De kracht in het masker
Het eerste waar je aan denkt bij gemaskerde mensen, zijn de superhelden uit de Marvel-stal zoals Superman, Batman en consoorten. Die mogen dan al aanvoelen als archetypen, toch zit er niets meer achter dan een gewiekst businessmodel. Zoals Evan John Jones het uitdrukt in zijn boek “Sacred mask, sacred dance”: “de beroemdste gemaskerde dansers werken voor de Disney Corporation.” En dat zegt inderdaad alles.
Nochthans bezitten maskers in traditionele culturen verschillende betekenissen en lagen. Wij zijn dat gevoel voor die betekenissen jammer genoeg een beetje kwijtgeraakt. Samen met het sjamanisme is de betekenis van het masker voor volwassenen verdwenen. Het enige dat ervan overschiet is het verbergen van de sociale persona, zodat delen van de persoonlijkheid die normaal gezien onderdrukt zijn voor één keer buiten mogen komen spelen als het masker wordt opgezet. Voor bepaalde evenementen mogen volwassenen zich dus nog een alternatieve persoonlijkheid aanmeten, of met andere woorden hun onbewuste publiekelijk naar boven laten komen, maar dat wordt wel niet altijd geapprecieerd. Veel van dergelijke evenementen zijn dan ook simpele maskerades geworden zonder betekenis, zoals de gemaskerde bals die zo populair waren rond de eeuwwisseling of carnaval.
Het Latijnse woord “persona” betekende oorspronkelijk overigens niet meer dan “masker”. In het Griekse en Romeinse theater verwisselden acteurs constant van “persona” en dus ook van rol. In het Nederlands betekent het woord “persona” tegenwoordig een zorgvuldig geconstrueerde presentatie van het zelf, iets dat dus bewust gemaakt is en niet echt. Het woord “ontmaskeren” suggereert dat het masker iets is waar we vanaf willen om aan de waarheid te komen die er achter ligt.
Heksen moeten echter leren – zoals Dionysos, de Romeinse patroongod van de acteurs – om elke rol, en dus ook het masker dat ermee gepaard gaat, volledig te accepteren en uit te spelen. In plaats van op zoek te gaan naar wat zich achter het masker bevindt, moet je dus op zoek naar het masker zelf en je daar volledig mee identificeren (zo’n beetje als die aardige Mexicaanse catchers die monsters worden in de ring :-)). Zo kan je putten uit het collectieve onbewuste en delen in de kracht van de persoon, het archetype, het dier of de godheid die in het masker geconcentreerd zit. Het masker is dus de link tussen onszelf en de andere wereld waarin die godheid, dat dier, enz. ... huist.
Elke heks weet dat de grenzen tussen onze wereld en de andere werelden niet gebeiteld zijn in steen. In haast alle culturen die sjamanistisch werken – en dus ook met maskers – wordt de ziel of de persoonlijkhed niet gezien als iets dat rigide is maar uit verschillende delen kan bestaan die los van elkaar kunnen bestaan en door verschillende werelden kunnen reizen. In die sjamanistische visie moet je je dus niet verstoppen achter het masker maar het zien als een link tussen onszelf en die andere werelden.
Bronnen:
• http://www.clanoftubalcain.org.uk/
• JONES, Evan John. Sacred mask, sacred dance. Llewellyn Publications, 1997.
 |
| V for Vendetta |
Het Latijnse woord “persona” betekende oorspronkelijk overigens niet meer dan “masker”. In het Griekse en Romeinse theater verwisselden acteurs constant van “persona” en dus ook van rol. In het Nederlands betekent het woord “persona” tegenwoordig een zorgvuldig geconstrueerde presentatie van het zelf, iets dat dus bewust gemaakt is en niet echt. Het woord “ontmaskeren” suggereert dat het masker iets is waar we vanaf willen om aan de waarheid te komen die er achter ligt.
Heksen moeten echter leren – zoals Dionysos, de Romeinse patroongod van de acteurs – om elke rol, en dus ook het masker dat ermee gepaard gaat, volledig te accepteren en uit te spelen. In plaats van op zoek te gaan naar wat zich achter het masker bevindt, moet je dus op zoek naar het masker zelf en je daar volledig mee identificeren (zo’n beetje als die aardige Mexicaanse catchers die monsters worden in de ring :-)). Zo kan je putten uit het collectieve onbewuste en delen in de kracht van de persoon, het archetype, het dier of de godheid die in het masker geconcentreerd zit. Het masker is dus de link tussen onszelf en de andere wereld waarin die godheid, dat dier, enz. ... huist.
Elke heks weet dat de grenzen tussen onze wereld en de andere werelden niet gebeiteld zijn in steen. In haast alle culturen die sjamanistisch werken – en dus ook met maskers – wordt de ziel of de persoonlijkhed niet gezien als iets dat rigide is maar uit verschillende delen kan bestaan die los van elkaar kunnen bestaan en door verschillende werelden kunnen reizen. In die sjamanistische visie moet je je dus niet verstoppen achter het masker maar het zien als een link tussen onszelf en die andere werelden.
Bronnen:
• http://www.clanoftubalcain.org.uk/
• JONES, Evan John. Sacred mask, sacred dance. Llewellyn Publications, 1997.
Reacties