het donker klaar moeten staan om door de vuren gejaagd te worden.
Dan loop ik weer door het bos en kom uit op een veld. Het is raar maar nu is het middag. Waar het daarnet nog nacht was, is het nu klaarlichte dag. Ik zie een man die zich te pletter zweet in het volle graan. Hij draagt een geruite rok of broek en heeft een bloot, zwetend bovenlijf. Hij is blond en zweterig en draagt zijn vochtige blonde haren ineen vlecht. Hij ziet er uit als zo’n model op een kalender :-) Dit is Lugh. Hij drinkt gulzig van een kruik met water en geeft de kruik dan door aan mij. Dan gooit hij een sikkel naar me toe en ik v erschiet me een ongeluk als ik die probeer te vangen, want in mijn andere hand heb ik de kruik vast. Maar als bij wonder vang ik de sikkel op en Lugh lacht voluit. We gaan samen aan de slag op het veld, zij aan zij, en we maaien met onze sikkel volle bussels graan. Als ik moet verder gaan, zwaait hij naar me, maar hij stopt niet met oogsten.
Het is weer donker. Voor me kan ik licht zien. Het is een cirkel in het gras, met glanzend water dat het maanlicht vangt en weerkaatst. Het lijkt wel of er een lichtspot op het ronde vijvertje staat, zo fel zijn de lichtstralen die weerkaatsen. Dan zie ik een vuur in een grote cirkel van mist. Het lijkt wel of rond de cirkel met het vuur in het midden muren van mist staan. Van het cirkeltje met water is geen spoor. Het is helder, de maan schijnt vol, en as ik naar boven kijk, naar die volle maan, besef ik dat ik niet naar de maan maar naar de watercirkel kijk waar het maanlicht door schijnt. De watercirkel is een doorgang en ik weet niet hoe maar ik ben daar op de ene of de a ndere manier door gegaan en sta nu aan de andere kant.
Dan zie ik hoe overal rondom rond mensen doorheen de muren van mist stappen. Ze komen gewoon uit de mist de cirkel in gestapt. Het zijn mijn voorouders en ik herken mijn grootmoeder en mijn groorvader met zijn typische sigaar die een beetje op de achtergrond blijft. Ik geef hen allebei een gigantische knuffel. Ik herinner me hoeveel zeer het deed toen ik hen allebei voor de eerste keer in de anderwereld tegenkwam, maar nu voel ik alleen maar liefde.
---
Meditatie van de vier seizoensfeesten
Sluit je ogen en begin rustig op een regelmatige manier in te ademen. Wanneer je voelt dat je er klaar voor bent, stel je je voor dat je in een eeuwenoud bos bent, met bomen die honderden jaren oud zijn. Stel je nu voor dat er stilaan mist optrekt tussen de bomen, en die mist omhult je net alsof een deken je zou omhullen. Op een gegeven moment zie je enkel nog de mist en niets anders meer.
Als je je er klaar voor voelt, doe dan een stap vooruit in de mist. Je zal zien dat de mist voor je plaats maakt. Blijf verder stappen, de mist trekt voor je immers op zodat je kan zien waar je stapt. Je komt zo voor de ingang te staan van een hut gemaakt van hout en stro. Of misschien is het wel een oude smederij. Ga door de deur naar binnen. Je zal zien dat er een vrouw zit die aan het werken is voor het haardvuur. Ze is Brigid. Aanschouw in stilte wat ze aan het doen is. Wanneer ze klaar is, merkt ze je op en komt ze naar je toe. Ze zet zich naast je neer. Zegt ze iets tegen je? Zoja, luister dan aandachtig naar wat ze je te vertellen heeft. Als ze niets zegt, kan je haar een vraag stellen. Misschien wel een vraag over Imbolc. Laat haar je begeleiden als ze je de energieën toont en je vragen beantwoordt.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Wanneer je klaar bent, bedank haar dan voor de hulp die ze je geboden heeft. En verlaat nu de hut of de smederij. Buiten is het bos nog steeds vervuld van de mist. Wandel terug door de mist, je zal zien dat die voor je verdwijnt terwijl je stapt. Als je blijft stappen, zal je zien dat je op een plaats komt waar de mist helemaal verdwijnt, en je ziet een heuveltop voor je. Aan de voet van die heuvel zie je een dorpje. Het licht in elk huis van dat dorp wordt één voor één gedoofd. Wanneer het laatste licht gedoofd is, zie je niets meer en ruik je ook de geur van de rook niet meer.
Je voelt nu dater iemand zich achter je bevindt in het donkere en mistige bos. Je hoeft niet bang te zijn, je weet dat hij geduldig heeft zitten wachten en mee met je naar het dorp heeft staan kijken. Plots zie je een vonk, en er verschijnt een kleine vlam die groter wordt en een kampvuur doet branden. Dan zie je een tweede vonk, die een tweede kampvuur aansteekt. Je realiseert je nu dat het Bel is die de Beltane-vuren aansteekt. Hij heeft zijn taak nu volbracht, en de mensen van het dorp komen toe om feest te vieren. Zet je neer naast Bel, en stel hem vragen of begin een gesprek met hem. Laat hem toe je de energieën van deze dag te tonen en je een tijdje te begeleiden.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Wanneer je klaar bent, bedank hem dan voor de hulp die hij geboden heeft. Sta nu recht en verlaat het kampvuur als je terug in de mist van het oude bos begint te wandelen. Blijf wandelen terwijl de mist voor je plaats maakt, tot je aan de rand van een veld staat. Je ziet dat mensen aan het werken zijn op dit veld, ze zijn het veld handmatig aan het oogsten.
Je ziet hoe één van de mensen een bundel vastknoopt en rechtop zet. Hij veegt het zweet van zijn voorhoofd af, en giet een beker vol met water van een emmer die nabij staat, en drinkt het rustig helemaal leeg. Terwijl hij drinkt, zie je dat zijn ogen vriendelijk beginnen te lachen, als je je realiseert dat hij niemand anders dan Lugh is. Help Lugh met het oogsten van het veld, terwijl hij je begeleidt om je persoonlijke oogst te tonen, en ook je persoonlijke offers of opofferingen toont. Stel hem af en toe wat vragen, als er vragen in je opkomen.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Wanneer je klaar bent, bedank hem dan voor de hulp die hij geboden heeft. Verlaat nu het veld en keer terug naar het met mist gevulde bos. Blijf wandelen terwijl de mist plaats maakt voor je, tot je in een weiland terecht komt. Het is er stil en er is geen maan te zien aan de hemel, maar toch is het licht genoeg zodat je de weide voor je kan zien. Dan merk je dat het licht afkoomstig is van een mist die zich in het midden van de weide bevindt, en omgeven is door zilverkleurige berkennomen. Wandel rustig naar die plaats, en wanneer je er toekomt, wandel tussen de bomen en voel de koele, natte mist op je gezicht en haar. De bron van het licht is nu voor je, en je blijft er naartoe wandelen in het volste vertrouwen dat het licht je zal begeleiden.
Al gauw begint de mist dunner te worden, en kom je op een open plaats waar een groot vuur aan het branden is en veel licht afgeeft. De mist omgeeft het vuur vanop een afstand, maar als je naar boven kijkt zie je dat de hemel helder is, en plots merk je op dat er nu ook een volle maan is. Draai je om, zodat je met je rug naar het vuur staat, en kijk rustig naar de mist die de plaats helemaal omringt. Je geduld wordt al gauw beloond, als je ziet dat er andere mensen toekomen en uit de mist stappen. Sommige mensen z al je herkennen. Misschien zijn ze je ouders, grootouders, neven en nichten, nonkels en tantes, broers en zussen. Begroet de mensen die je herkent op een warme manier. Al gauw is de open plek helemaal gevuld met mensen, veel mensen die lachen, praten en elkaar omhelzen. Je realiseert je nu dat iedereen die je ziet familie van je is. Ze zijn je voorouders, en deze nacht van Samhain komen ze op deze plaats allemaal samen.
Kijk rond naar de vele gezichten, en verschillende stijlen van kleding die ze dragen. Welke kennis kan je hiermee vergaren? Probeer het te onthouden. Kan je jezelf herkennen in één van die mensen? Is er iemand die je meer opmerkt dan de anderen? Laat je leiden door je hart naar één van de voorouders. Wandel naar hen toe, geef ze een warme en beleefde begroeting. Als je vragen voor hen hebt, stel ze dan nu. Je kan meerdere voorouders benaderen en vragen stellen, als je voelt dat dit nodig is.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Als je klaar bent, bedank hen dan. Blijf nog even op die plaats en kijk rond je. Je realiseert je dat al deze mensen een deel van je zijn, je draagt ze mee in je hart, in je daden, in je persoonlijkheid, in je uiterlijk, in je geschiedenis. Dan wandel je stilaan weg van de plek en wandel je terug in de mist. Je staat nu opnieuw in de weide. Alles is er stil en rustig, en je vindt een plek om even rustig te gaan zitten. Zo kan je even alles laten bezinken wat je gezien en geleerd hebt.
(enkele ogenblikken geven om dit te laten gebeuren)
Als je er klaar voor bent, ga dan terug naar het bos dat gevuld is met de mist. Stap in de mist en voel hoe die je weer omhult als een deken. Blijf even staan en begin terug aandacht te schenken aan je ademhaling. Je voelt de mist rond je opklaren en intussen word je je terug bewust van de omgeving waar je zit, terwijl je naar jezelf en je lichaam terugkeert, en je ogen weer opent.
Reacties